CKK Dersi | 29 Mayıs-5 Haziran

Melez Kampı'nda geçirdiğim sekiz yılın bana hiçbir şey katmadığını kimse iddia edemezdi. Birçok konuda olduğu gibi, canavarlarla savaşmak konusunda da fazlasıyla deneyim sahibi olmuştum. Kamptan ayrılmış, normal insanlar gibi yaşama çabasıyla kendime bir bar açmış ve sevdiğim kızla evlenmiştim fakat yine de bu kamptan ve buradaki melezlerden kopamıyordum. Tanrıça Athena'nın teklifi üzerine, kampta canavarlara karşı korunma derslerinde eğitmenlik yapmayı kabul etmiştim. Pek yardımsever veya arkadaş canlısı olduğum söylenemezdi lakin tıpkı benim gibi yarı-tanrıların gelişim süreçlerinde rol oynamak, benim için sıkıntı yaratmazdı.

Dersimi ortam şartlarının da eğitim sürecinde rol oynayabilmesi için, kampın ormanında yapacaktım. Kampın çeşitli yerlerine asılan duyurular, melezlere saatleri tam sabahın 6'sını gösterdiğinde ormanda hazır bulunmaları gerektiğini bildiriyordu. Derse ne kadar katılım olacağı konusunda hiçbir fikrim yoktu fakat kamptaki herkesin canavarlara karşı korunma sınıfından mezun olmak zorunda olduğu bir gerçekti. Bu da, birkaç ay içerisinde belki de beş yüz kişinin eğitimimden geçeceği anlamına geliyordu. Sayı dudak uçuklatıcıydı ama benim için bir sorun yaratmazdı, ne kadar fazla kişinin eğitiminde rol oynarsam kendimi o kadar işe yaramış hissederdim. Saatim tam 6:30'u gösterdiğinde gölge yolculuğu ile ormandaki açıklık alanda belirdim ve çoğunu ismen bile tanımadığım melezlerin oluşturduğu bir kalabalık ile karşılaştım. Gelişim etraftaki uğultuyu bir anda kesmişti, öğrencilerin üzerinde yarattığım etkiden memnun olmuştum. Suratımda cehennemden çıkma bir ifadeyle "Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz." dedim. "Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." diye ekledim. Böylece konuşurken öğrencilerimin hepsiyle göz teması kurabilecektim. Arada gözüme çarpan tanıdık yüzler ve yakın dostlarım bile oldukça ciddiydi, çoğundan hiç beklemeyeceğim bu ciddilik bana da omuzlarımdaki yükün ağırlığını hissettirmişti. Burada bu melezlere canavarlarla ilgili her şeyi elimden gelen en iyi şekilde anlatmalıydım. Bilgisiz kalmaları ve bunu hayatlarıyla ödemeleri, herkesten çok benim suçum olurdu. Öğrenciler istediğim şekilde kümelendikten sonra ormanda tekrar sessizlik sağlandı. Bu da, kan dondurucu ve fazlasıyla ciddi bir başlangıç konuşması yapmamın vaktinin geldiğinin göstergesiydi. "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." dedim. Sözlerimi bitirerek bilinçli olarak sesimi yükseltmiştim, konuşmam bittikten sonra birkaç saniye sesimin ormandaki yankısını işitebildim. Öğrencilerim giriş konuşmasından epeyce rahatsız olmuş görünüyordu ki bu, zaten istediğim şeydi. Burada oyun oynanmadığını herkesin anlaması gerekiyordu. Melez olmak zor bir şey diye, hiç kimsenin nazını çekemezdim. Birkaç yeniyetmenin son sözlerimin ardından fırlayıp gideceğini düşünüyordum ama kimse yerinden kıpırdamaya kalkmadı. Bu da etkili olduğu kadar da korkutucu bir konuşma yapmış olduğum anlamına geliyordu, "Güzel." diye mırıldandım.

Ellerimi arkamda birleştirip birkaç metrelik alanda volta atmaya başladım, o sırada konuşmamı da sürdürüyordum.
"İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz."
Bir canavar hakkında bilgilendirme yaptıktan sonra onu ormana davet edecek ve bir canavarla savaşma işini öğrencilere uygulamalı olarak anlatacaktım. Sınıfta yaşı on olan öğrenciler de vardı, benim akranım olanlar da. O nedenle fazla basit veya fazla korkutucu bir canavar seçmemem gerekiyordu. Bir de tercihimi içinde bulunduğumuz alana rahatlıkla sığacak bir iblisten yana kullanmamın daha mantıklı olacağı görüşündeydim. Bir süre düşündükten sonra, kararımı vermeyi başardım. Hızlı, atik ve akıllı, bir de kana susamış bir canavar uygulama için çok mantıklıydı. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." dedim. Çoğu öğrencinin merak kesilmiş olduğunu görmek beni sevindirmişti. "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum." açıklamasını yaptıktan sonra açıklık alanın en ortasına geldim ve "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." dedim. Sözlerim ve bir canavarın az sonra burada olacağı gerçeğini öğrenmiş olmaları, melezleri heyecanlandırmışa benziyordu. Kıdemli olarak sayılabilecek bazıları, tedbir amaçlı hemen kılıçlarını çektiler, henüz kılıç kullanmayı bile tam olarak bilmeyen çaylak melezler de, açıklık alanda iyice gerileyerek kendilerini güvene aldılar.

Artık başlayabileceğimize kanaat getirdikten sonra, bakışlarımı gökyüzüne diktim ve "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" diye bağırdım. Bu, genellikle işe yarardı. Canavarlar kampın güç sınırlarını içeriden birinin daveti olmadan asla aşamazdı. İçeriden biri onları davet ettiğinde, dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar buna kulak verirlerdi. Yaklaşık iki dakika süren bir bekleyişin ardından, yanımda bir sis bulutu belirince haince gülümsedim. Stheno büyük ihtimalle buraya geliş amacını öğrenince pek mutlu olmayacaktı ama bunun pek derdim olduğunu söyleyemezdim. Sis bulutu yavaş yavaş dağılırken Stheno da net bir görünüm kazandı. O iğrenç suratını en yakınındaki kişi olan bana doğrultup "Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." dedi. Sözleri üzerine kahkaha atıp "Asıl ben seni ne zamandır öldürmüyordum Stheno. Kardeşlerini özlemişsindir, ziyaretlerine gitmen onları sevindirir." cevabını verdim. Çirkin Gorgonun suratında benimle ilgili pek de iyi olmayan anılarının canlandığına dair bir ifade belirdi. Bir süre boş boş ne yapacağını düşündükten sonra korkunç bir çığlık atıp üzerime hücuma geçti. Neyse ki onu iyi tanıdığım için o hamlesini yapmadan önce kılıcımı çekmeyi akıl etmiştim. Birkaç dakikalık bir mücadelenin ardından "Dediğim gibi çocuklar, en kolay yöntem her zaman boynu hedef almaktır." dedim ve kılıcımı Stheno'nun boynuna indirerek, ölümcül darbemi yaptım. Çirkin Gorgon birkaç saniye içinde pis bir toz bulutuna dönüştüğünde, şaşkın, korkmuş ve heyecanlı öğrencilere "Öldürdüğünüz Gorgon Medusa'ysa, kafasını saklamanızı öneririm. Birini taşa çevirmenin nerede işinize yarayacağınızı bilemezsiniz." diyerek pis bir şekilde gülümsedim. Tek tek hepsinin gözlerinin içine baktıktan sonra, "Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." dedim.

Spoiler:

Yunan melezlerinin arasında geçirdiği iki yıldan sonra, hala onları ve ders sistemlerini anlayabilmiş değildi. Birçok dersliğe gitmiş, tam olarak neler yapıldığını bilmediği için hiçbir şeyden anlamıyormuş gibi gösterip onların sistemlerini incelemişti. Ama hepsi sıradan şeylerdi. Roma'da yedi yaşından beri gördüğü şeyler. Yine de kulübelerinin duyuru panosunda yer alan dersler ilgisini çekmişti. Özellikle de özel gücünü ilgilendiren derslik. Ama bugün gitmesi gereken ders başkaydı. Aynı zamanda patronu olan Hades oğlu Robert'ın dersine girecekti. Bu da biraz heyecanlanmasına sebep oluyordu. Sonunda biraz disiplinli ve eğlenceli bir derse girecekti. Her ne kadar nefret etse de, Roma Kampı'nın disiplinini özlemişti. İç çektikten sonra derste rahat etmesini sağlayacak eşofmanlarını giydi. Saçını da topladıktan sonra, kılıca dönüşen ametist yüzüğünü parmağına taktı. Sonuçta, her şeye hazırlıklı olması gerekiyordu.

Diğer kardeşleri kulübesinde hazırlanırken, o erkenden kulübesinden çıkıp neredeyse koşar adımlarla ormana geldi. Henüz kalabalık olmamış alandaki tanıdık melezlere hafif bir tebessümle selam verirken, kimseyle konuşmadan bir ağacın altına geçip oturdu. Robyn'i beklerken, gelen melezleri de izleyebilecekti. Gelen melezlerin bazıları onunla sohbet etmeye çalışsa da onlara kısa cevaplar verip geçiştirerek eğitmenleri gelene kadar sessiz kalmayı tercih etti. Elini önüne uzatarak, tırnaklarının arasına girmiş toprağa yüzünde bariz bir iğrenme ifadesi ile bakarken, bir anda çevresindeki sesin kesildiğini fark etti. Oturanlar ayağa kalkıyor, belirli bir noktaya bakıyordu. Robyn'in gelmiş olabileceğini düşünerek ayağa kalktığında yanılmadığını anladı. Ona fark ettirmeden birkaç melezi iterek önlere geçtikten sonra, yüzünde çoğu melezi korkutacak bir ifade ile konuşmaya başlamış eğitmenini dinlemeye başladı.

"Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." Dediğini duyuyordu Robyn'in. İlk kısım fazla ilgisini çekmemişti. Katherine hem zeki bir kızdı, hem de Roma Kampı sınırları içerisinde yeterince deneyim edinmişti. Yine de onun dediği gibi üç metrelik aralık bıraktıktan sonra durdu. Alanın geniş olması oldukça işlerine yarayacak gibiydi. "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." Katherine o cümlesini bitirir bitirmez kalkıp giden olacak mı diye çevresine bakındı. Ama herkes oturmaya devam ediyordu. Ama rahat yüz ifadeleri değişmiş, yerini rahatsızlık ve korku almıştı. Katherine de pek rahat değildi ama onlar kadar etkilenmemişti. Lupa onlara her zaman bunları söylerdi zaten. Sadece iki yıl içerisinde ölme ihtimalinin olması onu rahatsız ediyordu. Robyn, bir süre onların yüzlerine baktıktan sonra yarattığı etkiden hoşlanmış gibi "Güzel." Dedi.

Sıkılmaya başlamıştı az da olsa. Sadece konuşacaklar mıydı yani? Canavarlar neredeydi peki? "İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." Bilgilendirmek? Konuşacaklar mıydı? Ama Katherine dövüşmek istiyordu! Yine de sessiz kaldı ve Robyn'in devam etmesini bekledi. Bir süre nefes almak dışında hiçbir sesin duyulmadığı ortamda bulunmak, oldukça sıkıcı olsa da Robyn yeniden konuşmaya başladı. Gorgonları işleyeceklerini söylüyordu. Katherine, gorgonlar arasında en iyi Medusa'yı tanıyordu. Hatta onunla bir kez karşılaşmış ama savaşmış olmasına rağmen ganimet alamadan dönmüştü. Gerçi, Roma Kampı hakkında kimseye söylemese de hala hatırlamadığı bazı şeyler vardı. Ganimetleri de buna dahildi. "...Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım..." Robyn anlatmaya devam ederken, sabit bir şekilde durmaktan sıkılmış ayaklarına bakmaya başladı. O an derste bunları dinlemek yerine bir canavar ile savaşsa ne kadar da iyi olurdu. "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." Kafası karışmıştı Katherine'nin. Ölümsüz olup, nasıl öldürülüyorlardı ki? Yine de sorusunu sormadı. Robyn'in az önce dediklerini gözden geçirirken bir anda gözleri şaşkınlıkla açıldı. Bir canavar, üstelik de ölümsüz bir gorgon, az sonra onların ormanına gelecekti! Her türlü tedbire karşı kılıcını çıkarttı. Onun gibi yapan bazı melezlere baktıktan sonra, Robyn'in sesini duydu. "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!"

Bir süre hiçbir şey olmadı. Robyn'in ormanda yankılanan sesini dinlediler. Tam olmayacağını düşündüğü sırada, Robyn'in yanında belirmeye başlamış sis bulutuna çevirdi gözlerini. Bu mitolojik yaratıklar gerçekten böyle giriş çıkışları seviyorlardı anlaşılan. Stheno ile Robyn arasında geçen kısa konuşmadan sonra, bir anda kavga etmeye başladılar. Daha sonlanmadan kimin kazanacağını anlamıştı, yine de izlemek eğlenceliydi. Stheno eğer biraz daha düşünerek hareket etse, az önce olduğu gibi bir toz bulutuna dönüşmezdi. "Aptallar..." Diye mırıldandı kız yavaşça. Neyse ki söylediği şeyi kimse duymamıştı. O sırada eğitmenleri Medusa'nın başını saklamak konusunda öğüt veriyordu. Medusa'nın kafası elinde olsa, oldukça işine yarayabilirdi Katherine'nin. Sevmediği ya da onu kızdıran kişileri taşa dönüştürdüğünü hayal etti bir an. Sonra başını salladı. O Medusa değildi! Eğer öyle yaparsa, Medusa'dan bir farkı kalmazdı. "Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." Katherine anında elini kaldırdı ve gelmek istediğini belirtti. Yedi yaşından beri karşılaştığı canavarlardan birini anlatmak için sabırsızlanıyordu. Üstelik ilk olmak her zaman hoşuna gidiyordu. Robyn onu görüp yanına gelmesini işaret ettikten sonra gülümsedi ve onun yanına gitti. Melezlere doğru dönerken, aklından anlatacağı canavarı düşünmeye başlamıştı bile.

"Anlatacağım canavar... Empusalar!" Dedi bulmuş olmanın verdiği sevinç ile. O canavarlar onu en çok zorlayanlardan olmuşlardı. Üstelik gerçek halleri berbattı. "Yüzleri ve vücutlarının üst kısmı oldukça soluk renkli ve gözleri kan kırmızısı rengindedir. Aynı zamanda dişleri uzun ve sivridir." Dövüştüğü zaman gördüğü empusaları hatırlamaya çalışırken sustu bir süre. Hatırlarken, gözlerinde bulmuş olmanın getirdiği parıltı vardı. "Sol bacakları tıpkı eşek bacakları gibidir, sağ bacakları ise insan bacağına benzer ama pirinçten yapılmıştır." Empusanın, Katherine onları vampire benzettiğinde söylediklerini hatırladı. "Aynı zamanda kan içerler. Ama en çok erkeklerin kanını tercih ederler." Biraz hızlı konuştuğu için nefessiz kalmıştı. Derin bir nefes aldıktan sonra, biraz daha ağır bir şekilde konuşmasına devam etti. "Eğer onlarla konuşabilecek kadar yaşarsanız ve vampire benzediğini söylerseniz, size vampirlerin zaten onlardan türediğini söyleyeceklerdir." Bazı melezlerin yüzlerine baktığında, onların da empusaları hatırladığını gördü. Çoğunlukla onun gibi yaşı büyük melezlerdi bunlar. "Aynı zamanda sis sayesinde kendilerini çok güzel bir kız gibi gösterebilirler. Böylece avlamadan önce insanları ya da melezleri kandırmak kolaylaşır." Bazı bilgileri daha hatırlamak için uğraştı ama aklına bir şey gelmeyince sustu. Aslında o an empusayı çağırmak ve melezlerin gözleri önünde onlardan biri ile dövüşmek istiyordu. Empusalar onun altından yapılma kılıcına şu ana kadar dayanamamıştı. Katherine Romalı olduğu için hiç ilahi bronz kullanmamıştı. Bu yüzden empusaların ilahi bronz ile öldürülüp öldürülmeyeceği hakkında bir bilgi sahibi değildi. "Empusaları, Romalıların kullandığı silah ile öldürmek mümkün. Ama hiç ilahi bronz kullanmadığım için, bunun hakkında bilgi veremeyeceğim." Bunu söyledikten sonra Robyn'e baktı. Aklına başka bir şey gelmediğini ve oturmak istediğini söylemeye çalışıyordu. Onayı aldıktan sonra yerine döndü ve rahatladığını belirten bir nefes daha aldı. Çıkmış, konuşmuş ve bu işten de kurtulmuştu. Yerinde beklerken, aklına çok daha iyi bildiği canavarlar olduğu geldi. Ama içinden empusayı anlatmak gelmişti, o da anlatmıştı. Onun çıkmasından sonra cesaretini toplayan diğer melezler de gelmek istediklerini belirtirken, çıkanları izledi. Diğerlerinin hangi canavarı anlatacağını merak ediyordu.

Bugün yeni ders uygulaması başlıyordu. Canavarlara karşı korunma dersliğine bir çok canavarla karşı karşıya gelmiş ve onları yenmiştim ama bir athena çocuğu olarak yeni bilgiler her zaman iyidir. Belki bilmediğim ileride karşılaşacağım canavarları öğrenir ve bunları daha kolay öldürürdüm. Aslında gücüm sayesinde gerek yoktu. Ama gücüm çok fazla enerji harcıyordu o yüzden gitmeye karar verdim. Ormandaydı derslik burada daha önce cehennem tazılarıyla karşılaşmıştım. Kolay hedeflerdi gerçekten. Derslik için hazırlanmaya başladım. Ne olur ne olmaz diye rassilon needle’ı yanıma aldım. Sonsuz boşluğumu da yanıma almıştım. Dersliğin adı bile garipti her şeye hazırlıklı olmalıydım. Ya ormanda bir canavar saldırısına uğrasak. Hepimiz kendimizi savunmak zorunda kalırdık. Ormana doğru gittim. Bir çok kişi oraya gidiyordu. Demek ki derslik oradaydı ve ben doğru yoldan gidiyordum. Sonra yolculuğum bittiğinde bir çok kişinin birinin etrafında toplandığını gördüm bu robyn’di. Konuşuyordu. Harika geç kalmıştım.



"Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." diyordu. Herkes dediğini yapmaya başladı bende öyle yaptım ve oturdum. "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." dedi.
Tabi ki gitmeyecektim. Oturup bekliyordum. Tabi bu dediğini yapan olup olmadığına bakıyordum. Kimse kalkmamıştı yerinden. Bu iyiydi işte. Cesur melezler vardı burad"Güzel." Dedi.


Ders bumuydu yani ne zaman başlayacaktı gerçek macera biraz aksiyon görmek için gelmiştim tabi birde canavarlara karşı nasıl korunacağımı öğrenmek için. Bu zamana kadar needle’ı 2 rassilon’u 1 kere kırmıştım ve zar zor düzelmişlerdi ikiside. O yüzden iyice dinlemem gerekiyordu bu dersi. "İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." 1. dediği bana uyuyordu. Kampa yeni gelmediğim kesindi. Daha da dinliyordum dersi. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." Gorgonlardan söz ediyordu. Gorgonları bilirdim hatta medusayı yanılmıyorsam 1 kere öldürmüştüm. Hatta bi kere daha karşılaşmıştım ama bu sefer öldürememiştim maalesef. O anda kaçmamız gerekiyordu. Dedi. "...Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım..." diyordu. Ama ben fazla dinlemiyordum doğruyu söylemek gerekirse o sırada medusayla karşılaştığım anıları hatırlıyordum maalesef. "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." dedi. Ölümsüzlerdi ama öldürmüştü işte bu tuhaftı. Her halde tartarusa göndermekten söz ediyordu. Keşke burada olsalardı rahat bir şekilde öldürebilseydik. Çok az bile olsa heyecan olurdu. Düşüncesi bile insanı mutlu ediyordu. "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" dedi.


İlk başlarda bir şeyler olmadı. Bir an için gelmeyeceğini tahmin ediyordum. Ama tahminim doğru çıkmadı. Birden havalı bir şekilde geldi."Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." dedi. Her halde nerede olduğunu tam olarak bilmiyordu. Etrafın da bir sürü melez vardı. "Asıl ben seni ne zamandır öldürmüyordum Stheno. Kardeşlerini özlemişsindir, ziyaretlerine gitmen onları sevindirir." dedi. Gorgon sanırım eski anıları canlanmıştı birden. Sonra bir şeyler daha konuşup savaşmaya başladılar. Robyn hızlıydı hemen halletmişti o gorgonu. Sonra katherine çıktı ve bir canavar anlatmaya başladı.


"Anlatacağım canavar... Empusalar!" dedi. hiç karşıma çıkmamışlardı o yüzden dinlemeye karar verdim bu sefer. "Yüzleri ve vücutlarının üst kısmı oldukça soluk renkli ve gözleri kan kırmızısı rengindedir. Aynı zamanda dişleri uzun ve sivridir." dedi. Harika anlatıyordu. "Sol bacakları tıpkı eşek bacakları gibidir, sağ bacakları ise insan bacağına benzer ama pirinçten yapılmıştır." dedi. Nasıl bir şey olduğunu merak etmiştim. Umarım bir ara karşılaşırdım. Diğer özelliklerini de anlattı ve sonra yerine oturdu. Karar vermiştim bu sefer ben kalkacaktım. Yerimden düşünmeden kalktım. Hangi canavarı anlatacağımı düşünüyordum. Sonunda bulmuştum. Kerberusu anlatmaya karar vermiştim. ”Hades’in yönettiği ölülerin bulunduğu yeraltının kapısında bekçilik yapan. Üç başlı köpektir. Kuyruğu yılan olan ve sırtında sayısız yılan başı bulunan, ısırıkları zehirli köpektir. Adının anlamı çukur iblisidir. Dev zincirlerle bağlı olan bu köpeğin görevi yer altına giren ölülerin tekrar yeryüzüne çıkmalarını önlemektir.Yarı kadın yarı yılan Ekhidna ile dev tayfun'un oğludur. Benim anlatacağım bu kadardır.” diyip yerime geçtim.

Geçen günlerde yeni derslikler açılmıştı. Bunu kulübe panomuza asılan duyuruyla öğrenmiştik. Duyuruda yeni açılan dersliklerden hepimizin mezun olması gerektiği, derslik sisteminin değiştiği yanısıra dersliklerin eğitmenleri de yazıyordu. Beş altı tane yeni açılan derslik vardı. Benim bunların içinden en çok ilgimi çekenlerden biri Canavarlara Karşı Korunma dersliğiydi. Büyük ihtimalle ders ormanda olacaktır diye ormana doğru yol aldım.

Tahminimde yanılmamıştım. Ormanın açıklığında bir grup melez ve taze eğitmen Hades oğlu Robert vardı. Konuşmya başlamadan önce önümdeki melezleri itekleyip önlere geçtim. "Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz." dedi. Sonra "Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." diye ekledi. Herkes Robert bu sözü söyler söylemez hemen etrafına kümelendi.

"Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." Gerçekten çok iç açıcı(!) bir konuşma olmuştu. Çoğu melezin yüzünde korku ifadesi belirdi. İtiraf etmeliydim ki ben de biraz etkilenmiştim. Gerçi anlaşılan Robert bunu melezleri etkilemek için yapmıştı. Yarattığı etkiyi görmek için duraksadı. Yarattığı etkiden memnun olmuş gibi devam etti.

"İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." Vay canına! Bu hoşuma gitmiştim ama bir yandan da üzülüyordum. Ben Ares kızıydım, dövüşmek doğamda vardı. Ama sırf doğamda var diye aptalca davranacak değildim. Robert'ın konuşmasını dikkatle dinliyordum. Açıkçası birkaç canavar öldürmüş olsam da daha karşılaşmadığım tonla canavar olduğuna emindim.

"Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." Medusa mı? Evet, Medusa'yla karşılaşmıştım ama diğer iki kız kardeşini hiç görmemiştim. Robert anlatmaya başladı. "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum." Açıkçası ben Medusa'yla baş etmiştim ama diğer kız kardeşlerini bırak dövüşmeyi, hiç görmemiştim bile. Gerçi Medusa'yla mücedelemde yalnız değildim. Hephaistos oğlu Jimmy'le gitmiştik Medusa'nın dükkanına. Onunla çok iyi arkadaş değildik ama birlikte Medusa'yı öldürmüştük. Kafasını da o almıştı. Kafasını almayı isterdim açıkçası. Böylece lanet olası bir musibet olan baş belası annemden de kurtulabilirdim. Bunları düşünürken bir yandan da Robert'ın sonraki açıklamasını dinliyordum. "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." Ne? Ne demişti. Stheno'yu derse davet etmek mi? Stheno'yu daha önce görmemiş olsam bile vahşi bir şey olduğuna dair bahse girebilirdim. Bu yüzden tedbir amaçlı olarak hemen hançerimi çektim. Kanın Parıltısı'nın kabzasındaki yakutlar sabah güneşinin ışıltısıyla parladı. Bu arada bazı çaylaklar da gerilere doğru çekilmişlerdi.

Robert hepimize şöyle bir göz gezdirdikten sonra gökyüzüne baktı ve "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" diye bağırdı. Bir an için Stheno gelmeyecekmiş gibime gelmişti ama sonra Robert'ın yanında yoğun bir sis bulutu belirdi. Sis bulutunun sisleri çözülürken daha demin sislerin durduğu yerde çirkin mi çirkin bir yaratık duruyordu. Demek Stheno buydu ha? İğrenç yüzünü Robert'a çevirdi Stheno. "Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." dedi sonra. Anlaşılan çoğunlukla olduğu gibi yine aptal bir canavar vardı karşımızda. Daha doğrusu, Robert'ın karşısında.

Robert, Stheno'ya "Asıl ben seni ne zamandır öldürmüyordum Stheno. Kardeşlerini özlemişsindir, ziyaretlerine gitmen onları sevindirir." diye cevap verdi. Stheno bezelye beyniyle bir süre düşündükten sonra -galiba maziyi hatırlamıştı- canavarımsı bir çığlık atarak Robert'a saldırdı. Kısa süren bir mücedelenin ardında Stheno ardında pis bir toz bulutu bırakarak yok oldu. Aptallar işte. Ardından Robert bize dönerek Medusa'yı öldürmüşsek başını almamızı tavsiye ettikten sonra pis bir şekilde gülümsedi. Sanki sevmediği birinin heykele dönüştüğünü hayal ediyordu. Derken hepimizin gözlerinin içine baktı. Buradan kritik bir şey söyleyeceğini anlayıp can kulağıyla Robert'ı dinlemeye başladım. "Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." dedi.

Benim kafamda kesinlikle anlatmayı planladığım bir canavar vardı. Fakat daha elimi kaldıramadan Robert bir kıza bakıp yanına gelmesini işaret etmişti bile. Robert'ın yanına çağırdığı kız Romalı Amphitrite kızı Katherine'di. Severdim onu. Empusaları anlattı. Empusaları biliyordum. Fakat benim anlatmayı planladığım canavar o değildi. Ondan sonra yine tam elimi kaldırmıştım ki bir çocuk benden daha erken davranıp sahneye çıkmıştı bile. Çocuğu görünce sinirlerim hopladı. Athena oğlu David'di. Ondan hoşlanmıyordum. Şimdi de gelip sıramı kapmıştı. Kerberus'u anlattı. Hıh! Kerberus'u nenem de anlatırdı. Ama kabul etmek gerekirdi ki çoğu kişi Kerberus'un adının anlamını bilmezdi.

David Kerberus'u anlatmayı bitirdikten sonra hiç düşünmeden jet hızıyla elimi havaya kaldırdım. Robert sahneye gelmemi işaret etti. Soğukkanlı bir şekilde sahneye çıktım. Ardından tüm sesimi toplayıp anlamaya başladım.

"Anlatacağım canavar - Hidra!" dedim gür bir sesle. "9 başlı bir canavardır. Annesi Ekidne, babası Titan Tifon'dur. Bu canavarın öldürülmesi Herkül'ün 12 görevinden biriydi." Bu noktada sustum. Çoğu kişi dikkatle beni dinliyordu. "Fakat Hidra'nın öldürülmesi çok zordur. Zor olmasının nedeni ise kesilen başın yerine yeni bir baş çıkmasıydı. Ama Hidra'nın öldürülmesi imkansız değildir. Kesilen başların yerleri meşale ile dağlanırsa Hidra öldürülebilir. Hidra'nın kesilen kafalarının yerini meşale ile dağlama fikri Herkül'ün yeğeni İolaos'tan çıkmıştır. Herkül kesilen kafaların yerine yenisinin çıktığını görünce bunun onu yormaktan başka bir işe yaramadığını anlamış ve tam umutsuzluğa kapılmışken yardımına İolaos yetişmiştir. İolaos sanıldığına göre o anda Athena'nın da yardımıyla kesilen başın tekrar çıkmaması için meşaleyle başların kesildiği yerin yakılması gerektiğini akıl etmiş ve o anda yaktığı meşaleyi Herkül'e uzatmıştır. Anlatacağım bu kadar." deyip yerime oturdum. İyi anlatmış mıydım acaba? Robert sözümü kesmediğine göre bu iyiye işaretti gerçi. Acaba başka kim, hangi canavarları anlatacaktı?

Dersten bir gün önce Sat'e sabah derse giderken beni uyandırmasını söylemiştim. Tam rüyamın en güzel yerindeyken odamın penceresine bir taş attı, ama sorun şu ki taş tık demedi. '' Şangııır' diye kırılan bütün cam bütün kulübeyi ayağa kaldırdı. Kırık camdan baktığımda Sat'in son sürat koşmakta olduğunu gördüm. Kapıdan çıktığımda yerde bir not gördüm.'' Cam için üzgünüm. Orman girişinde buluşalım.'' Bende camları çabucak temizleyip, ayılmak için hızlıca bir duş alıp çıktım. Orman girişine vardığımda Sat'in telaşlı telaşlı düşündüğünü gördüm. Onu görünce gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Sabahın 6'sında kulübemize suikast düzenlemişti. Yanında kız kardeşide vardı, ismi Alexis'ti. Neyse hemen yola koyulduk, yoksa geç kalacaktık. Herhalde en geç biz gelmiştik, herkes oradaydı. Bir ağacın yanında durup beklemeye başlarken, birden arkamda birisi belirdi. Az kalsın '' Anneee '' diye bağırıp kaçacaktım. Sonra bu kişinin öğretmenimiz olduğunu farkettim. Herkes birden toplanıp sıraya girdi. Öğretmenimizin yüzünde sanki 100 canavarla 5 dakika önce savaşmışta gelmiş gibi bir ifade vardı. Konuşmaya başladı.

"Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." Arkasından yürümeye başladık, biraz ilerledikten sonra yere oturduk. "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." ''Yirmili yaşları göremeyecek'' diyince içimde bir ürperti oldu ve daha dikkatli dinlemeye başladım. "İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz."

''Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." dedim. Çoğu öğrencinin merak kesilmiş olduğunu görmek beni sevindirmişti. "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum. ''Vay öğretmenimiz bayağı tecrübeli birisi'' diye geçirdim içimden. "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." Öğretmenimizin bu sözlerinden sonra Stheno'nun buraya gelebileceğini düşündüm, ve düşünmeme kalmadan olay gerçekleşti. Öğretmenimiz gökyüzüne bakarak "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" dedi. Biraz sonra Öğretmenimizin yanında bir sis belirdi, korkumu, heyecandanmı bilemiyorum ama biraz gerileyip kılıcımı çektim. Öğretmen dikkatle beni süzdü o sırada. Bakışlarımı çevirdiğimde ise hayatımda gördüğüm en tipsiz canavarla göz göze geldim. O kadar büyütülen üç kardeşten birinde bu tipi beklemezdim. Stheno "Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." dedi. Telaştan bundan sonra konuşulanları duyamadım, öğretmenimiz birşey daha söylemişti. Öğretmenimiz onunla küçük çocukla konuşurmuş gibi konuşuyordu. O sırada Stheno üstüne atlamaya kalkıştıki, öğretmenimiz bize bakarak "Dediğim gibi çocuklar, en kolay yöntem her zaman boynu hedef almaktır." dedi. Ve kılıcını boynuna geçirdi Stheno ciyaklarken toz bulutuna dönüşüp yok oldu. Ondan sonra öldürğümüz canavar Medusa ise kafasını saklamamızı söyledi ve kendisinin anlatacağı kısmının bittiğini, gönüllü öğrencilerin canavarlar hakkında bilgi verebileceğini söyledi. O sırada ismini bilmedigim bir kaç kişi kalktı. Hepsi bildiğim canavarlardı ama bilmediğim birçok özelliğini öğrendim. Kimse kaldırmayınca ben elimi kaldırarak öne çıktım ve anlatmaya koyuldum. ''Arkadaşlar size anlatacağım canavar ''Stymphalian Kuşları''.'' dedim. ''Stymphalian Kuşları; Savaş Tanrısı Ares'in evcil hayvanları olarak anlatılan kuşlardır, insan yiyen efsanevi mitolojik canavarlardı. Herkül'ün 12 görevinden altıncısı, bu kuşları yerleşip etrafa önemli zararlar verdikleri, Stymphalia Gölü bölgesinden kovmaktı.'' Herkesin dikkatli dikkatli beni dinlediğini fark ettim. ''Pirinçten yapılmış pençeleri, keskin metalden yapılma tüyleri olan bu hayvanlar, insanlara bu silahları ile saldırıp onları avlıyorlar, ya da o çevredeki tarlalara veya meyva bahçelerine zarar veriyorlardı.
Çevresi sık ormanlarla kaplı olan Stymphalian Gölü'nün çevresinden ağaçlardan dolayı Herkül kuşları göremediği için okla vuramadı. Tam bu sırada yine ilahi kudretlerin araya girmesi ile Herkül, Athena ve Hephaistos'tan ufak bir yardım almış, bu tanrıların onun için özel olarak ürettirdiği çıngırakların çıkardığı sesler ile kuşların bulundukları ağaçlardan kaçmasını sağlamış, daha sonra zehirli okları ile kuşların birçoğunu öldürmüş, kaçanlar ise bir daha geri dönmemek üzere uzak diyarlara kaçmışlar, bir daha da izlerine hiçbir yerde rastlanmamıştır.'' dedim ve biraz bekleyip. ''Dinlediğiniz için teşekkürler''dedim. Konumu bitirdikten sonra öğretmenimize döndüm, tamam anlamında başını salladı. Bende yerime oturdum. Bakalım daha kaç canavarın bilmediğim özelliklerini öğrenecektim.

Canavarlara Karşı Korunma dersini sabırsızlıkla bekliyordum. Kahvaltı edip giyindim. Saatime baktım. Saat 05.59'du. Hemen bilekliğimi, saatimi ve kolyemi kontrol ettim. Ve ışığa dönüşerek dersin yapılacağı yere gittim. Saat 06.00'dı. Acaba eğitmen kimdi. Meraktan çatlamak üzereydim. Bir Ares çocuğu mu, Demeter çocuğu mu, Artemis avcısı mı, yoksa bir başkası mı? İki Felix'i gördüm. Onlarla biraz konuştum. Birden alanın ortasında biri belirdi. Konuşmaya başladı. Bu sırada biraz önce ki sesler tamamen gitmişti. "Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." Dediğini yapınca yeniden konuşmaya başladı. Bu sefer çok ciddi idi.
"Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." Bunu söyleyince bazı küçük çocuklar korktu. Ama o yine aynı ifade ile devam etti. Sanki ölmek çok normaldi.
Konuşmasına devam etti. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." Umarım Medusa'yı buraya çağırmaz yoksa birileri taşa dönüşür. Gerçi birilerinin hoşuna gidebilir ama umarım çağırmaz. "Gorgon Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum. " Umarım. Ama biraz havalı olduğunu düşünmeye başladım. Ama sanırım bu Hades çocuklarında vardı. "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." Hıh sanki kaç kez Gorgon öldürdü ki? Ve Gorgon'u çağırdı. "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" Hemen Twin Blade'imi çıkardım. Ama Gorgon için değidi. Küçüklere saldırırsa diye. Çünkü Onlar çok küçüktüler. Gerçi ben de kamp dışına sadece bir kez çıktım. O da annemi görmek içindi. Ben bunları düşünürken dövüş başladı. Gorgon ölünce Söz hakkı bize gelmişti. 14. kişi bendim. "Anlatacağım canavar tanrıları bile yok edebilir. O Ophiotaurus'tur. Yani yarı inek-yarı yılan. Ve o bir erkek. Bu yaratık aslında çok masum görünüşlüdür. Ama bağırsakları ateşe atıldığında bağırsakları ateşe atana tanrıları bile yok edecek güç verir. Ama şu anda Olimpos'ta bir akvaryumun içinde bulunuyor. Bir denizcanlısı olsa da çok eski bir dil kullanır.". Bunu söyleyip yerime oturdum. Umarım o yaratık ile karşılaşmam, diye düşündüm.

Bugün büyük gündü hah? Ben de bir dersin eğitmeni olsam bile, girmem gereken derslikler oldukça fazlaydı. İç çektim, bunu düşünmek bile beni boğuyordu. Hiçbir zaman, derslerde başarılı biri olmamıştım. Disleksim yoktu, ama benim yapım böyleydi. Kesinlikle dikkat eksikliğim vardı, bu da konsantre olmamı hep zorlaştırmıştı. Derin bir nefes alıp kendimi avutmaya çalıştım. Sakin ol Maria, dersi Robyn verecek, o senin en sevdiğin kuzenlerinden. En kötü ne olabilir ki, diye düşündüm. Robyn'i düşününce gülümsedim. Evleneli çok olmamıştı, onu artık kampta göremeyeceğimi düşünmüştüm. Ama şimdi buraya gelmesi için bir bahanesi vardı. Bu beni sevindiriyordu. Kafam gayet dolu bir şekilde üzerime rahat bir şeyler giydim ve dışarı çıktım. Kafam öyle doluydu ki, kardeşlerime bir veda bile edememiştim. Kahretsin! Ne kadar dalgındım böyle. Sabahın körü olmasına rağmen herkes dışarıdaydı. Canavarlara Karşı Korunma sınıfından bütün melezlerin mezun olması gerekiyordu hatırladığıma göre. Bütün melezler orada olacak, diye düşündüm. Görmeyi hiç istemediğim kişileri de kapsıyordu 'herkes' kavramı. Düşüncelerimi dağıtmaya çalıştım. Etrafa bakınıp bir ilan aradım. Dersin nerede olduğunu bile bilmiyordum. Bir ağaca zımbalanmış ilanı görünce yüzümü buruşturdum. Şu melezler hiçbir zaman ağaçlara saygı duymayı öğrenemeyecek mi, diye düşünüp ilanı soktum. Gözlerimle 'yer' bölümünü taradım ve ormanda olduğunu gördüm. İster istemez gülümsedim. Bu benim için güzel bir haber olmuştu. En rahat olacağım yerdi orman.
Ormanda kaybolmadan yürümenin imkansız olduğunu düşünmüştüm uzunca bir süre. Ama bu gün, kaybolmadan diğerlerinin olduğu alana geldiğimde, uzun zamandır burada olmanın bana sağladıklarının bilincine varmış oldum. Heyecanla etrafa bakınırken Robert'ın derse başlamış olduğunu, herkesin onu pür dikkat dinlediğini gördüm. Birilerinin yanına sıkışırken, kuzenimin hiç de hoş şeyler söylemediğini fark ettim. "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." Kanım donmuş bir şekilde kuzenime baktım. Onu hiç böyle görmemiştim. Benim narin biri olduğumu bilen sınırlı kişilerdendi ve benim yanımda hep iyi davranmaya çalışırdı. Şimdi onun ciddi yüzüne bakıp, söylediklerinin acı verici ve gerçek olduğunun farkına varınca irkildim. Gerçek dünyada işler o kadar da kolay gitmiyordu demek ki. Gittiğim görevlerde ölebileceğimi, ya da sevdiğim birinin ölüm haberini hemen şu an bile alabileceğimi düşününce, sırtımı dikleştirip tamamen derse odaklandım. Şu anda Robert babasına, daha önce hiç benzemediği kadar benziyordu. Ben düşüncelerime odaklanmışken bile bir şeyleri kaçırdığımı hissediyordum. Dinleyebildiğim kadar dinleyecektim, kendimi zorlamayacaktım. "İçinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." Derin bir nefes aldım. Bu kolay gibiydi. Mitolojiyi oldukça iyi biliyordum. Belki ben de kalkıp bir canavarı tanıtarak Robyn'in gözünde bir puan alabilirdim. Robyn düşünmek için biraz bekledikten sonra konuşmasına devam etti. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." Gorgonları biliyordum, bir keresinde Medusa ile karşılaşmıştım. Diğer iki kardeşi hakkında ise fazla bilgim yoktu. Robert'ın söylediklerine iyice kulak kesildim. ''Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum." Zaten bildiğim bilgilerin sonunda bir espri yapınca ister istemez gülümsedim. İşte bu benim kuzenimdi. ''Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." Stheno'nun buraya gelecek olmasına o kadar da endişelenmedim. Hatta bu kadar melezin arasında ona acıyacaktım bile. Robert bir Gorgonu oldukça iyi idare eder gibime geliyordu ama ne olur olmaz diye, bileğimdeki bilekliğimi çıkarıp Doğataşı'nı iki elimle kavradım. "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!'' diye bağırdı Robert gökyüzüne doğru. Stheno'nun ne taraftan geleceğini bilmediğim için gözlerimle etrafı kolaçan ettim. Robert'ın tam yanında bir sis belirince gözlerimi oraya diktim. Eğer o canavar bir şekilde kuzenime zarar verirse, ölümü bir şekilde benden olurdu. Streno yavaşça belirdi ve onun yılan saçlarını, iğrenç yüzünü daha iyi bir şekilde gördüm. Saçları bize tehditkar bir şekilde tısladı. Stheno Robert'a doğru bir şeyler tıslarken, Robert kanımı donduran kahkahalarından birini attı. O an onun düşmanı ben olmadığım için şükrettim. Gözlerimi kırpsam yakalayamayacağım bir hareketle kılıcını çekti ve tam Gorgon ona bir hamle yaparken onu savuşturdu. Birkaç küçük hamleden sonra Stheno'nun kafasını kolaylıkla kesti. Robert'ın söylediklerinin geri kalanına pek dikkat edemedim. Streno'nun buharlaştığı ana odaklanmıştım. Hayır, yine anaçlığımın tutmasına izin vermeyecektim. Başımı çevirip başka bir şeye konsantre olmaya çalıştım. Ormanda dikkatimi dağıtacak çok şey vardı zaten. Her çeşitten bitkiler, her renkten çiçekler... Büyülenmiş gibi etrafa bakınırken konuşan kişinin sesinin değiştiğini fark ettim. Başımı tekrar oluşturduğumuz daireye çevirdiğimde başka melezlerin konuştuğunu gördüm. Herkes bir canavarı anlatıyordu. Teker teker herkesi dinlerken, Robert'ın daha önce bahsettiği şeyin başladığını anladım. Beynimi tarayıp hangi canavarı anlatmam gerektiğini düşündüm. Bu biraz uzun sürebilirdi çünkü aklıma bir canavar geldiği anda birisi kalkıp onu söylüyordu. Dudağımı ısırıp kimsenin almayı akıl etmeyeceği bir şeyi düşünmeye çalıştım. Zamanım azalıyordu, herkes teker teker kalkıyordu. Kardeşim Anna Maria da kalkıp kendi canavarını anlatınca artık harekete geçmem gerektiğini anladım. Derin bir nefes aldım ve elimi kaldırdım. Robert başını bana çevirdi ve onaylar bir şekilde başını salladı. Sakar hareketlerle ayağı kalktım ve dairenin ortasına geçtim. Derin bir nefes aldım. ''Anlatacağım canavar...'' dedim ve öylece kaldım. ''B-benim anlatacağım canavar...'' Robert neler oluyor dercesine kaşını kaldırdı. Bana bakan kalabalığa baktım. Ne anlatacağımı planlamıştım bile, ama birden kafamdan uçup gitmişti. Bana ne olmuştu böyle, sahne korkumu atlatalı çok olduğunu düşünüyordum. Gözlerimi havaya çevirdim. Kalabalığı görmemek işe yaramış gibiydi. ''Anlatacağım canavar Hekatonkheirler. Yani yüz kollu, elli başlı canavarlar; Kottos, Briareus ve Gyes. Gaia ve Uranos'un çocuklarıdır bunlar. Hikayeleri de şöyle: Çocukları Kiklop ve Hekatonkheir'lerden hem iğrenen hem de kendi iktidarını almalarından korkan Uranos, çocukları doğdukça onları Tartarus'a atıyordu. Bu duruma üzülen Gaia eşinden nefret etmeye başladı, titanları Uranos'a karşı kışkırttı. Titanlar babalarına karşı geldiler ve onu hakimiyetinden mahrum bıraktılar. Titanların en kurnazı olan Kronos tahta oturmasına rağmen, kardeşlerinin güçlerinden korkarak onları Tartarus'tan kurtarmadı. Zeus büyüyüp babası Kronos'la savaşacak yaşa geldiğinde Hekatonkheir'leri serbest bıraktı. Hekatonkheir'ler ona titanlar üzerinde zafer kazanmasına yardım ettiler. Titanlar yenilerek Tartaros'a atıldılar. Yüz kollu Hekatonkheirler ise titanların bekçiliğini yapmaya başladılar.'' Kendimi hikayeye kaptırdıkça güvenim yerine gelmişti, kısa sürede konuşurken Robyn'e bakabilecek hale gelmiştim. Cesaret verici bakışlarının yardımıyla konuşmamı bitirince ona teşekkür eden bir gülümseme gönderip yerime oturdum. Oturunca heyecanım geldiği gibi hızla gitmiş, kalp atışlarım yavaşlamıştı. İç çektim. Bazı şeyler asla değişmiyordu, iyi ki canavarları pataklarken sahne korkumun bir önemi yoktu. Kollarımı dizlerime dolayıp diğerlerinin anlattıklarının zihnimden akıp gitmesine izin verdim.

Sabahın erken saatlerinde uykunun tutmamasından dolayı uyandım. Kardeşlerimin hepsi mışıl mışıl uyuyordu. Mutfağa gidip kendime bir bardak kahve doldurdum ve pencereden dışarı baktım. Güneş daha yeni yeni doğuyordu. Bugün canavarlara karşı korunma dersi vardı. Bu dersin hocası Rob’du. Yani harika bir ders olacaktı. Bunu asla kaçıramazdım. Kampa geleli bayağı bir süre olmuştu ve hemen hemen her canavarla karşılaşmıştım. Hala ölmediğime göre canavarlara karşı kendimi koruyabiliyorum demekti. Ancak bilmediğim şeyler olabilirdi. Derse katılıp eğlenmeyi düşünüyordum. Bakarsın bir şeyler de öğrenirdim. Kahvemin son yudumlarını da içtikten sonra saate baktım. Saat altı olmuştu. Ders başlamak üzereydi. Hemen odama gittim ve üzerime rahat bir şeyler giydim. Sonra da saçımı topladım. Aynaya bakıp normal göründüğümü görünce sevindim ve odamdan çıktım. Fazla ses yapmamaya dikkat ederek kulübeden çıktım ve ormana doğru yürümeye başladım. Ders ormanda yapılacaktı. Böylesi daha iyiydi. Orman sonuçta geniş bir yerdi. Bu da daha rahat olmamı sağlıyordu. Bugün hava gayet güzeldi. Babam dünyayı ne yakıyor ne de üşütüyordu. Bu havaları çok severdim. Birkaç canavar öldürsem daha güzel olurdu ama derste ne yapacağımızı hiç bilmiyordum. Rob biraz aksiyon sevdiği için canavar kısmı olacağını düşünüyordum ama yine de belli olmazdı. Yolda yürürken ayaklarımı sürtüp ses çıkarmamaya özen gösteriyordum. Daha erkendi ve milletin uyanmasını istemezdim. Etrafıma bakınmaya başladığımda birkaç melezin ormana doğru gittiğini gördüm. Büyük ihtimalle onlarda ders için gidiyordu. O melezleri tanımıyordum, demek ki daha çömlerdi. Onlar gerçekten bir şeyler öğrenmeye gidiyordu. Canavarlarla hiçbir şey bilmeden karşılaşmayacakları için şanslılardı. Ormana vardığımda dikkatli bir şekilde yürümeye başladım. Ağaçların kökleri, bitkiler falan beni korkutuyordu. Sanki bana çelme takmak için fırsat kolluyorlardı. Bir süre daha yürüdükten sonra sesler duymaya başladım. Bu bir uğultuydu. Anlaşılan ders yapılacak yere gelmiştim. Bitkileri önümden çeke çeke diğer melezleri görmeyi başardım. Sandığımdan çok melez buradaydı. Bu beni şaşırtmıştı. Ders almaya gelenlerden çömlerin yanında benim gibi tecrübe sahibi kişilerinde olması beni rahatlatmıştı. Rahat olacağım bir yere geçtim ve uzandım. Rob daha gelmemişti ve onu beklemek zorundaydık. Başım uğultulardan dolayı ağrımaya başlamıştı ki sesler kesildi. İçimden sessizlik olduğu için şükrederken Rob’un gelmiş olabileceği aklıma geldi. Hemen doğruldum ve ayağa kalkmış melezlere baktım. Bende hemen ayağa kalktım.

Rob her zamanki korkutucu hallerinden birini takılarak "Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." dedi. Zeka ve deneyim tam beni anlatıyordu. En azından kendimi öyle hissediyordum. Rob'un sözünü dinleyerek diğer melezler gibi üç metre alan bıraktım. Sıkış sıkış olmamamız iyi olmuştu. Şimdi kendimi daha rahat hissediyordum. Bütün melezler hazırlanınca Rob sözlerine devam etti. "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." dedi. Daha kampta yeni olan melezlere baktım. Onların kaçmasını bekliyordum ama hiçbir melez yerinden kıpırdamadı. Ya gerçekten bu dersi almak istiyorlardı ya da Rob’dan fena halde tırsmışlardı. Rob durumdan memnun olarak etrafta dolaşmaya başladı. Sonra "İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." dedi.

Rob etrafına bakınmaya başladı. Melezlerin gözlerinin içine bakıyordu. Tabii bu kadar kişiye bakamayacağı için sözlerine devam etti. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında. Medusa'nın adını duymak bana artık klasik gelmişti. Her yerde, her şey de onun adı. Medusa'yı kafamdan çıkardım ve Rob'u dinlemeye devam ettim. "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinsel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevrildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum. Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." dedi. Canavar çağıracağını duyduğum an elim kolyeme gitti. Tedbiri elden bırakmamak gerekiyordu. Birkaç melezin kılıçlarını çekmeleriyle ben yay-ok takımımı çıkarmaktan vazgeçtim. Tehlike görürsem hemen yay-ok takımımı çıkaracaktım ama yine de elim kolyemdeydi. Rob, Stheno’yu davet edince onun gelemsi fazla uzun sürmedi. Bu fırsat kaçar mıydı hiç! Stheno birkaç ukala söz söyledi ama bunlar bizi güldürmekten öteye geçemedi. Rob bize anlattığı gibi Stheno’nun boynunu kesti be onu buharlaştırdı. Bu fazlasıyla kolay olmuştu. Rob’un Medusa’yla ilgili birkaç şeyden bahsetmesi beni tekrar derse odaklandırdı. Daldığımı fark etmemiştim. Rob konuşmasını "Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." Sözleriyle bitirdi. Sıra bizdeydi. Tek tek canavarları anlatacaktık. İlk kalkan Kate olmuştu. Kate’den sonra yedi sekiz melez daha çıktı. Onlardan sonra çıkacak gibi görünen melez göremediğim için kendim çıkmaya karar verdim. Hızlıca aklımdan canavarları geçirmeye başladım. Bu sırada da Rob’dan söz istemiştim. Rob sözü bana verince bütün melezlere baktım. Hepsi dikkatle dinliyordu. Bir iki saniye daha düşündükten sonra anlatacağım canavarı buldum ve konuşmaya başladım. “Merhaba ben de sizlere Kampe’yi anlatayım. Kampe’nin belden yukarı normal bir kadın gibidir. Ancak belden aşağısı bir ejderha şeklindedir. Kuyruğu dikenlidir. Belinde sürekli değişen hayvan yüzleri var. Ayrıca pulları, kocaman pençeleri ve bacağına dolanan yılanları vardır.” dedim ve Rob’a baktım. Rob tamam manasında gözünü kapatınca gülümseyerek yerime geçtim ve dinlemeye devam ettim.

Beş altı tane olan çalar saatlerimin zırlamasıyla güne uyandım. Odam hala karanlk gözüküyordu biraz. Sate baktım. Altı! Saat altıydı! Ben ne halt yemeye bütün çalar saatlerimi altıya kurmuştum?

Sonra hatırladım. 06.30'da yeni açılan dersliklerden biri olan Canavarlara Karşı Korunma dersi vardı. Uykumu alamamış olma gerçeğini yok sayarak koca gardırobumun kapağını açtım ve ne giyeceğimi düşünmeye başladım. İlk başta her zamanki gibi şık bir şeyler giymeyi düşündüm ama sonra CKK dersine gittiğimi hatırlayıp siyah gömleğimi, siyah pantolonumu giydim. Altına da her zamanki gibi siyah topuklu çizmeler. Aynanın karşısına geçip kendimöe baktım. Fena görünmüyordum. Saçlarım hala bukle bukleydi ve gözlerimin altında uykusuzluktan kaynaklanan morluklar vardı. Onları kapatmam gerekiyordu. Bu konuda göz kalemime ve siyah farıma güveniyordum.

Göz kalemimi ve siyah farımı -göz altı morluklarını kapatacak şekilde- sürdükten sonra tekrar aynaya çevirdim dikkatimi. Baştan aşağıya simsiyah kıyafetlerim, sarı ve bukleli saçlarım ve soğuk bakışlı buz mavisi gözlerimle harika görünüyordum. Artık derse gitmeye hazırdım.

Tekrar en yakındaki saate baktığım anda gözlerim yuvalarından fırlayacakmış gibi oldu. 06.20! Dersin başlamasına 10 dakika vardı. 10 dakikada ormana yetişebilir miyidim? Kulübeden hemen şimdi fırlarsam belki. Hypnos kulübesi ormana bayağı uzaktı ne yazık ki. Diğerlerini uyandırmaya aldırmadan ayağımda topuklularla koşarak kulübeden fırlayıp ormana doğru yola koyuldum. Ormandaki dersliğe geldiğimde eğitmen olduğunu sandığım kişi bir şeyler söylüyordu. "-karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zeka ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz." dedi. Sonra "Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." diye ekledi. Eğitmenin ne dediğini idrak etmem birkaç saniye daha uzun sürdü. Ne dediğini anladığımda ise herkes eğimenin sylediği şekilde etrafına kümelenmişti. Biraz utanarak ben de etrafta kümelenen melezlerin arasında bir yerlere oturdum.

"Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." Pekala, ideal bir derse başlama konuşması sayılmazdı ama işe yaradığı belliydi. Çoğu melez ilgilenmez hallerini bir kenara bırkamıştı. Benim de uykum açılmıştı doğrusunu isterseniz. Bu konuşma insanda uyku mu bırakırdı? Bu düşüncelerle boğuşurken eğitmenin bir an için duraksadığıunı farketmemiştim. Bu arada eğitmeni de gözüm bir yerlerden ısırıyordu ama nereden?

"İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." Vay be! Açıkçası iyi ki dövüş yoktu yani. Bu halimle hiç dövüşebileceğimi sanmıyordum. Ancak dinleyebilirdim. O sırada yakınımdaki melezlerden biri bir şey mırıldandı. Lafın başını kaçırmıştım ama sonunda eğitmenin gözüme neden tanıdık geldiğini anlamıştım. O Hades oğlu Robert'tı. Kulübünün açılış partisine gitmiştim. Onun kıdemli bir melez olduğuna hiç şüphe yoktu. Yoksa böyle önemli bir derse onu eğitmen yapmazlardı herhalde.

"Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." Ne Medusa'yı ne de kız kardeşini daha önce hiç görmemiştim doğrusu. Görmek için de can attığım söylenemezdi. Ben bunları düşünürken Robert anlatmaya başladı. "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum." Medusa hakkında bildiğim tek şey yılan saçları olduğuydu. Yılan saçlar! Iyyk! Düşündükçe bile kabuslarıma giriyordu. Robert açıklamasına devam etti. "Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." Ne? Delirmiş miydi o? Bir an şaka yapıyordur diye Robert'ın yüzüne baktım ama yüzüne bakınca gayet ciddi olduğunu anladım. Savunma amaçlı geriye çekildim. Çaylakların da yaptığı gibi. Bunu anlayınca içime bir öfke doldu. Çaylak mıydım ben, geriye çekiliyordum?

Robert hepimizin gözlerinin içine baktıktan sonra göğe bakıp "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" diye bağırdı. Bir iki saniye herkes nefesini tutup Stheno'nun gelmesini bekledi. Bu kadar beklettiğine göre tam gelmeyeceğini düşünüyordum ki robert'ın yanında yoğun bir sis bulutu ortaya çıktı. Sis bulutu gitgide kaybolurken sislerin arasında bir şekil belirdi. Stheno. Tam da bir gorgondan bekleneceği gibi çirkindi. Stheno, Robert'a bakıp "Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." dedi.

Robert, Stheno'ya "Asıl ben seni ne zamandır öldürmüyordum Stheno. Kardeşlerini özlemişsindir, ziyaretlerine gitmen onları sevindirir." diye cevap verdi. Tek kelimeyle taşı gediğine koymuştu. Stheno galiba saldırsam mı saldırmasam mı diye bir süre düşündükten sonra korkutucu(!) bir çığlık atıp Robert'a saldırdı. Aslında Stheno'yu çaktırmadan biraz oynatsam eğlenceli olurdu ama Robert hiç de düşma edilinecek birine benzemiyordu. Zaten kısa süren bir mücedelenin ardından Robert kılıcını gorgonun boynuna indirirken "Dediğim gibi çocuklar, en kolay yöntem her zaman boynu hedef almaktır." dedi. Kılıcını boynuna indirdikten sonra gorgon pis bir toz ulutu bırakarak yok olmuştu. Robert bize dönerek Medusa'yı öldürmüşsek başını almamızı tavsiye etti. Sevmediğin birini taşa dönüştürmek... Bu çok hoş olurdu bak. Pis gülümsemesine bakılırsa Robert da öyle düşünüyordu.

Ama bir saniye sonra o pis gülümsemesi yok oldu ve hepimizin gözlerinin içine baktı. Ciddi bir şey söyleyecekti ki her şeyi düşünmeyi bırakıp Robert'ı dinlemeye koyuldum. "Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." dedi.

Anlatılacak bir canavar? Hımm. Aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Etraftaki melezlere baktım ve birçok kişinin elini kaldırmış olduğunu gördüm. Ölmek istiyordum! Nasıl bu kadar kişi anlatacak canavar bulurken ben bulamazdım?

Benim aklıma anlatacak bir şey gelene kadar en az 15 kişi anlatmıştı kesin. Anlatacağım canavarı unutmadan elimi derste söz isteyen bir öğrenci gibi kaldırdım ve Robert beni görüp sahneye(!) çıkmamı işaret etti. Bunun üzerine her zamanki havalı yürüyüşümle tüm melezlerin beni görebileceği bir noktaya geldim.

Ellerimi belime koyup seçtiğim canavarı anlatmaya başlamadan önce kendimi tanttım. "Ben Georgina. Hypnos kızıyım. Şimdi eminim sabahın köründe nasıl buraya geldim diye düşünüyorsunuzdur. Neyse. Anlatacağım canavar ejderha Ladon." Ladon'un özelliklerini hızlıca aklımdan geçirip anlatmaya başladım. "Ladon, Hesperideslerin bahçesindeki, Zeus'un Hera'ya evlilik hediyesi olan ölümsüzlük elmalarının bulunduğu ağacı koruyan ejderhadır. Vücudu bir roket kadar kalındır ve bakır renkli pullarla parlar. Yüzlerce kafası vardır. Çok korkunç bir ejderha olduğu söylenir. Ayrıca ısırıkları zehirlidir. Ladon hala Hesperideslerin bahçesinde, ölümsüzlük elmalarını korumaktadır. Anlatabileceklerim bu kadar. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim." Son cümleyi gayet ağırbaşlı bir şekilde söylemiştim. Acaba başka birileri de herhangi bir canavar anlatacak mıydı?

Sabah erken uyandım. Uyku yine tutmamıştı ve kâbuslar yine beni rahat bırakmamışlardı. Kardeşlerimden uyanık olan yoktu. Ben de mutfağa gittim. Ses yapmamaya ne kadar çalışsam da başaramıyordum. Kendime bir bardak su doldurdum. Gece susadığım zaman kalkmaya üşenmiştim. Suyu şimdi içiyordum. Bugün ‘Canavarlara karşı korunma’ dersi vardı. Hocası Robbert Harris’ti. Hiç tanımıyordum; ama uzun zamandır burada olduğunu biliyordum. Yaklaşık olarak 8 yıl denmişti bana. Üzerime bir kot pantolon ve siyah bir tişört giyip oturma odasında oturmaya başladım. Saat daha beş buçuktu. Zamanın geçmeyeceğini düşündüm ve dersliğe doğru yol aldım. Derslik ormandaydı. Ormana doğru gittim. Dersliğin önünde birçok kişi vardı. Herkes gibi beklemeye başladım. Daha sonra bir çocuk geldi. Konuşmalar bir anda kesildi. Çok korkutucu görünüyordu. "Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zekâ ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." dedi. Ben de onun dediğini yaptım. Arkalara oturmaktansa önleri tercih etmiştim. Robbert "Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." diye konuşmaya başladı. Sonlara doğru sesi çok yüksek çıktığı için ormandaki yankısını işitebiliyordum. Kimse kalkmamıştı. Bu Robbert’in hoşuna gitmiş olacak ki ‘’Güzel’’ diye söylendi. Daha sonra dolaşmaya başladı. Konuşmasına devam ederken "İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." dedi. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." dedi. Bu benim hoşuma giden bir konuydu ki dinlemeye koyuldum. "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikâyesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum. Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." dedi. Biraz korkmuştum. Aramıza bir gorgon mu gelecekti? Ahh.. Tanrılarım.. Ama korkmanın vakti değildi. Bu nedenle kılıcımı çektim ve ayağa kalktım. Yeni gelmiş olabilirdim; ama geri çekilemezdim.
Bakışlarını göğe dikti ve "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" diye bağırdı. Kalbim deli gibi atıyordu. "Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." diye söze başladı ve kahkahayı patlattı. "Asıl ben seni ne zamandır öldürmüyordum Stheno. Kardeşlerini özlemişsindir, ziyaretlerine gitmen onları sevindirir." diye çıkıştı Robbert. Stheno bir çığlık attı ve saldırıya geçti. Robbert soğukkanlı davrandı ve karşılık verdi. "Dediğim gibi çocuklar, en kolay yöntem her zaman boynu hedef almaktır." dedi ve kılıcını boynuna geçirdi. Çirkin Gorgon birkaç saniye içinde pis bir toz bulutuna dönüştüğünde çok şaşırmıştım. Kılıcımı da boşa çekmiştim. Bunun için de utanmamış değildim. "Öldürdüğünüz Gorgon Medusa'ysa, kafasını saklamanızı öneririm. Birini taşa çevirmenin nerede işinize yarayacağınızı bilemezsiniz. Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." dedi. Ben öne atılmak istiyordum; ama ne anlatacağımı bilmiyordum. Çok araştırma yapmıştım; ama aklıma gelmiyordu. Daha sonra ‘’Ben David Killer. Hypnos çocuğuyum. Bugün size Tayfun’un anlatacağım. Tartaros ile Gaia'nın oğlu olan korkunç bir ifrit. Zeus dünya ve gökyüzü üzerinde krallığını sürdürürken, oğulları Titanların durumundan memnun olmayan Gaia Tayfun’u Zeus'a karşı savaşması için gönderir. Tayfun, Gaia ve Tartaros'un sonuncu oğludur. Omuzlarından yüz tane yılan ve ejder başı çıkar. Bunların ağızlarından ateş püskürmektedir. Sesleri de korkunçtur. Buna rağmen Zeus cesurca onunla karşılaşır, şimşeklerinin gücü ile onu yener ve Etna yanardağının altına hapseder. Etna'daki volkanik ifrazatların sebebi de Tayfun'un haykırışlarıdır.’’ dedi. Açıkçası rahatlamıştım. Acaba Tayfun buraya gelecek miydi? Merakla Robbert’a baktım.

Bir kaç gün önce dersliklerdeki eğitim sistemi değişmişti ayrıca yeni dersliklerde eklenmişti bende yeni dersliklerden Mitoloji Tarihi Sınıfı'nın eğitmeni olmuştum ancak buraya yani Canavalara Karşı Korunma sınıfnda sadece bir öğrenciydim mitoloji bilgimin burada işlemeyeceğini düşünüyordum.Sınıfa girdiğimde etrafın siyaha boyalı olması ve duvarlarda ise canavarlara ait eşyaların asılması ilgimi çekmişti bunları incelerken eğitmenimiz Rob'da gelmişti hemen diğer öğrencilerin arasına kaynadım ve Robyn'in konuşmasını dinlemeye koyuldum."Canavarlara karşı korunma dersine hoş geldiniz. Unutmayın ki burada yalnızca hayatta kalmanız için en temel bilgileri öğreneceksiniz. Zekâ ve deneyim sahibi değilseniz, bu eğitim sizin Minotor'u alt etmenizi sağlamaz. Aramızda üç metrelik bir alan bıraktıktan sonra etrafımda kümelenip oturun." diyerek bizi beklemeye koyuldu,öğrencileri beklemek bir yer kapmaktan daha kolay olduğu için herkes yerleşince iki kişinin arasına oturdum Rob biraz memnun birazda sinsi bir ifadeyle söze tekrardan başlamıştı,"Şu anda burada etrafıma kümelenmiş olan melezlerin birçoğu, yirmili yaşlarını göremeden önce canavar saldırılarında ölecek. Bazılarınız Asphodel Tarlaları'na gidecek, gerçekten iyi olanlarınız ise babam tarafından Eliysium'a gönderilerek ödüllendirilecek. Yakın dostlarınız ardınızdan kampın meydanında uyduruk bir kefen yakacak. Ölümünüzün üzerinden birkaç yıl geçtikten sonra, sizi öldüren iblis Tartarus'tan kurtulup bu dünyaya geri dönecek ve kendine yeni kurbanlar arayacak... Bunun bir sonu yok. Buradaki amacımız sizin ölme şansınızı azaltmak. Tabii içi boş olan kafalara hiçbir eğitim fayda etmez. O nedenle, tüm dikkatini benim söylediklerime veremeyecek kadar meşgul olanların şimdi dersi terk etmesini isteyeceğim." dedi.Sesinin tonu odanın içinde yankılanıyordu,kimsenin kalkıp gitmediğini görünce "Güzel." diyerek daha sinsi bakışlar atmaya başladı hepimiz onun neler yapacağını merakla bekliyorduk konuşmasına devam ederken,"İçlerinizden bazıları daha önce sayısız kez ölüm riskiyle karşı karşıya kaldı, tarihin en zorlu canavarlarını yenmeyi başardı ve bu derse yalnızca hünerlerini göstererek statüsünü almak için katılıyor. Bazılarınız ise henüz melez olduğu gerçeğini yeni öğrendi ve mitolojik canavarlar hakkında bilgi sahibi değil. O nedenle sizlere hem kendinizi göstereceğiniz, hem de bilgi edinme imkanı bulabileceğiniz bir ders vereceğim. Benim yapacağım tanıtımın ardından, gönüllü öğrencilerden bildikleri canavarlar hakkında sınıfı bilgilendirmelerini isteyeceğim. Böylece derste çok daha fazla canavardan bahsedebileceğiz." dedi.Artık sesi dahada kalınlaşmıştı hepimiz heyecanlanmıştık sınıfta çıt çıkmıyordu derken tüm sessizliği Rob bozdu "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." "Medusa" sözünü söylerken sesi çok tiz çıkmıştı hafifçe öksürdü ve konuşmasına kaldığı yerden devam etti."Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikâyesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum. Bir Gorgonu öldürmenin birçok yolu vardır. Ben genellikle en basit yolu tercih ederim, biraz artist oldukları için zırh falan giymez bu kız kardeşler. Kafalarını vücutlarından ayırmak için de sıradan bir ilahi bronz kılıç yeterlidir çünkü derileri pek sert değil. Şimdi, anlattıklarımı daha iyi kavrayabilmeniz için Stheno'yu dersimize davet edeceğim. Medusa şu sıralar bildiğim kadarıyla Tartarus'ta, bir de herkesi taşa çevirebilecekken onu buraya getirmek istemem. Euryale ise hatırladığım kadarıyla kardeşim Stella tarafından öldürülmüştü geçenlerde." dedi.Stheno'yu çağırması beni gerçekten etkilemişti bir Gorgon'un buraya gelerek tüm melezlere meydan okuması hayatta hep görülebilecek bir şey değildir.Aradan kısa bir süre geçti Rob "Seni kampımıza davet ediyorum Stheno!" dedi.Tüm melezler şaşkınlığını koruyamamıştı açıksa bende oldukça etkilenmiştim melezlerin arasındaki fısıldaşma Stheno'nun sesiyle son buldu "Davetin için teşekkürler. Ne zamandır melez öldürmüyordum." dedi,ancak Rob hafif bir kahkaha ile "Asıl ben seni ne zamandır öldürmüyordum Stheno. Kardeşlerini özlemişsindir, ziyaretlerine gitmen onları sevindirir." dedi.Stheno bu sözlerden pekte memnun olmuşa benzemiyordu tüm kampı yerinden oynatacak bir savaş çığlığı ile Rob'a saldırdı Rob ise soğukkanlılığını koruyarak "Dediğim gibi çocuklar, en kolay yöntem her zaman boynu hedef almaktır." demesiyle kılıcını Gorgon'un boynuna geçirmesi bir oldu yaratık toza dönüştüğünde Rob konuşmasına devam etti "Öldürdüğünüz Gorgon Medusa'ysa, kafasını saklamanızı öneririm. Birini taşa çevirmenin nerede işinize yarayacağınızı bilemezsiniz. Dersin benim anlatacağım kısmı bitti. Şimdi sizlerden, bildiğiniz mitolojik canavarlardan bahsetmenizi istiyorum. Anlattığınız canavarların eksik bıraktığınız özelliklerini ben tamamlayacağım. Canavarlar hakkında bilgi sahibi olmayan öğrenciler yalnızca dinlemekle yetinebilir." bu sözden sonra bayağı bir sevinmiştim melezler tek tek anlatırken ben hangi canavarı anlatsam diye düşünüyordum en sonunda aklıma biri takıldı ayağı kalktım ve söze başladım "Merhaba,ben Mark William Trully ve sizlere anlatacağım mitolojik yaratık Kikloplar" derkes bana öğrenme aşkıyla yanıp tutuşan kişiler gibi bakmaya koyuldu boğazımı temizledim ve konuşmama devam ettim "Kikloplar Gaia ve Uranüs'ün çocuklarıdır hepinizinde bildiği gibi tek gözleri vardır ve dev gibidirler,asla tanrılardan korkmayan insan etiyle beslenen zalim yaratıklardır.Odysseia'nın yazarı Homeros'a göre mağralarda yaşayan korsan çobanlardır,Hesoidos'a göre ise sadece üç taneydiler ve bu kiklopların adlarıda Brontes,Steropes ve Arges'ti isimlerinin anlamlarıda sırasıyla "Gök gürültüsü,parıltı ve şimşektir.Bazı efsanelerde Uranüs onları Tartarus'a hapsetmiş Titan Savaşı'nda ise Zeus onları çıkarmıştır,bazılarında Apollon'un oğlu olan Asklepios'u öldürdükleri için Apollon'da onları öldürmüştür ve kimi efsanelerde ise demircilik tanrısı Hephaistos'un yardımcıları olarak demir atolyelerinde çalışmışlardır." diyerek yerime oturdum ve diğer öğrencilerin anlatacağı canavarları dinlemeye koyuldum.

Belki de bininci kez okuyordu aynı notu. Artık gözlerini kapattığı zaman o zarif el yazısının kolaylıkla zihninde canlanabildiğini fark etmişti. Yumruk yaptığı elinin içerisinde buruşmuş olarak duran kağıtta yazılanları gözünden süzülen bir damla yaşın eşliğinde yavaşça okudu...
"Kimse dindiremez içimde kopan fırtınaları, sen gittiğin zaman ben nefessiz kaldım... Ben de zaten romantik bir nota kanabilecek şapşal kızlardandım."
Nota yaptığı eklemenin bütünle bir kafiye oluşturmuş olması üzerine ister istemez gülümsemişti. Yanağındaki bir damla yaşı elinin tersiyle sildilten sonra, kulübesinde zavallı bir şekilde yas tutmak için yanlış bir yaşta olduğunu fark etti. Hayatının baharındaki bir gençti ve birçok derdinin arasına bir de sarsılmış aşk hayatını eklediği şu günlerde mümkün olduğunca fazla insanın içinde bulunma ihtiyacı hissediyordu. Elbette kampa geldi geleli toparlamıştı biraz, en azından artık meydanda oturup bir şişe romu kafasına dikme eyleminde bulunmuyordu. Canı çok içmek isterse, bir şekilde kimseye görünmeden takılabileceği bir yer buluyordu. Zaten kampın her bir köşesini en ince ayrıntısına kadar ezbere bildiğinden, bunu yapmakta hiçbir zaman zorlanmıyordu. Sahi, tam olarak kaç yıldır Melez Kampı'ndaydı? Elini Yunan melezlere has olan boncuklu kolyesinde gezdirdi ve "Beş..." diye mırıldandı. Tam tamına beş yıldır bu kamptaydı. Onun gibi bir orman kaşifi için artık çömezlerin kabuslarını süsleyen ağaçlık arazi bile ufacık bir tehlike dahi arz etmiyordu. Ormanda elini atamadığı tek yer dokuzuncu kulübeye ait olan depoydu. Lafta depo gizliydi ama bu kampın en az yarısının onun yerini bildiği gerçeğini değiştirmiyordu. Ne yazık ki Lucy'nin hiç ateşe hükmedebilen bir kankası yoktu. O nedenle o depoda içme zevkine henüz erişememişti ama bu, kesinlikle ölmeden önce yapması gerekenler listesindeydi.
Kaşlarını kaldırarak hayatını boşa yaşadığını düşündü bir süre. Boşunaydı her şey, içki içmek bile ona zevk vermezken hala nefes alması yalnızca tuhaftı. Yine de bu dünyadaki limitini henüz doldurmamış olduğunu biliyordu. Her şeyden önce kardeşlerinin, Athena kulübesinin ona ihtiyacı vardı. Bu haliyle pek de verimli bir kardeş sayılamayacağını biliyordu ancak herkes gibi yaşadıklarının geçici bir bunalım evresinden ibaret olduğunu düşünmeye zorlamıştı kendini. Bir süre sonra Martin'i, onun ardından da tasasızca içmeyi unutacaktı... Kampta eğitmenlik yapmıyordu artık, kılıç dersliğinden başkaları sorumluydu. Lucy, üzerindeki yükü azaltma ihtiyacıyla sorumluluklarından biri olarak gördüğü eğitmenliği bıraktığına zaman zaman pişman oluyordu. Bu pişmanlığın yerini kendine duyduğu öfkeye bırakması da sık sık başına geliyordu. Yine de içten içe bu yaptığının en iyisi olduğunu biliyordu. Kendine güzel bir kayalık bulunca bir güzel üstüne oturdu ve içmeye başladı. Bu sefer yanında en sevgili dostu, yani cini vardı. Hiçbir zaman cin toniğin mi yoksa vişne suyuna katılmış cinin mi daha leziz olduğuna karar verememişti. Bu nedenle yanına iki şişe almıştı, biri bittikten sonra diğerine geçebilirdi. Kısa bir düşünme süresinin ardından "Tonik ile başlayalım bakalım."
Cesaretini topladıktan sonra önündeki çalıların arasından kafasını çıkarıp olan bitene baktı. Onlarca melez bir sağa bir sola volta atmakta olan bir adamın etrafında kümelenmiş, çıt çıkarmıyorlardı. Akılları vızır vızır dönüyordu ama çoğunun dikkati sert görünümlü adamdaydı. Lucy şaşkınlıkla o adamın yakın arkadaşı ve bar ortağı Robert olduğunu fark etti. Rose ile evlenmelerinin ardından ikisini de kampta pek fazla görememişti, aslında kampa yeni döndüğü düşünülürse bu durum pek de tuhaf değildi. Özlemişti Robert'ı, hatta elindeki şişenin içerisindeki cinin miktarı biraz daha azalmış olsaydı, büyük ihtimalle sağ duyusunu bir tarafa bırakıp gidip kalabalığa rağmen ona sarılırdı. Yalnız... Ortada hala tuhaf bir durum vardı. Robert ciddiliğini koruyarak etrafındaki melezlere bir şeyler anlatmayı sürdürüyordu ki genel olarak düşünülürse Hades oğlunun konuşmayı pek fazla seven bir yapıya sahip olmadığı herkes tarafından bilinirdi. Merakına yenik düşerek yere çömeldi ve kalabalığa doğru ilerlemeye başladı. Oluşturulmuş kümenin en dış halkasına vardığında, çevresinde bir sürü çaylak melez gördü. Çaylakların topluluğun arkalarında yer alma ödlekliği göstermeleri pek şaşırılacak bir durum değildi, tek sorun Lucy'nin onların arasında kendini tuhaf hissetmesiydi. Nereden bakılırsa bakılsın, o her şey olabilirdi ama asla bir çaylak sayılamazdı. Kaçırdığı konuşmaları öğrenmek için zihin kalkanlarını indirdi ve beyninin içine hücum eden onlarca farklı düşünce, kısa sürede olayı kapmasını sağladı. Robyn'in eğitmen olmuş olması oldukça şaşırtıcıydı, öğrencilerine karşı tavrı ise kesinlikle tahmin edilebilir düzeydeydi. "Arkadaşlar, sizlere Gorgonlar hakkında bilgi vereceğim. Üç kız kardeş olan Stheno, Euryale ve birçoğunuzun ismini duyduğu Medusa hakkında." dedi Robert. Orada bulunan herkes gibi Lucy de ister istemez bu hikayeye kendini kaptırmıştı. O pis gorgonları kesinlikle çok iyi tanıyordu, "Gorgo Antik Yunancada korkunç, berbat anlamına gelir. Gorgon kelimesi de oradan geliyor çünkü o kız kardeşler gerçekten berbat ve korkunç. Onları tabir etmek oldukça basit çünkü çok dikkat çekici iki özellikleri var. Fazlasıyla keskin dişlere sahipler, bir de başlarında saç yerine canlı yılanlar bulunuyor. Stheno ve Euryale ölümsüz, Medusa ise baktığı her insanı taşa çevirebilme yetisine sahip, ölümlü. Medusa'nın magazinel hikayesine girmeyeceğim ama doğduğunda çok güzel bir kız olduğunu, sonradan Tanrıça Athena tarafından bir Gorgona çevirildiğini bilmenizde fayda var. Ben daha önce bu üç kardeşin üçüyle de karşılaşma şanssızlığını yaşadım ve hepsini öldürme şerefine eriştim, darısı başınıza diyorum." açıklaması onun için pek fazla anlam ifade etmedi.
Robert sözlerini sürdürürken Lucy onu daha fazla dinleyemeyeceğini fark etti. Dikkatini uzun süre bir şeye odaklayamıyordu şimdilerde, bunu da içinde bulunduğu bunalım durumuna yüklüyordu. Konudan kopmuş olduğu için Stheno'nun aniden açıklık alanda belirmesi onu şaşırtmıştı. Herkes arkalara doğru gerilerken Lucy fırsattan yararlanıp ön sıralara doğru ilerledi. Robert için bu gorgonun minik bir çocuk oyuncağından farksız olduğunu biliyordu. Gerçekten de öyle oldu, dostu birkaç dakika geçmeden Stheno'nun kafasını bedeninden ayırmayı başarmıştı. Gülümsedi Lucy, Robert'ın burada verdiği taktiklerin hepsini, o durumlarla karşı karşıya geldiği zamanlarda öğrenmişti. Medusa ile kaç kere karşılaştığı hakkında hiçbir fikri yoktu ama her karşılaşmalarını galibiyetle sonuçlandırdığını net bir şekilde hatırlıyordu. Robert'ın çoğu kişiye göre nefes kesici olan şovu bittikten sonra, melezler sırayla ayağa kalkıp bildikleri bir mitolojik canavardan bahsetmeye başladılar. Dersin işlenişi çok iyiydi, ne yazık ki söylenen canavarların hepsiyle bir geçmişi olan Lucy için pek de eğlenceli sayılmazdı. Göz kapaklarının ağırlaşmaya başladığını hissediyordu. Aradan biraz zaman geçtikten sonra Robert gelip tam Lucy'nin karşısında dikildi ve "Sen de bizlere bir canavarla ilgili tecrübelerini aktarmak ister misin, Lucy?" diye sordu. O anda 'hayır, teşekkürler' tarzı bir cevap vermeyi her şeyden çok istiyordu ama anladığı kadarıyla bu dersten kurtulabilmesi için bunu yapması şarttı. Robert'a meşhur 'çıkışta görüşeceğiz' bakışlarından birini attıktan sonra ayağa kalktı ve arkasındaki insan kalabalığına dönerek "İsmim Lucianna Fackrell. Kampın en kıdemlilerindenim ve Athena kulübesinin lideriyim. Eskiler beni zaten tanırlar. Tanımayan yeniler de gidip hayata falan küssünler." dedi. Robert ona ters ters bakarken "Hey, beni tanımayan kişi çok şey kaybediyor demektir!" diye kendini savundu. Sonra tekrar çevresindekilere dönerek "Size bu dünyanın gelmiş geçmiş en mankafalı iblisini anlatacağım, Titan Atlas'ı." dedi. Robert öne atıldı ve "Onun mankafanın teki olduğu konusunda haklısın Lucy ama gerçek bir canavarı anlatman gerekiyor." diye mırıldandı. Lucy sıkıntıyla gözlerini devirdikten sonra "Sirenlere ne dersiniz?" diye sordu coşkuyla. Robert derin bir nefes aldıktan sonra, sirenlerin daha önce anlatılmış olduğunu söyledi. Lucy bir süre burada daha önceden anlatılmamış olan bir canavar bulmaya çalıştı.
Daha önceden anlatılanları dinlemediği için bunu yapması zihin okuyarak bile zor oluyordu. Birkaç dakikanın ardından, neyse ki daha önce anlatılmamış olan bir canavar bulmayı başarabilmişti. "Kulaklarınızı dört açın melezler, çünkü sizlere anlatacağım canavarlar hiç de buradan çıktıktan sonra rahatlıkla öldürebileceğiniz cinste değil. Bu eğitmeniniz Robert bile neredeyse onlar tarafından öldürülecekti, biliyor musunuz? Bilmezsiniz tabii. Beş yıl öncesini nereden bileceksiniz ki?! Neyse. Ben anlatmaya başlayayım en iyisi. Sizlere Laistrygonia Devlerinden bahsedeceğim. İsimlerinin ne kadar uzun olduğunun farkındayım, tıpkı kendileri gibi. Laistrygonialılar, 2,5 metre boylarında, iri yarı devlerdir. Gözleri ve dişleri kırmızıdır, bu da onlara olduklarından bile korkutucu bir hava kazandırır. Beyinlerinin pek fazla fonksiyonlu olduğu söylenemez ama bu yaratıkların öldürücü oldukları gerçeğini değiştirmez. Derileri çok kalındır, onları öldürmek için ilahi bronz bile yetersiz kalır." dedi. Herkesin ona tuhaf tuhaf bakmayı sürdürdüğünü fark edince de dedi. Aldığı birkaç yudum içki, ona ufak ve geçici de olsa bir mutluluk sağlamıştı. Yeterli değildi. Daha fazla içmesi ve unutabildiği kadar fazla şeyi unutması gerekiyordu. Şişeyi tekrar kafasına diktiği esnada, zihnine gelen uyarılar nedeniyle ormanda yalnız olmadığını fark etti. Hemen ayağa kalkıp toparlandı ve keskin gözleriyle etrafı kolaçan etti. İlk başta gelen giden kimseye rastlayamadığı için biraz rahatlamış olsa da, beynine gelen zihinsel dalgaların hissedebildiği bir sınırın içerisinde olduğunu biliyordu. Belki de cinin yan etkilerinden biriydi bu, yine de kendini beyin dalgalarının sahibini bulmak için yönlendirdi. Attığı birkaç adımın ardından, zihninde yankılanan seslerin sahibinin tek bir kişi olmadığını fark etti. Telaşa kapıldı çünkü neredeyse bir ordu dolusu melezle karşı karşıyaydı."Hey, bitti. Bana bakmayı kesin." diye söylendi. Yerine geçip otururken Robert'ın derin bir nefes aldığını fark ederek sırıttı.

Spoiler: