Pers'i Babamla Tanıştırıyorum!

Ağacın tepesinde otururken tepeden bir ateş topu düştü. Neler olduğunu başta anlayamasamda Pers " Harpyadan kurtuldukkk. " diye sevinçle bağırmasıyla her şeyi anladım. Harpyadan kurtulduğumuza göre aşağı inebilirdik ama nasıl? Burası braz yüksekti. Pers bunu anlamış olcak ki " Önce babanı indirelim sonrada seni. " dedi. Babamı yavaşça indirdik. Babamı indirmek kolay olmuştu. Şimdi sıra bana gelmişti. Yavaşça dallardan tutuna tutuna biraz aşağı indm şimdi yerle aramda az bir şey vardı. Pers " Atla sen ben seni tutarım. " dedi. Bende dediğini yaptım ve atladım. Pers beni tuttu. Kolları arasındaydım. Şuan hep böyle kalmak istiyordum ama şimdi bunun hiç sırası değildi. Babamın yanına giderek yarasına baktım. Babam yavaş yavaş uyanmaya başladı. En sonunda uyanmıştı. Şimdi daha rahattım. Babama neler olduğunu anlattık. Arabamzn hurdaya dönüşmesine babam üzülmüştü. Fakat belli etmemeye çalışıyordu. Babama " Boşver " diyerek gülümsedim. Sonra şöyle bir etrafıma bakındım ve şaşkınlıkla " Eeee şimdi biz eve nasıl gideceğiz? " dedim.

"Hiçbir fikrim yok" dedi Bay Deeply. Biraz düşünmeliyim,gözlerimi kapattım ve kullanabileceğimiz her türlü taşıtı gözümün önüne getirdim. Şu anda hiç birini kullanamazdık. Claire bir şey bulmuş olmanın verdiği sevinçle, çığlıkla karışık bir şekilde bağırdı "Fotiayı çağırabiliriz" Ben gözlerimi devirip yere bakarken Claire üzüntü ile bana bakıyordu. "Ne oldu ? Fotiayı çağıramazmıyız ?"
"Maalesef Claire, o çok uzakta. Sesimizi duyamaz, biliyorsun kaç kilometredir araba ile uzaklaşıyoruz... Aslında Fotiayı çağıramayız ama otostop çekebiliriz. Senin büyükonuş yeteneğin yok mu ?" Claire üzüntü ile başını "hayır" anlamında salladı. "Farketmez, sen bir Afrodit kızısın. Normal bir ölümlüyü gayet rahat bir şekilde ikna edebilirsin. Şimdi tek yapmamız gereken bir araba geçmesini beklemek"
"Tabii bir Harpya gelip bize saldırmazsa" diye ekledi Bay Deeply.

Aradan on dakika ya geçmişti ya da geçmemişti tam kestirememiştim bir araba gözüktü. Hemen parmağımı kaldırdım ve şöförün beni görmesini bekledim. Adam bize yaklaştıkça yavaşladı ve en sonunda durdu. Şimdi iş Claire'a düşüyordu.

Arabanın içindeki adam camı yavaşça açtı ve " Bir sorun mu var? " dedi. Kardeşim Lara'dan öğrendiğim teknikle konuşmaya başladım.

" Evet. Bizi evimize götür. " dedim. Emir kipiyle konuşmamı Lara söylemişti. Böyle daha ikna edici olur demişti. Bana biraz saçma gelmişti gerçi ama bunu denemek zorundaydım. Adam tereddütle bize baktı. Kafasından şu an bin bir şey geçtiğine emindim. Tek tek bizi süzdükten sonra adam gülümsedi. Ne cevap vereceğini merakla bekledim. Gülümsediğine göre cevabı olumlu olacak gibiydi.

" Atlayın. " dedi adam. Bu taktik işe yaramıştı. Pers'e bakarak gülümsedim. Pers ise şaşkındı. Böyle bir şekilde konuşacağımı hiç beklemiyordu. Bir süre sonra Pers'te şaşkınlığını atınca arabaya bindik. Adam arabayı sürmeye başladı. " Eeee evinizin nerde olduğunu söylemeyecekmisiniz. " dedi.

Claire'ın taktiği işe yaramıştı. Vay be bu teknik çok iyiydi. Gerçi benim alev toplarım ile de adamı bizi eve götürmesi için ikna edebilirdik. Adam bize evin adresini sorduğunda Claire adresi tarif etti. Sanki üstümüz başımız hiç kanamıyormuş, normal bir kaç otostopçuymuşuz gibi adam bizi gitmek istediğimiz yere götürüyordu. Claire döndüm ve alaycı bir ses tonu ile.
"Bu tekniği benim üzerimde kullanmadın değil mi?"
"Benimle nasıl alışveriş merkezine geldiğini sanıyorsun? Şaka, şaka bu yeteneği ilk kez kullanıyorum"
"İyi bari" dedim rahatlamış bir ses tonu ile. Şu an evden çok uzaktaydık, oraya daha çok yol vardı. Biraz kestirebilirdik. Uyuyacağımı söylemek için Bay Deeply'e döndüm, uyumuştu. Eh adam haklıydı, hayatının macerasını yaşamıştı bugün. Claire'a döndüm, o da uyumuştu. Uyurken çok tatlı görünüyordu. Kafamı koltuğa yasladım ve Claire'ı izlemeye başladım. Uzun zamandır onunla canavarsız bir geziye çıkmıyorduk. Kampa dönünce onu güzel bir yere götürmeliydim, hem de kamp dışında bir yere. Düşünceler içerisinde Claire'ı izlerken uyuya kalmışım. Eh, rahatlamak benim de hakkımdı. Nede olsa adam bizi götürüyordu.

Arabada uyuya kalmıştım ki adamın sesiyle uyandım. " Evett geldik. " Camdan dışarı baktığımda gerçektende gelmiştik. Yol ne kadar da kısa sürmüştü. Sanki daha yeni uyumuş gibiydim. Fakat saate bakınca yarım saatin geçtiğini farkettim. Pers'le babamda uyanmuştı. Adama teşekkür ettikten sonra arabadan indik.

Eve girdiğimde " Oh be ev gibisi yok " dedim ve kendimi koltuğa attım. Bu macera beni çok yormuştu. Artık sadece dinlenmek istiyordum. Pers'te geldi yanıma oturdu. Babam ise banyoya yarasına bakmaya gitti. Pers'le yalnız kalmıştık ki babamın koştura koştura yanımıza gelmesiyle bu bozudu.

" Çabuk camdan dışarı bakın her yeri harpyalar kaplamış. " dedi telaşla. Hemen yerimden kalkıp cama baktım. Babamın dediği doğruydu. Evin etrafıını 100 e yakın harpya sarmıştı.

" Off ya bu macera hiç bitmeyecek mi? Yoruldum artık ben! " dedim sinirle. Pers ise hiçbir şey söylemiyor harpyaların hareketlerini inceliyordu. Yanına gittiğimde konuşmaya başladı.

Dışarıyı dikkatlice izliyordum. Çeşitli planlar, taktikler düşünüyordum fakat hiç birisi uymuyordu. Dışarı tam olarak 100 adet Harpya vardı, bu kadar Harpyanın önüne çıkıp savaşamazdık. Daha tek bir tanesini bile yenemiyorduk. Acaba ne yapabilirdik ? Hektordan yardım mı isteseydik ? Yok, her başımız sıkıştığında onu çağıramazdık. Bu olayı tek başımıza halletmeliydik. Ne yapabilirdik acaba, diğer önlerine çıkmak intihar olurdu. Uzaktan ateş topları ile mi saldırsaydık yoksa ? Yok, ateş topları onları kızdırırdı ve içeri dalmalarına neden olurdu. Uzun bir süre camdan bakarak düşündüm, bu sırada Bay Deeply ile Claire kapının önüne mobilya yığıyorlardı. Mobilyaları görünce birden aklıma geldi. Ben Hephaistos oğluydum ve Hephaistos sadece ateş tanrısı değğildi aynı zamanda demircilik tanrısıydı. Bay Deeply'e döndüm ve "Evinizin bir odası dağılacak ve çoğu teknolojik eşyayı bozmak zorunda kalacağım fakat karşılığında Harpya geçirmez bir savunma sistemimiz olacak. Bu Harpyalardan kurtulduktan sonra söz size teknolojik aletlerinizin daha iyilerini yapacağım" Bay Deeply düşünmeye başladı. Cevabını merakla bekliyordum.

"Evinizin bir odası dağılacak ve çoğu teknolojik eşyayı bozmak zorunda kalacağım fakat karşılığında Harpya geçirmez bir savunma sistemimiz olacak. Bu Harpyalardan kurtulduktan sonra söz size teknolojik aletlerinizin daha iyilerini yapacağım"

Pers babamdan onay bekliyordu. Babam ise ne cevap vercem diye düşünüyordu. Bütün teknelojik aletler bozulacaktı ama sonucundada evimizi saran harpyalardan kurtulacaktık.

" Baba bence kabul etmelisin. Hem geri yapacağım diyiyor Pers. " dedim ve Pers'e baktım. " Evet geri yapacağım hemde daha iyilerini. Başka türlü bu harpyalardan kurrtulamayız. " Pers ikna edici şekilde konuşuyordu. Babam biraz daha düşündükten sonra en doğru kararı verdi.

" Tamam ama hepsini harpyalardan kurtulduktan sonra tekrar isterim ona göre. "

" Ondan hiç şüpheniz olmasın bay Deeply. " Pers nasıl bir savunma sistemi yapacaktı acaba? Bunu çok merak ediyordum.

Savunma sistemi, hımm bunun için nasıl bir savunma sistemi yapabilirdim acaba. İlk önce televizyonu ve tost makinesini aldım. İkisinin de parçalarını ayırıp çıkardım. İşime lazım olmayanları bir kenara koydum. Ardından Tost makinesinin ısı gücünü arttırırıp televizyondaki bazı özellikler ile de uzaktaki canavarları algılamasını sağladım. İlk cihaz hazırdı. Sonra gittim ve evdeki tüm telefonları açıp değiştirmeye başladım. Her telefon bir radyasyon bonbasına dönüşmüştü hemde sadece Harpyaları etkiliyordu. Bu bombaları camın kenarlarına yapıştırdık. Bombalar canavar gördüğü anda üzerlerine radyasyon salacaklardı. İkinci sistem de hazırdı. Bu biraz tehlikeliydi fakat dışarı çıkmam gerekiyordu Claire'a döndüm ve "Ben dışarı çıkacağım, kapıda halletmem gereken lazer tuzakları ve evi koruması için yapmam gereken görünmez bir kalkan var" Claire önce itiraz eder gibi oldu fakat ardından çıkmama izin verdi. Benim için endişeleniyor gibiydi.

"Ben dışarı çıkacağım, kapıda halletmem gereken lazer tuzakları ve evi koruması için yapmam gereken görünmez bir kalkan var"

Dışarı çıkmak mı? Buna nasıl müsade edebilirdim ki? Ya Pers dışarı çıktığında harpyalar onu tartarusa yollarlarsalar? O zaman ben ne yapardım? Onun için çok endişelieniyordum ama beni dinlemeyeceğini de biliyordum. Mutlaka bizi kurtarmak için dışarı çıkacaktı. Bunu biliyordum. Bende bari destek olayım diye zorunlu olarak kabul ettim.

" Kaç dakika sürer bu tuzakları yapman? "

Dışarıda ne kadar az kalırsa o kadar iyiydi. Pers " Bilmiyorum " dedi. Dışarı çıkmak için hazırlandı. Sonra beni yanağımdan öpüp " Merak etme bana hiçbir şey olmayacak bana " dedi. Nasıl merak etmeden durabilirdim ki? Bu imkansızdı. Pers kapının yanına gidince bende camın yanına gittim. Pers'i ordan izleyecektim.

Bizi kurtarmak için dışarı çıkmalıydım yada en azından bize biraz daha zaman kazandırmak için. Sağ cebimde 4 adet küçük kutucuk vardı, bunlartın her biri evi koruması için bir görünmez kalkan oluşturacaktı. Sol cebimde ise pencerelere ve kapılara yerleştireceğim lazer koruyucular vardı. Her şey hazırdı, dışarı çıkabilirdim. Kapıyı hızla açtım ve aradan sıyrılarak geçip dışarı çıktım. Bu sırada Claire beni izliyordu. Elimdeki küçük lazer kutularını kapının iki yanına özel bir yapışkan ile yapıştırdım. Şimdi sıra arka kapıdaydı, hızla arka tarafa doğru koşarken Harpyaların korkunç bakışlarından da kaçmaya çalışıyordum. Arka tarafa geçerken Claire de içeride arka taraftaki pencereye doğru yürüdü. Bu sırada kapıya iki lazeri koydum ve pencere kenarlarına da lazerler koymak için evin çatısına çıktım. Bunu hızla başarmıştım çünkü yanımda özel bir küçük merdiven vardı. Hemen pencerelere de lazerleri yerleştirdikten sonra sıra koruma duvarına geldi. Umarım evin dört bir yanına kutu taşırken bu Harpyalar bana saldırmazdı....

Pers koruma duvarı için evin dört bir yanına kutular yerleştirecekti. Evin her yerini dolaşmak zorunda olması beni telaşlandırıyordu. İlk kutuyu Pers hiç zorlandırmadan yerleştimişti. 2. kutuda biraz tedirgin olsa da o da kolay olmuştu. Harpyalar Pers'e saldırmasınlar diye bütü tanrılara dua ediyordum. Geriye yerleştirmesi gereken 2 kutu kalmıştı. 3. kutuyu yerleştirirken harpyalar hareketlenmeye başladı ama hiç biride Pers'in üstüne yürümüyordu. Fakat Pers acele etmesse çok kötü şeyler olabilirdi. 3. kutuyuda yerleştirince Pers bir " Ohh " çekti.

4. kutuyu yerleştirmek için evin etrafında dolanırken harpyalar iyicene huzursuz olmuşlardı. Pers'i yiyecek gibi bakıyorlardı. Pers son kutuyu arka camın oraya yerleştirecekti. Bende camın arkasından izliyordum. Pers cama kutuyu tam yerleştirmişken bir tane harpya kendine gelmiş ve Pers'e doğru hızla koşmaya başladı. Pers'in çok acil içeri girmesi gerekiyordu. Arkada kapı yoktu. Ön kapıya gidesiye kadarda harpya Pers'e saldıracağı için tek çare camdan girmesiydi. Hemen camı açtım ve Pers'i içeri çekmeye başladım. Pers içeri girdiğinde harpya bize çok yaklaşmıştı. Harpya tam bana vuracakken camı kapattım ve harpya cama vurdu. Bir anda Pers2in koyduğu lazer çalıştı ve harpya gözümüzün önünde çok kötü bir şekilde buharlaştı.

Claire beni çekmeseydi Harpyaya yem olabilirdim. Geriye 99 harpya kalmıştı, aman ne az! Claire'a döndüm ve sahte bir sevinçle "Yaşasın 99 Harpya kaldı!" dedim. Claire "çok komik(!)" dercesine bir bakış attı. Bu kurduğum bariyer bizi korurdu, evin etrafına Harpya gelmesini engellerdi, gelenleri ise lazerler toza dönüştürürdü. "Artık güvendeyiz, o Harpyalar bariyerde ölürken biz de oyunumuza geri dönebiliriz. Bu bariyerleri ve lazerleri aşmaları çok zor. Claire hadi Monopoly nerede?"
"Harika, yine bankacı ben olurum" dedi Claire ve yukarı doğru hızlı adımlar ile ilerlemeye başladı. Etrafımızda bir Harpya sürüsü oldupu perdeler ve kalkanlar yüzünden fark edilmiyordu. Claire'ın üst kattan dönmesini bekledim.

Yukarı odama çıktım ve monopolye baktım. Biraz odama bakındıktan sonra " hah işte burdasın. " dedim ve elime aldığım gibi aşağıya indim. Monopoly'i Pers'in eline tutuşturdum ve " Herkes çay istiyor değil mi? " dedim. " Evet " cevabını alınca mutfağa yöneldim. Güzel bir çay demleyerek salona geri döndüm.

Babamla Pers, monopolyi çoktan oyuna başlamak için hazırlamışlardı bile. Paralar Pers'in kucağuında duruyordu. Hemen Pers'in yanına oturup elinden aldım tüm paraları ve tapuları. " Bunlar benim aşkım " diyerek gülümsedim. Pers ise " Biliyorum bir tanem senin için hazırlıyordum. " dedi. Sonra oyuna başladık. Herkes zar attı. En büyük zar atan ilk başlayacaktı. " Hadii yüksek bir şey gel. " diyerek zarı fırlattım. Şanssızşığım her zaman ki gibi yine üzerimdeydi. " 2 aman ne yüksek rakam. " Pers'le babam gülmeye başladılar. Sonra Pers zarı attı. Beş geldi. Zarı babama verdim. Babamise altı attı. Oyuna babam başlayacaktı.

Bir kaç el döndükten sonra çayları getirmek için mutfağa gittim. Babamında, Pers'inde kaç şekerle çayı içtiğini biliyordu. Şekerleri atıp çayları içeri götürdüm. Tam oturmuş oyuna geri dönecektik ki bir ses duyduk...

Oyun çok eğlenceli ilerliyordu, Bay Depply çok şanslı bir oyuncuydu. Claire mutfağa çay getirmeye gittiğinde savunma kalkanı hasar sinyali verdi. Umursamadım, bir şey olmazdı. Oyuna devam ettik, bir kaç el sonra herkes oteller ve evler kurmaya başlamıştı bile. Tam oyunun en heyecanlı yerindeydik ki bir anda olduğum yerden zıpladım. Kalkanım kırılma raporu veriyordu, bu nasıl olabilirdi? O kadar güçlü kalkan nasıl kırılmış olabilirdi? Hemen lazerlerdeki sayaçları aktifleştirdim, 50 adet Harpya kalmıştı iyi bari yarısı bariyerde ölmüştü. Bunlar ile de savaşmak zor olacaktı ama 100 taneden daha iyiydi. Artık yapabileceğim son bir manevra kalmıştı, cebimden esas kumandayı çıkardım ve aktifleştirdim.

Bahçenin ortasında 3 değişik savaş makinesi çıktı, daha doğrusu robotu. Bunların ikisi kılıç tutan diğer ise ok ve yay takımı tutan robotlar idi. Şimdilik bunlar idare ederdi, savaş için hazırlanmamız lazım. "Bu robotlar onları yavaşlatır, hatta sayılarını bile azaltabilir. Bizim bir savunma yapmamız gerek fakat nasıl?"

"Bu robotlar onları yavaşlatır, hatta sayılarını bile azaltabilir. Bizim bir savunma yapmamız gerek fakat nasıl?"

Babamın evine girmelerine izin veremezdik. Bu yüzden " Bence biraz robotların canavarların sayılarını azaltmasını bekleyelim. Sonra dışarı çıkıp robotlara yardım ederiz. " dedim. Bu fikrimi uygulamaya geçtik. Robotlar hızlıca canavarların sayılarını azaltıyordlardı. Pers bu robatları yapmakla çok iyi etmişti. Cnavarları saydığımda 25 tane kalmıştı. Çoğu gitmişti. Yüzden yirmibeşe inmesi süper bir şeydi. Gülümsemeye başladım. Bu gidişle robottlar biz elimizi canvarlara sürmeden buharlaşacaktı. Pers'e baktığımda onun içinde bir sıkıntı vardı. Yanına gidip " Ne oldu? " diye sordum. " Robotlar daha fazla dayanamaz. " diye cevap verdi Pers. Robotlarını iyi tanıyordu. Canavarlar 25 tane kaldığında robotlar sinyal vermeye başladı. Artık daha fazla dayanamıyorlardı. Birden robotlar bozuldu. Canavarları saydığımda 20 tane kalmıştı. Bu 20 harpyayla şimdi bizim ilgilenmemiz gerekiyordu. " Eee ne yapacağız şimdi? Dışarı mı çıkacağız? " diye sordu babam.

Biz dışarı çıkacağız Bay Deeply. Sadece Claire ve ben. Sizin dışarı çıkmanız uygun olmaz, gerçi bana kalsa Claire da çıkmamalı fakat beni tek başıma dışarı yollamaz" Cümlemi bitirince kolyeme dokundum ve üzerimde bir anda siyah zırhım belirdi. İki yüzüğümü de aktifleştirdim ve ardından saatimi kalkana dönüştürdüm, artık hazırdım. Bu halimle bir W.O.W karakterine benziyordum. Claire'a da çok güçlü bir zırh giydirdim, Claire bu zırhı giymek istemiyordu. Ona yakışmadığını söylüyordu fakat giymek zorundaydı. İkimiz de hazır olunca kapıya doğru yöneldik. Hemen dışarı çıkmalıydık, kapı uzun süre açık kalmamalıydı. Elimle Claire'a işaret yaptım ve kapıyı açtım. Hemen dışarı çıktık. Kapıyı arkamdan kapatınca önümdeki Harpyalara baktım. Hepsi gözlerine bize dikmişlerdi, bu savaş çok zorlu olacaktı...

Kampta oturuyordu. İçimden bir ses kötü şeyler olacak diyordu ve bu da oldu. Clay beni aradı ve New York'ta başlarının belada olduğunu söyledim. Yardım istiyorlardı. Adresi aldıktan sonra hemen telefonu kapattım ve hazırlanmaya başldım. Tam teşkilatlı olmalıydım. Gereken tüm malzemeleri çantama koymaya başladım. Nektar, birkaç demir parçaları, su... Çantamı hazırladıktan sonra hızlıca kulübemden çıktım ve pegasus ahırlarına doğru koşmaya başladım. Oraya varmam iki dakikamı almadı. Hemen içeriye girdim ve Troya'nın yanına koştum. Onu okşayacak veya küp şeker yedirecek vakit olmadığı için "Troya acil New York'a gidiyoruz." deidm ve onu hazırlamaya başladım. Hazır olunca ahırdan çıkardım ve üzerine bindim. Troya beni anladığı için vakit kaybetmeden uçmaya başladı. Beraber New York'a, Clay'ın söylediği adrese gittik. Adresin yukarına gelince şok oldum. Bir sürü harpya Pers ve Clay'la savaşıyordu. Bayağı zor durumdalardı. Troya savaş pozisyonunu aldı ve havadan saldırıya geçtik. Pers beni fark edince çok şaşırdı. Clay ise çok sevindi.