Pers'i Babamla Tanıştırıyorum!

Babamı çok özlemiştim. Artık onu mutlaka görmeliydim. Bunun için kamptan kaçmaya karar verdim. Hazırlandıktan sonra kulübemden dışarı çıktım. Babamı göreceğim için çok heyecanlıydm. Pegasus ahırlarına doğru yürümeye başladım. Peki ben kimle gidecektim? Benim hala bir pegasusum yoktu ki. Sonra " Neyse Anna'nın pegasusunu alırım " diye düşünerek yürümeye devam ettim. Birden durdum. Karşımda Pers vardı. " Nereye gidiyorsun? " dedi.

" Kamptan kaçıyorum. Babamın yanına gideceğim. " dedim mutlu bir şekilde.

" İyide senin pegasusun yok ki neyle gideceksin? " Pers'te biliyordu hala bir pegasusumun olmadığını.

" Anna'nın kini alacağım her zaman ki gibi. " Bu aralar Anna'nın pegasusuyla çok macera yaşıyordum.

" Bende geleyim seninle. Fotia'yla gideriz. " Pers'te gelmek istiyordu. Fakat bunun çok iyi bir fikir olduğunu sanmıyordum. Babam nasıl karşılardı acaba? Kızadabilirdide kızmayadabilirdi. Ama çok büyük ihtimalle kızacaktı.

" Bence bu çok iyi bir fikir değil Pers. " Pers beni yalnız gödermek istemiyordu. Bunun içinde çok ısrar ediyordu. Dayanamayıp " Tamam ama orda olacaklara karışmam. " diyerek güldüm. Pers babamı tanımadığı için " Ne olabilir ki? " diye düşünüyordu. Birlikte Fotia'nın yanına gittik. Fotia'yı görünce hemen çantamdan küp şeker çıkarttım ve Fotia'ya yedirdim. Fotia artık uçuşa hazırdı. Ama ben hazır değildim. Korkuyordum. Babam ya Pers'i sinirlendirirse de Pers evi yakarsaydı? Sonuçta Pers ateşin oğluydu ve ben çok büyük ihtimalle ikisinin arasında kalacaktım. Pers'te babamla tanışacağı için bir heyecan başlamıştı.

Claire'ı tek başına kamp dışına yollayamazdım. Bu yüzden ona ısrar etmiştim. Claire babasını çok özlemişti ve onu görmeye gidiyordu. Babası nasıl bit tip'ti acaba ? Claire beni kim olarak tanıtacaktı ? Orada Claire'ı babası ile aramda bırakmak istemezdim. Aklımda sorular ile uçmaya devam ettik. Halaa aklımda sorular uçuşuyordu ya babası beni sevmezse ? Böyle bir durumda otelde kalarak Claire'ı takip etmem gerekirdi. Ya babası Claire'a beni sevmediğini ve gitmemi istediğini söylerse. İşte o zaman hapı yutardım. Claire aklımdan geçen soruları anlamış gibi elimi tuttu ve zarifçe sıktı. Yanımda olduğunu söylemeye çalışıyordu. Belli bir süre sessizce oturduktan sonra Claire yüksek bir sesle bağırarak bu sessizliği bozdu "İşte orada! Evim, işte orada" Mutluluktan neredeyse hemen aşağı inecekti. Hafif bir gülümseme ile Claire'in mutluluğuna eşlik ettim ve Fotia'yı Claire'ın evine doğru yönlendirdim. Neler olacaktı acaba ?

Fotia evimizin bahçesinde durdu. Fotia'dan inerek hemen kapıya doğru koştum ve zili çaldım. Kapının çalınmasını beklerken yıllardır oturduğum eve şöyle bir baktım. Hala çok şeker duruyordu. Bu evi çok seviyordum. Sonra Pers yanıma geldi. Fotia'yı yollamıştı. Onu unuttuğumu farkederek Pers'e baktım. Pers ise anlayışla karşıladı. Sonra kapı açıldı. Karşımda babam şaşkın ama sevinçli bir ifadeyle bana bakıyordu. Hemen boynuna atlayıp sarıldım.

" Babacığımm. Seni çok özledim. " Gözümden birkaç damla gözyaşı dökülmüştü. Ama bunlar sevinç gözyaşlarıydı. Babam gözyaşlarımı sildi ve bana şöyle bir baktı. " Ne kadar büyümüşsün sen. Çok ta güzelleşmişsin. " Bir süre daha kapıda özlem geçirdikten sonra babam " Eee hadi ne duruyorsun içeri gelsenize. " dedi. Pers'i görmüştü babam. Ama daha bir şey dememişti. Pers'e içeri girelim diye işaret yaptım. İçeri girince babamla Pers'i tanıştırdım.

" Babacığım. Bu Pers. " Babam gülümseyerek " Memnun oldum oğlum. Demek ki kızımın arkadışısın. Hoş geldin. " Babam Pers'i arkadaşım sanmıştı. Ben şimdi ona nasıl söyleyecektim Pers'in çok sevdiğim sevgilim olduğunu? Pers ise arkadaşı lafına bozulmuştu. Ama bozuntuya vermemeye çalışarak " Hoşbulduk efendim. " diyebilmişti sadece. Sanırım söylemek zorundaydım.

" Baba Pers benim arkadaşım değil. Sevgilim.... "

İşte Claire'ın bunu şimdi söylemesini beklemiyordum. O kadar canavarla savaşmıştım ama şu anda Claire'ın babasından hepsinden çok korkuyordum. Adam ya gerçektende dev gibiydi yada benim gözümde bir devdi ama fark etmezdi sonuçta adam bana korkutucu gelmişti. Claire'ın babası bunu duyar duymaz gözleri fal taşı gibi açıldı. Hani kendisi Zeus olsaydı şimdiye kafama şimşekleri yemiştim. Claire'ın babasının gözlerinden ateşler çıkıyordu. Hışımla Claire'a döndü ve " NE!" diye bağırdı. "Ben seni o kampa git erkeklerin peşinde koş mu diye gönderdim.Git hayatta kal diye gönderdim !" Ardından bana döndü. "Ve sen küçük evlat sen kim olduğunu sanıyorsunda kızımın sevgilisi oluyorsun birde utanmadan evime geliyorsun. Kendini kim sanıyorsun !" İşte bu sözlere sinirlenmiştim. Zaten insanlarla iyi anlaşamazdım (melezlerle değil normal dünya insanları ile anlaşamıyordum) ve bu ADAM şansını zorluyordu. Sinirli ve yüksek bir ses tonu ile "Ben Kendimi Birisi Zannetmiyorum. Ben Perseus Grace ve kızınızı çok seviyorum. Burayada onu yalnız başına göndermeye kıyamadığım için geldim. Sizi tanımak veya sizin çenenizi çekmek için değil !" Git gide sinirleniyordum. Sinirim arttıkça alev yeteneğim hareketleniyordu ama şu anda Claire'ın evindeydik alevlerimi kontrol etmeliydim. Yoldayken kafamda böyle bir dialog felaket dialogları arasında bile yoktu ama şu anda Claire'ın babası ile birbirimize bağırıyorduk. Bunun ne kadar korkunç olduğunu bilsemde kendimi durduramıyordum.

Tahmin ettiğim gibi kıyametler kopmaya başlamıştı. Neden hiçbir baba ve damat adayları genelde birbirleriyle anlaşamazlar ki? Çok zor durumdaydım. Kimi sakinleştireceğimi bilemiyordum. İkisi de çocuk gibi birbirlerne bağırıyorlardı. Pers'e alttan al diye baktım. Sonrada babamın kolundan tutup " Tamam baba sain ol hadi gel şöyle koltuğa oturalım. " dedim. Babam kolumu iterek koltuğa doğru gitti. Ama giderken hala söyleniyordu. " Ben kızımı hayatın zorluklarını tatsın diye yolluyorum. Benim kızım ise serseri birini karşıma sevgilim diye getiriyor... " Pers " serseri " lafına çok snirlendi. Bir anda kafasından ateşler yükselmeye başladı ama ben " lütfen sakin ol ve bir şey deme. " diyince ateş geri yokoldu. Babamın yanına oturdum.

" Baba sen benim mutlu olmamı istemez misin? Ben Pers'le çok mutluyum. " dedim. Ama babam hiç bir şey söylemedi. " Hadi baba ama yaaa. Ben senle küs kalamam üzme beni. " dedim. Babam aşırı inatçıdır. Sanırım inatçılığımn konusunda ona ekmiştim. Babam ayağa kalktı ve " Hadi bari sevgili buluyorsun bir şey demiyorumda bula bula bunu mu buldun? Bide evime getiriyorsun? " diyerek bahçeye doğru yürüdü. Koşarak nu takip ediyordum. Pers'te çok sinirli bir şekilde arkamdan geliyordu...

Karşımdaki adam(Claire'in babası) artık çok kaşınıyordu. Kendisi Claire'ın babası olmasa şimdiye vücudunun ortasına bir alev topu atmış ona işkence çektiriyor olurdum ama Claire'ın babasına böyle birşey yapamazdım. Adam bahçeye çıkarken halaa söyleniyordu. Onu duymamaya çalışıyordum. En sonunda söylediği cümleden bardağı taşıran son damlayı duydum "Kırma Serseri". İşte bu çok fazlaydı. Sinirle adamın kafasının yanından geçecek şekilde bir alev topu attım. Adam korkuyla arkasına döndü. "Sensin Kırma ! Albızlar Alasıca Ölümlü ! Styks Irmağı üzerine yemin ediyorum Claire "vur" desin. Hiç beklemem alev yağmuruna tutarım seni. Bir çocuk olabilirim ama ben senin kızını seven bir çocuğum. Anlayın artık bunu GERİ KAFALI OLMAYIN ! Bakın Claire'ın Babası olduğunuz için olan o küçücük saygımdan sizinle saygı çerçevesinde konuşuyorum. Şimdi lütfen kızınızla hasret giderin. Hakkımda da bir laf daha etmeyin !" Sinirle ağzıma ne geldiyse söylemiştim. Adam halaa attığım alev topunun şokunu yaşıyordu. Kendine gelince artist ve sinirli bir şekilde "Sirk Ucubesi İşte Ne Olacak. Benim güzeller güzeli kızıma yakışmıyorsun !" Artık yetmişti alevlerimi kontrol edemiyordum öfkeyle ellerimi iki yana açtım bu sırada vücudumdan ve gözlerimden alev çıkıyordu. Claire "Pers !" diye seslendi. Korkmuş gibiydi. Alev topunu babasına atacağımı sanmış olmalıydı. Ardından boynumdaki kolyeyi gördü kolye alevler içinde yanıyordu. Bunun tehlike demek olduğunu biliyordu. Kılıcını çekti. Bu sırada bahçe duvarını yıkarak içeri 5 tane harpya daldı. Biriktirdiğim tüm öfke ile alevimi üstlerine attım. Hemen 2 tanesi yok oldu. Claire'ın babası şok içinde kas katı kesilmişti. Harpyalar Claire'ın babasına doğru uçmaya başladılar fakat Claire onların önüne geçti ve savaşmaya başladı.

Artık babamla Pers'in kavgalarına dayanamıyordum. İkisi de birbrinden inatçıydı. Birisi alttan alsa bu durum böyle olmayacaktı. Suç bendeydi ama ne diye Pers'i yanımda getirmiştim ki? Babam yeni duyduğu için kızmakta haklıydı. Pers'in alttan alması gerekiyordu. Ama Pers ise alttan alacağı yere babama bağırıyordu. Pers arttık iyicene ne yapacağını şaşırıp babamın yanına bir alev topu fırlatmıştı. İşler daha da kötüye gidiyordu. Pers'e çok sinirlenmiştim. O nasıl olurda benim babama ateş topu atardı? Pers'in kolyesi ateşten kavruluyordu. Daha fazla dayanamayıp " Pers! " diye bağırdım. Babam Pers'e bağırmama sevinmişti. Tam o sırada duvar yıkıldı ve içeri Harpylar girdi. Pers elindeki ateş toplarıyla bir kaçını öldürdü. Ama bunlar daha fazlaydı.

Bunlarda nerden çıkmışlardı şimdi sırasımıydı bunların? Aslında bunlar babamla Pers'in kavga etmesini önlemişlerdi. Bu da iyiye işaretti. Neye üzüleceğimi şaşırmıştım. Güzelim bahçemin bu salak Harpyalar'ın mahvettiğine mi? Pers'le babamın hız kesmeyen kavgasına mı? Yoksa Harpyalar'ın babama doğru hızlıca ilerlemesine mi? Tabiki de babama. Hemen babamın önüne geçtim. Kılıcımı zaten çoktan çıkarttmıştım. Birkaç tane harpyayı buharlaştırmayı başarmıştım ama bunlar çok fazlardı. Bir tane Harpya beni kolumdan tutuğu gibi kaçmaya, havaya doğru yükselmeye başladı. Ben ise son sesimle çığlık atıyordum. Peki ya şimdi ne olacatı? Harpya beni almış götürüyordu...

Öfkeyle harpyanın arkasında düzinelerce alev topu attım. Kendimi durduramıyordum. Claire gözümün önünde aptalca bir kavga yüzünden kaçırılmıştı. Şimdi ne yapacaktım ne yapabilirdim ki ? Sinirli bir şekilde düşünürken Claire'ın Babası bana döndü ve "Hepsi Senin Suçun Kırma Çocuk" dedi. Artık yetmişti ama kızı kaçırıldığında bile bana bağırıyordu. Öfkeyle döndüm ve "Artık KAPAYIN O KOCA ÇENENİZİ. Kızınız kaçırıldı ve siz hala kavga mı etmek istiyorsunuz. Tamam siz edin ama ben o kızı seviyorum ve onu o lanet olasıca harpyalardan kurtaracağım !" Adam biraz duygulanmış gibiydi. Sadece "Pekala" dedi. Bahçenin ortasına geçtim ve Fotia'yı çağırmak için ıslık çaldım. Birkaç saniye içinde Fotia yanımıza geldi. Fotia'yı gören adam "Vay canına" dedi. Hemen Fotia'ya atladım. Fotia neler olduğunu anlamış olmalıydı ki o da benim gibi sinirli gözüküyordu. Fotia'nın üstünden elimi adama doğru uzattım ve "Geliyormusunuz?" diye sordum. Adam biraz durduktan sonra "Eh kızımı bir serserinin kurtarmasına izin veremem değil mi" dedi gülerek. Bu sefer birşey dememiştim. Hızla Fotia'yı havalandırdım ve Harpyaları gökyüzünde aramaya başladık.

Aradan çok zaman geçmemişti ki önümüzde harpyaları gördük. Sayıları artmıştı yaklaşık 10 tane harpya vardı burada. Harpyaları görünce adama döndüm ve dizginleri uzatarak "Fotia'yı sen sür ben ateş edeceğim" dedim. Adam şaşkındı ama dediğimi yaptı. Fotia'nın kontrolünü adama devredince Hephaistos'a seslendim ve yüzüklerimi aktifleştirdim. Şimdi hazırdım artık o harpyaları öldürebilirdim. Fotia'nın üzerinden sağa doğru sarktım ve birkaç ateş topu fırlattım. Harpyalardan biri ölmüştü bile.

Gitgide Claire'a yaklaşıyorduk. Claire'nin babası da pegasus sürmeyi öğrenmişti. Hızla Claire'a doğru yaklaştık. Hızla kılıcımı harpyalara savurdum 2'si daha öldü. "Geriye kaldı döörrt" diye bağırdım havada. O sırada Claire'ın babası kendini aşmış olacakki yanımızdaki harpyaya yumruk komboları yaptı. Neye uğradığını şaşıran Harpyaya bir alev topu attım. Harpya toza dönüştü. Havada uçarken ölü harpya tozu Claire'ın babasının yüzüne çarptı. Adam bu tozun birazını da yuttu. Acaba ne olacaktı, iyi miydi acaba adam ? "Geriye kaldı üüüç" diye bağırdı adam. Mutlu olduğu belliydi. Claire'ı taşıyan harpyalar daha da hızlandı. Tabii biz de hızlandık. Yine harpyalara yetişmişti. Bu işten sıkılmaya başlamıştım ellerimi iki yana açtım ve o büyük ateş saldırımı yaptım. Claire'ı tutan 3 harpya da aynı anda buharlaştı ve Claire boşluğa düşmeye başladı. İşte bunu hiç planlamamıştım.

Pers'in beni tutan üç harpyayı buharlaştırmasıyla birlikte ben hızlı bir şekilde boşluğa düşmeye başladım. Çok hızlı düşerken çok hızlı bir şekildede bağırıyordum. Babam hemen Fotia'yı aşağı doğru yönlendirdi. Ama bana bir türlü yetişemiyorlardı. Fotia dahada hızlı olmalıydı yoksa vücudum bin paraya ayrılacaktı ve ben bunu hiç istemiyordum. Yerede çok yaklaşmıştık. Artık öleceğimi düşünerek kafamdan bir film şeridi geçirdim. Böyle mi ölecektim? Ama bu haksılıktı. Ben böyle ölmeyi haketmiyordum. Tam yere ramak kala Pers beni tuttu ve çekti. Artık Fotia'nın üzerindeydim. Fotia bana yetişebilmişti.

Hemen yere indi ve bizde indik. Önce babama sonrada Pers'e sıkıca sarıldım. Babam ise Pers'e karşı yumuşamıştı. Ne de olsa kızını sevgilisi kurtarmıştı. Yumuşamasıda gerekiyordu zaten. Onları öyle görünce çok mutlu oldum. Babam Pers'e teşekkür eder ifadesiyle baktı. Ama babam Pers'ten özür dilemedi. Babamı azcık tanıyorsamda hayatta özür dilemezdi zaten. Neyse ki Pers babamı anlamıştı. Pers'e sen dilede bitsin artık şu kızgınlık diye baktım ama Pers'te dilemedi. Tekrar kavga olacak diye korkmaya başlamışken babam bu korkumu yoketti. " Süperdin havadayken şimdi gözüme girmeye başladın işte. " Pers buna çok sevinerek gülümsedi ve bana sarıldı. Bunun üzerine babam ekledi: " Ama hala gözüm üstünde. Bunu aklından hi çıkartma. " dedi. Babam bunu beni korumak istediği için demişti ama yine de bu iyiye işaretti.

"Tabi efendim" dedim mutlulukla. "Baba bu kadar macera yeter, seninle hiç vakit geçiremedik eve gidip monopoly oynayalım" Birlikte anlaştılar ve eve doğru yürümeye başladık. İkisi de bu oyunu oynamayı çok seviyor gibiydi. Bende onlar mutlu diye mutluydum. Bu baba ile tanışma fikri çok korkunçtan git gide çok iyi bir hale geliyordu. Eve girince bu evi ilk defa incelediğimi fark ettim. Bu ev pek teknolojik aletle kaplı olmayan ama yinede çok sade ve çok güzel gözüken bir evdi. Gerçi bizim kulübemizin teknolojisine alıştıktan sonra burası doğal olarak teknolojik açıdan kötü gelmişti bana. Claire odasına çıktı ve belli bir süre monopoly oyununu aradı. Bense babası ile yalnız kalmıştım. Babası bana döndü ve "Evlat, sabah o kadar sert davrandığıma bakma. Kızımın Melez Kampı gibi bir yerden bir sevgili ile döneceğini hiç düşünmemiştim" bunu duyunca hemen ekledim " Bende sizden özür dilerim Bay Deeply. Bende normalde sabahki gibi değilimdir. Malum babam Hephaistos o yüzden ölümlüler ile iyi anlaşamıyorum. Üstünüze alınmayın" dedim. Sonra bu özür dileme kısmını Claire'a söylememeye karar verdik. Birkaç dakika geçti ki Claire elinde bir kutuyla aşağı indi. "İşte buradaa" dedi mutlulukla.

" İşte buradaa " diye merdivenlerden aşağıya indim. Bizim evimiz iki katlıydı. Üst katta benim odam vardı ve monopoly'i odamda çok zor bulmuştum. Odama girdiğimde eşyalarıma şöyle bir baktım. Odamı çok özlemiştim. Keşke burda bir kaç gün kalma gibi bir imkanım olasydı diye içimden geçirdim. Ama mağlesef Kheiron buna asla izin vermezdi. Yatağıma uzandığımda yatağımın üstünde duran aymı elime aldım. Onu da çok özlemiştim. Küçükken karanlıktan korkarak hep ona sarılarak uyurdum. Onu kampa gizlice sokmaya karar verdim. Aşağıdakiler aklıma geldi. Onları tamamen unutmuştum.

Monopolyi kaptığım gibi odamdan çıktım. Monopolyi bulabildiğim için çok sevinçliydim. Babamla uzun süredir monopoly oynamıyordum. Şimdi oynayacağımız içinse ayrrı bir mutluydum. Monopolyi çıkarttığımızda her zamani gibi hızlı davranarak " Emlakçı ve bankacı benim. " dedim. Her monopoly oynadığımızda emlakçı ve bankacı ben oluyordum. Bankacı olmaya bayılıyordum. Paraları ayarladığımızda oyuna başladık. Ben paraları dağııtırken babamda size içecek bir şeyler getireyim diye mutfağa gitti. Pers'le yalnız kalmıştık...

Bay Deeply içeri gittiği için oyuna ara vermiştik. Biraz Claire ile muhhabet ettik. Aradan birkaç dakika geçmişti ki mutfaktan bir cam kırılma sesi geldi. Bay Deeply birşeyler kırmış olmalıydı. İçeri seslendik ama cevap gelmedi. Bunun üzerine ne olduğunu merak ederek mutfağa yöneldik. Acaba Bay Deeply'nin kafasına tabak mı düşmüştü ? Yok sanmıyordum. Merakla mutfağa daldık. Yere baktığımızda yerde cam kırıkları gördük. Evet burada birşey kırılmıştı. Yerde göz gezdirince cam kırıklarının yanında bir de tepsi olduğunu gördüm. Tamam bunlar buradaydı peki Bay Deeply neredeydi ? Biz merakla mutfağı incelerken. Monopoly'nin olduğu odadan bir gölge yükseldi. Bu gölge bir insan vücudu gibiydi ama yanlardan kanatlar çıkıyordu. İyi şeyler olmadığı belliydi.

Gölgenin sahibini görünce şok olmuştum. Bu benim babamdı ama bir harpya kılığında babam. Yanında artık iki tane kanatları olan babam. Babamın vücudu gibi yüz ifadesi de deişmişti. Bizi yemek ister gibi bakıyordu ve hızlı br şekilde üstümüze doğru geldi. Pers kolumdan tutup koşmaya başladı. Şoktan hala kurtulamamıştım. Benim babam beni yemeğe çalışıyordu! Beni kurtarmak için cannı verebilecek babam! Pers'le birlikte yukarı odama çıktık. Pers hemen kapıyı kilitledi. Cam zaten kapılıydı. Yavaş yavaş şoktan çıkmaya başlamıştım. Babam bir iki kez kapıyı zorladı. Sonra ise kapıyı rahat bıraktı. Biz ne oldu diye düşünürken birden camda karşımıza belirdi. Çok korkmuştum. Pers hemen perdeyi çekti.

" Neden böyle oldu ya? " dedim çaresizce.

" Seni kurtarırken harpya tozu yutmuştu. Sanırım ondan. Şimdide harpyaya dönüştü. Zamanını beklemiş demek ki. " Pers'in açıklaması her şeyi anlatıyordu aslında.

" Peki şimdi ne yapacağız? Babamı asla ölüremem. Öldürmenede asla izin vermem bilmiş ol. " dedim Pers'e sinirli bir şekilde.

" Mağdem öldürmemize izin vermiyorsun bizde o zaman iyileştiririz. " dedi Pers. Az da olsa rahatlamıştım. Ama aklımdaki sorular bir türlü bitmiyordu.

" Peki ama nasıl? " Uzun bir sessizlik bizi bekliyordu.

Aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Ne yapmalıydım ? Ne yapabilirdim ? Bir icat mı ? Hayır bu tarz bir icat yapabilecek kadar ilerlememiştim daha. Elimi cebime attım belki birşey bulurum diye. Umduğumu da buldum. Cebimden bir drahmi çıktı. Elimdeki drahmiyi Claire'a gösterdim fakat birşey anlamamış gibi bana baktı. "Lavoboya gitmeliyiz. Oradaki suyu kullanarak Athenaya iris mesajı gönderip yardım isteyebiliriz. "Ben çıkacağım sende peşimden gel. Bu arada tuvalet ne tarafta ?" Bu soruma gülmüştüm. Normal bir zamanda olsa yani en azından Claire'ın babası Harpya olmamış olsa Claire'da buna gülerdi fakat şu anda çok düşünceli ve korkmuş bir haldeydi. Odadan dışarı çıktık ve tuvalete doğru koşmaya başladık. Arkamızdan gelen Harpya Babasını görünce Claire yine çok oldu. Bu canavarın babası olduğuna inanamıyordu. Tam babası Claire'a bir pençe savurmuştu ki Claire'ı tuvalete doğru çektim ve kapıyı kapattım. Harpya baba dışarda kalmıştı. Claire'a döndüm şoktaydı. Ona sarıldım ve " Üzülme, İris mesajı ile yardım alıp babanı kurtaracağım. Gerekirse canımı veririm ama yinede babanı kurtaracağım" Claire'ın gözlerinden yaşlar dökülmüştü ve bana daha sıkı sarıldı. "Tamam, şimdi biraz kendini toparlamaya çalış. Athena ile görüşeceksin ve sen bir Afrodit kızısın unutma" Cebimden drahmiyi çıkardım ve suyu açtım.

Claire'a burada kalmasını işaret ettim. Önce itiraz etti fakat zamanımız kısıtlı olduğu için vazgeçti ve odada beklemeye başladı. Ben ise yavaşça merdivenlere doğru ilerledim. Sessizce merdivenlerden aşağıya doğru baktım. Kimse yoktu. Yavaş, yavaş merdivenden inmeye başladım. Hiç ses çıkartmamalıydım. Merdiven bitmek üzereydi. Merdivenden inince sağda mutfak vardı. Tam son basamağa gelmiştimki döşeme hava toplamış olsa gerek adımımı attığım anda basamaktan çok yüksek bir ses çıktı. Umarım Bay Deeply bunu duymamıştır diye geçirdim içimden. Maalesef yanılmıştım. Bay Deeply kocaman kanatları iler üzerime doğru geliyordu. Claire'ın babasına zarar veremezdim bu yüzden hızla mutfağa koşmaya başladım. Tam oraya varmıştım ki yolu Bay Deeply kapadı. Onu dövemezdim, bu yüzden onu kapıdan uzaklaştırmaya karar verdim. Sanki ondan korkuyormuşum gibi bir yüz ifadesi yaptım ve geri geri yürümeye başladım. Bay Deeply'de üzerime doğru geldi. Yavaş, yavaş kapıdan uzaklaşıyorduk. Yeterli mesafeye geldiğimizde Bay Deeply'nin bacak arasının altından kayarak arkasına geçtim ve hızla mutfak kapısına doğru koşmaya başladım. Mutfağa girince çekmeceleri karıştırdım. Çatal,bıçak,kaşık,baharatlar,un neredeydi bu bal ? Sonra aklıma buz dolabı geldi hemen buzdolabına yöneldim ve kapağını açıp bal aramaya başladım. Bir kase bal bulmuştum içinde ise bir kaşık vardı. Hemen balı kaptığım gibi mutfaktan fırladım fakar Bay Deeply önümde duruyordu. Teminki kaçışımın şokunu yeni atlatmış gibiydi. Bu sefer ondan bir tüy koparmalıydım. Hızla çekmeceye doğru bir hamle yaptım ve içinden kocaman bir tencere ve kepçe çıkardım. Yine aynı hızla tencereyi Bay Deeply'nin kafasına geçirdim ve kepçe ile tencereye vurdum. Çıkan gürültü ile Bay Deeply sersemlemişti. Hazır Bay Deeply sersemlemişken elimi tüylerine attım ve birkaç tanesini kopardım. Ardından Claire'in yanına koştum.

Ben banyoda Pers'n geri gelmesini bekliyordum. Kapıyı da güzelce kilitlemiştim. Acaba neler oluyor diye düşünürken aşağıdan sesler geliyordu. Babamın Pers'i yakalamış olduğunu düşünerek çıkmaya karar vermiştim ki hızlıca kapı çalındı.

" Claire aç ben Pers hadi çabuk ol. " Bu Pers'ti. Hemen kapının kilidini açarak Pers'i içeri aldım. Sonra bi baktımki babam bize doğru koşuyordu. Tam yaklaşmıştı ki Pers kapıyı kapatarak kapıyı tekrar kilitledi. Ben ise kapının arkasında kapıya raslanarak yere oturdum. Pers nefes alırken bende rujumu çıkarttım. Balda yanımızdaydı babamın tüyüde. Her şey hazırdı. Fakat bunları ateşte kaynatabilmemiz için ufak bir kap gerekiyordu. Pers bu kabı unutmuştu. Aklıma balın kasesni kullanmak geldi. Bundan da başka çaremiz yoktu zaten.

Balın içindeki kaşıkla balın yarısından çoğunu lavobaya döktüm. En sevdiğim kırmızı rujumun bir kısmınıda kaşıkla bölerek balla karıştırmaya başladım. Sonra babamın tüylerini de içine atarak Pers'ten ateş istedim. Hemen avuçlarıyla ateş yaptı. Bende bu karışmı karıştırmaya başladım. Karışım çok acayip bir renk alınca kıvama geldi. Artık hazırdı. Sırada bunu babama yedirmek vardı. İşte bu görevin en zor kısmıydı ve bizim ne yapacağımız konusunda hiçbir fikrimiz yoktu.

Acaba "Bay Deeply, uçak geliyo, geliyo, haammm" yapsak Bay Deeply bu karışımı yermiydi ? Yok sanmıyorum. İyice saçmalamaya başlamıştım. Taktiklerim, fikirlerim tükeniyordu. Bu New York'a gelme olayı sınırlarımı çok zorlamıştı. Her türlü olay yaşamamız yetmezmiş gibi bir de üstüne harpya olan Bay Deeply'ye bu karışımı yedirmeliydik. Uzun bir süre düşünmeye başladık. Bu uzun sessizliği Claire bozdu. "Ben önüne geçeyim ve bir konuşma yapayım. O sırada dikkati dağılan babamı da sen arkadan yakalarsın ve ağzına karışımı tıkarsın. Nasıl fikir ?" Bu cidden çok iyi bir plandı. Nasıl aklıma gelmemişti bu benim ? Bay Deeply'i tuzağa düşürmek için gerekli planı yaptıktan sonra kapıyı açtık ve Claire kapının önünde durdu. Ben ise kapının arkasına geçmiştim. Çok zaman geçmemişti ki Bay Deeply kapının önünde belirdi. Babasını gören Claire heyecan ve umut dolu bir ses tonu ile. "Baba, orada olduğunu biliyorum. Bana kulak ver !" dedi. Bunu duyan Bay Deeply bir an bir şeyler düşündü. Tabi bu çok kısa sürmüştü. Bay Deeply bir anda Claire'ın üzerine doğru koşmaya başladı, pençeleri önündeydi. Kesinlikle saldıracaktı. Bay Deeply koşarken Claire banyoya girmişti ama halaa aynı hizadaydı. Bay Deeply, Claire'ı pençelemek için atladığında Claire yana zıpladı ve kapıyı kapatım kilitledi. Bay Deeply ne olduğunu anlayamadan üzerine atladım ve ellerini bağladım. Hemen ağzını zorla açtım ve karışımı ağzına boşalttım. Karışırımı yutan Bay Deeply titremeye başladı.

Babam önümde uzunca bir süre titredi. Sonra bir anda kanatları yokoldu. Normal insana dönüşüyordu. Athena'nın karışımı işe yaramıştı. İçimden Athena'ya teşekkür ettim. Sonra babam eski haline dönünce etrafna baktı. " Niye yerdeyim ben? Ellerimi kim bağladı? " Anlaşılan karışım babamın kanatlarıyla birlikte olanları da hafızasından silip götürmüştü. Pers babamın elllerini hemen çözdü. Babama uzunca sarıldıktan sonra olanları anlattık. Babam sanki inanmamış gbiyidi ama sesini çıkartmadı. Olan bizim monopoly'e olmuştu. Bir türlü monopoly'e başlayamamıştık. Artık canımda hiç monopoly oynamak istemiyordu.

Aklım çok sevdiğim rujda kalmıştı. Mahvolmuştu. Babamında canı iyicene olanlara sıkılmıştı. Kızıyla bir türlü güzel vakit geçirememişti daha. Bu evde bir uğursuzluk var diye düşünmüş olacak ki " Hadi o zaman alışverişe gidelim " dedi. Benim alışverişi çok sevdiğimi ve bu teklifi asla geri çeviremeyeceğimi de biliyordu. " Süper hem kafamız dağılır biraz. " diyerek gülümsemeye başladım. Hemen hazırlanmaya başladım. Makyajımı tazeledikten sonra çantamı topladım. Babamla Pers beni aşağıda salonda bekliyorlardı. Onların tazelemeleri gereken bir makyajları olmadıkları için rahat ve hazırlardı. Bende gelince artık evden çıkabilirdik. Ev hayli dağılmıştı. Artık evi gelince toplarız diye düşünerek alışveriş merkezinin yolunu tuttuk.

Alışveriş merkezine gidiyorduk. Normalde olsa bu iş canımı çok sıkardı ama bu gün o evden çıktığım için mutluydum. Orada başımıza gelmeyen kalmamıştı. Hem artık insan içindeydik. Burada canavarlar bize bir şey yapamazdı. Sonra düşündüğüm şeye kendimde duydum. Canavarlar ve bize bir şey yapmamak hemde sırf insan içindeyiz diye. İyice aklımı kaybetmeye başlamıştım.

Alışveriş merkezine gelince Bay Deeply arabayı park etti. Arabadan inince önümde ne gibi işkencelerin beni beklediğini düşündüm ve "acaba evde kalmak daha mı iyiydi ?" diye düşünmeye başladım. Sonra aklıma geldi bu sefer tek kız Claire'dı. Bu yüzden bu işin o kadar sıkıcı olmayacağını düşünüyordum. Fakat Bay Deeply'nin söyledi ilk cümle yanıldığımı bana gösterdi." Eee önce hangi mağazadan başlıyoruz. Kıyafet mi ayakkabı mı yoksa oyun mu ? İşte bu iş gerçekten şaşırtıcıydı. Gerçi Claire gibi bir alışveriş tutkununun babasından alışverişten nefret eden bir insan olmasını bekleyemezdim. Derin bir iç çektim ve Claire'ın yanında yürümeye başladım.

" Eee önce hangi mağazadan başlıyoruz. Kıyafet mi ayakkabı mı yoksa oyun mu? "

Babamında benim gibi olmasına bayılıyrdum. Eeee ne yaarsınız annem ve benden sonra zaten alışverişi sevmemesi beklenemezdi. Az mı çektirdik ona. Sevinçle " Makyaj " dedimm ve makyaj bölümüne doğru yöneldim. Hemen yeni bir ruj almalıydım. Rengide kırmızı olmalıydı mutlaka. Birka ruja baktıktan sonra aradığımı bulmuştum. Hemen onu satın aldım. Mağzadan dışarı çıktığımda elimdeki ruju babamla Pers'e gösterdim. Pers'in canı her zamanki gibi sıkılmaya başlamıştı. Ne zaman alışverişe gitsek hemen sıkılır bir an önce çıkmak isterdi. Ama bu sefer buna katlanmak zorundaydı. Ayakkabı mağzalarına doru yöneldk bu sefer. Yeni bir şeyler aldıkça mutlu oluyordum. Alışveriş yapmak beni çok rahatlatıyordu. Moralim bozuk olduğundada hep alışveriş yapardım. Ayakkabı mağzasında bir tane ayakkabı beenerek babama ve Pers'e döndüm. " Bu nasıl sizce? " diye sordum. " Güzel. " beklediğim yanıtı alınca ayakkabıyıda alarak o mağzadan çıktık.

kozmatik,ayakkabı derken şimdide sırada kıyafet vardı. İŞte bu en sıkıcı ve en uzun süreniydi. İşkencemi geciktirmek için Claire'a döndüm ve "Ben biraz acıktım, önce gidip birşeyler yiyelim mi ?" diye sordum. Claire sorumu duyunca kendisinin de acıkmış olduğunu fark etti. Bay Deeply'nin de aç olduğunu öğrenince yemek yemeğe karar verdik. Alışveriş merkezinde yemek bölümüne doğru yürüdük. Yürürken yolda Claire sürekli birşeyler beğeniyordu. "Bu nasıl ?" "Çok tatlı değil mi ?" "Dönerken bunada bakalım" tarzı şeyler söylüyordu. Anlaşılan buradan çıkış yoktu. Claire tüm mağazaları gezmek istediğini söylüyordu. Yemek bölümüne çıktığımızda yorgunluktan ölüyordum fakat canavarlar ile savaşmaktan iyiydi. Siparişimizi verdik ve bir masaya oturduk. Muhabbet eşliğinde yemeğimizi yedik. Şu an Claire kadar mutluydum. Kamptan beri iç normal bir öğle yemeği yememiştim. Bay Deeply hesabı ödedi. Ona teşekkür ettikten sonrada restoranttan çıktık. Claire yine bir mağaza reyonuna bakıyordu. Bu sırada içeriden bir kadın çıktı ve "Yardımcı olabilirmiym ? Tıısss" dedi. Bu sesi duyduğuma sevinmemiştim. Claire olanlardan habersiz reyonu inceliyordu. Onu dürtünce kafasını kaldırdı ve önümüzde duran satıcının canavara dönüşümünü izledi.

Canavar son sürat peşimizden geliyordu ona engel olmalıydık ama nasıl ? Belli bir süre düşündüm bu arada Bay Deeply arabanın hız göstergesini zorluyordu. İbre çoktan 230'u geçmişti ki bu da zaten arabanın son hızıydı. Bu araba bunu kaldıramazdı. Yakında motoru çok ısınıcaktı ve dişlileri bozulmaya başlayacktı. Bir an önce bir şeyler yapmalıydım. Düşünürken aklıma Fotia üzerinde yaptığımız geldi. Yine Harpyaya ateş edebilirdim. Camı sonuna kadar açtım ve belimi arabadan çıkardım. Bir araba 230 ile giderken bu iişi yapmak normalde çok tehlikeli olabilirdi ama şu an peşimizde bir Harpya vardı. Rüzgar direk yüzüme vuruyordu. Şu havada ateş topu yaparsam yarattığım ateş topu aynen yüzümde patlardı. Daha farklı bir şeyler düşünmeliydim. Gerçi hızla giderken rüzgarın çıkardığı uğultuda düşünmek bile zordu. Aklıma imkansız gibi gelen bir fikir geldi. Ateş topumu direk canavarın bulunduğu yerde oluşturacaktım. Bunu yapmak için tüm konsantremi topladım. Gözlerimi açtığımda ateşin yerini elimle belirlediğimi fark ettim. Elimi harpya ile aynı hizaya getirince yumruğumu açtım ve canavarın olduğu yerde bir alev topu oluştu. Bu onu biraz yavaşlatırdı fakat eve daha çok yol vardı.

Pers, harpya'yı yavaşlatmayı başarmıştı fakat bu canavarı daha da sinirlendirmişti. Artık peşimizden daha da hızlı geliyordu. Bize çok yaklaşmıştı. " Pers ateş topuyla yaptığını bir daha yap. " dedim bağırarak. Pers aynısını bir daha yaptı. Ateş topunun yüzünde patlayan harpya bizden biraz uzaklaştı. Uzaklaştığını görünce bir oh ektim. Pers'te camdan sarkmayı bırakıp düzgünce yerine oturdu. Hapya arkamızdan son sürat geliyordu. Bu bir çözüm olmamıştı ama bizi biraz da olsa rahatlatmıştı. Babam arabayı çok hızlı kullanıyordu. Resmen uçuyorduk. Tam Pers'le sevinirken babam bir anda karşıdan gelen arabaya çarpmamak için direksiyonu kırdı. Sonra da ani bir frene bastı. Fakat bu yeterli olmadı. Arabanın hakimiyeti babamdan çıktı ve pattt! Bir ağaca tosladık. Kafam Pers'in oturduğu koltuğa çarptı fakat bana bir şey olmadı. Hemen babamla Pers'e baktım. Pers'inde bir şeyi yoktu. Son anda taktığı emniyet kemeri Pers'i kurtarmıştı. " Herkes iyi mi? " diye seslendim. Pers " Ben iyiyim " dedi. Fakat babamdan hiç ses çıkmadı. Babama batığımda babam başını direksiyona çarpmıştı. Pers babamı arkasına rastlandırdığında babamın başının kanadığını gördüm.

Bay Deeply'nin başı kanıyordu. Buna hemen bir şeyler yapmalıydık. Bir günde bu kadar macera bu adama fazla gelmişti. Bay Deeply'nin yarasını daha net görebilmek için kafasının etrafındaki kanları elimle sildim. Bu sırada Claire şok olmuş bir şekilde babasına bakıyordu. Yarayı tam olarak gördüğümde Claire'a döndüm ve "Merak etme bir şeyi yok. Bir kaç hokus pokus ile iyileştiririm onu" Ellerimde birer ateş topu yaptım ve bu ateş topunun ısısını elimde dağıttım. "Ne yani babamın kafasını ateşek mi tutacaksın ! [color=brown] "Tabikide hayır, sadece ateşin sıcaklığı ile orada mikrop oluşmasını önleyeceğim. Bu, onun canını yakmayacaktır. Ardından da kan dolaşım hızının artması için onun damarlarına ısı vereceğim böylelikle yara daha çabuk kapanacak. Claire bana anlamamış bir ifade ile baktı ve "Babamın canı yanıcak mı ?"diye sordu. "Hayır" Bu sefer kısa bir cevap vermiştim çünkü Bay Deeply'nin kafasındaki yarayı kapatmak ile uğraşıyordum. Ben bu işle uğraşırken umarım yanımıza bir Harpya gelmezdi !

Pers, babamın yarasını iyileştirebilmek için bir şeyler yapıyordu. Fakat ben bu yaptılarından hiçbir şey anlamamıştım. Dikkatlice Pers'in yaptıklarını izlerken birden araba sallanmaya başladı. Biri arabayı deli gibi sallıyordu. Araba sallantısından dolayı Pers ateş topunu biraz kaydırınca " Lanet olsun! " dedi sinirle. Sanırım babaımı biraz yakmıştı. Fakat babam bayıldığı için bu acıyı hissetmemişti. Korkarak camdan arabayı kimin salladığına baktım. Bu peşimizde olan harpyaydı. " Tabi yaa ben onu tamamen unutmuştum. " dedim birden. Harpyanın bizi bulması çok zamanını almamış gibiydi. Sonra Pers'e bakarak ekledim: " Peşimizde olan harpya, arabayı sallayan. Ne yapacağız şimdi? " Bir yandan bunları söyleren bir yandanda başımı tutuyordum. Araba felaket kötü sallanıyordu. Pers'in işi daha zordu aslında. Hem kendisini tutuyordu çarpmamak için hemde babamı. " Bir an önce arabadan çıkmalıyız. " dedi Pers. Peki ama nasıl çıkacaktık? Babam hala uyanmamıştı. Hem babamı taşıyıp hem harpyadan nasıl kaçacaktık? Bu soruları Pers'e de sordum. Pers, " Bilmiyorum ama hemen burdan çıkmassak buharlaşacağız. Merak etme babanı bırakmayacağız tabiki de " dedi ve camdan harpyaya baktı. Bir şeyler planlıyor gibiydi. Umarım bu plan bizi bu lanet olası yerden kurtarırdı.

Harpya sinirle aranayı sallamakla meşguldü, öyle büyük bir hırsla sallıyordu ki gözü hiçbir şeyi görmüyordu. Bu bizim işimize yarayabilirdi Claire'a döndüm ve "Başını çok iyi koru" dedim. Arından yumruğumun etrafını çok yüksek sıcaklıkta bir ateş ile kaplayıp tavana yumruk attım. Arabanın tavanı yırıtılarak açıldı, konserve katlar gibi tavanı iki vuruşta katladım. "Babana tutun !" diye seslendim Claire'a. Claire hemen babasına tutundu. Güç yüzüğümü aktifleştirdim ve Claire ile babasını arabadan dışarı bir ağacın üzerine attım. İkiside yavaşça ağacın üzerine düştüler. Bir şeyleri yoktu. Harpya arabada oluşan ağırlık kaybını fark etmiş olacak ki kafasını kaldırıp bana baktı. Boşluğa doğru bağırdım "Claire sakın ama sakın bulunduğun yerden çıkma ! Bu haykırışa da cevap verme ()." Harpya, Claire ile babasının kaçtığını anlamış olacak ki arabayı sallamayı bırakıp üzerime doğru koşmaya başladı. Artık bunlarla yakın dövüşte savaşmaya alışmıştım. Hemen yana atladım ve kılıcımı savurdum. Normal bir Harpyanın bu saldırı karşısında toz olması gerekirdi fakat bu Harpya kılıcımı elleri ile durdurmuştu. İşte bu çok kötüydü ! Hiç bekleyecek zamanım yoktu, babama seslendim ve başımı yukarı kaldırarak gökten bir ateş topu düşmesini bekledim. Tam da beklediğim gibi bir ateş topu kafama düştü ve ben de bu topu Harpyaya yolladım. Bu saldırıya artık çok alışmıştım, beni yormuyordu bile fakat aynı şeyi Harpya için söyleyemezdim. Harpya, çığlıklar atarak toza dönüştü. Harpyadan kurtulmuştuk fakat eve nasıl ulaşıcaktık ?