Kulübe Temizliği ~ Denetleme 11

Candice ile çalışma odasına doğru gittik burayı bugün zaten bir kez silmiştim ikinciye ne gerek vardı anlayamamıştım.ama sadece kitapların tozunu aldığımızı fark etmiştim ve daha temizlenicek bir çok yer vardı çünkü tam temizleyemeden will çocuğu getirmişti.İçeri grdik veŞimdi ne yapıcaz.Sen sağ tarafı temizle bende diğer tarafı dedi.Dediğini yaptım ve o tarafa doğru gittim.Etrafı temizlemeye başladım.Eşyaların tozunu almaya başladım.Candice ise o tarafı temizliyordu orayı temizleyemediğimizi hatırladım.İş az olduğu için hemen bitmişti benimki ama o taraf daha kirliydi o yüzden candice'nin yanına doğru gittim.Ve ona yardım etmeye başladım iş orda fazlaydı ama iki kişi birden yapmya başlayınca kolayca bitmişti.İş bitince odadan çıktık ve içerde rave Lucyle bir şeyler konuşuyordu.Duvarların boyaları sökülmüş, perişan halde.Bu ciddi olamazdı ama etrafa bakınca ciddi olduğunu fark ettim.Biz düşündük de, kulübeyi boyayabiliriz.dedi rave.Siz deli misiniz? Bu kadar kısa sürede bütün kulübeyi baştan aşağı nasıl boyamayı düşüyorsunuz! aslında haklıydı da ama bayağı kişiydik bunun hakkında bir şeyler dedikten sonra ''Tamam, hadi ekip tamam. Malzemeleri nerden bulacağız?'' sorusunu duydum.Rave dışarı çıktı tekrar girdiğinde ''O iş benim, siz boyama işi için hazırlık yapmaya başlayın'' dedi. Bende seninle geliyim boyaları taşımana yardım ederim dedim.Ve boyaları alcağımız yere doğru gittik

David de bana katılmak istemişti. Memnuniyetle kabul ettim. Kampın ''Lazımlıklar Bölümü''ne geldiğimizde David ''A, harika. Burada bir görevlinin olabileceği hiç aklına geldi mi Rave? Baksana hiç bir şey alamayacakmışız gibi duruyor.'' David'e kurnazlıkla gülümsedim, ''İzle şimdi'' Athena'nın bana verdiği iksirden bir damla aldım. Bu iksir mükemmel bir şeydi. Çok işime yarıyordu. David, ''Şimdi su içmenin sırası mı ha?. ''Bekle ve izle'' Malzemelerin olduğu odaya hızla girdim. Işık kadar hızlıydım. Boyaların olduğu bölüme gittim ve gerekli olan her şeyi aldım. David dışarıda görevlinin dikkatini dağıtmaya çalışıyordu. Eğer görevli farkedecek olsa kesinlikle başımız belaya girerdi. Ama David'le koyu bir sohbete dalmış gibiydiler. 2 sefer daha yapıp bütün malzemeleri aldım. Hızla oradan ayrılıp kulübemize yöneldim. David'e ''Onu biraz daha oyala sonra gel'' der gibi bir bakış attım. Kafasını salladı. Kulübeye geldim, elimde boya malzemelerini gören kardeşlerim şaşkınlıkla bana bakıyordu. Hep bir ağızdan Bunu nasıl yaptın Rave? diye sordu. Anlatmak için zaman yoktu, ''Onu daha sonra konuşuruz, boyamamız gereken bir kulübe var.'' Hepsi çok mutlu gibiydi. Will'in yakaladığı kurban hariç. Bana bakıyordu. Sanki beni tanıyordu. Ama onu daha önce hiç görmemiş olduğuma emindim. Neyse, Athena'nın bana verdiği iksir için tekrar içimden ona teşekkür ettim. Ve işe koyulduk. Oldukça fazla kişi olduğumuz için duvarlar hızla boyanıyordu. Renk için daha çok açık yeşil boya almıştım ama çok olmasa da her renkten boya bulmak mümkündü. Herkes canla başla duvarları boyamaya başladı. David de o sırada kulübeye geldi. ''Rave bu harika bir şey, nasıl yaptın yahu?'' dedi. ''Daha sonra anlatırım David, şimdi gel de bize yardım et'' David de bize katıldı.

Bu temizlik macerasının artık son bulması için içimden annemiz Athena'ya dua ederken, aklım hala Andy'nin yaptığı o muhteşem kekteydi. Temizlik seremonisi beni oldukça sıkmıştı ve hala Summ ile odalarımıza kaçamamış olmamızın hüsranını içimde taşıyordum. Elbette dışarıya karşı elimden geldiğinde otoriter lider rolünü sürdürüyordum ama gerçek Lucy her an düşüp bayılabilecek kadar bezmişti. Konuşmayarak elimizden kurtulabileceğini sanan ahmak Apollon oğlunun kimlik numarasına kadar her şeyini biliyordum çünkü ben bir telepattım. Elbette çocuk beni tanımıyor, özel gücümü de bilmiyordu ve hala susarak mantıklı bir şey yapıyor olduğunu sanıyordu. Bazen gerçekten de insanların beyinlerinden geçenler, onlara acımama sebep oluyordu. Çocuk kampa yeni gelmiş ve Tiffany - Yondaime ikilisi tarafından bizim temizliğimizi sabote etmekle görevlendirilmişti. Aslında, bu tarz stratejileri genellikle bizim kulübe uygulardı ama bu sefer yastık savaşı ve sonrasında gelişen olaylar yüzünden, işi daha fazla sağlama almaya fırsat bulamamıştık. Will'i gerçekten de çok takdir etmiştim, kardeşim hızla pis sabotajcıya yetişip onu yakalamayı ve kulübemize getirmeyi başarmıştı. Kulübeye bir günde iki yeni kardeş gelmiş ve ikisi de benim şaşırmama neden olacak düzeyde kolay bir biçimde bize adapte olmuşlardı. Belki henüz içine düştükleri gerçeği tam olarak idrak edememiş, şok dönemi yaşıyorlardı. Ne olursa olsun, bu temizlikte kesinlikle fazlasıyla işimize yaramışlardı. Summ ve Andy'nin yardımlarını saymazsak, neredeyse çalışma odamızın tamamını onlar temizlemişlerdi. Herkes son bir kontrolle görevlendirildiği zaman da ikisi, tekrar çalışma odasının yolunu tutmuşlardı. Kendimi berbat bir lider gibi hissediyordum ve kampa geldiğim ilk gün böyle bir ortamla karşılaşsam, bir çeşit bunalıma hapsolacağımı düşünüyordum ama elden bir şey gelmezdi. Her türlü oyunu deneyen Apollon çocukları, bizi asla geçmemeliydi. Geçen ayın denetlemesinde birinci olmuştuk ve şimdi bu zaferi bir kez daha kazanarak rahat etmemiz gerekiyordu. Verdiğimiz onca emeğin sonucunda eğer denetlemenin galibi olamazsak, sinirlerime hakim olamayıp birkaç kişiyi kılıcımdan geçirebileceğimi tahmin ediyordum. İçerideki tüm işler hallolduğunda, kulübenin dışıyla ilgilenen Summ, Andy ve Helen, peşlerinde sevgili kaçak kardeşim Rave ile içeri geldiler. Aslında Summ'ın kulübenin dış duvarlarını tekrar boyama fikrine pek sıcak bakamamıştım ama düşüncelerim bana, bunun bize çok fazla puan getirebileceğini söyledi. Bu riski göze alabileceğimizi düşünerek, boyaları nereden bulabileceğimizi sorduğumda imdadımıza Rave yetişti. Yeni kardeşimiz David ile birlikte kulübeden çıkıp, boya bulmak üzere bulunduğumuz yerden uzaklaştıkları sırada ben de dolapların birini açıp Empire Esintisi'nin geçmiş sayılarından oluşan koca bir tomarı kucakladım. Kulübenin dışında yapılacak bir boyama için bile, fazlasıyla titiz davranmamız gerekiyordu çünkü camlardan birine sıçrayarak kazınacak bir boya lekesi, bize bu temizliği kaybettirebilirdi. Ahmak Apollon çocuğunu ensesinden yakalayarak dışarı sürüklercesine çıkarmamın ardından, kulübedeki diğer kardeşler de beni takip etti. Kulübemizi nasıl boyayacağımızı tartışan Summ ve Andy'ye katılarak kendi fikrimi beyan etmeye çalıştım. "Bence pencere pervazları ve camların kenarlıkları, normal boyanın birkaç ton koyusu veya açığı olabilir." demem üzerine, düşüncemi onaylayan mırıltılar işittim. Rave ve David ellerinde nereden buldukları meçhul boyalarla tekrar aramıza katıldığında, işe bir an önce başlama kararı aldık ve hızlıca kullanacağımız renkleri belirledik. Elbette yeşil tonlarını tercih etmiştik. Zaten, Athena kulübesinin duvarlarının yeşilin dışında bir renkle boyanması, kabul edilemez olurdu. Bu bir çeşit tabuydu. Athena'nın rengi yeşildi ve Athena çocukları o rengi her yerde annelerini temsilen yaşatırdı. Rave'in getirmiş olduğu malzemeleri kapışan kardeşlerle aynı anda duvarları dört bir yandan boyamaya başladığımızda, bu işi bir saatten önce bitireceğimizi düşünerek sırıttım. Tabii ki duvar boyasının kuruması vakit alacaktı ama Athena gibi, çocuklarının da her zaman bir planı olurdu. Boyama işleminin bitişine doğru elimizdeki zavallı Apollon çocuğu bizim için babasının Güneş'ini kullanacak ve duvarlarımızı çabucak kurutacaktı. Eğer bunu yapmazsa, ben onun vücudundaki kanı kurutacaktım. Aslında, bize koltuklar haricinde birçok yararı dokunsa bile, yine de onun kanını kurutabilirdim. Kimse strateji krallarının kulübesine stratejik bir saldırı yapıp, kısmen de olsa başarılı olamazdı. Bu, bize ve annemize hakaretti. Burada sorun aklındaki hain düşünceleri yerine getiremeyen Will'in veya nevresim takımı kirlenen Summ'ın derdinden çok, Athena kulübesindeki zeki beyinlerin duruma içerlemiş olmasıydı. Eh, orada bulunan baykuşların hiçbiri kafasına sertçe vurduktan sonra Apollon çocuğuna "Çalış, köle!" diye bağırdığım için beni suçlamayı aklının ucundan bile geçirmezdi.

Çocuğa yeteri kadar ceza verilmemesi canımı sıkmış olsa da ondan gelecek faydaları düşünerek kendimi sakinleştiriyordum. Kendi kendime planlar yapıyordum. Bütün temizlik sona erdiğinde - yani parlak çocuğa ihityacımız kalmadığında- onu kamp meydanında herkese rezil edecektim. Evet yapacaktım bunu. İçimde kabaran öfke ile karışık sadizm bana ilginç bir şekilde büyük bir zevk veriyordu. Yumruklarımı sıkıp, zorla gülümsedikten sonra temizliğe yardım ettim. Bu motivasyon olmasaydı daha fazla dayanamaz kaçardım temizlikten. Temizlikle uğraşırken bir yandan da öocuğu gözlüyordum. Yapacağı en ufak hareket planlarımı gerçekleştirmek için güzel bir gerekçe olacaktı. İçeride onu köle olarak kullandıktan sonra dışarıda kulübenin rengini ve tonunu tartışan Summer ve Andy'nin yanına götürdüm. Onların konuşmalarını dinlemiyordum. Bütün kalbimle çocuğun kaçmaya çalışmasını istiyordum. Hatta öyle ki ona gerekli fırsatı verebilmek için kulübenin kapısına doğru yürüdüm. Aramızda neredeyse beş metre vardı. içimden sinirle söylendim. "Kaç artık gerizekalı ne bekliyorsun." Apollon kulübesinin genel profiline göre fazla zekiydi bu çocuk. IQ su iki haneli sayılara bile ulaşmış olabilirdi. Kaçma girişiminde balına gelecekleri anlamışa benziyordu. Bu da beni Darwin'in evrim teorisinin doğruluna şüphe bırakmaksızın inanmaya itiyordu. Apollon gibi bir maymun türü bile evrimleşip çocuklarının zeka seviyesi 10(yazıyla on) ve üzerine çıkabiliyorsa evrim gerçek değildir de nedir? Hayal kırıklığı ile omuzlarımı düşürdüm. O sırada Lucy dışarı çıktı ve son bir kaç dakikadır arka planda duyduğum Summer ve Andy'nin tartışmasına katıldı. "Bence pencere pervazları ve camların kenarlıkları, normal boyanın birkaç ton koyusu veya açığı olabilir." Onu da tam dinlememiştim ancak gelen onaylama mırıltıları ve kafa sallamalara katılarak ilgiliymiş gibi gözüktüm. Lucy arkamda duran çocuğun yanına gidip hışımla kafasına vurdu ve "Çalış, köle!" diye azarladı. İşte benim kardeşim diye geçirdim içimden. Lucy 'deki o çirkef kapasiteyi görmüştüm. Apollon çocuğu yürüyerek evin içerisine girdi. Lucy de hemen arkasından. O sırada Summer direkt olarak bana sesleni dikkatimi çekmeyi başardı. "Will gidip kamp marketinden iki kutu haki boya alır mısın? Tek eksiğimiz o." Kafamı sallayarak onayladım. Hem şu temizlik tantanasından birkaç dakika olsa da uzaklaşacaktım. Hem de yürüyüp bacaklarımı esnetecektim. Yürümek son zamanlarda en sevdiğim aktivite haline gelmişti. Kampta görevden derslere, antremandan araştırmaya giderken yapabildiğim tek aktivite idi. Ama buna da şükürdü. Tadını çıkara çıkara, yaylana yaylana yürümeye başladım. Apollon kulübesinin önünden geçerken merdivene çıkıp kulübenin dış duvarını silen kızın merdivenini zihin gücümle devirdim. Ve hiçbir şey olmamış gibi ıslık çalarak yoluma devam ettim. Zavallı kız bir kova su kafasına boşalmış, kıç üstü yere oturmuş bir biçimde ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Birkaç dakika yürüdükten sonra kamp marketine gelmiştim her zamanki gibi kapısı açıktı ve içeride kimse yoktu. İçeriye girdim. Ev aletleri reyonunun hemen arkasındaki tuhafiye reyonuna girdim. Boyalar kutu kutu dizilmişti. Renk kodları vardı. Haki renginin kodunu bilmiyordum. O yüzden göz kararı seçecektim. Birbirine çok yakın iki renk vardı. Hangisini alsam bilemedim. En iyisi en ikisini de almaktı. Hatta hazır gelmişken bütün yeşil tonlarından bir tane almalıydım. Sonunda altı kova boya ile marketten çıktım. Kulübeye doğru yürüyordum. Elimdekiler ağır olduğu için gelirkenkine oranla daha yavaştım. Apollon kulübesinin önünden geçerken yine aynı kızın aynı bölgeyi temizlediğini gördüm. Sırıtarak tekrar onun düşmesini sağladım. Ve yine ıslık çalarak uzaklaştım. Son duyduğum kızın kendi kendine zavurduğu lanetlerdi. Sonunda kulübeye ulaştığımda Andy fırçaları almak için içeri gitmişti. Summer ise düşünceli bir şekilde kulübe binasına bakıyordu. Sanki bir karara varmaya çalışıyordu. Beni farketmesi birkaç saniye aldı. Elimdeki boyaları görünce gözleri kocaman açıldı. her renge şevkle bakarak konuştu. "Sağol Will. Süpersin!" O sırada fırçalarla gelen Andy de onun şaşkınlığına katılmıştı.

Çocuklar bugün bitirin ki bende tam puan verebileğim.

Kardeşlerim kulübeyi boyama fikrini biraz zorla da olsa kabul etmişlerdi ve bu da benim iyice heveslenmeme neden olmuştu çünkü bunu gerçekten çok istiyordum. Kulübenin biraz yeniliğe ihtiyacı olduğu kanısındaydım. Benim bu düşüncemden vazgeçemeyeceğimi anlayan Lucy de karşı çıkmak yerine güzel bir öneride bulundu. "Bence pencere pervazları ve camların kenarlıkları, normal boyanın birkaç ton koyusu veya açığı olabilir." Evet, bu öneriyi sevmiştim. Diğer kardeşler de sevmiş olacak ki herkes bu fikri onayladı. Böylece işin karar verme kısmını tamamlamıştık. Ancak bir sorun vardı. Şu an elimizde haki rengi boya yoktu ve ben her şeyin mükemmel olmasını isterken böyle bir durum söz konusu olamazdı. Bu yüzden William'a dönerek ondan bir istekte bulundum. "Will gidip kamp marketinden iki kutu haki boya alır mısın? Tek eksiğimiz o." Will, isteğimi anında kabul etti. Görünüşe göre bu temizlik işinden fazlasıyla sıkılmıştı. Haklıydı da. Eğer şu an kulübeyi boyayacak olmak yerine bir yerleri temizleyecek olsak büyük olasılıkla ben de sıkılırdım. Ama kulübede bir yenilik yapacak olmak, benim çalışma hevesimi arttırıyordu. Will haki rengi boyayı edinmek üzere yola çıkarken ben de kulübenin renginin yeşilin hangi tonu olacağı konusunda tartışan kardeşlerimin arasına girerek tartışmaya dahil oldum. Normalde insanlar bir yeri boyarken oranın ne renk olacağı hakkında tartışırlardı. Bizim tartıştığımız konu ise renk değil, tondu. Renginin yeşil olacağı zaten aşikardı. Ama bizim karar veremediğimiz mesele kulübenin duvarlarının açık yeşil, koyu yeşil, parlak yeşil, mat yeşil vb. tonlardan hangisinin olacağıydı. Bu konu üzerinde iyice tartıştıktan sonra son sözü söyleyen kişi liderimiz Lucy oldu. "Pekala, sizin de bildiğiniz gibi şu anda bu tür tartışmalar için zamanımız yok. Apollon Kulübesi geçen denetleme yüzünden oldukça hırslanmış durumda. Bu nedenle şu anda onların da kulübelerini temizlemek üzere canla başla çalıştıklarına eminim. Şimdi, eğer bir itirazı olan yoksa kulübenin duvar rengini hafif parlak, fıstık yeşili tonlarında olarak belirliyorum." Lucy'nin bu sözleri üzerine herkes başını sallayarak onu onayladı ve tartışma böylece sona ermiş oldu. Lucy'nin belirlediği rengi seviyordum. Zaten yeşilin her türlüsünü sevdiğim için başka bir ton seçilse de benim için sorun olmazdı. Belirlenen rengi kafamda canlandırdım ve kulübenin önüne gittim. Başımı yukarı kaldırarak bu rengin kulübenin duvarlarının üzerinde bulunduğunu hayal ettim. Bunun hayali bile güzeldi. İçimi şimdiden büyük bir heyecan kaplamıştı. O sırada yanımda birinin bulunduğunu hissettim. Başımı çevirdiğimde gördüğüm kişi Will oldu. Elinde altı kova yeşil boya vardı ! İşte bu harikaydı. Büyük bir sevinç içinde Will'e "Sağ ol Will. Süpersin !" diyerek teşekkür ettim. Elinde fırçalarıyla yanımıza gelen ve Will'in elindeki kovaları fark eden Andy de bu işe oldukça sevinmiş ve şaşırmış gibiydi. "Will, bu boyalar... çok güzeller." dedi. Will de "Önemi yok, her şey kulübemiz için. Bu arada bu renkler benim de çok hoşuma gitti." diye karşılık verdi bize. O sırada Lucy de aramıza katılmıştı. "Bu renkler gerçekten harika Will. Seçiminden dolayı seni kutluyorum ama artık boyamaya başlasak diyorum. Malum, daha yapacak çok işimiz var. Ha, bu arada boyama yaparken çok dikkat etmeliyiz. Eğer etrafa bir damla bile boya sıçratırsak işimiz iyice içinden çıkılmaz bir hal alır." dedi ve sonra "En iyisi bu duyuruyu diğerlerine de yapayım. Zaman git gide daralıyor." diye ekleyerek yanımızdan uzaklaştı.

Birkaç dakika sonra denetlemeye katılan tüm kardeşler, elimizde büyüklü küçüklü fırçalarla kulübenin önünde dizilmiş, Lucy'nin bize boyama hakkında verdiği talimatları dinliyorduk. Bu iş hakkında endişelerinin olduğunu görebiliyordum. Bu endişelerine hak veriyordum da. Birisinin küçük bir dikkatsizliği yüzünden denetlemeden olabilirdik. Bu hepimiz için bir kabus olurdu herhalde. Bu kadar çabanın boşa gitmesi... Düşüncesi bile dayanılmazdı. Bir an önce bu düşünceleri kafamdan attım ve kendime sürekli çok dikkatli olmam gerektiğini hatırlatarak diğer kardeşlerimle birlikte boya kovalarının yanına doğru yürüdüm. Oldukça dikkatli bir şekilde fırçamı içinde seçtiğimiz renk bulunan kovaya daldırdım ve fırçayı duvara sürmeye başladım. Göz ucuyla diğerlerine baktığımda onların da boyama işine başladıklarını gördüm. Bir süre daha fırçamı duvarın üzerinde gezdirmeye devam ettikten sonra biraz daha hızlı ve seri davranmam gerektiğinin farkına vardım. Tedbiri elden bırakmadan tabii. Yaklaşık olarak bir saat bu işle uğraştıktan sonra resmen bitmiştim. Hiçbir şey yapmaya mecalim yoktu. Ama bir kez daha kendimi toplamalıydım çünkü işimiz henüz bitmemişti ne yazık ki. Daha pencere pervazlarını boyamamız, son retuşları yapmamız gerekiyordu. Herkes bitik durumda olmasına rağmen henüz pes eden olmamıştı. Bunun en temel ve büyük nedeni denetlemeyi Apollon Kulübesi'ne bırakmak istemeyişimizdi. Aklıma gelen bu düşünceyle birlikte vücudumda bir canlılık belirtisi sezdim. Bunu boşa harcamamak için de daha önceden Lucy'nin önerisi üzerine pervazları duvarların renginin daha açık tonuna boyayacağımızı hatırlayarak açık yeşil olan boyanın yanına yönlendim. Bu sırada herkes gibi bitik bir halde olan Lucy de bizi elinden geldiğince canlandırmaya ve teşvik etmeye çalışıyordu. "Haydi kardeşlerim, çok az bir işimiz kaldı. Hepinizin şu anda yorgunluktan öldüğünü biliyorum ama şimdi pes edemeyiz." Lucy'ye hak veren kardeşler başlarını salladı ve son bir gayretle onlar da içinde açık yeşil rengi bulunduran kovanın yanına geldiler. Çok kişi olduğumuzdan pervazların tümünü boyamak fazla uzun sürmemişti ama yine de çok yorgun bir halde olduğum için bu süre zarfı bana bir asır gibi gelmişti. Son retuşlar tamamlanıp da boyama işi tümüyle bittiğindeyse kimsenin ne buna sevinecek ne de kulübenin görünüşüne bakacak hali kalmamıştı. Tüm kardeşler kulübeden içeri girerlerken Andy'nin bıkkınlık dolu sesi bizi durdurdu. "Kardeşlerim, bunu söylemekten gerçekten nefret ediyorum ama şu köşeye sıçrayan birkaç damla boya lekesini temizlemeden bırakamayız." O an öylesine yorgundum ki Andy'nin sözlerinin tam olarak anlamlandırmak birkaç saniyemi aldı. Onun sözlerini anladıktan sonra da bunu hiç duymamış olmayı diledim. Ancak bu, acı da olsa bir gerçekti ve bizim kulübemizin rahat koltuklarına yayılmamız için bir engeldi. Herkes gibi bacaklarımın ağrısına dayanmaya çalışarak Andy'nin işaret ettiği lanet yere gittim ve yerdeki lanet lekelerle uğraşmaya başladım. Lekeleri çıkarmak yarım saatimizi almıştı çünkü yorgun olduğumuzdan çok yavaş hareket ediyorduk. Lekeler yerden kaybolduğunda Will, küçük bir sevinç kırıntısıyla "Evet, sanırım artık tüm işimiz bitti. Yani gerçekten bitti." dedi. Bu sözler üzerine üzerimden büyük bir yük kalkmış gibi hissetmem gerekiyordu ama ben şu anda üstümden koca bir tır geçmiş gibi hissediyordum. Tüm kardeşler olarak kulübenin koltuklarına yayıldığımızda kulübe bizim yakınmalarımızla inliyordu. Şu anda hepimizin kolları, bacakları, ayakları vb. ağrıyordu. Bu kadar çalışmadan sonra ağrımaması da mümkün değildi zaten. Bu ağrılarımızın karşılığını denetlemede alacağımızı ümit ederek içimde kalan son takatle odamı gittim ve üstümü bile değiştirmeye gerek duymadan kendimi yatağımın rahat ve huzurlu kollarına attım.

Değerlendirmede.