Kulübe Temizliği ~ Denetleme 11

Burada da temizlik yapıldığını söylemiş miydim ? Gerçi söylememe gerek yok. Ne de olsa temizlik hiçbir yerde peşimi bırakmıyor. Yanlış anlamayın, tabii ki pis bir insan değilim ve temiz olmayı seviyorum. Zaten kamptan önce babamla yaşadığımdan ve evdeki tek kız ben olduğumdan dolayı alışığım buna. Sadece temizliği yapması zor geliyor bana. Evet, üşengecim biliyorum.
Yatağıma uzanmış bunları düşünüyordum. Ama birazdan kulübenin temizliğini yapmak için ayağa kalkmam gerekecekti.
"Kate, sen hala yatıyor musun ?" diye seslendi Lucy.
Evet, işte o an gelmişti. "Ben de tam kalkıyordum." dedim ve o rahat yatağımdan zor da olsa kalktım. Derin bir nefes alarak işlere başladım.
İlk iş olarak çarşafları, kıyafetleri, perdeleri -kısacası kirli olan her şeyi- toplayıp çamaşır makinesine attım. O kadar fazla yatak vardı ki bir an toplamak hiç bitmeyecek sandım. Perdeler de yüksekte olduğu için çıkarması zordu ama benim elimden ne kurtulabilir ki ?
Bu sırada Lucy yerleri yerleri süpürüyor, Sere tozları alıyor, Helen de ortalığa çeki düzen veriyordu. Şimdiden kulübe iyi görünmeye başlamıştı ama daha yapılacak çok iş vardı.
Sonra elime bir bez geçirip duvar kağıtlarını silmeye başladım. O sırada Lucy, "Bu bir şaka olmalı !" dedi Cole'ün çorabının bir tekini kitaplıktan çıkarırken. Diğer tekinin nerede olduğuysa meçhuldü.
Bunu söylerken yüz ifadesi o kadar komikti ki hepimiz gülmeye başladık.

Bu kadarı da fazlaydı! Derhal Hermes'i arayacak, Martha'nın saçma yorumlarına aldırmadan kardeşim Cole'ü Alaskaya posta olarak göndermek istediğimi söyleyecektim. "İnanamıyorum! En sevdiğim tarih kitabımdı bu benim!" diye sızlandım. Sevgili kardeşimiz Cole artık kendini aşmıştı. Daha önce çoraplarını bulduğum en enteresan yer tavandaki lamba olmuştu. Gözlerimi devirerek kızlara döndüm ve "Bence komik değil." dedim. Suratımdaki bir şey daha da şiddetle kahkaha atmaya başlamalarına neden olunca da dayanamayıp ben de kendimi yere attım. Bir süre sonra Summer, hıçkırıkları arasında büyük çaba harcayarak, "Bi-bir de... Bilgelik Tanrıçası'nın ço-çocukları olacağız!" dedi. Gerçekten de şimdi dışarıdan pek de normal görünmediğimizden emindim. Yeri yumruklarken ve gözlerimden yaşlar akarken, "Perdelerimiz de yok!" dedim. Summer az önce hepsini çamaşır makinesine atmıştı. Gelen geçen melezler içerideki uğuldamaların anlamını çözebilmek için dönüp bize her baktığında, daha da şiddetli krizlere giriyorduk. İlk toparlanabilen en otoriter kardeşimiz Sere oldu. "Tamam kızlar, bu kadar kopuş yeter. Şimdi marş marş, işe koyuluyoruz. Bu arada... Cole'ün çorabının tekini buldum sanırım." dedi. Hepimiz onun parmağıyla işaret ettiği yere döndüğümüzde Sere hışımla yanımdan geçti ve üzerine çizgili bir çorap iliştirilmiş olan mimari çalışmasına hüzünle baktı.

Bu kadarı gerçekten de fazlaydı, benim gibi Helen de önemli noktayı fark etmişti. Çene kaslarının ağırdığını belli etmek istercesine iki eliyle çenesini tuttu ve kısa bir çığlığın ardından, "Bu onun eşi değil ki! Biri düz lacivert, biri çizgili." dedi. Bunun üzerine dördümüz de çığlık attık. "O halde, etrafa dağılalım. Bulmamız gereken en az iki kaçak çorap var." dedim, parmaklarımı çeneme dayamış, kara kara Cole'ün bu aralar buz dolabımıza yaklaşmamış olmasını umuyordum. Summer gevrek bir kahkaha attıktan sonra, "Dedektif Lucy konuştu!" dedi. Kardeşimin melez reflekslerine güvenerek elimdeki toz bezini üzerine fırlattım. Helen bir köşede kriz geçirirken ve Summer elinde bir vileda sopasıyla üzerime doğru yürümeye geçmişken, Sere "Heey, bu kadar sululuk yeter. Biraz da iş yapalım." dedi. Gerçekten de şu temizliği bir an önce bitirsek iyi olacaktı, pijama partisini her zaman yapabilirdik ama her zaman denetlemeden birinci çıkıp kulübe puanlamasında öne geçemezdik. "Sere haklı," dedim, "Daha zararsız konulardan konuşmamız lazım. Mesela... kardeşimizin yeni erkek arkadaşı!"

Lucy bunu söyler söylemez Sere'nin yüzü bir anda kızardı. Eh, bu normaldi. Aynı durumda ben de olsam benim de yüzüm kızarırdı. Hem de daha fena halde.
Sere ilk önce biraz mırın kırın etti, kekeleyerek "Imm, şey, James..." dedi. Ama bu konu hakkında daha fazla konuşamayacağını anladı ve tekrar otoritesini takınıp "Her neyse. Söylediğim gibi, daha yapmamız gereken birçok iş var ve biz burada oturmuş laklak ediyoruz ! Bu gidişle temizliği yetiştiremeyeceğiz !" dedi ciddi bir sesle.
Bunu her ne kadar kendini kurtarmak için söylemiş olsa da haklıydı. Daha yapılacak onca iş varken burada boş boş oturamazdık. O yüzden herkes oflayıp puflayarak işinin başına döndü. Helen ve Lucy Cole'ün çoraplarının eşlerini arıyorlardı. -Bunu iki kişi yapıyorlardı çünkü bu iş sandığınız kadar kolay değil.- Bu sırada Sere mimari çalışmalarını toplarken ben de yerleri vileda ile siliyordum.
Bir süre sonra herkes kendini işine vermiş olduğu için Lucy'nin zafer çığlığı hepimizi yerimizden oynattı: "İşte bu ! Sonunda seni buldum küçük canavar. Kaçabilirsin ama saklanamazsın !"
Lucy'nin neyden bahsettiğini ancak elindeki çizgili çorabı görünce anlayabildim. Çorabı görünce hepimiz elimizde olmadan küçük sevinç çığlıkları attık. Lucy de elinde Cole'ün çorabı, zafer kazanmış bir edayla bakıyordu. Geriye sadece bir çorap kalmıştı. Sonra bunun daha fazla tehlike arz etmemesi için tekrar çorap aramaya koyulduk...

Üçüncü kaçak çorabı bulduğumda sevinçten çıldıracak gibi olmuştum ama henüz zafer bayrağını çekmek için erkendi çünkü o düz lacivert olanının eşini hala bulabilmiş değildik. Kendini tamamen mimari çalışmalarını düzenlemeye kaptırmış olan Sere'nin artık Stephan'dan bahsetmeyeceği kesin gibiydi, Helen sevgilisinden yeni ayrılmıştı ve ben de kimseyle çıkmıyordum. Sinsi ve meraklı bakışlarım Summer ile buluştuğunda bir an ne yapacağını şaşırdı, sonra da konuşmamam için gözlerini hızla döndürerek başka bir konu düşünmeye çalıştı ama kaçarı yoktu. Sırıtarak Helen'e yaklaştım ve ona Summer'ın bizi dinlediğini bilmiyormuş gibi "Biliyor musun, Summ sevgilisini uyandırmak için her gün kulübesine bir kova suyla gitmek zorunda kalıyormuş!" dedim. Sözlerim Helen'in kahkahalar eşliğinde yere çökmesine neden olurken Summ az önce yapamadığını yapma umuduyla elindeki viledayı sıkıca kavradı ve üzerime doğru yürümeye başladı. "Sen. Fazla. Oldun. Artık." diye dişlerini sıkarak konuşması benim daha da fazla gülmeme neden oldu. Helen kahkaha krizine kapılmış olduğu için ondan umudu kesmiştim, Sere de çalışmalarıyla bütünleşmişti ve yanıbaşında kopan kıyametten bihaber gibi duruyordu. Anlaşılan, iş başa düşmüştü. Elimde insanların kabuslarına girebilecek kadar korkunç bir silah olduğunu hatırladım ve pis pis sırıtarak "Elimde Cole'e ait bir çorap var ve bir adım daha atarsan onu kullanmaktan çekinmem!" diye bağırdım. Summer tehdidim karşısında sinmişe benziyordu. Eh, her normal insan -veya günde üç öğün canavarlarla savaşan melez- kardeşimizin çoraplarından korkardı. Kimse üzüntüyle dudaklarını büzdükten sonra yerleri silmeye devam ettiği için Summer'ı suçlayamazdı. Buzdolabında tarihi geçmiş olan yiyeceklerimizi temizleme işine geçmiş olan Helen ben birkaç dakika sonra gülmeyi kesince "Lucy hadi artık bul şu çorabın eşini. Daha yapılacak çok işimiz var." dedi. Sanırım bu aralar Sere'yle fazla takılıyordu çünkü bu otoriter temizliğe teşvik havasına en çok Baykuş Kafa'mızda rastlanırdı. Üzüntüyle boş olan elimin tersini alnıma dayadım ve "Tanrılarım, bu işkence ne zaman bitecek?!" dedim tiatral bir havada. Sere mimari çalışmalarından başını kaldırıp sinirlice bana baktı ve "Sen çorabın tekini bulduktan sonra." dedi. Pekala, artık gerçekten de meşhur çorabı bulmaya çalışsam iyi olacaktı. Başıma geleceklerden korkarak çalışma odamızın yolunu tuttum.

Kulübelerin arasından geçiyorduk.Sonunda bir kulübenin önünde durduk içerideki bağırışlar dışarı bile geliyordu.Yanımdaki satir
Sanırım athena kulübesi yine temizlik yapıyordedi.
Ne yani temizlik yaparken hep böyle kargaşa içindelermi.
Evet ama işleri bittikten sonra çok iyi oluyor sanırım geçen sefer onlar 1. olmuştu
Sonra içeri girip lucy diye bağırdı.Bir kız içeriden çıktı.
Ne oldu Jamesdedi.
Yeni bir kardeşiniz var adı David buyur siz iyice tanışırsınız ben gidiyorumdedi.
Hey sen neden yardım etmiyorsun.
Temizlik gününüz burdan ne kadar çabuk kaçarsam o kadar iyi
Dedi ve hemen koşmaya başladı.
Merhaba David ben Lucy Kulübe lideriyimdedi.
içeri girdik bir odaya girdirdi ve
Burası odan eşyalarını yerleştir ve yanıma gel sana görev verim.dedi.
Tamamdedim ve Lucy gitti.
odayı yerleştirmeye başladım kıyafetlerimi dolaba yerleştirdim.Kitaplarımı rafa koydum diğer eşyalarımı masaya falan koydum.Sonra dışarı çıktım ve Lucy'i aramaya başladım Lucy'i bulduğumda bir çorap vardı elinde ve buldum sonunda diyordu.Yanına gittim ve
Odayı düzenledim ne yapmam gerekiyor.
Camları sil ve onu yaptıktan sonra yerleri sil.
Hemen bir bez aldım ve başladım silmeye.Camları silmek kolay oldu ama yerleri silmek zordu herkes bir tarafa koşuyordu ve bana çarpıyordu bende kargaşa bittikten sonra silmeye karar verdim ve 1-2 saat sonra kargaşa bitti ve bende yerleri sildim

Sabah erkenden kalkmış, daha kimse uyanmamışken geleneksek kamp gezintilerime çıkmıştım.Biraz tarladan meyve aşırıp tembellik yaptıktan sonra kulübeye dönmeye karar verdim.Uzaktan görünen kulübenin perdeleri olmadığı çarpmıştı gözüme.Tahmin bile etmek istemediğim olasılık gelince aklıma bir an kulübeye gitmekten bile vazgeçmiştim.Ama sorumluklarımı boşlayamazdım.Her ne kadar içimden gelmese de hızlı adımlarla Athena Kulübesi'nin kapısından içeri girdim.Tam tahmin ettiğim gibi temizlik vardı kulübede.David durgun bir şekilde yerleri siliyordu.Onunla pek kaynaşamamıştık ama yine de sessizliği bozarak ''Kolay gelsin David !'' dedim.David solgun bir yüz ifadesiyle ''Sağ ol.'' dedi.Daha fazla bir şey demeyerek içeride kahkahalar atan kardeşlerimin yanına gittim.Sanki temizlik değil parti yapıyorlardı.İçeri girdiğimde havada uçuşan temizlik bezleri karşılamıştı beni.Sere ciddi bir yüz ifadesiyle kitapların tozlarını alırken Lucy gür bir sesle kahkahalar atıyordu.Tam suratıma doğru gelen temizlik bezini son anda yakaladıktan sonra şaşkın bir sesle ''Temizlik mi ?'' dedim.Summ mahzun bir ifadeyle başını salladı ve ''Aynen öyle kardeşim, şansına küs.'' dedi.Sere ise ciddi ve otoriter ses tonuyla ''Siz buna temizlik diyorsanız bir de temizlik yapmayan halinizi görmek istemem.Hadi kızlar ama çok kaynattınız !'' dedi.Lucy muzip bir şekilde eliyle ağzını bir fermuar gibi kapattı ve temizlik bezini aldı eline.Summ ise bana kafasıyla işaret yaparak ''Yanıma gel !'' dedi ve elindeki deterjanı tutuşturdu elime.Gözlerimi devirerek ''Bu kadar da insafsız olunmaz ki ama !'' dedim.Summ'ın yaptığı gibi çökerek duvarları en alttan başlayıp silmeye başlamıştım.Her ne kadar oldukça geniş duvarlar olsa da iki kişi kısa bir sürede bitirmiştik.Yani sadece bir odanın duvarlarını.Lucy oflaya puflaya odadaki eşyaların tozunu almaya devam ediyordu.Sere tekrar kontrolü ele alarak ''Hadi kızlar elinizi biraz çabuk tutun ama! Daha bir sürü oda var.'' dedi.Haklıydı da.Kısık bir sesle Summ'a baktım ve ''Ben mutfağa geçiyorum o zaman.'' dedim.Summ da onayladığını belli ederek kafasını salladı.''Ben mutfağa geçiyorum.Kim bana yaradım eder acaba ?'' dedim.Helen bezini kaldırarak ''Ben ben !'' dedi.Kolumdan girerek beni mutfağa doğru sürüklemeye başladı.''Mutfağı temizlemek için bu kadar hevesli olmanı beklemiyordum Helen.'' dedim.Helen gözlerini devirerek baktı ve ''Ben ne zaman bir yeri temizlemek için hevesli oldum ki ? Serena'nın baskısından kurtulmanın tek yolu buydu.'' dedi gülerek.''Seni kurnaz seni !'' dedim kinayeli bir ses tonuyla.Helen da kısa bir süre güldükten sonra bulaşıkları temizlemeye koyuldu.Her ne kadar arada bir kaynatsak da hızla ilerliyorduk.Buzdolabı önceden temizlendiği için bana da sadece mutfak dolaplarının tozunu almak kalmızdı.Deterjandan ıslanmış bezi tekrar elime alarak mutfak dolaplarını silmeye başladım.

Dersliklerde çok çalışmış ve yorulmuştum. Kulübeye gidip güzel bir şekerleme yapmayı planlıyordum. Ne de olsa bunu haketmiştim. Dersliklerle kulübe arasındaki yol gözüme o kadar uzun gözüküyordu ki biran için orada kestirmeyi düşündüm. Ancak güzel yatağımda kestirmek dururken neden rahatsız biryerde yapacaktım ki bu işi. Daha sonra çok pişman olacağımı bilseydim razıydım o sert sıraların üzerinde uyumaya. Kulübenin kapısını açar açmaz gördüklerim karşısında irkildim. Kardeşlerimden birkaçı temizlik yapıyordu. Olamaz bugün temizlik günüydü. Kimsenin beni görmemiş olduğunu düşünüp kapıyı hemen kapatıp kaçma planı yapmıştım. Tam kapıyı kapatacakken. Lucy'nin iğneleyici sesini duydum. "Hoşgeldin William içeri gelseydin kapıda kaldın." Zorla gülümseyerek cevap verdim. "Hah benim de aslında gitmem gereken bir ders vardı..." Lafımı tamamlayamadan kolumdan tutup içeri çeken Lucy "Madem geldin. Sende Yeni kardeşimiz David'e yardım edebilirsin. O Camları silerken sende yerlere başla." dediğinde adeta bütün dünyam başıma yıkılmıştı. Son kaçış umudumda suya düşmüştü. Yeni kardeşimizin yanına giderek konuştum. "Merhaba ben Will anladığım kadarıyla senide ağlarına düşürmüşler. Geçmiş olsun." David biraz güldükten sonra cevap verdi. "Tanıştığımıza memnun oldum. Evet biraz öyle oldu." dedikten sonra yerden aldığım bezi ıslatıp yerleri silmeye başlamıştım. İçimden bir ses başka yorucu bir temizlik seansı daha başladı diyordu. Derin bir iç çektikten sonra işime devam ettim.

David, Andy ve Will'in de temizlik işinde bize katılması çok iyi olmuştu doğrusu. Yoksa temizlik hem daha uzun sürecek hem de daha yorucu olacaktı. David, maalesef kulübeye geldiği gibi temizlik yapmaya mecbur kalmıştı. Ama hakkını vermek gerek, hiç itiraz etmemiş aksine elinden geldiğince bize yardımcı olmuştu. En son onu gördüğümde camları itina ile temizliyordu. David'in ardından kardeşimiz Andy geldi kulübeye. Tabii onu da boş bırakmadık. Eline bir bez verdim ve duvarları silmemde bana yardımcı olması gerektiğini söyledim. Bu teklifi kabul etmekten başka şansı olmadığını anlayan Andy de eli mahkum benimle birlikte duvarları silmeye başladı. Duvarlar kısa sürede bitmişti ancak daha silinmesi gereken bir sürü oda vardı. O sırada Andy mutfağa geçeceğini söyleyip gitti. Helen de ona katıldı. Şimdi diğer odaların duvarları bana kalmıştı. Oflayıp puflayarak başka bir odaya geçtim ve vakit kaybetmeden temizlemeye başladım. Tabii tek başına olunca temizlemek daha zor oluyordu ve uzun sürüyordu ama herkesin başka bir işi vardı. Kimse boş durmuyordu elbet. Uzun bir çabadan sonra bu odanın duvarlarını da alnımın akıyla temizlemiştim. Şimdi sıra en zor yerdeydi; ortak salon ! Orayı hiç temizlemek istemiyordum, çok büyüktü. Ama maalesef bundan kaçış yoktu. Elimdeki bezi yıkadım ve istemeye istemeye ortak salona gittim. Will de gelmişti kulübeye. Yeni kardeşimiz David ile sohbet ediyordu. Ya da dert yanıyordu mu demeliyim ? Temizleyenlerin sayısı git gide artıyordu. İşte bu iyiye işaretti.

Etrafıma bakınarak salonun duvarlarını temizlememde bana yardım edecek bir şahsiyet aradım. Önce Will'e sormayı düşündüm ama sonra onun yerleri sildiğini fark edip vazgeçtim. Sonra gözlerim kitaplığın tozunu alan Lucy'ye kaydı. Evet, onun da şu an bir işi vardı ama ben yine de bir umut Lucy'nin yanına gittim ve en tatlı sesimle "Lucy, salonun duvarlarını silmemde bana yardım eder misin ? Diğer odaları temizledim, sadece burası kaldı." dedim. Sonra da işimi garantiye almak için "Kollarım koptu." diye ekledim. İşe yarayan tatlı sesimle konuşmam mıydı, yoksa duygu sömürüsü yapmam mı bilmiyorum ama Lucy teklifimi geri çevirmemişti. Benim için de önemli olan buydu. Sevinçle ona bir bez uzatarak "Harikasın Lucy !" dedim ve o sağ taraftaki duvarı silerken ben de diğer bir duvarı silmeye başladım.

Sabahın köründe kalkmıştım ve kendimi kötü hissettiğimi fark etmiştim. Biraz rahatlayabilmek için dışarı çıkmıştım, hava almak iyi gelmişti. Fakat dışarıda fazla kalmakta iyi bir fikir değildi, kulübedekiler beni merak edebilirlerdi. O yüzden kulübeye dönmeye karar verdim ve kulübeye doğru yürümeye başladım.

Kulübeye adımımı attığımda temizlik yapıldığını anlamıştım, bu yüzden hızla dışarı çıkmaya çalıştım ama Lucy içeri girdiğimi fark etmişti "Hey Bells! Gelmen iyi oldu. Hadi temizliğe." dedi. Lucy'e bakıp gülümsedim, "Bende bayılırım zaten temizlik yapmaya. İçimde büyük bir temizlik aşkı var" dedim.

Temizlik için bir kurban daha bulmuştuk: Kardeşimiz Bella ! Buna gerçekten de sevinmiştim çünkü kulübe temizlik zamanları öyle büyük bir yer oluyordu ki, gelen bir kişi bile bizim için çok önemli oluyordu. Aslında Bella çoğu kardeşimiz gibi temizlik yapmaktan nefret eden bir melez değildi. Aksine, söylediklerine göre temizlik yapmaktan hoşlanıyordu. Tabii bazı kardeşlerimiz, Bella'nın bu neşeli tavrı üzerine büyük şaşkınlığa uğramışlardı. Ne de olsa kulübemizde temizlik yapmaya istekli pek kimse çıkmıyordu. Bu sırada ben de silmekte olduğum duvarı bitirmiş, öbürüne geçmiştim. Lucy de öyle. Bella da mutfağa, Andy ve Helen'in yanına gitmişti. Uzun ve hummalı bir çalışmadan sonra, Lucy ile ortak salonun duvarlarını silmeyi bitirmiştik. Lucy "Sonunda duvarlar bitti ama ben de bittim." diyerek kendini koltuğa attı. Resmen içimden geçenleri söylemişti Lucy. Eh, ne de olsa zihin okuyabiliyordu. Ancak bunun zihin okuma değil, içinden geçenler olduğu kanaatindeydim. O sırada mutfaktan Helen geldi. "Kardeşler, benim mutfakta işim bitti. Son birkaç şey kaldı, onu da Andy ile Bella hallediyor zaten." dedi ve sonra "Yardım edilecek bir şey var mı ?" diye sordu. Ama bizim halimizi fark edince "Görünüşe göre birileri baya yorulmuş." dedi ve kıkırdayarak yanımıza geldi. "Kalkacak mısınız yoksa sizi gıdıklayayım mı ?" diye sordu. Ellerini ikinci seçenek için hazırlamıştı. Aslında bulunduğum koltuk oldukça rahattı ve içimden hiç kalkmak gelmiyordu ama gıdıklanma düşüncesi beni yerimden kaldırmaya yetmişti. Ama Lucy için aynı şeyi söyleyemeyecektim. O gıdıklanma tehlikesini göze almış gibi görünüyordu. Bunun üzerine Helen bana hınzırca gülümsedi ve Lucy'yi gıdıklamaya başladı. Lucy yerinde garip hareketlerle gıdıklanmaktan kaçmaya çalışırken ben de Helen'e yardımı gittim. Bu kadar işkenceye(!) dayanamayan Lucy de sonunda yerinden kalkarak "Pekala, şimdi ne yapıyoruz ?" diye sordu. Biraz düşündüm ve "Sanırım lavabo halen temizlenmedi." dedim. Böylece istikametimiz belirlenmiş oldu.

Temizlik yorucu bir şekilde sürüyordu. Çöpleri çıkarmak için büyük boşete doldurduktan sonra kapının kenarına gittim. O sırada satirlerden birisinin ilerideki heykelin üzerine aylık kulübe değerlendirmesi sonuçlarını yapıştırdığını farkettim. Doğru ya onca telaş arasında unutmuştum. Bugün sonuçlar açıklanacaktı. Listeye doğru koşmaya başladığımda nefesimi tutmuştum. Yakına geldiğimde puanlamaları okudum. 1752 puan ile Athena kulübesi birinci olmuştu. Gözlerimi ovuşturup bir daha baktım. gerçek olamazdı bu rüyaydı. Sonunda Athena kulübesi açık ara farkla birinci olmuştu. Etrafta kimsenin izlemediğinden emin olduktan sonra listeyi koparıp kulübeye doğru koşmaya başladım. Kulübeden içeri girdikten sonra isteksizce temizlik yapan kardeşlerime heyecanla baktım hiçbiri içeri girdiğimi farketmemişti. Yapmacık bir şekilde boğazımı temizledim. yeterince yüksek sesle temizlemiş olmalıydım ki herkes dönüp bana baktı. Elimdeki listeyi havaya kaldırarak. "Bilin bakalım bu ne?" dememle Lucy'nin listeyi elimden çekip alması, hemen ardından "448 puan farkla Athena kulübesi ayın kulübesi seçilmiş." diye çığlık atması bir olmuştu. Bütün kulübede çoşku ve sevinç vardı. Herkes yüzünde kocaman bir gülümseme ile birbirini tebrik ediyordu. Çığlıklar ve haykırışlar, Lucy'nin otoriter sesi ile kesildi. "Bu ay iyi iş çıkardık diye sakın boşlamayın! Haydi temizliğe devam." Summer tatlı bir ses tonu ile cevap verdi. "Hadi ama Lucy bir kaç dakika için sevinmemize izin ver. " Lucy kesin bir sesle konuşmaya başladı. "Temizlik denetlemesine az kaldı. Çab.." En yakındaki yataktan aldığım yastık ile Lucy'nin kafasına vurmamlar sözü yarıda kesilmişti. Herkesin yüzünde ufak bir tebesüm oluştu. Yastığın geldiği tarafdaki saçları bozulmuş olan Lucy gözlerini açıp yavaşça yürüdükten sonra bana sinirle baktı. Tüm kardeşlerim gülmemek için kendini zor tutuyordu. Hemen ardından Lucy hızla en yakındaki yastığı kavrayıp suratıma fırlattı. Bir anda kulübede büyük çapta bir yastık savaşı başlamıştı. Kaz tüzleri etrafda uçuşuyordu. herkes kahkahalar ve çığlıklar arasında birbirine yastıklarla vuruyordu.

Yerleri silmeye bitirmiş sayılırdım ve dışarı çıkmış olan william içeri girdi elinde bir kağıt vardı.Şöyle diyerek seviniyordu.Bilin bakalım bu ne.Sonra kağıdı Lucy adlı kız aldı ve şöyle dedi.448 puan farkla Athena kulübesi ayın kulübesi seçilmişdiye çığlık atıyordu.Bu ne bilmiyordum ama sanırım önemli bir şeydi.Çünkü herkes bağırmaya çığlık atmaya başlıyordu.Bu ay iyi iş çıkardık diye sakın boşlamayın! Haydi temizliğe devamdiyerek sesleri kestirdi Lucy.Sonrasında bir kız şunu diyordu Hadi ama Lucy bir kaç dakika için sevinmemize izin ver..Temizlik denetlemesine az kaldı. Çab..Sözünü tamamlayamadan William eline geçirdiği yastıkla Lucye vurdu.Sonra Lucy Willam'a öyle bir baktıki korkmuştum.Herkes gülüyordu.Bennde biraz gülmüştüm.Lucy yastığı öyle bir kaptıki william yüzüne ne geldiğini anlayamadı.Herkes birden birbirine vurmaya başladı.Of olamaz yastık tüyleri etrafa vurmaya başladı.Yerlere saçılıyordu tüyler olamaz bunları ben silicektim bir keneara çekildim veOlamaz diye yakarmaya başladım.Sonunda biri yaklaşıp şöyle dedi.Hey üzülme sonra yine silersindedi.bana bir yastık uzattı düşündüm ve bende keyif içinde saldırmaya başladım.

Buna inanamıyordum! Fedakarlıklarımız ve çabalarımız bizi sonunda birinciliğe taşımıştı! Hem de en yakındaki kulübe ile aramızda kocaman bir puan farkı vardı. Bu... Athena kulübesinin yıllarca şenlikler düzenleyerek kutlaması gereken o şanlı günlerimizden biriydi. Kulübede en son, Sere özel görevinden döndüğünde bu denli büyük bir sevinç patlaması yaşanmıştı. Biz genellikle oturur satranç veya bezik oynar, bilimsel projelerimizle ilgilenir veya araştırma yapardık. Eh, ben bir de arada birilerini düelloya davet etme rezilliğini sergiler, akşamlarımıza renk katardım ama o tarz olaylar genellikle tatsız neticelenirdi. Birinci olduğumuz haberi üzerine tüm kardeşler havalarda uçmaya başlamıştık, sevinç çığlıklarımız birbiriyle birleşerek adeta seslerin gökkuşağını oluşturmuştu. Bir anda kafama dank etti; Şu anda yapmamız gereken şey tahta bir baraka olan yuvamızı yıkmak değil, onu temizlemekti. Ölüm riskini göze alarak "Bu ay iyi iş çıkardık diye sakın boşlamayın! Haydi temizliğe devam." dedim. Tüm kardeşlerimin bakışlarına hüzün çökerken Summ benden sevinme işine birkaç dakika daha devam etmemizi rica etti. Aslında onu kırmak istemiyordum ama şimdi bir dağılırsak, bir daha asla toparlanıp temizliğe devam edemeyeceğimizi biliyordum. Kardeşlerimizin çoğu şu anda buradaydı ve temizliği bu kadar çok kişi yapmak kesinlikle harikaydı. Coşkumuzu fırsat bilerek birkaçının aradan sıyrılmayı deneyeceğinden adım kadar emindim. Eh, zihin okuma gücüm de bunları fark etmemde epeyce yarar sağlıyordu. "Temizlik denetlemesine az kaldı. Çab..." derken suratıma çarpan beyaz bir şey yüzünden sözümü tamamlayamadım. Yere düştüğünde, saçımın bir tarafının bozulmasına neden olmuş olan şeyin, Will tarafından fırlatılmış bir yastık olduğunu anladım. Ah, pekala... İstediği buysa, ben de en az onun kadar başarılı bir yastık fırlatıcısıydım. Kendisine önce eşşiz pis bakışlarımdan attım, ardından da en yakınımdaki yastığı alıp hızla suratına fırlattım. Will neye uğradığını şaşırmıştı ama bu hali uzun sürmedi, hemen bir başka yastık daha almak için yana sıçradı. Onun boşluğunu fırsat bilerek koltuğun arkasına saklanmaya giderken, suratına tatlı bir gülümseme yerleştirmiş olan Andy'den bir yastık yedim. Bu hiç iyi olmamıştı; Suratıma hızla çarpan yastık kılıfı patlamıştı ve şimdi yüzüm, üstüm, başım, etrafım ve yerler kuş tüyleriyle dolmuştu. Bu... Affedilemezdi. "Andy, bittin sen!" diye bağırarak arkasına geçmekte olduğum koltuğun üzerindeki yastığı hızla alırken, yeni kardeşimiz Dave'in de diğer tüm kardeşler gibi savaşa katılmış olduğunu fark ettim. Bilgelik Tanrıçası'nın çocukları olmak, bazen en olmadık zamanlarda saçmalamak ve anı yaşamak demekti. Bunu, çoğumuz gibi ben de o yastık savaşı sırasında öğrenmiştim.

Lucy'nin beni azarlamasını beklerken aniden suratıma attığı yastık beni sersemletmişti. O sırada kulübede patlak veren yastık savaşını yüzünden yastıklar havada uçuşuyordu. En yakındaki yastığı kavrayıp Summer'a doğru fırlattım. Sum ilk başta olanlar gülümseyerek izlerken birden yediği yastıkla irkilip savaşa dahil olmuştu. Lucy'yi bir yastıkla vuran Andy'ye yastık fırlatmıştı. Andy ise yastığı ona David'in fırlattığını zannettiği için kendi halinde yakınan David'e ardarda iki yastık fırlatmıştı. David sonunda oturup sızlanmak yerine savaşa dahil olup intikamını almaya karar vermişti. Herkes gülüşüyor, koşuşturuyor ve yastık fırlatıyordu. Bir ay süren gerginliğin, sinirin ve kaygıların ardından hakettiğimizi almış olmanın verdiği rahatlama ile biraz olsun deşarj olmak için gereken ufak kıvılcımın sebebi olmak aynı anda hem sevinç hem de suçluluk duygusu hissetmeme neden oldu. Çünkü bu yastık savaşı bittiğinde, karşımızda temizlenmeyi bekleyen koca bir kulübe bulacaktık. Ama bir kez olsun anın tadını çıkarmak için silkinip kendime geldim. Tabi bunda üzerime doğru gelen koca minderin de etkisi olabilirdi. Son anda kafamı çevirip kurtulduğum minderi fırlatan David bana pardon der gibi bakıyordu. Kulübeye yeni gelmiş olmasına ramen iyi alışmıştı. Hızlıca bizden birisi olma yolunda büyük adımlar atmıştı. Hemen en yakında tüylerinin yarısı boşalmış olan yastığı ona doğru savurdum. Üzerine uçuşan tüyler yüzünden gözlerini kapatan David Sum'un ona fırlattığı yastığı görememişti. Lucy de aynı anda bana bir yastık fırlatmıştı yandan yüzüme gelen yastık. Dengemi kaybedip koltuğun üzerine doğru düşmeme neden olmuştu. Ayağa kalktığımda Sum'um Lucy'yi gıdıkladığını Andy'nin ise seri bir şekildehızla David'e yastık fırlattığını gördüm. Lucy'nin kahkahaları ve Sum'un çığlıkları odada yankılanıyordu. Dışardan sesleri duyan birisinin adam öldürdüğümüzü, hatta toplu katliam yaptığımızı zannetmesi işten bile değildi. Ben yerden aldığım yastığı Sum'a fırlattığımda Lucy serbest kalmıştı. İntikam sırası Lucy'deydi. Bu sırada Andy hedef değiştirip bana saldırmaya başlamıştı. Yastıklardan kaçmak için sağa sola koşarken David'in mutfağa kaçtığını gördüm. Umarım aklıma gelen şeyi yapmak için gitmemiştir diye aklımdan geçirdim. Ama öyleydi. Lucy'nin yaptığı yaş pastalardan birisi ile koşarak odaya girdi. Dramatik bir sesle bağırdı. "Kanım yerde kalmayacak!" Elindeki yaş pastayı Andy'nin suratına doğru boca etti. Lucy ve Sum durup Andy'ye bakıp kıkırdamaya başladı. Andy sinirden kime saldıracağını şaşırmıştı. "Ne o Lucy? Çok mu komik?. Gel kardeşine bir sarıl." diyerek. Islak haliyle Lucy'ye sarılıp suratındaki pasta kremasını onun üzerine sildi. İşler gittikçe daha histerik bir hal alıyordu.

Kulübemizin puanlamada birinci olduğu haberi beni gerçekten çok rahatlatmış ve sevindirmişti.Bunca çabanın ve emeğin boşa gitmediğini görmek güzeldi.Ama yine de yapmamız gereken sorumluluklarımızı boşlamamalıydık.Diğer kulübelerle aramızda puan farkına güvenip kulübeye karşı ilgisiz kalırsak zirvedeki bu başarımız yerle bir olabilirdi.Ben de bu stratejiyle güzel kulübemizde sessiz sakin temizlik yaparken bir anda işler sarpa sardı.Lucy bize genellikle Sere'nin yaptığı otoriter, uyarıcı konuşmasını yaparken yüzüne yediği bir yastıkla kardeşler arası savaş çıkmıştı.Lucy tüm hevesini ve sinirini bozan bu yastığa bakarak muzipçe kıkırdayan Will'i bozguna uğrattı.Will, Lucy'den beklemediği bir hareketle suratına yediği yastığı görünce afallamıştı.Aralarındaki eğlenceli savaşı zevkle izlerken elimdeki bezleri bir kenara attım ve hemen aldığım bir yastıkla sinsice koltuğun arkasına saklanmış Lucy'nin boş anını beklerken hızla ona fırlattığım yastıkla Lucy bir robot gibi kafasını birden yana çevirdi ve bana o 'seni öldüreceğim' bakışlarından attıktan sonra tehditler savurmaya başladı.Biz aramızdaki bu tatlı rekabetle umursamazca kahkahalar atarken bir yandan da kendimi kötü hissediyordum.Çünkü yastıklar sert ve hırslı darbelerimize dayanamamış her tarafa tüylerini saçmaya başlamıştı.Ve bunu temizlemek sandığımızdan da zor olacaktı.Yine de bunu pek önemsemeyerek ve daha fazla temizlik yapmayı göze alarak yastık savaşına son sürat devam ediyorduk.Artık hedefimi değiştirmiş, olabildiğince hızlı bir şekilde kaptığım yastıkları sıra sıra Dave'e fırlatıyordum.Yeni kardeşimiz de bunun altında kalmayarak bana yastıklar atarken bir anda mutfağa doğru koşmaya başladı.Onu alt ettiğimi düşünerek zafer duygusunun verdiği mutlulukla kahkahalar atarken kendime yeni kurban aramaya başlamıştım bile.Koltuğun üzerindeki tüyleri çıkmamış bir yastığı Will'e doğru atarken Dave hızla mutfaktan çıkageldi.Bunu yapacağı aklımın ucundan bile geçmemişti.Elindeki yaş pastayı kaldırarak "Kanım yerde kalmayacak!" diye bağırdı ve kaçmama fırsat vermeden suratımı krema içinde bırakmayı başardı.Bu düşündüğümden de acı bir intikam olmuştu.Dave tıpkı Truva savaşçıları gibi zafer haykırışları yaparken sinirli bir şekilde koltuğun üzerine serilmiş ve bana kahkahalar atan Lucy'e baktım ve onun da pastanın tadına bakması gerektiğini düşünerek "Ne o Lucy? Çok mu komik?. Gel kardeşine bir sarıl." deyip Lucy'i iki kolumla da sıkıca sardım.Lucy kaçmaya fırsat bulamayıp üstümdeki kremadan ve çikolatadan nasibini almıştı.Ona sarılmayı bıraktığımda Lucy hala gülüyordu.Bir anda gevşeyerek dilimle ağzımın kenarlarındaki pastayı yaladım ve ''Tadı da güzelmiş.'' dediğim zaman herkes kahkahalara boğulmuştu.Katılarak gülen Summ kendini yerden yere atıyordu resmen.Temizlik bizim için çok zevkli bir eğlenceye dönüşmüştü.Gözlerimizden yaş gelene kadar güldükten sonra üzerimdeki pastayı etrafa bulaştırmamaya çalışarak ayağa kalktım ve o anda kapıda ağzını sonuna kadar açmış bize bakan Sere'nin korkunç gözleriyle karşı karşıya geldim.Elimle şimdi öldük işareti yaparken Summer da yüzünü yastığa saklamaya çalışıyordu.Herkes Sere'yi görünce kulübede korkutucu bir sessizlik oluşmuştu.Sere ''Siz.Ne.Yapıyorsunuz.'' diyerek dişlerini sıkarken üzerimize doğru yürümeye başladı.Herkes kuzu gibi sessiz sakin olduğu yerde durmuş Sere'ye bakarken paçamı kurtarmak üzere ''Yüzümü yıkasam iyi olur.'' deyip banyoya doğru koşmaya başladım.

Kulübeden yükselen kahkalar bütün kampı sarmış olmalıydı ki kulübenin yakınından geçen melezler kafasını uzatıpcamdan içeriyi görmek istiyordu. Bu denetlemeye temizliği yetiştirmemiz imkansızdı. Bu büyük sinir boşalmasından sonra kimsenin kendini toparlayıp temizliğe dönmesini beklemiyorduk. Andy ve Lucy kremayla kaplanmış suratlarını parmaklayıp tadına bakıyorlar, David intikamını almış olmanın mutluluğu ile övünüyor, Summer ve ben de ağlanacak halimize kahkahalarla gülüyorduk. Kampa geldiğimden beri hiç bu kadar eğlenmemiştim. Hani bir söz vardır ya, 'Çok gülen çok ağlarmış.' Sanırım o söz tam olarak bizim durumumuzu ifade ediyordu. Çünkü çok geçmeden kulübenin kapısı gıcırtılı bir şekilde açıldı. Kapıda ellerini yumruk yapmış bir kız silueti belirdi. Yüzünde korkunç bir ifade vardı. Gözleri kan çanağı gibi gözüküyordu. İçeriye gelen kız kardeşimiz Serena Su Hanzadeoğlu, namı diğer Sere'ydi. Bütün kardeşler korku içinde kapıya doğru bakıyorduk. Onu tanımasa bile görkemli girişinden etkilendiği belli olan David'in yüzündeki neşe yerini tedirginliğe bırakmıştı. Kulübede birkaç saniye önceki neşeden eser yoktu. Artık korkunç sona gelmiştik. Ya da sonun başlangıcına. Çünkü benim tanıdığım Sere bizi sadece öldürerek yetinmezdi. Önce işgenceli bir şekilde öldürüp sonra yeraltına gelip orada bir kere daha öldürürdü. Herkes telaşla Sere'nin vereceği tepkiyi bekliyordu. Ağzını açtı ve dehşet verici bir sesle her kelimenin üzerine basa basa konuştu. ''Siz.Ne.Yapıyorsunuz.'' Kimse cevap veremiyordu. Zaten verecek cevabımız da yoktu. Zira durum apaçık ortadaydı. Kendini kurtarmak isteyen Andy "Yüzümü yıkasam iyi olur." dedi ve banyoya doğru hızla yürümeye başladı. Lucy de sevimli görünmeye çalışarak sırıttı ve konuştu. "Ben de ona katılıyım. Hehe" Üzerindeki pasta kremasını işaret ediyordu. Daha sonra bahane bulmak konusunda en az onlar kadar becerikli olan Summer "Ben de süpürgeyi almaya gidiyorum." diyerek yatak odasının yolunu tuttu. Geriye ben ve David kalmıştık. David'i bırakmak istemedim ama başka seçeneğim yokmuş gibi görünüyordu. "Haha... Ben de ocakta ütüyü unutmuştum.(!)" diyip parmaklarımla mutfağı işaret ettim. Korkudan saçmalamaya başlamıştım. Ama önemi yoktu. Mutfağa girdiğim anda pencereden kaçabilirdim. Tam mutfak kapısına doğru son adımımı atmışken serenin güçlü sesi bütün kulübede yankılandış. "Hepiniz buraya! DERHAL! " Herkes korkudan koşarak Serenin önünde boy sırasına dizilmiştik. Sere birkaç adım atıp kapıyı arkasından kapattıktan sonra. Birsüre düşündü kafasında nasıl bir işgence yapsam diye düşündüğünden emindim.

NOT: Çok mu abartı olmuş? :D

Beni ve kardeşlerimi bekleyen sona kendimi hazırlamaya çalışıyordum. Sesli bir şekilde yutkundum ve Sere'nin önündeki yerimi aldım. Kalbimin korkuyla çarpmasına engel olamıyordum bir türlü. Diğer kardeşlerime baktığımda onların da benden pek farklarının olmadığı gördüm. Hepsinin alnında boncuk boncuk ter birikmişti. Onlar yorgunluktan dolayı da olabilirdi gerçi. Ama hepsinin şu anda endişeli olduğu inkar edilemez bir gerçekti. Sere, kızgın gözlerini tek tek, sırayla hepimizin üzerinde gezdirdi ve sonunda konuştu. Sakin kalmak için çok çaba sarf ettiği belliydi. "Aslında size çok büyük bir ceza vermem gerekiyor ama bunu yapmayacağım. En azından şimdilik." dedi son cümlesinin üzerine basa basa. Şu an için rahatlamalı mıydım yoksa gelecek için endişelenmeli miydim, bilemiyordum. Sonra Sere sözlerine devam etti. "Size şu an ceza vermiyorum çünkü, birazdan oldukça meşgul olacaksınız. Eh, haliyle benim de cezayı ertelemem gerekiyor. Ne üzücü, değil mi ?" Konuşurken kullandığı ses tonu, beni ürkütmüştü. Sanki bizim kurnazca bir ceza planlamıştı. Tabii onu şimdi öğrenmemiz mümkün gözükmüyordu. Hepimiz, neyle meşgul olacağımızı gayet iyi bir şekilde anlamıştık. Etrafı toplamakla tabii. Bu da, bizim tüm günümüzü -Aslında daha fazla ama Sere bu şekilde kızgınken ve denetlemeye bu kadar az kalmışken çok hızlı hareket etmek zorundaydık.- alacaktı hiç kuşkusuz. Karamsarlıkla yerdeki yastık tüylerine, pasta kremalarına baktım. Bunların hepsini toparlamak gerçekten zor ve yorucu olacaktı. Bizim gibi neredeyse her gün canavarlarla savaşıp vaktini arenada antrenman yaparak geçiren melezler için bile yorucu. Canavarlar ve çeşitli yaratıklar karşısında aslan kesilip, bir kulübe temizliğinden bu kadar korkmamız ne kadar da ironikti. Ama şimdi bunları düşünmenin vakti değildi. Sere bize 'Hala ne bekliyorsunuz ?' der gibi bakınca içimi çektim ve daha fazla zaman kaybetmemek için diğer kardeşlerime dönerek "Sanırım temizliğe bir an önce başlasak iyi olacak. Yoksa yetiştiremeyeceğiz." dedim ve göz ucuyla Sere'ye baktım. Ama yüzündeki ifadeden ne düşündüğünü anlayamamıştım. O sırada David "Gerçi bir an önce başlasak bile yetiştireme-" diye mırıldanırken Will'in onu dürtmesiyle sustu. Bu sözlerle Sere'nin daha fazla sinirlenmesine sebebiyet verebilirdi. Bunu hiçbirimiz istemezdik elbet. Sonunda ucu bize dokunacaktı ve kimsenin bundan hoşnut olacağını sanmıyordum. Ortamdaki gerginliği kaldırmak ve harekete geçmek isteyen Lucy "Millet, ben şu yerdeki tüyleri toplayacağım. Kim bana yardım ediyor ?" diye sordu. Hemen "Ben sana yardım ederim Lucy." diyerek atıldım. Diğer kardeşlerime dönerek "Ama sanırım bu tüylerin hepsini toplamamız için iki Athena çocuğundan fazlası gerekiyor." diye ekledim. Gerçekten zorlu bir temizlik olacaktı. Hem de çok zorlu.

Andy ile hızla yüzlerimizi yıkayıp üstümüzü başımızı temizlememizin ardından, pasta kremasından tamamen arınmış olduğumuza kanaat getirerek ortak salonumuza geri döndük. Serena'nın sert bakışları, kardeşlerce sürdürdüğümüz eğlencenin de sonunu hazırlamıştı. Bu durumdan şikayetçi olmamam gerekirdi çünkü ben yaramaz çocukları dizginleme görevine getirilmiş bir lider olarak görülüyordum ama kendime bile itiraf etmek istemesem de buradaki en yaramaz çocuğun aslında benim içinde gizlenmekte olduğunu biliyordum. William'ın attığı bir yastık, o yaramaz çocuğun tüm neşesiyle dışa vurmasına yetmişti ve bizim saçmalamamıza tüm kardeşler de katılmıştı. Sonuç olarak elimizde kulübe puanlamasında birinci gelmenin mutluluğunu yaşamanın yanı sıra, yerdeki kuş tüylerine bakarak dudak büken birkaç çocuk vardı. İşin ironisi, bu çocukların hepsinin, Bilgelik Tanrıçası'nın çocukları olmasıydı. "Millet, ben şu yerdeki tüyleri toplayacağım. Kim bana yardım ediyor?" diye sorduğumda, Summer'dan "Ben sana yardım ederim Lucy." cevabını aldım. İçeride her an ölme tehlikesi varmış gibi tedirgin davranıyordu ve baskıcı bakışları hala üzerimizde hissederken ona fazlasıyla hak veriyordum. Ben yerleri şöyle bir süzerken Summ aklımdaki kaygıları dile getirerek "Ama sanırım bu tüylerin hepsini toplamamız için iki Athena çocuğundan fazlası gerekiyor." dedi. Kardeşim sonuna kadar haklıydı. Savaş sırasında kaç tane yastık parçalamış olduğumuzu bilmiyordum ama bildiğim bir şey vardı, o da bu temizliği bir an önce bitirmemiz gerektiğiydi. Bu gece yatarken kafamı koyabileceğim bir yastık bulamayacağımın yasını tutarken sinsi bir şekilde kardeşlerime bakındım. Rahatsız edici süzüşüme katlanamayanlar Will ve yeni kardeşimiz David oldu. İlk önce Will "Pekala... Ben de size yardımcı olacağım." dedi ve sonra Dave "Şey, evet... Ben de." diyerek ekibimize katıldı. Suratıma memnun bir gülümseme yerleştirdikten sonra "Sanırım dört Athena çocuğu bu iş için yeterli." dedim. Ardından, hala kulübede olduğu halde kaytarmanın yollarını aramakta olan kardeş kafilesine döndüm ve ellerimi çırparak "Marş marş Athena kulübesi! Boş durmak yok, herkes bir işin ucundan tutsun! Biri duvarlara sıçrayan kremalarla ilgilenirken, biri de halıyı silsin. Biri de mutfağa gidip bize yeni bir pasta hazırlasa, fena olmaz hani. Ah, tabii yanında çay da isteriz." dedim. İçeride bir çeşit sandalye kapmaca yarışı yapıldı. Helen hızla en yakındaki bezi alarak duvara yapışırken Serena koşarak yer silme bezi almak için banyomuzun yolunu tuttu. Bells bir süre boşluğa düştükten sonra sırıtarak camdaki pasta kalıntılarını işaret etti ve kendine camı silebileceği bir bez bulmaya gitti. Geriye yalnızca ortada telaşla dikilen Andy kalmıştı. Summer tüyleri toplama işine ara vererek başını kaldırdı ve "Pasta çikolatalı olsun diyorum. Yanında çay yerine meyve suyunu da tercih ederim." dedi. Sinir eşiği yüksek olan Andy, bir süre hala sağlam olan yastıklardan birini Summ'a fırlatmayı aklından geçirdiyse de, kısa sürede kaderini kabullenerek mutfağın yolunu tuttu. Herkes kendi işine odaklandıktan sonra Summ'a yaklaşarak "Bence artık kaçmalıyız." diye fısıldadım. Will ve Dave tek başlarına tüyleri hallederken sevgili kardeşimle odamızda müzik dinleyip çene çalmak zevkli olabilirdi.

Dediğim gibi yastık savaşına başlarken buraları süpürücek olan kişi bendim demiştim.O yüzden tüyleri toplamayı kabul etmiştim ayrıca yanımda william'da olucaktı.Lucy diğerlerine şöyle emrederkenMarş marş Athena kulübesi! Boş durmak yok, herkes bir işin ucundan tutsun! Biri duvarlara sıçrayan kremalarla ilgilenirken, biri de halıyı silsin. Biri de mutfağa gidip bize yeni bir pasta hazırlasa, fena olmaz hani. Ah, tabii yanında çay da isteriz.Bunu yapıcak olanlara üzülmüştüm çünkü ilk pastayı ben atmıştım.toplamaya başlamıştık ki summer Pasta çikolatalı olsun diyorum. Yanında çay yerine meyve suyunu da tercih ederimdedi.O anda bu şeyleri toplicak olmasam gülebilirdim.Tek üzüldüğüm konu bunları toplamak değil ayrıca içimden bir ses kulübedeki tüm yastıkları mahvettiğimizi ve bu gece yastıksız uyicağımı söylüyordu.Sonra lucynin gizlice summer'a bir şey demeye çalıştığını gördüm ve çaktırmadan dinledim.Bence artık kaçmalıyız..Tam gitmeye hazırlanırlarken Kızlar nereye gidiyorsunuzdiye sordum.Bahane bulmaya çalıştılar ama her halde bunu sorcağımı beklemiyorları o yüzden bana öfkeli öfkeli bakarak geri geldiler ve toplamaya başladılar.William olanlardan habersiz.Neden yastık savaşı başladı ki ne güzel şimdiye bitirip eğleniyordumdiyordu.Onun için bu iş daha kolaydı o uzun zamandır kampttaydı.Ama bu benim daha ilk günümdü kamp harika bir yer gibiydi burayı dolaşabilirdim şu an.Yani boşuna mızmızlanıyordu.Diğerleri ise mutfakta pastaların nasıl olcağı ile tartışıyorlardı.Lucy ile summer ise hala bana öfkeli bir biçimde bakıp topluyorlardı.Tüyleri neredeyse bitirince duvara falan sıçramış olan pastaları toplayıp oraları silmeye başladım

Yerdeki tüyleri tek tek toplamak gerçekten tahmin ettiğimden daha zor bir işti. Tüylerin bir ağırlığı olmayabilirdi. Ama yüzlercesini toplamak için eğilmek, dahası dakikalar boyunca eğilmiş bir pozisyonda yerden tüy almak insanın sırtına büyük bir yük bindiriyordu. Kendi kendime söyleniyor aynı zamanda nereden başlattıysam o yastık savaşına lanet okuyordum. Dalgınlıktan Lucy ve Summer'ın kaçma planını bile farketmemiştim. Ancak yeni kardeş David bir Athena çocuğuna yakışır biçimde kurnaz çıkmıştı ki odalarına doğru yol alan Summer ve Lucy'yi durdurup kaçma planlarını suya düşürmüştü. Ama benim tanıdığım Lucy ne yapıp edip bir kafasına taktığı birşeyi yapardı. En iyisi onu göz hapsinde tutmaktı. Etrafıma bakındım. Kulübeyi sükunet kaplamıştı. Herkes yüzü beş karış yaptığı işle uğraşıyordu. Lucy, David Summer ve ben yerdeki tüyleri topluyorduk. Serena halıdaki kremayı kazıyor, Bells camdaki lekeler ile uğraşıyor, Andy ise mutfakta pasta yapıyordu. Kalan kardeşler diğer odaların temizliğine geçmişti. Kulübeye sinir bozucu bir sessizlik hakimdi. Sanki herkes biranda ruhunu kaybetmişti. Sessizliği bozan kişi olmak istemiyordum. Zaten bu dağınıklığın en büyük sorumlusu bendim. Bir de daha fazla ilgi çekip kardeşlerimle bozuşmak istemiyordum. Kafamı eğip temizliğe devam ettim. Biran için duraksadım. Ne yapıyordum ben? Ah nasıl bu kadar aptal olabilmiştim ki? Bir de Athena çocuğu olacaktım. Benim telekinezi gücüm vardı. Büyü dersliğinde aynı anda 100 oku kontrol edebildiysem bu küçük tüyleri hayli hayli kontrol edebilirdim. Ayağa kalktım. Odaya son bir kez baktım. Odanın fotoğrafını aklıma kazımak istiyordum ki gözlerimi kapattığımda bütün tüyleri kontrol etmede zorlanmayacaktım. Emin olduktan sonra gözlerimi kapattım. Birkaç saniye içinde yerdeki tüyler yavaşça havalanıp onlar topladığımız torbanın içine doğru uçuşmaya başlamışlardı. Her ne kadar gözlerim kapalı olsa da kardeşlerimin özellikle de David'in yüzündeki şaşkınlığı tahmin edebiliyordum. Gözlerimi açtığımda tüm kardeşlerim bana bakıyordu.Benimse yüzümde muzip bir gülümseme vardı. Summer gülümseyerek. "Hay aklınla bin yaşa." dedi. Cevap olarak omzumu silkmekle yetindim. Bu işi kolaylıkla helletmiş olmamız bize biraz olsun zaman kazandırmıştı. Artık denetlemeye yetiştirmek için ufak da olsa bir şansımız vardı. Ancak çok iyi organize olup, hızlı davranmalıydık. Görev dağılımını yapması için Lucy'yi beklerken David'in yüzündeki şaşkınlığa farkettim. Hala anlayamamıştı. Ona gülümseyerek. "Bu benim annemizden dolayı sahip olduğum ufak bir özel yetenek. Telekinezi." David gözlerini iyice açtı daha da şaşırmışa benziyordu. Belki kendisinin de henüz keşfetmediği bir yeteneği vardı. O sırada Lucy'nin konuşmaya başladı. Dikkatim onun konuşmasına kaymıştı.

Serena'nın kulübeden içeri girip bizi bir güzel azarlamasıyla elimiz mahkum, temizliğe dönmek zorunda kaldık.Aslında ona kızmıyordum.Onun tek derdi ve isteği kulübemizin zirvede kalmasını sağlamaktı.Tabi ki hepimiz bunu istiyorduk ama biraz eğlencenin de bir zararı olmaz değil mi ?
Ben aval aval etrafıma bakınırken tüm kardeşlerim gruplanarak temizliğe başlamışlardı bile.4 kişi yerdeki tüylerle uğraşırken diğerleri de kulübenin çeşitli yerlerinde temizliğe başlamıştı.Lucy "Marş marş Athena kulübesi! Boş durmak yok, herkes bir işin ucundan tutsun! Biri duvarlara sıçrayan kremalarla ilgilenirken, biri de halıyı silsin. Biri de mutfağa gidip bize yeni bir pasta hazırlasa, fena olmaz hani. Ah, tabii yanında çay da isteriz." dediğinde herkes bir çeşit yarış içerisindeymişiz gibi oradan oraya koşturup bez kapmaya çalışırken bana ne kaldığı da belli olmuştu.Hafif sinirli bir şekilde mutfağa ilerlerken nasıl kek yapacağımı düşünüyordum.Aslında mutfak konusunda iyiyimdir ama yemek yapmak pek de tercihim olmaz.Hiç değilse camlardaki ve yerlerdeki kremayı kazımaktan kurtuldum diye kendimi avutmaya çalışırken kollarımı sıvayarak dolaptan çıkardığım kek malzemelerini hazırlamaya başladım.Birkaç yumurta, biraz süt, margarin, kakao ve diğer gerekli malzemeleri de çıkarıp tezgaha dizdikten sonra mutfak dolabının kapağını açarak Helen'ın bardakların arkasında gizlediği organik cevizleri de çıkardım.Kek hamurunu hazırlayıp, cevizleri de havanla küçük parçalar haline getirene kadar ezerek hamura kattıktan sonra üzerine de kakaoyu serpip karıştırarak fırına koydum.Ellerimi birbirine sürüp silkelerken yüzümde hiçbir sakarlık yapmadan bu görevi de atlattığım için duyduğum mutluluğun gülümsemesi vardı.Lucy'nin çay isteğini de son anda hatırlayıp çaydanlığa su koyarak ocağın üzerine yerleştirdikten sonra boynuma astığım önlüğü çıkararak ortak salona doğru ilerledim.Kardeşlerimin henüz yerdeki tüyleri bile temizleyemediğini düşünürken içeri girdiğim anda tertemiz parkelerle karşılaştım.Ben mutfakta sadece kek için yaklaşık 20 dakika geçirirken onlar bu süre içerisinde yerleri bal dök yala durumuna getirmişlerdi.Parmağımla yeri gösterip ''Bu nasıl oldu ?'' diye sordum şaşkın şaşkın.Will sinsi sinsi sırıtıp ''Meslek sırrı.'' diyerek gevrek bir kahkaha attı.Lucy bir yandan gülerken bir yandan da ''Özel gücünün sırrı demek istedin herhalde.'' diyerek kendini koltuğun üzerine attı.Ben de hala duvarları silmekte olan Helen'a yardım etmek amacıyla yanına giderken temizlik son sürat devam ediyordu.İş bölümü sayesinde kısa bir sürede ortak salonun duvarlarını da hallettikten sonra Lucy boğazını temizleyerek konuşma yapmak üzere oturduğu yerden kalktı.Biz de ellerimizdeki bezleri bırakarak pür dikkat Lucy'i dinlemeye başladık.Lucy muzip bir şekilde sesini bir yarışma sunucusunun sesi gibi yapıp ''Evet sevgili kardeşlerim.Büyük uğraşlardan sonra ortak salonun temizliğinin de sonuna geldik.Şimdi herkes kendi odasından başlamak üzere diğer odalara dağılsın.Fazla zamanımız yok bu nedenle elinizi çabuk tutunuz.Yarış başlasın !'' diyerek gür bir ıslık çaldı.Herkes bir süre kahkaha krizine girdikten sonra Lucy'nin yaptığı gibi odalarımıza dağıldık.Yanıma bir bez ve toz alma sıvısı aldıktan sonra odama girdim.Tam temizliğe başlayacakken fırındaki keki kontrol etmek amacıyla mutfağa koşturdum.Çayı da demledikten sonra tekrar odama döndüm ve toz bezini elime aldım.İşe en zor kısımdan; yani duvarlardan başlamak üzere temizliğe giriştim.

Odaların temizlenmesi fikri çok iyiydi. Ben odamı zaten temizlediğim için sadece kapımı kapatıp içerde kitap okuyacaktım. Kardeşlerim odamın temiz olduğunu bilmiyordu. Lucy'nin zihin okuyabildiğini unutmamıştım bu nedenle zihnimde en sevdiğim şarkının sözlerii mırıldanarak dikkatimi dağıtmaya çalışıyordum. Herkes temizlik eşyalarını alıp odalarına çekilirken göstermelik olarak elime aldığım ıslak bez ile ben de kendi odama girdim. Odamın kapısını açtığım anda büyük bir şoka uğramıştım. Bütün kitaplar, yorganlar, çarşaflar, giysiler zırhlar yerle yeksan olmuştu. Dahası heryerde çamur izleri yemek lekeleri vardı. Hiçbiri beni pencere camına boya ile yazılmış "ENAYİLER" yazısı kadar çileden çıkarmadı. Bunu kimin yaptığını bilmiyordum. Ama kardeşlerimin kendi kulübemizi sabote etmeyeceğinden emindim. Sinirden yumruklarımı sıktım. Dayanamayıp odanın duvarını sert bir şekilde yumruklardım. Güçlü bir sesle bağırdığımda sesim bütün kulübe de yankılanmıştı. "Bu ne rezalet!?" Dişlerimi en yakın kardeşten başlayıp sırasıyla herkes odanın kapısına gelmişti. Hayretler içinde etrafa bakınıp kendi aralarında fısıldıyorlardı. Sonunda kargaşanın arasından Summer ilerleyerek içeriye girdi. Yüzünde şoka uğramış gibi bir ifade vardı. Konuşmaya başladı. "Bu... Bu nasıl olur? Kim bunun sorumlusu?" Sum'un de konuşacak hali kalmamıştı gördükleri karşısında. Birisi resmen komplo kurmuştu. Denetleme günü odanın altını üstüne getirmişti. Odanın temizlenmesi en az iki saat sürerdi. Lucy içeri girip elini yatıştırmak için omzuma koydu ve konuşmaya başladı. "Üzgünüm. Şimdi bunun sorumlusunu arayarak zaman kaybedemeyiz. Hep birlikte yaparsak çabucak bu odayı bitirebiliriz. Daha sonra herkes kendi odasına geçer." Tüm kardeşler onaylar şekilde başını sallıyordu. Summer "Ben gidip odamdan süpürgeyi getireyim bari." dedi ve odadan çıktı. Andy, Dave, Lucy ve ben de etrafdaki şeyleri temizlemeye koyulmuştuk ki. Tiz bir çığlıkla irkildik. Biran için Lucy ile göz göze geldik. Summ'un odasına doğru koşmaya başladık. Kapıdan içeri girdiğimizde. Summer elleriyle yüzünü kapatmış olduğu yerde duruyordu. Lucy "İyi misin? Ne oldu?." Summer ne yapacağını şaşırmıştı. Sinirden elleri titriyordu. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordu. Sonunda konuşmaya başladı. "T-tam pencereden ç-çıkarken gördüm. Birisi odadaydı." O an etrafın aynı benim odamda olduğu gibi dağılmış olduğunu farkettim. Aniden refleks olarak açık pencereden dışarı çıkıp etrafa bakınmaya başladım. Tam kafamı çevirdiğim anda birisinin kamp meydanının olduğu tarafa doğru koşturduğunu gördüm. Hızla peşinden koşmaya başladım. Herkimse gerçekten çok hızlı koşuyordu. Sadece izini sürebilmek için bile bütün enerjimi harcıyordum. Onu yakaladığım zaman yerinde olmak istemezdim. Hırstan nefes bile almadan koşuyordum. Yaptıklarının bedelini ödetecektim.

Not: Bununla birlikte olimpos tarihinin en hareketli denetlemesine imza atmış bulunmaktayız Athenacılar siz yakaladığımızda yapacağımız işkenceleri düşüne durun

Tamam kampın kapısında heycandan bayılmak hiçte iyi değildi küçük düştüğümü düşünüyordum. Revirden çıktığımda tüm melezler,(uzun bir süre insan kavramını kullanmıyacağım sanırım)satir ve nemflerin bana bakması sinirimi bozdu. ''Yeni gelenlere hep böylemi davranırlar'' Marc eliyle yani yani yaptı. ''Şey peki ebeveyninim kim?'' Marc kafasını kaşıyıp ''Bilmiyorum daha sahiplenmedin ama merak etme çok yakında sahiplenirsin'' umarım öyle olurdu.
Çok geçmeden beni kulübelerin olduğu o ters u şeklindeki yere getirdi. Sonra duraksayıp ''Bak Rebecca bayılmak, çığlık atmak ya da herhangi bir şey yapmak yok sanırım şuan Tanrıça Athena seni sahipleniyor.'' Kafamı kaldırıp başımın üzerinde dönen o baykuşa baktım. Kendi kendime bayılmak yok çığlık yok diye tekrar ettim. O işaret geçince Marc sevinç içinde ''Kulüben belirlendi önden buyrun'' Satirimin önderliğinde diğerlerine oranla mükemmel bir kulübenin önünde durduk. Kapıyı açıp içeri girmem için beni itekledi. ''Bu arada unutmadan sen baygınken evinden valizini aldım kardeşlerinle tanış kaynaş görüşürüz'' bir spor çantasına tıkılmış koca bir çantayı fırlattı. Kapıyı kapattıp gitti. Derin bir nefes alıp arkama döndüm. Bana bakan 14 çift göz karşısında el sallayıp gülümseyerek ''Merhaba'' demekle yetindim. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Ne zaman yeni bir okula başlasam böyle ourdu. Gerçi aynı şey değiller ama.

Ortalık biraz karışıktı savaş çıkmış gibiydi. Sanırım temizlik yapılıyordu. Aslında çoğu yerde toplu ve pırıl pırıl gözükmesine karşın ilerde duran kütüphane nefesimi kesti. Aralarından daha büyük ve bilgili duran kız öne çıkıp yanıma geldi. O söze başlamadan sabırsızca davranıp ''Ben Candice Rebecca Blackwell... şey temizlik için yardım edebilirm sanırım''

-Aynı Anda Kamp Meydanı-

Nefes nefese sağıma baktım. Şüpheli melez dersliklerin olduğu yöne doğru koşuyordu. Hiç duraksamadan onun peşisıra koşmaya başladım. İlk baştaki sinirim yerini merak ve kaygıya bırakmıştı. Kimdi bu melez? Hangi kulübedendi? Yaptığı temizliği sabotaj mıydı? Yoksa Summer ve bana karşı özel bir kin mi besliyordu? Kafamın içinde sorular dolaşıyordu. Ancak ciğerlerimin içindeki hava için aynısını söylemek imkansızdı. Artık nefes alırken göğsüm sıkışıyordu. Sonunda düz bir yoldaydık. Yaklaşık ikiyüz metre uzağımdaydı. Kesinlikle yakalamalıydım onu. Son bir kuvvet kolumu kaldırıp elimi savurdum. Ayakları birbirine dolaşan melez çamur önündeki çamur yığınına yüzüstü kapaklandı. Yüzümde vahşi bir sırıtma belirdi. Artık elime düşmüştü. Yoksa düşmemiş miydi? Hızla ayağa kalkıp koşmaya devam etti. Düşüşü aramızdaki mesafeyi önemli ölçüde kapatmıştı ancak hala uzaktaydı ve biraz daha koşarsam ölecektim. Kolumu kaldırıp parmaklarımla çocuğun birkaç mere önündeki dalı gerdirip tam çocuk geçerken serbest bıraktım. Karnına çarpan dalın etkisi ile bu kez de sırtüstü düşen melez kafasını kaldırdığında öfke dolu suratını tepesinde gördü. Korkuna sırtüstü emekleyerek geri çekildi. Bense kemerimin tokasına çoktan basmıştım. elimde kılıçlarım tehditkar bir ifade ile çocuğa bakıyordum.

-Hikayenin buradan sonraki kısmını Summer'ın bana anlattıklarına dayanarak yazıyorum-

-Athena Kulübesi-

Herkes yeni gelen kardeşimize ve Lucy'ye merakla bakarken yeni kız konuşmaya başladı. ''Ben Candice Rebecca Blackwell... şey temizlik için yardım edebilirm sanırım'' Lucy sevecen bir şekilde yanıt verdi. "Merhaba bugün kulübeye gelen ikinci melezsin. Ben Lucy bunlar da Summ, Andy,Sere, David ve Helen." Eliyle ismini saydığı kişileri tek tek gösteriyordu Lucy. Daha sonra kafasını onaylamadığını belirtecek gibi sallayıp devam etti. "Ah bir de William var ama şuanda poliscilik oynuyor." Kendisine şaşkınca bakan kıza gülümseyerek konuştu. "Ah uzun hikaye evet temizlik için yardıma ihtiyacımız olduğu kesin. Yanlızca bir buçuk saatimiz kaldı." Şimdi önce Summer'ın ve William'ın odalarını toplamamız lazım hep birlikte sonra diğer odalara." Herkes yeni kardeşe kendini tanıtıp onunla konuşmaya çalışıyordu. Candice ise ilgiden oek memnun gibi görünüyordu. Ayrıca birçok kişinin aksine çok da şaşkın gibi görünmüyordu. Beş dakika önce ilk defa adımını attığı biryeri temizliyordu. Normal insanlar bunu pek sık yapmıyordur heralde. Melezlerin hepsi kampta uzun süre kaldığından normal hayatı neredeyse unutmuştu. Yaklaşık onbeş dakika içinde Summer'ın odası pırıl pırıl gözüküyordu. Kardeşlerim benim odamıda hızlıca temizleyip, çamur lekeli çamaşırları çamaşır makinesine attıktan sonra hızla herkes kendi odasına dağılmıştı toparlamak için. Zannediyorum bu bağlamda en şanslı David ve Candice olmuştu çünkü odalarına ilk defa girdikleri için pek dağınık değildi. Tek yapmaları gereken düzenli bir şekilde eşyalarını yerleştirmek olmuştu. Summer ise kendi odası temiz olduğu için çalışma odasındaki kağıtları ayıklamaya başlamıştı. Diğer kardeşlerim kendi odalarını bitirince ona katılacaklardı. Çünkü çalışma odası en fazla zaman alan bölümdü.

Kimliği meçhul bir melezin, bizim kulübemizin temizliğini sabote etme -ya da her ne ise- çalışmaları karşısında gerçekten küçük bir çok geçirmiştim. Bunun alçakça bir davranış olduğunu düşünüyordum ama artık olan olmuştu. Benim ve William'ın odası, belirsiz melez sağ olsun, olabildiğine dağılmış ve kirlenmişti. William kimliği meçhul melezin arkasından koşarken biz de kulübedeki diğer kardeşlerle öncelikli olarak William ve benim, daha sonra da diğer kardeşlerin odalarını temizlemek için temizlik malzemelerine sarılmaya karar vermiştik. O sırada bir kapı sesiyle irkildik. Gelenin William olduğunu düşünmüştüm ama gelen başka birisiydi. "Merhaba." dedi hafifçe gülümseyerek. Bu tür sahneleri çok yaşamıştım. Bu yüzden gelenin yeni bir kardeş olduğunu anlamam için çok çaba sarf etmem gerekmedi. Lucy de bunu anlamış olmalıydı. Nitekim, aramızdan sıyrılarak kızın yanına doğru yürüdü. Ama yeni gelen kardeşimiz biraz sabırsız gibiydi. "Ben Candice Rebecca Blackwell... Şey, temizlik için yardım edebilirm sanırım." dedi. Bunu duyduğuma şaşırmıştım. Kulübeye gelir gelmez ilk günden bir temizlikle karşılaşıp da bunu yadırgamaması, üstelik bir de bize katkı sağlamak istemesi... ilginçti. Ancak bu oldukça iyi bir davranıştı. Yeni gelen kardeşimiz Becca'yı şimdiden sevmeye başlamıştım. Ben bu düşünceler içindeyken Lucy de Becca'ya kulübedekileri tanıtıyordu. "Merhaba bugün kulübeye gelen ikinci melezsin. Ben Lucy bunlar da Summ, Andy,Sere, David ve Helen." dedi ve sonra da William'ın durumunu açıkladı. Bacca şaşkın görünüyordu. Eh, bu doğaldı. Ama Becca'nın, işin aslını öğrendiğinde Will'e hak vereceğini düşünüyordum. Öyle de oldu, tüm kardeşlerle benim odamı temizlemeye geldiğimizde Andy olanları Becca'ya anlattı. Bunun üzerine dolayısıyla Becca sinirlenmişti. Ama şimdi sakin olması gerekiyordu çünkü önümüzde temizlenmeyi bekleyen bir oda vardı. Odayı öylesine kir pas içine sokmuşlardı ki temizlemesi imkansız bir 'umutsuz vaka' gibi görünüyordu. Ama biz Athena Kulübesi olarak azimliydik ve başkalarının bizi kulübe denetlemesinde saf dışı bırakma çalışmaları karşısında pes etmeyecektik. Bu yüzden herkes eline geçirdiği temizlik malzemeleri ile bir yerleri temizlemeye başladı. Kimi yerleri süpürüyor, kimi etrafı toparlıyor, kimi de camları siliyordu. Tüm kardeşler bir olup bir odayı topluca temizlediğimizden odam oldukça kısa bir sürede eskisinden de temiz bir görüntüye kavuşmuştu. Odamın temizliği sona erince neşeyle gülümsedim ve kendi kendime "Hiçbir şey Athena Kulübesi'ni yıldıramaz !" diyerek William'ın odasını da temizlemek üzere diğer kardeşlerin peşinden Will'in odasına girdim. Herkes bir yerleri temizlemekle uğraşıyordu. Boş duran kimse yoktu. Becca, yeni gelmesine rağmen öyle istekle ve şikayet etmeden temizlik yapıyordu ki onu gerçekten takdir etmiştim. Çalışkan bir kardeşe her zaman ihtiyaç olurdu. Böyle kardeşlere sahip olduğumu bilmek de paha biçilemez bir duyguydu. Bu düşüncelerle birlikte gülümsedim ve camın üzerindeki son inatçı çamur lekesine biraz daha bastırdım. Sonunda istediğim sonuca ulaşmış, Will'in odasının camlarını Helen'in de yardımıyla pırıl pırıl yapmayı başarmıştım. İşimi bitirdiğimde diğer kardeşlerime yardım için arkamı döndüğümde odanın da pırıl pırıl olduğunu gördüm. 'Vay be, ne kadar da hızlıymışız !' diye düşünüp kardeşlerim ve kendimle gurur duymaktan kendimi alamamıştım. Ben ve Helen, hayranlıkla William'ın odasının bir anda tertemiz olan odasına bakarken Lucy'nin sesini duyduk. Sesinde hafif otoriter bir hava vardı. "Evet kardeşler, Will ve Summ'ın odasını kısa sürede tertemiz yapmayı başardık. Hepinizle gurur duyuyorum. Fakat sizin de bildiğiniz gibi daha temizlememiz gereken odalar var. Bu yüzden şimdi herkes kendi odasını temizlemeye koyulsa iyi olur. Ha, bu arada Summer senin odan temizlendiğine göre sen de çalışma odasını temizlemeye başlayabilirsin. Merak etme, odasını temizlemeyi bitirenler sana yardıma gelecekler." dedi. Sonra da emin olmak için diğerlerine dönerek "Öyle değil mi, kardeşlerim ?" diye sordum. Birkaç isteksiz mırıltıdan sonra Athena Kulübesi sakinleri Lucy'nin sert bakışlarına maruz kalmamak için hızlıca başlarını sallayarak "Elbette." ya da "Kesinlikle." gibi ifadeler kullanmaya başladılar. Lucy, bıraktığı etkiden memnun bir şekilde bana dönerek "Summ, endişelenme. Eğer işlerini bitirdiği halde sana yardıma gelmeyen olursa sonuçlarına katlanacak." dedi ve göz kırparak odasına yönlendi. Ben de çalışma odasına... Bu odayı temizlemek kulübedeki diğer bölümleri temizlemekten daha zordu çünkü bu oda hem daha büyüktü hem de Zeka ve Strateji Tanrıçası'nın çocukları olarak bu bölümde fazla vakit geçirdiğimizden daha dağınıktı. Sesli bir şekilde içimi çektim ve öncelikle yerlere saçılan, masada dağılan kağıtlardan başlamaya karar verdim. 'Umarım kardeşlerim işlerini çabucak bitirir.' diye düşündüm. 'Aksi takdirde burayı tamamen temiz ve düzenli hale getirmek birazcık (!) zor olacak gibi görünüyor.'

Benim odamda iş yoktu oraya girip yatmayı planlıyordum ama lucy'nin sözleriyle kendime geldim.Summ, endişelenme. Eğer işlerini bitirdiği halde sana yardıma gelmeyen olursa sonuçlarına katlanacak. Sanki düşüncelerimi okumuş gibi bana bakıyordu.Sonra william temizlik sırasında bana kulübedekileri anlatmıştı lucy insanların düşüncelerini okuyabiliyordu.Şu anda böyle yapmış olmalıydı ki direk bana bakıyordu.Bende hemen Summer merak etme ben yeni geldim odamda dağınık değil ben sana yardım ederimdedim.Candice adlı kızda Benimde odamda işim az bitirince size yardım ederim dedi.Yalnız o zorlukla değil istekle söylüyordu.Bu biraz tuhafıma kaçmıştı ama neyse.William'da umarımm şu kişiyi yakalardı da kim olduğunu öğrenirdik iyiki bizim odalara da saldıramadan fark etmiştik birinin bir şeyler yaptığını.Sonra summer ile çalışma odasına doğru gittik.Kapıyı bir açtım ki ortalık darmadağındı er tarafta kağıtlar kitaplar vardı.Hey burayı nedense çok sevmiştim.Odayı temizlemeye başladık.Önce kağıtları temizliyorduk.Bu kağıtların üzerleri hep fikirlerle çizimlerle doluydu.Toplarken bir kaç tanesini okumuştum.Harika bir odaydı ama aynı zamanda o kadar da dağınıktı.Yerdeki kağıtlar bitmişti.Ben yerdeki kitapları alıp tozunu siliyor sonra yerine koyuyordum.Summer ise dolapları siliyordu.Bu çok yorucuydu kitap deyince az bir şeymiş gibi geliyor ama athena kulübesinin olunca biraz daha fazla oluyordu sanırım.Kitapları da bitirince yeri silip yerdeki çöpleri toplamaya başladım.Bir yarım saat sonra işimiz bitmişti.Arık yapıcağımız bir şey yok diye düşünerek odalarımıza gittik.Odamı daha fazla temizleyememiştim o yüzden odama ilk girdiğimde temizlemediğim şeyleri temizledim.Ve maalesef bir şeyi fark ettim.Heyecandan eşyaları yanlış yere koymuşum ilk geldiğimde.O yüzden hepsini tekrar yerleştirdim.Ve Lucy'nin sesini duydum.Odadan çıktım Aferim çocuklar her yer bittidedi Lucy ve kulübeye iki kişi geldi william ve yanında bir çocuk vardı.Her tarafları çamurr olmuştu.Temizlenmeden içeri girmeyin diye bağırıcaktım son anda vazgeçtim.Lucy'e Willamın yanındaki kim diye sordum ama cevap alamadım.

Biz tam Athena Kulübesi olarak büyük bir şok geçirirken kapıdan içeri ellerinde çantalarıyla bir kız girdi.Kızın kim olabileceğini tahmin etmekte zorlanmamıştım.Büyük ihtimalle annemiz tarafından sahiplenilen yeni kardeşimizdi.Candice adlı kardeşimiz konuşmaya başlayıp kendini tanıttıktan sonra bize temizliğe yardım etmeyi önermişti.Bizimle dalga geçtiğini düşünürken eline bir bez bile aldığını fark etmiştim.Tam ihtiyacımız olan da buydu.Hevesli, yardımsever ve çalışkan bir kardeş ! Kulübeye bir kişinin daha gelmesiyle temizliğin hızlanacağı düşüncesiyle kendimi avuturken Will'in hala dışarıda, yaptığımız temizliği sabote eden melezin peşinde olduğunu hatırladım.'Umarım Will çabuk döner, onun telekinezi gücü çok işe yarıyor.' diye içimden geçirirken masanın üzerine bıraktığım bezi tekrar alarak kulübemize gizlice girip Will ve Summ'ın odalarını mahveden hain melez yüzünden kendi odalarımız yerine öncelikli olarak Summ'ın odasını temizlemeye koyuldum.Birkaç kardeşimle beraber çamur içerisinde kalan Summ'ın odasını temizlerken diğer kardeşlerimiz de Will'in odasındaydılar.İş bölümü sayesinde kısa zaman içerisinde Summ'ın odasını temizlemeyi bitirmiştik.Ben eşyaların üzerine sıçrayan - ya da kasten dökülmüş olan - çamurları temizleyip odanın tozunu alırken, Summ ve Helen camları silip parlatmış, Lucy ve Sere ise yerlerdeki kuruyan çamurları ovalamışlardı.Alnımdaki teri elimin tersiyle sildikten sonra aklıma daha kendi odamı temizleyeceğim gelmişti.Bu iş git gide daha da iç karartıcı oluyordu.İyice yorulmuştum ve kendimi bir koltuğa atıp uzanmamak için zor tutuyordum.Ama temizlik denetlemesine yetişmemiz kulübemiz için çok önemliydi.Birden içime doğan hırs ve şevk ile temizlik malzemelerini kaptığım gibi kendi odama gittim.Neyse ki o hain melez Summ ve Will'in odalarından başka bir yeri kirletmeyi başaramamıştı.Odam o kadar da dağınık değildi.Sadece biraz tozluydu.Yine de temizlik denetlemesinde birinci olabilmek için bundan daha iyisi gerekiyordu.Summ'ın odasında kalan elektrikli süpürgeyi alarak odamı ayrıntılı bir şekilde süpürmeye başladım.Yatağımın ve dolaplarımın altını bile süpürdükten sonra elime viledayı alarak yerleri silmeye başladım.Vileda kovasındaki suya kattığımız limon çiçeği kokulu deterjan sayesinde odam hafif ama güzel bir kokuyla dolmuştu.Yerlerin de yeterince temiz olduğundan emin olduktan sonra artık toz almaktan aşınmış olan bezi bezgin bir şekilde elime alarak çalışma masamı ve dolaplarımı silmeye başladım.Sadece yüzeysel kısımları değil; dolapların içlerini de temizlemiştim.Zaten pek kirli olmayan camlarımı da gelişigüzel bir şekilde sildikten sonra duvar kağıdımdaki belirgin lekeleri ovalamaya koyuldum.Beni en çok yoran şey de buydu.Sanki temizlemesi hiç bitmeyecekmiş gibi gelen duvar kağıtlarını her temizlik denetlemesinde parlatmam gerekiyordu.Açık bir renk olduğundan temizlemesi de uzun sürüyordu.Büyük bir uğraştan sonra duvar kağıtlarını ovalama işi de bitmişti.Bu kadar ayrıntılı bir temizlik esnasında diğer kardeşlerimin de çoktan odalarını temizlemiş olduğunu düşünerek ortak salona doğru ilerledim.Şimdi herkes temizliği bitirmiş, kulübemizin yumuşacık koltuklarına yayılarak dinleniyor olmalıydı.Ortak salonda kimseyi göremeyince Will'in odasında toz almakla meşgul olan Lucy'nin yanına gittim.''Lucy, herkes nerede ? Ben odamı temizlemeyi tamamladım.Eğer diğer kardeşler de odalarını temizlemişlerse ki temizlemişlerdir, temizlik bitmiş demektir !'' dedim ellerimi çırparak.Lucy imalı bir şekilde gülümsedikten sonra ''Emin misin Andy ? Sence kulübedeki temizlenmesi gereken yerler bu kadar mı ? Hani tüm kardeşlerimizin en çok zaman harcadığı bir yeri atlamadın mı ?'' dedi bir dedektif gibi gözlerini kısarak.Onun bu haline gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Lucy insanı gülümsetmesini gerçekten de iyi biliyordu.Ama yine de daha temizliğin bitmemiş olma ihtimalini düşündükçe yüzümde beliren tebessüm siliniyordu.Bunun sadece bir şaka olduğunu umarak ''Her yeri temizledik, sanırım.'' dedim.Lucy başını 'hayır' anlamında iki yana sallayarak ''Seni çalışma odasına göndereyim en iyisi.Oranın halini görünce temizliğin bitmediğini anlarsın zaten.Ha, bunları da al !'' dedi masanın üzerinden aldığı temizlik malzemelerini elime tutuştururken.''Sağ ol ya.'' diye söylendim alaycı bir ifadeyle.Gerçekten çok yorulmuştum ve çalışma odasını temizlemekten kurtulmak için bahaneler üretmeye çalışıyordum.Daha sonra diğer kardeşlerimin de en az benim kadar yorulduklarını düşünüp bunun onlara karşı haksızlık olacağına karar verdikten sonra ayaklarım ne kadar diretse de çalışma odasına gitmek zorunda kaldım.Oda her zaman ki gibi berbat bir haldeydi.Kardeşlerim çoktan temizliğe başlamışlardı ama hala sanki hiçbir ilerleme katedilmemiş gibiydi.Summ yüzünü buruşturmuş dolapların arkasındaki tozları temizliyordu.Diğerlerinin ne yaptığına bakmadan ona yardım etmek için yanına gittim ve ''Yardıma ihtiyacın varmış gibi...'' dedim elindeki toz yumaklarını bana gösterirken.Gülerek burnuma yaklaştırdığı tozları elimin tersiyle itip öksürdükten sonra Summ'ın ''Hiç fena olmazdı.'' demesiyle ben de temizliğe katıldım.Ben de onun gibi dolapların arkasındaki tozları temizleyecekken kütüphanenin tozunu almamın daha iyi olacağını söylediği için kütüphanedeki kitapları tek tek yerinden çıkarmaya başlamıştım bile.Oldukça kalın ve bir o kadar da ağır ansiklopedileri yerinden kaldırırken kol kaslarım ağrımaya başlamıştı.Sırayla tüm rafları silip, kitapların da tozlarını aldıktan sonra kütüphane pırıl pırıl ışıldamaya başlamıştı.Gururla eserime bakıp sevinirken diğer kardeşlerimin de işlerini bitirmiş olduğunu görmüştüm.Dave büyük bir hızla yerdeki çöpleri toplayıp, parkeleri bir güzel silmiş; Summ da odadaki diğer dolapların tozunu almıştı.Odaya sonradan gelen Rave ve Dicc de camları silip çalışma masalarını ovaladıktan sonra çalışma odası tertemiz olmuştu.Hızlı ve ayrıntılı bir şekilde bu işi de bitirdikten sonra gönül rahatlığıyla ortak salona doğru ilerleyen Dave'in arkasından yürümeye başladım.Sonunda kendimi vicdan azabı çekmeden koltuklara atabilecektim.Zaten uzanır uzanmaz uyuyacağıma da emindim ama yine de uyumayıp son rötuşları yapmamız gerekeceğini biliyordum.Tam koltuğa otururken kulübe kapısından içeri her tarafı çamur olmuş ve eli yanındaki başka bir melezin ensesinde olan Will içeri girmişti.Yaptığımız temizliği sabote etmiş olan hain melez bu olmalıydı.Dave fısıldayarak Lucy'e ''Will'in yanındaki kim ?'' diye sorduğunda bunu en az onun kadar ben de merak ediyordum.

-Kamp Meydanı-

"Yerinde olsam kaçmaya çalışmazdım. Çünkü iki kere üst üste düşmen tesadüf olabilmek için çok fazla!" Sesimde tehditkar bir ton vardı. Kılıcımı yerde acı içinde duran çocuğa yöneltmiştim. Ona saldırmak istemiyordum. Ancak içimdeki öfkeyi dizginlemek neredeyse imkansızdı. Onu hemen şuracıkta cezalandırmalıydım. Ama kardeşlerime haksızlık olurdu. Onların da özellikle Summer'ın da bu cezaya katkıda bulunmak isteyeceğini düşünerek konuştum. "Şimdi yavaşça ayağa kalk kulübeye gidiyoruz." Kampa yeni gelen melezlerden birisiydi yeni derken bir kaç hafta kadar önce. Hangi kulübeden olduğunu kestiremiyordum. Ama içimden bir ses büyük ihtimalle Apollon olduğunu söylüyordu.Yavaşça ayağa kalkan melezin yüzüne korku hakimdi. Kafamla kulübenin olduğu tarafı işaret ettikten sonra. Bir yandan kılıcımı meleze doğru tutuyor bir yandan da ona vereceğimiz cezası düşünüyordum. Kesinlikle kampın ortasında herkese ibret olsun diye kafasını klozete sokmalıydık. Yok bu fazla Ares kulübesini andıran bir davranış olurdu. Hermia ile daha az vakit geçirmeliydim. Veya Andy'nin pişirdiği pastaları üzerine boca edip kamp meydanına da salabilirdik. Hiç olmadı. Önce kimin bu sabotayı yaptığını öğrenmek için işgence yapabilirdik. Evet evet kesin bunu yapmalıydık. Kesin o Tiff denen kız ya da Yon denen çocuk vardı bunun arkasında. planı kimin yaptığını itiraf edince de gerçek cezasını veriridik. Ya da sprey şişesinin içine su doldurup her beş saniye de bir suratına sıkabilirdik. Gözümü kan bürümüştü. Ne oluyordu bana böyle. İşkenceyi bu kadar sevmezdim ki ben hatta hiç haz etmezdim. Bu düşünceler içinde kulübenin önüne gelmiştik. Otoriter bir sesle konuştum. "Kapıyı aç." İsteksizce kulübenin kapısını açıp içeriye yürüdü. Ardından da ben içeriye girdim. Kapıyı kapattıktan sonra bize bakan kardeşlerimi gördüm. herkes şaşkınlıkla bana bakıyordu sessizliği bozan Lucy oldu. "Temizlenmeden içeri girmeyin" Hemen ardından Dave şaşkın bir ifade ile fısıldadı. ''Will'in yanındaki kim ?'' Ben kendini beğenmiş bir tavırla cevap verdim. "Temizliğimizi sabote eden melez. Apollon kulübesinden olduğuna eminim." Çocuk cevap vermiyordu. O sırada farkettim kulübede yeni bir kız elinde temizlik bezi ile kardeşlerimizin arasında duruyordu. Temizlik yaptırıldığına göre yeni kardeş olmalıydı. Bir güç içinde kardeşin gelmesi gerçekten ilginçdi. Pek sıradan olduğunu söyleyemezdim. "Eti bizim kemiği de bizim." dedim şeytani bir ifade ile. "Ne ceza vermek istersiniz?"

Dave'in ''Will'in yanındaki kim ?'' demesiyle Will küstahca cevap verdi."Temizliğimizi sabote eden melez. Apollon Kulübesi'nden olduğuna eminim." Çocuğu yakalamaktan dolayı kendisiyle gurur duyuyor olmalıydı.Doğrusunu söylemek gerekirse ben de onunla gurur duyuyordum.Bu çocuğun hakkından gelmemiz gerekiyordu.Will "Eti bizim kemiği de bizim." dedi ürkütücü bir kahkaha atarken.Melezi cezalandırmak için sabırsızlanıyor olmalıydı."Ne ceza vermek istersiniz?" diye sorduğunda hala herkes susuyordu.Lucy sessizliği bozarak ''Yaptıklarını ödetsek iyi olur, temizlik arasında bize de güzel bir eğlence olur.'' dedi şeytani bir şekilde sırıtırken.Aklından ne yapmak geçiyordu kim bilir ? Summ oturduğu koltuktan kalkarak ''O odaları sana yalatarak temizlettirmek lazımdı ama neyse.Senin yüzünden en sevdiğim nevresim takımım çamur oldu !'' diye bağırdı.Tüm öfkesini dışa vurmuştu sanki.Melez başını eğmiş, yere bakıyordu.Sanki dilini yutmuştu.Will hışımla melezin ensesinden tutarak kafasını kaldırdı.''Kimsin söyleyecek misin yoksa söyletelim mi ?'' diye sordu dişlerini sıkarak.O anda gereksiz bir ayrıntıya takılarak koltukların renginin ne kadar sarardığını fark ettim.Güzelce silinse yeni gibi olurdu.'Buldum' dercesine parmağımı şıklatırken konuşmaya başladım.''Ne yapacağımızı çok iyi biliyorum.'' diye sinsi sinsi konuşurken ellerimi koltukların üzerinde gezdirmeye başladım.En sinir bozucu ses tonumla ''Şu aralar fark ettim de koltuklarımız çok kirlenmiş.Yani, baksanıza sanki renk değiştirmiş ! Halbuki biri bu koltukları silse, güzelce temizlese eskisi gibi olurdu.'' dedim.Lucy'nin yüzüne gelen gülümsemeyle onun da bu fikri beğenmiş oldukları anlaşılıyordu.Lucy bilge bir tavırla elini beline koyarak ''Ne var ki herkes temizlik yapmaktan dolayı yorgun düştü.Ama sanırım biri bizim için bunu yapabilir.'' dedi Will'in yanındaki melezi işaret ederken.Herkes onay verircesine başını sallıyordu.Will sıkı sıkı kavradığı melezi iki koluyla tekrar sarsmaya başladı.''Sanırım ne yapman gerektiğini anlamışsındır değil mi ?'' dedi.Melez bize bakmaktan çekinerek başını salladı.Dicc neşeli bir şekilde masanın üzerindeki temizlik bezlerini meleze uzatırken ''Bunlarla silersin artık.'' dedi.Will çocuğu iterek serbest bıraktı.Bir an için ona acımıştım ama o hain bunları hak etmişti.Summ gevrek gevrek sırıtırken ''En güzel nevresim takımımı kirletmek neymiş göreceksin !'' diye haykırdı.Herkes birden keyiflenmişti.Ortak salonla birleşik olan mutfağımıza otururken melezin koltukları parlatmasını izliyorduk.Ben de fırındaki keke bakıp olup olmadığına karar vermeye çalışıyordum.Yeterince kabarıp, piştiğini düşündüğüm keki bir süre daha fırında beklettikten sonra ılıması için dışarı çıkardım.Kısık ateşte iyice demlenen çayı koymak için bardak çıkarırken Lucy de keki kesiyordu.Herkese çay doldurup, kek servisi yaptıktan sonra mutfaktaki masaya oturup keyifle hain melezi izlemeye başladık.Bir yanda ağzımda dağılan çikolatalı kekin verdiği hazla rahatlarken bir yandan da hain melezi cezalandırmanın zaferini yaşıyordum.Summ çok beğendiğine dair sesler çıkararak ''Ellerine sağlık Andy, harika olmuş !'' dedi.Lucy de başını salladı ve ''Sanırım şu içerideki melezi cezalandırmaktan sonra günün en güzel kısmı bu kekti.'' dedi gülerek.Herkes ona katılarak gülmeye başladı.Tüm kardeşler oturmuş keklerimizi yerken bir yandan da tetikte olup melezi gözlüyorduk.O kadar uğraştan sonra elimizden kaçırmak istemezdik.İkinci bardak çaydan sonra sıra ile ortak salona geçmeye başladık.Çocuk hızlı ve biraz özensizce koltukları siliyordu.Koltukları inceleyerek başına kakabileceğim bir kusur ararken Helen benden hızlı çıkmıştı.''Sen buna temizlik mi diyorsun ? Sadece bezi sürtüyorsun.En baştan başlasan iyi olacak.'' dedi.Artık çocuğa işkence etmeye başlamıştık sanırım.Yaptığının cezasını ödetmeye kararlıydık.Çocuk sanki hiçbir şey söylenmemiş gibi kaldığı yerden bezi koltuklara sürmeye devam ediyordu.Will yine kaba kuvvetini konuşturarak çocuğu saçından tutup ''Dilsiz olduğun gibi sağırsın da.Duymadın mı, en baştan başla dedik !'' diye bağırdı.Çocuk ellerini sıkarak ilk temizlediği koltuğun başına döndü.Hışımla yere bıraktığı bezi alarak koltukları sert bir şekilde silmeye başladı.Summ da çocuğu deli etmek istercesine ''Bu kadar sert olma, kumaşı aşındıracaksın !'' diye azarladı.Herkes kahkahalar atıyordu.Gülme krizinden çıktıktan sonra istemeye istemeye masanın üzerine bıraktığım bezi aldım ve ''Sanırım son rötuşları yapmanın zamanı geldi.'' dedim.Herkes başını 'hayır' anlamında iki yana sallıyordu.Kimsenin içinden bir şey yapmak gelmediği belliydi.Ama bu kadar uğraştan sonra kazanmamak olmazdı.Bu denetlemede kesinlikle birinci olmalıydık.Serena derin bir iç çektikten sonra her zamanki otoriter ses tonuyla ''Andy haklı.Ben mutfaktaki tabakları toparlamaya gidiyorum.Siz de gözden kaçırdığımız noktaları temizlersiniz.'' dedi.Lucy de başını sallayarak ''Ben de kapı kollarını falan sileyim o zaman.'' dedi.Summ da gözlerini devirerek ''Ben de kulübenin dışına bir göz gezdireyim.Belki temizleyebileceğim bir yer vardır.'' diyerek bize önemli bir noktayı hatırlattı.Kulübenin için tamamdı ama dışı ne durumdaydı acaba ? Kapı önündeki mermer yol, kulübenin etrafındaki yabani otlar... Bunlar atladığımız önemli yerlerdi.Helen da ''Yardıma ihtiyacın olacak.'' diyerek Summ'la beraber kulübeden dışarı çıktı.Will yapmak için hiçbir şey önermeyince ''Sen de buna göz kulak olsan yeter herhalde.'' dedim koltukları silmekle meşgul olan melezi işaret ederek.Will yüzünü kaplayan memnuniyet tebessümüyle ''Bana uyar.'' dedi.Dave ve Dicc'i de çalışma odasındaki malzemelerin tozunu almak için gönderdikten sonra ben de ufak tefek süs eşyalarının tozunu almaya başladım.İşim kısa zaman içerisinde bitmişti.Zaten tozunun alınması gereken fazla bir şey de kalmamıştı.'En iyisi Summ ve Helen'a yardım edeyim.' düşüncesiyle kulübeden dışarı çıktım.Kulübenin etrafında bitmiş yabani otları sökmekle cebelleşen Helen'ın yanına koşarak ''Sanırım bir bahçe makasına ihtiyacımız olacak.'' dedim.Daha sonra fikrimi değiştirerek bahçe makası bulmakla uğraşmaktan vazgeçip Helen'ın yaptığı gibi ilkel yollarla otları köklerinden sökmeye başladım.Summ da yerdeki tozları silmekten kararmış viledayla kulübenin önündeki mermer yolu siliyordu.Otları yolmaktan sızlayan parmaklarıma bakarak ''Sanırım burada da işimiz bitti.'' dedim.Helen da ellerindeki çamuru silkelerken ''Kesinlikle bitti.'' dedi.Summ'ın yanına doğru giderken onun da mermer yolu silmeyi tamamladığını fark ettik.Uzaktan bile parlayan mermer yola keyifle bakarken Summ'ın ne yapmaya çalıştığını çözmeye çalışıyordum.Kulübenin duvarlarının kenarına çökmüş bir şeylerle uğraşıyordu.Yanına geldiğimizi duyunca ayağa kalktı ve ''Duvarlar felaket, boyalar dökülmüş.'' dedi.Bunu söylediği zaman ne kadar haklı olduğunun farkına varmıştım.Duvarlar kir içinde kalmıştı.Helen başıyla onaylayıp ''Ne yapabiliriz ki ?'' dedi.Summ dudak bükerek ''Belki boyayabiliriz ha ?'' diye bir fikir önerdi.Bu çok zamanımızı alırdı.Ayrıca kuruması ayrı bir dertti.Cevap vermemeyi seçerek Helen'ın ne diyeceğini beklemeye başladım.''Yeterince zamanımız olduğunu zannetmiyorum Summ.'' dediğinde Summ hevesi kırılmış görünüyordu.''Hadi ama, tüm herkes boyamaya başlarsa en fazla bir saatte bitiririz.Hem elimizde başka bir kurban da var.'' dedi.'Bilmiyorum' anlamında ellerimi iki yana açtım ve ''Lucy'e sorsak iyi olacak.'' dedim.Summ da ''Soralım o zaman.'' diyerek heyecanla kulübeden içeri girdi.Çok hevesli görünüyordu.Sanırım kulübenin renginden gerçekten çok sıkılmıştı.Biz de Helen'la arkasından ilerlemeye başladık.Denetlemeye kadar kulübeyi baştan sona boyamanın bizi zorlayacağını düşünürken aslında bunun o kadar da kötü bir fikir olmadığına karar verdim.

Kamp meydanından kulübeye doğru ilerliyordum, kulübede temizlik olduğunu biliyordum.Kimse temizliğe gitmeyi istemezdi. Ama eğer onlara yardım etmezsem vicdan azabı çekeceğimi biliyordum. Ben böyleydim. Neyse, kulübeye geldiğimde kardeşlerimi kulübenin boyaları dökülmüş duvarlarına bakarken gördüm. Summ, ''Hadi ama, tüm herkes boyamaya başlarsa en fazla bir saatte bitiririz.Hem elimizde başka bir kurban da var.'' dediğini duydum. Heyecanla, ''Hey millet! Yardım isteyen var mı?'' diye bağırdım. Bana baktılar, gözlerinin ışıldadıklarını fark etmek çok da zor değildi. Andy, ''Rave, zamanlaman bu kadar mükemmel olamaz canım kardeşim!'' diye bağırdı. Şimdi kardeşlerim + ben + Will'in yakaladığı kaçak vardı temizlik ekibinde. Sanırım bu kadroyla kulübeyi baştan sona boyamak çok da zor olmazdı. Summ'dan önce davranarak hızlıca kulübeye girdim ve yeri süpüren Lucy'i gördüm. Lucy beni gördüğüne bu kadar sevinmiş olamazdı. ''Demek bize yardım etmeye karar verdin küçük kaçak!'' Bunu demesinin ardından kendimi suçlu hissettim. Sonra Lucy'e söyleyeceğim şey aklıma geldi. ''Lucy, kulübede önemli bir sorun var. Lucy korkmuşa benziyordu. ''Yine mi! Bunca şey yetmezmiş gibi. Sabahtan beri canla başla temizliyoruz ve hala sorunlarımız var.'' Haklıydı. Bu haksızlıktı. ''Duvarların boyaları sökülmüş, perişan halde.'' Lucy'nin beti benzi attı. Çaresizce ''Şaka değil mi bu? Şaka olduğunu söyle Rave. Hadi şaka olduğunu söyle.'' dedi. Ama işin ciddi olduğunu yüz ifademden anlamış gibiydi. ''Peki şimdi ne yapacağız'' dedi isteksizce. ''Biz düşündük de, kulübeyi boyayabiliriz.'' diyerek cevap verdim. ''Siz deli misiniz? Bu kadar kısa sürede bütün kulübeyi baştan aşağı nasıl boyamayı düşüyorsunuz!'' Sesi kapana kısılmış biri gibi çıkmıştı. ''Aslına bakarsan o kadar da zor değil. Ben, sen, diğer kardeşler ve bir de kaçak melez var. Hani şu Will'in yakaladığı. Kadro bence gayet yeterli.'' ''Tamam, hadi ekip tamam. Malzemeleri nerden bulacağız?'' Tam umutsuzluğa kapılacakken, aklıma bir fikir geldi. ''Sen o işi bana bırak'' diyerek kurnazca gülümsedim ve hızla kulübeden çıktım. Diğer kardeşlerim beni bekliyordu. Andy ''Eeee, Lucy ne dedi? diye sordu. İşlem tamamdır anlamında kafamı salladım. Tam malzemeleri nerden bulacağız derken, ''O iş benim, siz boyama işi için hazırlık yapmaya başlayın'' dedim. Ve hızla kulübeden ayrılarak kampın ''Lazımlıklar Bölümü'ne doğru koşmaya başladım.