New York bekle bizi!

Babama çok bağlıydım.Annem yokken bana halam bakıyordu.Ancak babamı tanırdım.O beni çok severdi.Üstüme babamın doğum günümde aldığı kıyafetleri giydim.Afrodit kızı olduğumu belli edecek şekilde bir makyaj yaptım.Ve En yakın arkadaşlarımdan biri olan May'ın kulübesinin yolunu tuutum.May,benimle gelmeyi kabul etmiş,beni yanlız bırakmamıştı.Onun bu iyiliğini asla unutmayacaktım.Onu babamla tanıştıracak,New York'u gezdirecektim.Bunları düşünürken Demeter kulübesine varmıştım.Kapıyı çaldım.Kapıyı büyük acele ile May açtı.Gülümsedim ve,

''Merhaba May!''

Dedim.Bana gülümseyerek,

''Sanada!''

Dedi.Daha sonra içeriye davet etti.Bir koltuğa oturup May'ı beklemeye başladım.Aradan ortalama beş dakka geçtiğinde May karşımdaydı.Son derece güzel giyinmişti.Ayağa kalkıp onu iyice süzdüm.Daha sonrada gülerek,

''Ooo dostum süpersin!''

May bana gülümsedi.

''Boşver güzelliği,önemli olan hazırlık.Her ihtimale karşı yanıma ne bulduysam aldım. Eğer kamptan çıkınca bize saldıran canavar olursa diye. Aslında büyük ihtimalle yeniliriz.Ben küçük,güçsüz bir Demeter çağlağı,sen de Afrodif'in kızı olduğuna göre...''

İyiki Sell bunu bir şaka sanıp güldü.İkimizde aynı anda

''Pegasuslarımızla gitsek daha iyi olur'' dedik.
Gizlice dışarı çıktık.Bir melez bizi yakalrsa işimiz bitmişti.Karanlık bizi saklıyordu. Hemen ahırlara doğru koştu. Çöreği sessizce çıkardım. Soru sorar bir halde kişniyordu. Ahh,benim oğlum nasıl da akıllıydı!

''Sell'e yardıma gidiyoruz Çörek'' diye fısıldadım kulağına. Biraz sonra Sell yanında pegasusu Missy ile beraber geldi.

''Hadi gidelim May.'' diye fısıldadı.

Sırt çantamı sırtıma taktım.İki pegasus da karanlık gecede yükseliyordu.

Yola çıkmıştık.Kısa süre sonra küçük küçük noktalar belirmeye başladı.Bir şehrin üstünden geçiyorduk.Acaba burası New York muydu? May'a bakarak,

''May burası New York mu? Daha mı yakından mı baksak?''

May kafasını salladı.Hafif hafif aşağıya inmeye başladık.Fazla aşağıya inmemeliydik.Eğer görülürsek bizim için pe hoş olmazdı.Kısa süre şehre baktım.Daha sonra kafamı çevirdim.

''May burası New York değil!''

Yanlış yönden gidiyor olabilirdik.Daha önce hiç gitmemiştik.Daha çok hızlı olmaya başladık.Missy'e sarılıp gözlerimi kapattım.Açıkcası baya bir yorulmuştum.Geceleri elimde olmadan uyurdum.May bunu farketmiş olacak ki,

''Hey Selly!''

Diyerek beni uyandırmaya çalıştı.

Bütün sorumluluğun üzerimde olmasını istemiyordum. Bu ben biraz korkutuyordu,ben daha çaylaktım! Bunlar benim için fazlaydı. Kendi evimim yönünü bilemeyecek kadar kör müydüm? New York'un...
Uyarıma rağmen Sell uyuyakalmıştı.Telaşlanmaya başlamıştım.O anda aklıma bir şey geldi. Gözlerimi kapadım konsantre oldum ve aradığım şeyi buldum.
Çörek ve Missy'ye seslendim.

''Hey çocuklar,lütfen kuzeye dönün 200 kilometre kadar ilerleyin.''
Bir süre sonra New York'a varmıştık.Gözlerimi zar zor açık tutuyordum. Sell'in evinin nerede olduğunu öğrenmem zor olmamıştı. Sell uykusunda konuşuyordu. Eminim şu ana kadar bunu ona kimse söylememişti.

~~

''Bay Greene?'' diye sordum Sell'in evinin kapısını açan adama.

''Evet?'' demesine kalmadan uyuyakalan Sell'i gördü. İyiki pegasusları kampa göndermiştim yoksa adam kalp krizi geçirebilirdi.

Bir süre sonra Greene'lerin evinin salonunda Bay Greene'yle oturuyordum. Bana sıcak çikolata ikram etmişti. Uyuyakalmamaya çalışarak başımıza gelenleri onun anlayabileceği şekilde anlatmıştım. Sonra yukardan sesler duydum

''Hey,Sell burada!Ondan sonsuza dek kurtulduğumu sanıyordum!''
Sonra ayak sesleri saolna doğru yaklaştı.

''Hey baba!Sell niye bur...''

Ve çocuk o anda beni gördü.

Tanıdığım bir ses yüzünden uyanmıştım.Tam kim beni uyandırdı diye bağıracakken kardeşimi gördüm.Bu Emmet'di.Gülerek,

''Benden asla kurtulamayacaksın Emmet!''

Dedim.Ama Emmet'in gözleri May'daydı.Biliyordum! Emmet ile May hiçde hötü olmazdı.Ama May bir melezdi.Aman ne farkeder! O anda birbirlerini tanıştırma gereği duydum.

''Emmet bu Maya,Maya bu Emmet!''

Diyerek birbirlerini tanıştırdım.Daha sonra babamı çağırarak Emmet ve Maya'nın yanlız kalmasını sağladım.Babamı mutfağa götürerek önemsiz şeyler sormaya başladım.Babam gülerek,

''Hiç vazgeçmeyeceksin değil mi? İşte tipik Afrodit kızı!''

Diyerek derin bir iç çekti.Eskileri hatırladığı belli oluyordu.Babamı mutfakta bırakarak salon kapısının arkasına saklandım.Ne konuştuklarını dinlemek istiyordum.

''Demek Demeter çocuğusun.''

''Evet,öyleyim.''

May mutlu görünüyordu.Derin bir iç çektim ve beni bulmasınlar diye kapının arkasına iyice saklandım.Yaşasın büyük bir aşk doğuyordu!

''Teknik olarak Sell'in yarım kardeşi olmalısın,yoksa sen de Afrodit oğlu olurdun, değil mi?'' dedim Emmet'e.
Konu açmaya çalışırken Sell'e öldürücü bakışlar atıyordum. Onun ne yapmak istediğini anlamak zor bir iş değildi. Klasik bir Afrodit kızı,dedim içimden.
Emmet bana hayran hayran bakarken çok yorulduğumu ve uyumak istediğimi söyledim. Bunun gerçek olduğunu anlamış olmalı ki -gözlerim neredeyse kapanacaktı- bir şey söylemedi. Sell'e hesap soracak kadar enerjim yoktu. Hemen yukarı çıkıp Bay Greene'nin bana gösterdiği misafir odasını buldum ve yatağa uzandım. Sell'in bana bırakmış olduğu pijamaları giydim ve -bedenimizin aynı olduğuna şaşırmadım değil- Sell'in aşağıda babasıyla biraz özlem gidermesine izin verdim. Ne de olsa burada çok kalamayacaktık ve büyük ihtimalle yarın yola çıkmamız gerekirdi.

May yatmaya gitmişti.Bu benim için büyük bir fırsattı.Direk Emmet'in odasına girdim.Emmet yatağına uzanmış hayaller kuruyordu.Yatağının ucuna oturdum.Ve,

''Emmet,kardeşine neler konuştuğunuzu anlatır mısın?''

Emmet bir süre konuşmadı.Daha sonra yatağından kalkarak bana sinirlenmişcesine baktı.Haklıydı.Aşk konuları biraz gizliydi.Ben bunları açığa çıkarıyordum.Ama ne yapmıyım Afrodit kızı olarak tüm aşk işlerine burnumu sokmalıydım.

''Selly! Bana....bize karışma!''

Sinirlenmiştim ama bozuntuya vermemek için gülmeye başladım.Emmet bana delimisin diye bir bakış attı.Ve direk sustum.Emmet'in yanına yaklaştım.

''Emmet!Lütfen!''

Emmet pes etmişcesine ellerini kaldırdı.Ve yatağına oturdu.Bende oturarak dinlemeye başladım.

''May çok iyi bir kız.'' Daha sonra kıkırdayarak ''Ayrıca çokta güzel!'' Diyerek hayallere daldı.Elimi omzuna atarak,

''Seni anlıyorum.''

Dedim.Bana anlamamışcasına baktı.Ortamı gülünç yapmak için,

''Tamam,tamam.Anlamıyorum.''

Diyerek yataktan kalktım.Ve birde May'ın ağzını arayayım diyerek May'ın odasına gittim.May uyuyordu.Ancak onu uyandırmak hiçde zor olmayacaktı.Direk yatağın kenarına gittim.

''May!May!Uyan!''

May sızlanarak uyandı.Bana sinirlenerek baktı.Onu takmadan soru sormaya başladım.

''Sence Emmet nasıl biri?''

''Saol Sell yani bir uyutmadın! Babanla hasret gider diye geldik buraya!'' diye tersledim onu.

Ama o konuyu değiştirmeye çalıştığımı anlamıştı. Gözlerini kısarak bana baktı. Bunun 'Artık soruma cevap versen çok iyi olacak' bakışı olduğunu anladım. Yorgun bir şekilde esnedikten sonra :
''Eh,bilmem ki. Hem sen yatsana artık Sell yolda uyuyakalan sendin!'' dedim.
Kızıp itiraz ediceğini sandım ama öyle yapmadı. Ciddi bir tavır takınıp söyle dedi:

''Sürekli aşktan kaçıyorsun, bu işler kendi kendine olmaz, senin de bir şeyler yapman gerek.''

Bu beni biraz şaşırtmıştı. Tam o sırada Bay Greene odayı tıklatıp içeri girdi. Sell hemen neşeli tavrını takındı ve şirin bir şekilde gülümseyerek ''İyi geceler'' diyerek yatmaya gitti.

Bay Greene bana gülümsedi.

''Sell'in seni uyutmadığını gördüm. Bu her zaman işe yarar. Sana iyi geceler.'' dedi ve o da gitti.

''Saol Sell yani bir uyutmadın! Babanla hasret gider diye geldik buraya!'' diye tersledim onu.

Ama o konuyu değiştirmeye çalıştığımı anlamıştı. Gözlerini kısarak bana baktı. Bunun 'Artık soruma cevap versen çok iyi olacak' bakışı olduğunu anladım. Yorgun bir şekilde esnedikten sonra :
''Eh,bilmem ki. Hem sen yatsana artık Sell yolda uyuyakalan sendin!'' dedim.
Kızıp itiraz ediceğini sandım ama öyle yapmadı. Ciddi bir tavır takınıp söyle dedi:

''Sürekli aşktan kaçıyorsun, bu işler kendi kendine olmaz, senin de bir şeyler yapman gerek.''

Bu beni biraz şaşırtmıştı. Tam o sırada Bay Greene odayı tıklatıp içeri girdi. Sell hemen neşeli tavrını takındı ve şirin bir şekilde gülümseyerek ''İyi geceler'' diyerek yatmaya gitti.

Bay Greene bana gülümsedi.

''Sell'in seni uyutmadığını gördüm. Bu her zaman işe yarar. Sana iyi geceler.'' dedi ve o da gitti.

Her zaman yaptığım gibi kapının arkasına saklandım ve babamın gitmesini bekledim.Göz kpaklarım ağırlaşıyordu ama May'a son sözümü söylemeden yatmayacaktım.Tam babam önümden geçerken esnedim ve babam farketti.Kahretsin! diye söylendim ve küpemi düşürmüşüm gibi yere edğildim.Ve hemen kalktım.

''Haah,buldum!Aaa baba sen burdamıydın?''

Bbam gözlerini kısarak bana baktı ve başını salladı.Yine neler çevirdğimi anlamaya çalışıyordu.Kocaman gülümsememle ona baktım.

''Ben de May'a iyi geceler öpücüğü veriyim bari''

dedim ve babamın yumuşaması için zıplayıp yanağına yetiştim ve öptüm.

''Sana da iyi geceler babacım!''

Hemen arkamı dönüp May'ın odasına girdim.Kulağına eğildim.

''Benden kurtulamayacaksın May!'' dedim ve ayağa fırlayıp gülerek seslendim.

''İyi geceler!''

Hemen uyuyakalmışım.

Rüyamda yemyeşil kırlık bir alandaydım.Hava güneşliydi.Ağaçları ve doğayı çok sevmeme rağmen burada huzursuzdum. Her an birşeyler olacak gibi hissediyordum. Birden gözlerime toz kaçtı. Gözüm kapattığımda bir şey hissettim. Gözümü açtığımda korkmuştum. Her yer bembayaz olmuştu. Yere baktığımda orası da beyazdı. Boşlukta sallanma hissiyle başım döndü. Korkmuş bir şekilde etrafa baktım. Sonra arkamda bir şey hissettim. Kötülük,dedim kendi kendime,sanki saf bir kötülük yaklaşıyordu.
Bir ses
''Maya'' diye fısıldadı.

Tam arkamı dönücekken bir kız sesi duydum

''Maya! Uyan artık yoksa kreplerini ben alırım!'' Gözlerimi açtım. Bu Sell'in sesiydi.

May hele şükür uyanmıştı.Yarım saat onu uyandırmaya çalışmıştım.En sonunda onu uyandırmak için tehditler etmeye başlamıştım.

''Sonunda uyandın!''

Birlikte aşağıya indik annemde yani üvey annemde ordaydı.May gülerek,

''Günaydın bay ve bayan Greene!''

Emmet ortalarda yoktu.Ama birşey söylemedim.Üvey annem May'a gülerek,

''Günaydın mı diyorsun May!''

Üvey annemin en sevdiğim yönü buydu.Çok şakacı biriydi.Çabuk çabuk sinirlenmez ve cesurdu.Bu yüzden ona melez olduğumu söylediğimde hiç birşey yapmamış sadece kafasını sallamıştı.May biraz utanmıştı.Daha sonrada,

''Pardon bayan Greene tünaydın.''

Üvey annem gülerek May'ın yanına yaklaştı.Elini tuttu ve,

''Lütfen,lütfen bana Elena de.''

May utana bezene kafasını salladı.

Bay ve Bayan Greene -yani ''Elena''- ve Sell ile sofraya otururken Emmet aşağı indi. Pijamaları uyumaktan buruşmuştu ve saçları dağınıktı. Yüzünde uykulu bir dalgınlık ifadesi vardı. Beni gördüğünde dondu. Herhalde benim buraya geldiğimi unutmuştu. Benim pijamalarını çekiştirmeye,saçlarını düzelmeye çalıştı. Ama kızıl kahverengi saçları hala diken gibi bir yana uzanmakta direniyordu.
Sell gülme kırizinden kırılırken Elena kıkırdadı. Bay Greene konsantıre olmuş bir şekilde kreplerini yiyiyordu.Bu arada Emmet kendine çeki düzen vermek için yukarı koşmuştu. Durumun komikliğine dayanamadam gülümseyerek kreplerimi yemeye başladım.Bu arada Sell ailesiyle konuşuyordu.

''Baba,Elena biz bugün gitmek zorundayız''

''Ah niye ki! Daha seninle anne kız alışverişe gidemedik.''

''Birazda babanla balık tutmak istersin diye düşünüyordum''

Tabii babası ne kadar yanıldığnı bilmiyordu.

''Üzgünüm baba,zaten Athena bize çok kızacak'' dedi Sell üzüntüyle.

Bütün salona sessizlik hakimken merdivenden Emmet indi, şimdi üstüne çok şık şeyler giymişti ve saçını yapmıştı.

''Doğru mu duydum,'' dedi Emmet üzüntüyle ''Bu gün gidiyor musunuz?''

Emmet'e baktım zaten benim için değil May için üzülmüştü.İlk görüşte aşk diye buna demişler diye düşünürken,

''Emmet,doğru duymuşsun gidiyoruz istersen May seni hergün görmeye gelir!''

Emmet'in içine bir umut doğduğu belliydi.May ise kızgınca elime vurdu.Elim çok acımıştı.May sert bir bakış attım.Ama beni takmadan kreplerini yemeye başladı.Emmet ise May'ın yanına oturmuştu.Bir bana birde May'a bakarak,

''Sahi mi?''

Diye sordu.May cevap vermiyordu.Ama Emmet hala cevap bekliyordu.Kreplerimden bir lokma aldım.Çiğneyip yuttuktan sonra Emmet'e döndüm.

''Üzgünüm Emmet hergün gelemeyiz.Amaaa Iris mesajı belki!''

Sell'e çok kızmıştım. Çocuğu niye ümitlendiriyordu ki? Yani bir sevgilim falan olduğundan değil ama böyle konuları pek sevmem. Ama iris mesajı ile konuşmak iyi bir fikirdi.
Yemekten sonra Sell burada unuttuğu makyaj malzemelerini -Afrodit kızı işte ne yaparsın- aldı. Babasına ve Emmet'E bir kaç drahmi bıraktı. Evden çıktığımızda pegasuslarımıza atlayıp evimiz Melez kampına doğru uçmaya başladık.

(Rp Bitsin mi?)

Uçmaya başladık.Çok yorgundum.Ama yinede çok mutluydum.Ailemi yeniden görmüştüm.Bu mutluluğumu Athena'nın cezaları bile bozamazdı.......belki bozardı.Gözlerimi kaşıdım,May'a baktım.

''Hey May! Uykun var mı?''

May evet anlamında kafasını salladı.

''Peki ozaman benim uykum yok Çörek ve Missy'e ben öncülük edebilirim!''

Diyerek önüme bakmaya başladım.Yaklaşık 1-2 saat sonra Melez Kampına varmıştık.Kimse bizi görmesin diye gece yolculuğunu tercih etmiştik.Daha sonra birbirimizle vedalaşıp kulübelerimize gittik.

RP BİTMİŞTİR!