Bir Gün Daha Sonlanıyor...

Arenada birkaç melezin şakalaşarak dövüşmelerini izlerken birden kendimi odamda kitap okur halde bulunca çok şaşırdım. Kamptaki ilk günümm çok yoğun geçmişti. İç çekerek kitabı kapattım ve dikkatli bir şekild komodinin üzeine yerleştirdim. Gerçi odamda çok küçük de olsa bir kitaplık vardı, fakat orada yer bulacağımdan şüpheliydim. Yavaşça yatağıma uzanarak açık penceremden güneşin batışını seyrettim. Önce göğü turuncunun farklı tonlarındaki renkler kapladı. Ardından ise çok uzaktan geliyor gibi görünen koyu bir mavilik yavaş yavaş ufuktan başlayarak yayılmaya başladı. Gökyüzü gerçekten güzel görünüyordu. Oturduğum pufun üzerinde rahatsızcva kıpırdandım. Daha az önce dışarıda olmama rağmen kulübede kalmaktan sıkılmıştım. Odamdan çıkarak kulübenin kapısına doğru yürüdüm ve dışarıya çıktım. Gece olmasına rağmen kampta hava çok sıcaktı. Küçücük bir esinti bile yoktu. Çevrem için de aynı şey söylenebilirdi. Büyük ihtimalle bütün melezler akşam yemeğindeydiler. Fakat ben aç değildim. Kampta birkaç kez turladıktan sonra dolaşmanın da en az oturmak kadar sıkıcı olduğuna kanaat getirdim. Melezler burada eğlenmek için ne yaparlardı ki? Biraz daha yürüdükten sonra bir çalılığın önündeki kayaya oturdum. Bunu yapar yapmaz da el ve ayak bileklerime ince ama bir o kadar da sağlam teller dolandı. Daha büyük bir tel de belime dolanarak beni kayaya sabitledi. "Oh, özür dilerim! Ben sadece yeni bir tuzak deniyordum." diye bir ses geldi arkamdan. Birkaç saniye sonra sesin sahibi olan sarı saçlı tatlı kız önümde duruyordu. "Dur bir dakika, seni çözeyim." diyerek cebinden bir çakı çıkardı. Ardından da ekledi "Ben Hephaistos kızı Natalie."

Çalılıkların önüne gelen kızın tuzağı kurduğum kayanın üzerine oturmasına dehşet içinde şahitlik ettim. Bundan sonra teller kayanın altından fırlayarak mekanizmayı harekete geçiren kızın bedenine dolandılar. Kızın yüzündeki ifade olanların farkında olduğunu açıkça ortaya koyuyordu, fakat kız inanılmaz derecede sakindi. Onun cesur olduğunu düşünerek Oh, özür dilerim! Ben sadece yeni bir tuzak deniyordum." dedim. Kız dönüp bana bakamayınca (teller buna müsaade etmiyordu) da beni görebilmesi için önüne geçerek "Dur bir dakika, seni çözeyim." diye ekledim. Cebimden küçük bir çakı çıkardım. Böyle tersliklerin olabilmesi ihtimalini göz önünde bulundurarak çakıyı her zaman yanıma alırdım. Zaten terslik olmasın diye tuzaklarımı genelde her melez yemek için yemekhanede toplandığı zaman kurardım. "Ben Hephaistos kızı Natalie." diyerek kendimi tanıtınca kız da "Ben de Anita, Poseidon kızı." diye karşılık verdi. Kızın yüzündeki acemi ifadeden yola çıkarak onun buraya yeni geldiğini tahmin ettim ve "Ne kadar zamandır kamptasın?" diye sordum. Gelen cevap "İki gündür. Sizin deyiminizle henüz çaylağım sanırım." oldu. "Evet, öylesin. Merak etme. Kampa kısa sürede alışırsın. Her melez burayı evi gibi görür." dedim. Anita başını salladı ve elimdeki çakı ile onu tutan tellerin bir kısmını kesmemi. Diğerlerini de kayanın altındaki eklem bölgesinden ayırmamı izledi. En sonunda ayağa kalkarak kaslarını gevşetti ve "Biliyor musun? Az önce olduğu kadar yalnız hissetmiyorum kendimi." dedi. İkimiz de gülümsedik. Bir süre orada dikilip birbirimizi izledikten sonra benim "Şey, ben çok acıkım. Bir şeyler yesek nasıl olur?" sözümle birlikte yemekhaneye doğru yürümeye başladık. Yemekhaneye girdiğimizde Anita pek bir şey yemedi. Sanırım acıkmamıştı. Yemekhaneden çıkınce Anita bana küçük bir "Hoşçakal." diyerek kulübesine doğru yürümeye başladı. Onun arkasından bakarken bakışlarımı hissetmiş gibi birden bana döndü ve "Bir ara bizim kulübeyi ziyaret etmelisin." dedi. Başımı tamam anlamında sallayarak onun kulübesine girmesini izledim. İyi anlaşabileceğimizi düşünüyordum.

Natalie'nin bakışlarını üzerimde hissedince ona döndüm ve "Bir ara bizim kulübeyi ziyaret etmelisin." dedim. Natalie gülümseyerek "Tamam." anlamında başını salladı. Kulübeme girerken bakışlarının hala üzerimde olduğunu hissedebiliyordum. İçeriye girince odama doğru koştum ve kapıyı çarparak arkamdan kapatıp kendimi yatağıma attım. Şu anda düşündüğüm tek şey muhteşem geçen günümdü. Tabi bir Amphitrite çocuğunun beni iterek bir çamur birikintisine düşürdüğünü (o çocuğu bulup parçalayacağım!), ormanda kaybolduğumu ve Natalie'nin beni yanlışlıkla demir teller ile kayaya mıhladığı olaylarını saymazsak. İç çekerek mutlu bir şekilde ayağa kalktım ve açık olan pencereyi kapatarak mutfağa gittim. Bir şeyler içmem gerekiyordu. Fakat dolapta sağlıksız birşeyler bulmak imkansızdı. Sadece bir şansımı deneyeyim dediğimi ve onu da yüzüme gözüme bulaştırdığımı fark edince odama geri dönerek kendimi tekrar yatağıma attım. Kendimi biraz halsiz hissediyordum ve emindim ki bu geçen günün yorgunluğundandı. Bir kulübeye ait olmak muhteşem bir duyguydu. Natalie'nin yemek sırasında bahsettiği üvey kardeşi Melanie aklıma gelince birden onunla tanışmak için can attığımı hissettim. Onun da Natalie gibi komik ve eğlenceli olmasını umuyordum. Yatağa iyice yerleşerek pikeyi üzerime çektim ve kıyafetlerimi bile çıkarmadan uyuyakaldım.





-Rp Bitmiştir-