Gülümseyerek yatağımda doğruldum. Sere ile arena da yaptığım o küçük düello, beni sevindirmek için sadece bir nedendi. Tüm kardeşlerim kulübedeydi. Lia, yemek gazinosuna gitmek için hazırlanıyor, Rose, yatağında kitap okuyordu. Tom da Sere ve ben den sesli bir şekilde (!) söz ediyordu. Melez Kampı'nda bir günüm daha sona eriyordu. Hiç olmazsa bir gün içerisinde, kendime bir sevgili bulmuş ve kardeşlerimle tanışmıştım. Bu da oldukça güzeldi. Gülümseyerek kulübemden çıktım. Hava kararmak üzereydi. Sessiz adımlarla yemek gazinosuna doğru ilerlemeye başladım. Athena kulübesine geçerken içimde tuhaf bir duygu oluştu ama bunu takmadım. Adının Hephaistos kulübesi olduğunu öğrendiğim, demir yığını gibi bir kulübeden geçerken içeriye bir göz attım. Kulübe lideri gibi görünen bir çocuk, diğer kardeşlerini yemek için sıraya diziyordu. Yine erken çıkmıştım. Homurdanarak ilerlemeye devam ettim. Yemek Gazinosu, umduğumdan daha da büyüktü. Ama, ortalıkta büyük bir sessizlik vardı. Ya da boşluk. Gözlerimi devirerek, kendi masam olan Poseidon masasına geçtim ve diğer melezleri bekleyemeye başladım.
Kabul etmem gerek, yemekler harikaydı. Artık neredeyse herkes gelmişti. Hypnos kulübesi hariç. Hypnos hakkında Sere'den oldukça fazla şeyler duydum. Herhalde şuan uyuyor olmalıydılar. O kulübeye sadece bir kez girmiştim ve üstümü ağır bir uyku basmıştı. Herhalde ben de o kulübede bir saatten fazla kalsam böyle olurum diye düşündüm. Gözlerim Athena masasına doğru gidiyordu ama Sere beni fark etmiyor gibiydi. Sonunda gözlerimiz birleşti ve gülümsedim. Fazla bir şey yemediğimden yemeğimin neredeyse hepsini adak sunmuştum. Yemeğimi ateşe atarken kokuyu fark ettim. Hayatımda duyduğum en güzel kokuydu sanırım. Tanrılar oldukça şanslıydı...
"Poseidon." diye fısıldadım yemeğimi ateşe atarken. Düşünmeye başladım.Baba... bana biraz yardım etsen hiç fena olmazdı diye düşündüm. Ateşten cılız bir ses gelince artık konuşmamalıyım sanırım diye düşündüm tekrar. Kulübeme doğru gitmeye hazırlanacakken bedenimi bir his kapladı. Bu oldukça rahatlatıcıydı. Kendi bulutlarda gibi hissediyordum. İçimde denizin gücü vardı san ki. Hiç bitmesini istemiyordum. Sere ile tanıştığımda da böyle hissetmiştim. Elimde olmadan gülümsedim. Denizin gücünü hissediyordum. Babam tarafından kutsanmak oldukça hoştu. Sanırım düşündüklerim işe yaramıştı. Kafamda bunun gibi düşüncelerle Poseidon kulübesine doğru yürüdüm.
Konu: Bir gün daha bitiyor... 
Ptsi Ara. 20, 2010 5:05 am