Kampa geleli bir-iki gün olmuştu ve ben hiç kulübeden dışarı çıkmamıştım. Kulübedeki kardeşlerimi sevmiştim tabii ki ama kampı da tanımam gerektiğini biliyordum. Tabii bunu kardeşlerim de biliyordu. Emily beni resmen kulübeden dışarı atmış, biraz kampı gezip sosyalleşmem gerektiğini söylemişti. Ona bir şey diyememiştim ve kendimi dışarıda bulmuştum. Hera kulübesindekiler pek sevilmiyordu sanırım, herkesin özyargılı bakışlarına maruz kalmıştım. Onların bu bakışlarını görmek beni çok kırmıştı, bir insanı tanımadan ondan nasıl nefret edebilirlerdi ki? Çok saçma ve mantıksızdı. Bakışlarını görmemek için başımı öne eğdim ve ayaklarım beni nereye götürüyorsa oraya gittim. Bir süre sonra burnuma iğrenç bir koku geldi. Tam... At pisliği kokuyordu yani. Başımı kaldırıp etrafa bakındım. sağ tarafta bir ahır vardı. Tanrım, atlar beni burada da rahat bırakmayacaklar, diye düşündüm. Küçükken bir attan düşmüştüm ve sağ kolum kırılmıştı. Tabii ki bir melez olduğum için çabuk iyileşmiştim ama okul gezisindeydik ve bütün arkadaşlarıma rezil olmuştum. O günü unutamıyordum açıkçası. Anılardan sıyrılmak için başımı iki yana salladım. Ahırların yanından geçip gitmek istiyordum ama Emily bu gün ne yaptığımı sorarsa hiçbir şey, demek hiç de akıl karı değildi. Bazen çok sert olabiliyordu. İçimden atlar mı Emily mi deyince atları tercih ettim. Ahırın içine girdim. Normal bir ahır gibiydi işte, at kokusu, kişnemeler, kanatlar... Ne, kanatlar mı? Gözlerimi şu anda önümde duran ata çevirdim. Bunların kanatları vardı! Ama nasıl? Sonra hatırladım. Ben çok küçükken, Olimpos'ta yaşarken birkaç tane görmüştüm. Tanrıça Hera onlara pegasus denildiğini söylemişti. Gerçek attan tek farkları kanatları olmasıydı bunların, diye düşündüm. Bir de ölümsüzlerdi tabii. Önümde duran pegasusa iyice baktım. Başı beyazdı, ama yelesi ve bedeni biraz daha koyuydu. Daha krem rengi gibiydi, sanırım buna açık şampanya rengi diyorlardı. Ayakları ve kuyruğu da beyazdı. Bana bakarken kuyruğu heyecanla sağa sola sallanıyordu. Bir kere kişnedi. Geri çekildim. Bunlar da diğer atlar gibi çiftelerse işim zordu. O sırada arkamda birisinin olduğunu hissettim. Tetikte bir şekilde geriye döndüm. Arkamdaki Argos'tu. Ona gülümsedim. Beni babamın elinden kurtarmıştı, ona ve Hera'ya her zaman minnettar kalacaktım. Argos pek konuşmazdı, her yerlerinde gözleri vardı. Bu yüzden sadece bana gülümsemekle yetindi. Beni şaşırtan bir şekilde elini pegasusa doğru uzattı. Pegasus onun elini yaladı ve kişnedi. Argos'tan güven alarak pegasusa elimi uzattım. Elim korkudan titriyordu ama ama pegasus benimkini de gayet tasasız bir şekilde yaladı. Güldüm. "Çok tatlı bir pegasus bu!" dedim gülümseyerek. O sırada ahırlara birisi girdi. Bir ahırın kapısını açıp içindeki pegasusun eğerinden tuttu ve dışarı çıkardı. "Bu onun pegasusu muydu?" dedim merakla. Argos başını evet anlamında salladı. "Benim de pegasusum olabilir mi?" dedim ardından. Gülümseyerek tekrar başını salladı. Bu harikaydı! Bu pegasus pek çifte atacak gibi değildi, hem çok tatlıydı ve sürekli elimi yalıyordu. "Ben bunu almak istiyorum." dedim karşımdaki pegasusu göstererek. Sanırım birisinden falan izin almamıza gerek yoktu, Argos sadece başını salladı ve dışarı çıktı. Ben de pegasusun başını okşadım. Ona alışmaya başlıyordum. Ona bir isim bulmuştum bile. Emily'ye bugün yaptığım şeyi anlatmak için sabırsızlanıyordum. Son kez pegasusuma gülümsedim ve ahırdan çıkıp kulübeme doğru yürümeye başladım.
Konu: Atlardan korkan kızın pegasusu oluyor 
Salı Ağus. 02, 2011 9:41 pm