4. Yarış (9 Ekim 2010-Saat: 16:00~23:00 arası)

Anna sayesinde kurtulmuştum.Artık daha dikkatli olmalıydım.Etrafıma sinsice baktım.Korkudan beni farkederler diye nefes bile almıyordum.En sonunda kendimi rahat bıraktım.Ve derin bir nefes aldım.Bir ağacın arkasına saklanıp beklemeye başladım.Arkamdan küçük bir ses geldi.Gergince durmaya başladım.Ve birden tekme attım.Bu Alex'di.Başımı öne eğdim ve,

''Upss..özür dilerim.''

Diye mırıldandım.Alex zorla ayağa kalktı ve üstünü silkelledi.Bana sinirlice bakarak,

''Bir daha olmasın lütfen.''

Dedi.Bağıramıyorduk.Çünkü bizi bulmalarından korkuyorduk.Alex'in elini tuttum ve yavaşca ilerlemeye başladık.Umarım biz yenerdik!

(Özür dilerim hemen yazmak için bazılarını okumadım eğer yanlış yazdıysam mesaj attın hemen düzeltirim )

Selly yazışında hiçbir sorun yok

Diğerleri de yazablir mi yarışa?! Çok uzadı bu

Arkadaşlar neden başkası yazmadı? Tanrıça Artemis bu gidişle ya yarış iptal edilecek ya da yeniden yapılacak. Çok uzadı gerçekten.

Şimdi kimin yazması gerekiyor??

Rose'un yazması gerek sanırım canım. Anna-Sat-Selly yazdı en son. Rose sanırım evet.

Rose'un mazeret izni var ama yine de gelip yazmaya çalışacaktı kızlar, sırasını atlayabilirsiniz o gelene kadar.

O zaman Anna yazacak. Anna seni bekliyoruz. Bir dahaki başlığı kendim açıp bizzat düzenleyeceğim yani, çok karıştı. Olmadı Tanrıça Artemis düzenler.

Sat tekrar bir kaç kişiyi esir almıştı ama bu sefer nereye saklandıysa onu bir türlü bulamıyordum.Sinirlenmiştim,ardından Mia'nın bayrağa yaklaştığını gördüm,almak üzereydi ama bu gün şanslı değildik,Rose fark ettiği gibi Mia'yı sırılsıklam etti.Bu iş beni kızdırmaya başlamıştı.Bu yüzden Rose'un dikkatini dağıttım,hiç olmazsa bize zaman kazandırırdı.Tam o sırada Mitch okçuların etrafını bitkilerle donattı.Savunma zayıflamıştı.Mike,Arthur ve ben gidip bitkileri kesmeye başladık ve Mitch'in aklını biraz karıştırdım.Bitkilerden kurtulmuştuk.Sonra Sere'nin sesini duydum,avcıları bulmuştum.Sat'i gördüğüm anda işi bitirmeyi planlıyordum ama sürekli yer değiştiriyorlardı.Çok sinirlenmiştim,sanırım yeni taktikler geliştirmem gerekiyordu.

Anna bizi az kalsın yakalarken hepsini topladım ve başka bir yere götürdüm.Seslerini kesmelerini söyledim.Eğer ağızlarını açacak olurlarsa hepsini doğrayacağımı da söyledikten sonra yeni esir bulmaya gittim.Bunları şaka olsun diye söylüyordum zaten bunu onlar da biliyorlardı.Ama yine de bu yarışı kazanmalıydık.Taktik olarak iyi gittiğimizi söyleyebilirdim.Kendime yeni esir aramaya giderken de Rose ve yanındakilerin bayrağı alabilmesini umuyordum.Bunu umarken karşıma Steward Thurstan çıktı.Onu avlamak o kadar istiyordum ki..Hayalimdi bir Ares çocuğunu avlamak.Oku attığım gibi vurdum onu.Yerde bayılmış yatıyordu zavallıcık.Hemen diğer esirlerin yanına götürdüm.Yer değiştireceğimizi söyleyerek onları kenara doğru itekledim.Esirlerimle beraber eğleniyordum şu anda.Yeni esirler de avlamaya gidecektim ama şimdi elimdekileri korumak için orada kaldım.Biraz bekledikten sonra esirlere döndüm.

-Bir yere ayrıldığınız anda ertesi gün sizi oklarımla avlarım.

Bu yarışta çok serttim,biliyordum.Biraz esir alınabilecek kişi var mı diye etrafa bakındım.Kişi göremeyince esirlere göz kulak olmaya karar verdin ve başlarında dikildim.

(Gecikme için üzgünüm!!)

Liderlik ettiğim takımım çok iyi gidiyordu, Sat art arda mavi takımdaki melezleri esir alıp duruyordu. Başımdaki miğferin kırmızı tüyüyle bir süre oynadıktan sonra, karşı takımdaki herkesi esir alsak bile, liderlerini etkisiz hale getirmeden bir işe yaramayacağını kavradım. Yapmam gereken basitti: Lucy'yi bulacaktım. Yanımda duran takım arkadaşlarıma karşı takımın bayrağını almaya odaklanmalarını söyledim ve ormanın derinliklerine doğru süzülüp gözden kayboldum. Issız bir açıklığa vardığımda, sinsi bir sırıtışla bir kayaya oturdum ve ayağımla ritim tutarak beklemeye başladım. Ne de olsa Hades kulübesi bizim taraftaydı ve bayrağı almayı başaracaklarından emindim. Zihnimin çağrısına kısa zamanda kulak veren Lucy, hemen yanıbaşımda bitti. Ona bakarak sırıttım ve elindeki oklardan birini yayına yerleştirmesine fırsat vermeden hançerimi üzerine doğrultup onu ıslatmaya başladım. Aslında, ıslatmak yaptığım şeyi anlatmak için zayıf kalırdı: onu bir güzel boğulmanın eşiğine getirmiştim.

"Lucy, seni esir almıyorum, takımımın çıkarları için kullanıyorum. Ya boğulursun, ya da kırmızıların bayrağınızı almasına izin verirsin." dedim. Bir süre durakladıktan sonra zeki Athena kızı, "Yaptığın hileye girer." cevabını verdi. Kahkaha atarak ayağa kalkmasına yardımcı oldum ve "Bunu sen mi söylüyorsun?" dedim. Bir elimle sıkıca kolunu kavramıştım, diğer elimle de yüzüne doğru yönettiğim hançerimi tutuyordum. Başka şansının olmadığını anlayarak kafasını salladı ve birlikte mavi takımın bayrağının bulunduğu yere doğru ilerlemeye başladık. İstese o anda ani bir manevrayla veya zihin gücüyle elimden kurtulabilirdi ama beni şoka uğratarak kaçmak için hiçbir girişimde bulunmadı. Gözlerimi kısarak bunun nedenini kavramaya çalıştım ama hiçbir mantıklı açıklama bulamadım. Yaklaştığımızda Lucy, bayrağı koruyan arkadaşlarına hitaben "Geçmemize izin verin." dedi. Esir alındığını veya tarafımdan kullanıldığını söylememişti, benim de oyununu bozmaya niyetim yoktu. Yapmaya çalıştığı şeyi gerçekten merak ediyordum.

Bayrağı koruyan mavi miğferli tayfa gerçekten de geçmemize izin verdi. Şaşkınlıkla onlara baktım ve bayraklarına uzanmak için Lucy'yi bıraktım, kazanmama saniyeler kala gülümseyerek "Bu kadar kolay olacağını asla tahmin edemezdim!" dedim. O anda, Lucy'nin sesiyle büyü bozuldu: "Bu kadar kolay değil zaten." ve sonra mavi takımın tüm mensupları üzerine saldırarak hançerimin elimden kaymasına neden oldular, 2 dakika içinde tamamen etkisiz hale getirilmiş ve elenmiştim, kollarımı kavuşturup yere çöktüm ve Lucy'nin konuşmasını dinledim... "Yol boyunca beni esir tutmana izin verdim çünkü Sat takımımın yarısını esir almıştı ve orman sizinkilerden geçilmiyordu, kendi bölgeme ulaşabilmek için en güvenli yol buydu. Senin esirin olduğumu düşündükleri için kimse bana saldırmadı, böylece kendi ayaklarınla bizim bölgemize gelip esir olduğun halde, kimse nerede olduğunu bilemeyecek." Dudaklarımı büzerek çevremdeki düşman askerlerine baktım ve "Ama daha hiçbir şey bitmedi. Takımımdan birçok üye hala bayrağınızı almak için çalışıyor ve onlar buraya geldiklerinde, ben de kurtulmuş olacağım." dedim. Lucy sözlerime sinir bozucu bir kahkahayla cevap verdi, sonra güvenli bölgelerinden çıkarak tekrar ormandaki ağaçların arasına dalarak gözden kayboldu. İçimden takım arkadaşlarıma dua ediyordum, Lucy'nin bu mutluluğu tekrar yaşamasını istemiyordum, onu yenmemiz lazımdı!

Karşımda duran esirlere döndüm ve hepsine bakarak kıs kıs güldüm.Artık bayrağın bulunup yarışın bitmesini diliyordum,çünkü yarış çok uzamıştı.Herkes birbirini esir alıyor,saçma sapan taktikler izleyerek yeni esir almak yerine esirlerini bırakmaları onlar için çok daha iyi olurdu,ama ne yapacaksın strateji farkı.Stratejiler üzerine düşünürken esirlerime baktım.Aslında onlar esir alınmayı pek takmamış gibilerdi,zaten hep beraberlerdi.Birlikten kuvvet doğacağını düşünüyor olmalılardı,ama yanılıyorlardı.Kuvvet,şu an avcıdaydı;ve avcı şu an bendim.

Onlara bakıp,onlara acırken biraz daha avlanmam gerektiğini düşündüm ama esirlerin başına dikecek bir Pace'm olmadığı için yoldan geçen Nyks çocuklarını gördüm.Thenoma'yı çağırdım,esirlerle ilgilenip ilgilenemeyeceğini sordum.Thenoma yarışta lazım olabilirdi,ama o gaddar tarafıyla esirleri korkutursa daha iyi olabilirdi.Görevi kabul eden Thenoma'ya teşekkür edip,iyi şanslar diledim.Zavallı esir melezler,kim bilir daha neler göreceklerdi...

Avlanmak üzere ormanı dolaşmaya çıktığımda tanıdık bağırışlar duyuyordum.Oraya kadar ilerlediğimde ise Rose ve Lucy'i gördüm.Lucy ormana doğru dalarken Rose'un esir alındığını farkettim.Tabi kan beynime sıçradı.Bizim en güçlülerimizden birini esir almışlardı.Hemen oklarımı atıp,onları yaralamayı düşündüm ama hemen bunu yapmanın doğru olmadığını biliyordum.Acele işe şeytan karışır.Bunun üzerine çevreden yardım aramaya gittim.Karşıma çıkan Stell,Robyn ve Hector'u ilk kez görmüş gibi şaşırdım ve sevindim.Onlara Rose'u gösterince Stell hemen olaya el koymaya gidiyordu ki Robyn onu tuttu.İkisine de bakışlar attığımda daha ciddi olmaları gerektiğini anladılar ve ardından ormanın derinliklerine gittik.Konuşup,plan yapacaktık ama karşıdan gelen Lucy'i gördük.Herkes bana bakınca ben de Lucy'nin önüne ok atmak zorunda kaldım.Lucy etrafına bakındı ve bağırdı.Avcıyı istiyordu.Biz de birini vermek zorundaydık ve bu ne ben ne de Hades çocukları olacaktı.Ortalıkta gezen Lulu'yu gördük ve kolundan çekerek Lucy'nin önüne sürdük.Ardından kaçarak bayrağın olduğu yere gittik.Bayrak tam karşımızdaydı ama onu koruyorlardı.Hades çocukları anlaşmış gibi aynı anda bayrağa saldırdıkları zaman ben de bayrağı koruyanlara doğru rastgele ok atıyordum.Kime geldiğini bilmiyordum ama bağırışları duyuyordum.Stell,Rose'u çözdü ve ardından Lucy geldi.Kırmızı takım kazanmıştı.Rose,Lucy'e güzel bir bakış attı ve ardından hepimiz başarımızı kutladık.

-Kırmızı takım,kırmızı takım!

(Rpout: Athena'nın da izni doğrultusunda,yarışın daha fazla uzamaması için bayrak yarışı bu kadar herhalde.)

(Bence de yeter ama keşke kazansaydık )

Poseidon kulübesi
Hades kulübesi
Hera kulübesi
Artemis kulübesi
Hermes kulübesi
Demeter kulübesi
Hephaistos kulübesi
Nyks kulübesi

Hepinizi tebrik ederim.