Dünya Evi Macerasi !

Ağaca yaslanmış dururken bugün olacakları düşünüyordu Aldrick. 10 yıl önce “ Benimle çıkar mısın ? “ deyişi hala aklındaydı. Thalia düşünmüş gibi yaptıktan sonra “ Evet ! “ diye bağırmıştı. 10 yıl boyunca tartışmışlardıama hiçbir zaman ayrılmamışlardı. Birçok görevde zor durumdayken Thalia ilemutlu günler hayal etmişti. Fakat mutlu günlerde hiçbir zaman aklından böyle bir şey geçmemişti. Her zaman yan yana denize baktıklarını, ona sarıldığını falan hayal etmişti. Şimdide gelecekteki olayları hayal ediyordu. Fakat bu olaydan sonra kolay kolay gerçekleri hayal edemeyeceğini biliyordu.

Düşünmeye devam ederken arkadan birisi onu yavaş bir şekilde ittirmişti. Arkasına baktığı zaman ağabeyi Leonardı görmüştü. Onun ilginç tavsiyeleri ona her zaman yardımcı olmuştu ve bugünde tavsiyeye ihtiyacı olduğunu hissediyordu. “ Selam ağabey. Mekan iyi mi sence ? Nasıl olmuşum? “ dedikten sonra dediklerinin Thalia’nın dediğine emin olduğu için gülmeye başlamıştı. Leonard “ Sanırımı 10 yıl önce bir yanlışlık olmuş. Sen Afrodit’in oğlusun sanırım “ dedikten sonra beraber gülmeye başlamışlardı. Hemen bir yere yaslanmış muhabbet etmeye başlamışlardı. Muhabbet ederlerken mekana bakıyorlardı. 10 yıl önce Paris’e yine düğün için geldiklerini hatırlayınca gülümsemişti Aldrick. Ağabeyi Marcus’ta Paris’teki kır bahçesinde evlenmişti. O gün Marcus’a Aldrick yardım ediyordu, bugün ise tam tersi. Bugün birçok şeyi Marcus yapmıştı. Leonard ise Aldrick’le ilgileniyordu. Düğün olayı gittikçe daha da değişik bir hale girmeye başlayacak gibi hissediyordu Aldrick.

Mekana bakarken bütün dikkatlarin kendinde olduğunu hissetmişti.Bu normaldi fakat hiçbir zaman dikkatlerin üstünde olmasını sevmemişti.Melezler içki içerken yanına Helen gelmişti. Yanağına bir öpücük kondurduktan sonra onu kucaklamış ve“ Nasılsın Helen ? Eğleniyor musun “ demişti. Helen de “ Evet Aldrick amca, burası çok eğlenceli. Sen nasılsın ? “ demişti. Aslında Aldrick iyi değildi ama Helen’i üzmemek için “ Çok iyiyim. Gel senle biraz gezinelim.” Dedikten sonra Luna’ya işaret etmiş ve gezmeye başlamışlardı. Helen oynadığı oyunların neredeyse hepsini Aldrick’e anlatmıştı. Aldrick oyunların çoğunu biliyordu fakat bilmiyormuş gibi yapıyordu. En sonunda yolculukları bitmişti. Aldrick Helen’i annesine verdikten sonra Kevin’ın geldiğini görmüştü. Kevin’ın elinde 10 yıl öncesi gibi yine bir şarap vardı. Kevin’ın yanında Leonard da vardı. Şarabı açtıktan sonra,beraber muhabbet etmeye başlamıştı Kevin, Leonard ve Aldrick.

Spoiler:

''Tamam biraz aşağı gel... Güzel beni şuraya bırakmanı istiyorum. Takım elbisem arkada mı ?'' Küçük kardeşim evleniyordu ve bir helikopterin pilotuyla tartışmaya girmek üzereydim. Aslında suç onun değildi ama her neyse... Geç kalmış olabilirim diye endişeleniyordum. Eğer geç kalırsam küçük kardeşlerimden hiçbirinin beni affetmeyeciğini biliyordum. Hem bana komedyenlik gibi bir fırsat verilmişken bunu kaçıramazdım. Tabi birde güzel yerlerde , güzel kızlar olurdu bunu unutmamak lazım. Pilotu sarstım ve sorumu tekrarladım ''Takımım arkada mı ?'' Pilot hafifçe kafasını aşağı yukarı ''Evet'' manasında salladı. Pilotun yanından kafamı çektim ve arkaya doğru ilerledim. Helikopter büyük olduğundan arka bölüme açılan bir kapı vardı. Kapıyı açtım ve etrafa bakıp takım elbisemi aradım. Tam ortada küçük kardeşime getirmeye söz verdiğim büyük HoverCraft duruyordu. Böyle araçları severdim çünkü hem karada hemde suda gidebiliyorlardı. Ve ummm... Bu araç eskiden benimdi... Elimden geldiğince içinden silahları toplamaya çalışmıştım ama bir yerlerden silah çıkarsa yinede şaşırmazdım... Sonuçta benim aracımdı değil mi ? Herneyse. Takım elbisemi bir kutunun üstünde durarken gördüm ve ona doğru ilerledim. Üstümdeki Nano giysinin katlanmasını istedim ve takım elbisemi giydim. Duvara asılı olan aynaya ilerledim ve kendime baktım... ''Oww bu yakışıklı şeytan da kim böyle ?'' Kendimi biraz övdükten ve kravatımı en az 5-6 kere düzelttikten sonra pilotun yanına geri döndüm. İniş bölümüne yaklaşmıştık. Pilota döndüm ''Helikopteri arkası dönük şekilde , yavaşça alçalt... Paketi oraya çıkarmak istiyorum...'' Pilot yine kafasını salladı ve alçalmaya başadı. Birkaç saniye geçtikten sonra bulutlardan aşağıda duruyorduk... Yani isteyen bizi görebilirdi. Zaman kaybetmeden arkaya gittim ve aracın içine atladım. Aracı çalıştırdım ve ilerlemeye hazır konumda tuttum. Bir HoverCraft'ı kontrol etmek o kadar kolay değil...
Helikopterin arkasındaki kapı yavaşça açılmaya başladı ve pilot alçalmayı kesti. Kapının yavaşça açılmasını bekledim. Kapının yarısı açıldığında fark ettim ki çoğu insan helikoptere bakıyordu. Kendimi beğenmiş bir ifadeyle gülümsedim. Kapı tamamen açıldı ve HaverCraft öne fırlayıp insanların arasından geçti. Aracı durdurdum. Hafifçe gerindim. Helikoptere döndüm ve tamam işareti yaptım. Pilot hemen havalandı ve geri istikamette ilerlemeye başladı. Boynumu oynattım ve bir kez daha gerindikten sonra HoverCraft'tan aşağı atladım. Etrafımdaki insanlar bana sanki çok ilginç bir şey görmüş gibi bakıyorlardı. Acaba paraşütle atlayıp gelseydim nasıl olurdu diye düşündüm... Önüme gelen birine ''Ben Knıght... Kevin Knıght...'' Falan derdim herhalde. Bu arada etrafımda Küçük kardeşlerimi aramaya başladım. İlerde tanıdığım birkaç kişiyi görmüştüm. Derin bir nefes aldım... ''Hmm sanırım bu sefer doğru yere geldim !... Yoksa lütfen bana yine bir filmin set çekimlerine geldiğimi söylemeyin... Çünkü geçenkisinde gördüklerimden yola çıkarak diyebilirim ki... Bu sefer buradan gitmem'' dedikten sonra en yakındaki güzel kızlardan birine göz kırptım. Kız güldü ve bana baktı. Etraftaki birkaç kişide güldü ve aralarında konuşmaya başladılar. Derin bir iç çektim... ''Hey düğün için geldik... dikkatinizi dağıtmayın !'' dedikten sonra etrafta gezinmeye başladım. Çok geçmeden fark ettimki Alex ve Thalia buralarda bir yerlerde değildi. Daha derin bir araştırmaya başladım ve 6-7 dakika sonra Alex'i bulmayı başardım. Yanına gittim ve bana arkası dönükken ona laf attım... Bakalım dediklerim dinleniyor mu ? ''Hey fıstık ! ... Benimle dolaşmak ister misin ? '' Tam arkasında duruyordum. Birden araksını dönüp bana yumruk atmaya çalıştı. Eğitimim sağ olsun yumruğunu engellemeyi başardım. ''Sakin ol...'' dedim kahkaha atarak. Bana baktı ve yüzünü ne olduğunu anlamaya çalışır gibi baktı. Alnı kırşıtı ve ''Kev... Ne yapıyorsun ?'' Elini bıraktım ve ''Bende seni gördüğüme sevindim küçük kardeşim !'' deyip ona sarıldım. Onu bıraktığımda derin bir nefes aldı ve gülümsedi. Bende sırıttım ve ''Thalia nerede ?'' dercesine ellerimi kaldırdım. Gülümsemesi büyüdü ve ''Gel'' dedi. İlerlemeye başladı ve bende onu takip ettim. Sadece yana döndü ve birkaç adım ilerledi. Bir kapının önünde durdu ve gülümsedi. Bende ona gülümsedim ve kapıyı açtım. Hififçe kafamı içeri soktum ve etrafa baktım. Thalia yanda oturuyordu ama bana arkası dönüktü. Yavaşça kendimi fark ettirmeden içeri girdim ve gölgenin yoğun olduğu yere gidip orada durdum. Görülmem imkansız ötesiydi. Birkaç saniye sonra Alex içeri girdi ve etrafına baktı. Tahlia'ya döndü ve ''Kev nerede ? '' dedi. Thalia ise ''Kev geldimi'' dercesine ona baktı. Alex beni tanırdı. Onun için cama doğru ilerledi ve dışarı baktı. Thalia'da onun yanına gitti ve birlikte dışarıyı taradılar. Zaman kaybetmedim ve ikisinin arasına girerek farkettirmeden bende dışarı bakmaya başladım. En sonunda Thalia yanında birşey olduğunu anladı ve benim tarafıma baktı. Bende ona baktım. Gülümsedim ve şöyle dedim ''Ohh selam küçük kardeşim !''

Aceleyle küpelerini taktı.Bugün biricik kardeşinin düğünü vardı,elinden geldikçe iyi süslenmeliydi çünkü,kardeşini düğünün de küçük düşürmek isteyeceği son şeydi.İnsanlar çok süslü,çok güzel bir düğün olarak konuşacaktı.Çünkü,bu düğünü birkaç ay önceden ayarlamışlardı.Hepsi hazırdı.Aceleyle mavi topuklu ayakkabılarını da giydi.Elbisesini giymemişti.Bu,onun sadece düğün öncesi elbisesiydi.Kulübesinden çıktığında,etrafa göz gezdirdi.Gülüşler,çığlıklar...Pegasus ahırlarına giderken,topuklu ayakkabılarının tıkırtılarından başka hiç bir ses duymuyordu.Bu sessizlik onu şüpelendirmişti,geç kaldığını düşünerek adımlarını hızlandırdı.Ahıra girdiğinde samanların sesi sinirini bozsada takmamaya çalışarak pegasusunu aramaya başladı.Nala,hemen peşine çıkmıştı Lara'nın.Bu yüzden kolay olmuştu iş.Pegasusuna binen Lara,acelesi olduğundan sevmedi pegasusunu.Üzüldüğünü belli etmek için hıçkırmaya başlayan Nala,gerçekten kendisini acıtmasını gerçekten çok iyi biliyor gibi görünüyordu.Dayanamayıp sevmeye başladı Lara pegasusunu.En fazla beş dakika sevebildi ancak.Yine de bununla yetinen Nala,hızla uçtu.Etrafı seyrederek Paris'e gelen Lara'nın içi kıpır kıpırdı,kendisi evleniyordu sanki.Mekanın içine girdiğinde büyülenmişti! Gerçekten kardeşleri ve arkadaşları iyi iş çıkarmışlardı.Kenarda gelenlerle el sıkışan eniştesini gördü.Hemen yanına koştu elini sıktı. "Hayırlı olsun enişte! Kardeşimi üzersen karşında beni bulursun bilmiş ol! Birde kimyasal aletlerle Kev'i." Diyerek kıkırdadı.Eniştesi de güldü ama çok heyecanlı olduğunu hissedebiliyordu.Kim heyecanlanmazdı ki! Eniştesiyle muabbet ettikten sonra arkadaşlarıyla şakalaşan büyük kardeşi Kev'i gördü.Yanına gitti gülümsemesini devam ettirerek. "Ee,nabersin büyük kardeş?" Büyük kardeşi Kev,bana dönmeden önce karşısında hayranlıkla ona bakan bir kıza göz kırptı.Gözlerini devirdi Lara.Çakma abisi ve çapkınlıkları! "İyiyim,hatta süperim!" Dedi Kev gülerek.Gerçekten havasında olmalıydı. "Thalia'yı gördün mü?" Kardeşini görüp sarılmak ve heyecanlanmamasını söylemeyi o kadar çok istiyordu ki...Kev kafasını salladı gülümseyerek.Lara'nın bileğinden tuttuğu gibi bir odaya çekti.Kapıyı açtığında Thalia'yı yanında da Alex'i gördü.Kev'e kaşları çatık bir şekilde baktı. "Sen benden önce mi geldin?" dedi merakla.Kev kafasını salladı. "Yani ben geç mi kaldım?" Kev gülümsemesini derinleştirdi ve kafasını salladı tekrar.Derin bir şekilde ofladı Lara.Sonra gözlerini Thalia'ya çevirdi.Heyecanlı olduğunu anlamıştı hemen.Nasıl olmazdı ki? Düğünüydü bu onun.Kardeşinin yanına koştu hemen.Ellerini sıktı. "İyi misin?" Thalia derin derin nefesler alırken bir yandanda etrafa bakıyordu ve Alex'e sorular sıralıyordu. "İdare ederim." (Rengin uyuşmadığını biliyorum.Kusura bakmayın.)Diyen Thalia'nın yüzüne gülümseme yayıldı.Onu gülümseyerek gören Lara'nın gülümsemesi derinleşti. "Zaman geldi." Dedi Alex.Lara,neyin zamanı geldiğini bilmiyordu ancak umrunda da değildi.Herşeyin güzel olacağından adı gibi emindi tabii.

Lara'nın kıyafetleri:

Bugün çok yakın dostum olan Thalia evleniyordu. O kadar heyecanlıydım ki! Onu gelinlik içerisinde süzülürken görmek ve evleneceğini bilmek ! Kampa ilk geldiği günü bile hatırlıyordum. Çok güzel bir Afrodit kızıydı. Nedimesi olduğum için daha bir heyecanlıydım tabii. Düğünleri Paris 'te olacaktı. Aşkın ve tutkunun şehri Paris. Paris'e gitmek için Ferrarim'i aldım. Pegasusumu uzun süredir çok kullanmıştım ve bitkin düşmüştü. Ona biraz sürpriz olsun diye Ferrarimi kullanacaktım. Araba kullanmayı ne kadar iyi bilmesem de hiç kullanmamış değildim.

xxx

Uzun ve sıkıcı bir yolculuğun ardından hava alanına varmıştım. Arabamı oto parka park edip gittim. Uçağın kalkmasına 10-20 dakika vardı. İçeri alışlar başlanınca uçağa oturdum. 3-2 saatlik sıkıcı bir hava yolculuğundan sonra Zeus'un dedem olduğuna şükrettim. Hem ben erkek tarafıydım. Oğlunun düğününe giderken de garip bir şey yapmazdı zaten. Düğün de giyeceğim kıyafeti elimde tutum ve Gelinin olduğu odaya girdim. Thalia hazırlıkları yapmaya başlamıştı bile. Hazırlıklarını yetiştirmeye çalışıyor ve düğün öncesi kıyafetini çıkartıyordu. Baş nedime ile Thalia'yı yalnız bıraktıktan sonra bir kokteyl masasına oturdum ve hafif bir içki söyledim. Bir yandan rüzgarın verdiği esinti ile saçım bozulurken bir yandan Paris'in aşk kokusunu içime çekiyordum.

Düğün kıyafetim.:

Üstünü değiştirdikten sonra her şeyin hazır olduğunu düşünüyordu Kevin. Her zamanki gibi rahat olmayı seçmişti. Üstüne bir siyah bir gömlek ve siyah bir ceket giymişti. Kravat takmayı hayatı boyunca sevmemişti ve bugünde giymeyecekti. Garip gözükeceğini biliyordu ama annesinin tavsiyesi üzerine her zaman istediği gibi yaşıyordu. “ Yeter bu kadar düşünce.Böyle giderse geç kalacağım. “ diye mırıldandıktan sonra kamptan getirdiği şarabı çıkarmış, masanın üstüne koymuştu. Kulübedeki en eski şarabı buraya getirmişti. Şarabı torbaya koyduktan sonra otelinden çıkmıştı.

Kiraladığı jeep’e bindikten sonra şarabı yanına koymuş ve düğün yerine doğru gitmeye başlamıştı. Bazı yerlerde davetiyeye tekrardan bakmış, bazen de mekanı sorduğu kişiler olmuştu. En sonunda düğünün yapılacağı yeri bulmuş, otomobilini park edebilmişti. Şarabını aldıktan sonra Aldrick’i bulmuştu. Şansına yanında Aldrick’in ağabeyi Leonard da vardı. Tokalaşmadan sonra şarap açılmış, muhabbet başlamıştı. Neredeyse 10 yıl önceki konulara değinmişlerdi, hepsini hatırlıyorlardı. Bir süre sonra Leonard “ Aldrick zamanı geldi .” demiş ve Aldrick’i götürmüştü. Kevin’da boş bir sandalye bulup oturmuştu. Aldrick’i 11 yıldır tanıyordu ama onu hiçbir zaman böyle heyecanlı görmemişti. Evlenmek garip bir duygu sanırım diye düşünürken aynı zamanda şarabını içiyordu.

2-3 saat sonra etraf kararmıştı. Ortam gerçekten de çok romantik gözüküyordu. Sandalyesi piste bakarken dans edenlere bakıyordu. Aldrick ve Thalia’nın mutlulukları gözlerinden okunuyordu. Marcus ve Luna dans ederlerken Helen Drake’in yanındaydı. Kevin, Helen’i çok severdi. İstekleri kendisi kadar tatlıydı. Helen’in yanına gitmek için ayağa kalktığında gözüne birisi takılmıştı. Kızın güzelliğinden Afrodit’in çocuğu olduğunu anlamıştı. Bir anlığına da olsa göz göze gelmişlerdi. Kız bir anda kafasını yere indirmişti. Utandığı her halinden belli oluyordu. Kevin ise bu kızla tanışmaya niyetliydi. Gülümseyerek kızın yanına gitmiş ve “ Merhabalar, eğer dans edecek bir partneriniz veya arkadaşınız yoksa, dans edebilir miyiz ? demişti. Hayatı boyunca bu kadar kibar olduğunu hatırlamıyordu. Kızın ağzından “ Neden olmasın ? Bu arada ben Elyssa. “ demişti. Kevin’da “ Ben de Kevin. Tanıştığımıza memnun oldum. “ dedikten sonra en sevimli gülümsemesini yerleştirmişti suratına. Dans pistine geldiklerinde Kevin kalp atışlarının hızlandığını hissetmişti. Aynı olayın Elyssa’da da gerçekleştiğinihissediyordu. Dans ederlerken Kevin kendini garip hissetmeye devam ediyordu. En sonunda dayanamamış ve “ Eğer partnerin yoksa, partnerim olur musun ? “ demişti. Bu duyguyu ne zamandır hissetmemişti. En son 10 yıl önce birisine partnerlik teklifi etmişti. Şimdi ise karşısında çok güzel birisi vardı. Elyssa’nın “ Evet “ fısıltılarını duyunca heyecanı mutluluğa dönüşmüştü bile.