Kardeşlerin Yeraltı Macerası - 2

61. Cerberus ile bir macera yaşa.
Mekan: Kolay ölüm.
Katılacaklar: Serbest.

---

Hala bu yaptığı yüzünden Jüpiter'e öfkeliydi fakat artık geri dönüşü yoktu. Hiç beklemediği bir anda, Diona ile kendisini yeraltında bulmuşlardı... Tuhafın da ötesinde bir durumdu ve sinirleri artık bunlara daha fazla tahammül edemeyecekmiş gibi hissediyordu. Zaten bir de babası onları NSÖ Plakçılık'a ışınlarken kafasını yere vurmuş olması vardı. Arkalarda bir yerlerde, hala o sızıyı hissedebiliyordu. Yanında kız kardeşi olmasa şu ana kadar sinirden tüm hayatını boşverir, babasına ağza alınmayacak söyler söyler ve muhtemelen buharlaştırılırdı fakat, Diona'yı da düşünmek zorundaydı. O artık kocaman bir kız olmuştu ama Drake için durumu hala değişmemişti, o göz bebeğiydi. Asansörün kapıları açıldığında, kendilerini tuhaf, boş bir arazide buldular. İleride metro istasyonlarınınkilere benzeyen geçiş bölümleri vardı. Manzarayı asıl ilginç kılan şey ise, geçiş bölümlerinin hemen önünde duran yarı saydam dev köpekti. Sadece dev kelimesi, kesinlikle onu tabir etmek için yetersiz kalıyor gibiydi. Köpek, daha doğrusu canavar, tam üç başa sahipti. Gözlerini kısarak bir süre düşündükten sonra Drake, bu yaratığın yeraltının bekçisi Kerberus olduğunu hatırlayarak ürperdi. Diona da aynı sonuca vardığı için, çaresizlikle "Ee, bir planın var mı? Kerberus oraya ölmeden önce geçmemize izin vermez."sorusunu yöneltti. Drake eliyle çenesini ovuşturmaya ve bir plan düşünmeye başladı. Köpekleri oyalamak için her zaman top kullanılırdı fakat ne yazık ki şimdi yanlarında top yerine kullanabilecekleri hiçbir şey yoktu. Aslında, buraya tamamen hazırlıksız geldikleri için bu çok doğaldı. Kaşlarını çatarak düşünmeye devam eden Drake, kullanabilecekleri tek şeyin kendileri olduğu sonucuna vardı. Diona'ya yan bir bakış attıktan sonra "Ben kartala dönüşüp onu oyalayayım, sen de bu sırada Kolay Ölüm girişini kullanıp Asphodel'e geç." dedi. Plan oldukça zayıftı, ölüm riski de epeyce yüksekti. Bir melezin hayatı için, oldukça geçerliydi. Diona kısa bir süre alacakları riski hesap ettikten sonra başka şansları olmadığını fark ederek "Tamam, pekala." cevabını verdi. Drake kardeşinin de onaylamasının ardından kartala dönüşebilmek için odaklanmaya başladı. Bu sırada sanki etrafındaki herkes -yani tüm ölüler ve hayalet köpekler- onu izliyormuş gibi tuhaf bir izlenime kapılmıştı. Yeraltında ilk kez biçim değiştirmeyi deneyecekti ve işe yarayacağından da pek emin olduğu söylenemezdi fakat başka şansları olmadığını çok iyi biliyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra, kartala dönüştüğünü hayal etti. Başta vücudu değişmemek için ona direnmişti fakat her zaman olduğu gibi galip gelen düşünce gücü olmuştu. Kollarının kaybolduğunu, kanatlarının belirdiğini, küçülmeye başladığı hissetmek, her zaman onu allak bullak ederdi fakat on yıldan uzun süredir bu güce sahipti ve artık duruma alışmıştı. Kartal halini aldığından emin olmak için birkaç kez kanatlarını çırparak havaya yükseldi. Yeraltında uçmak... Kesinlikle tuhaf bir duyguydu. Aşağıda onu izlemekte olan Diona'yı fark edince yapması gereken bir görevi olduğunu hatırladı ve doğruca Kerberus'un üstüne doğru inişe geçti. Köpeğin onu fark ettikten sonraki ilk tepkisi, devasa patisini kaldırıp tırnaklarını Drake'e geçirmek oldu lakin, Drake o koca tüy yığınından çok daha hızlı ve çevikti. Kerberus'un hamlesinden kolaylıkla kurtulmayı başardıktan sonra dev köpekten yavaşça uzaklaşmaya koyuldu. Eh, köpeklerin hareket eden şeyleri kovalamaya bayıldığı bir gerçekti ve yeraltının koca bekçisi de bu durumda bir istisna değildi. Dev cüssesiyle ayağa kalkarak Drake'i yakalamak için harekete geçti. Drake tüm gücüyle bağırdı -daha doğrusu öttü- Diona'ya bunun doğru zaman olduğunu anlatmaya çalışıyordu.

Asansörün kapısı açıldıktan sonra çıktıkları boş alan ona çok da tuhaf gelmemişti. Buraya daha öncede herkesten habersiz olarak gelmişti ve dev, üç başlı köpeği görünce şok yaşamamıştı. Aksine bütün bunların bilincindeydi ve bu yüzden babasına daha da çok kızıyordu. Onları buraya hazırlıksız yollamıştı ve yardım etme gereği bile duymamıştı. Aksine görevi bile söylememişti. Bunları düşündükçe sinirlense de ağabeyine bakıp kendine geldi. Kerberus'a bakıyor ve bir şeyler düşünüyordu. Evet şimdi babasına kızma zamanı değil, aksine Kerberus'u nasıl atlatıp içeri geçeceklerini düşünme zamanıydı. Kerberus'un altından geçen ölülere baktıkça tüyleri ürperdi. Oraya ölmeden girmek yasaktı, Hades bunu yasaklamış ve içeri melez sokmamak için elinden geleni de yapmıştı. Sakinleşmeye çalışırcasına bir anlığına gözlerini kapadı ve plan kurmaya çalıştı. Kerberus'u geçebilmek için onu oyalamak gerekiyordu, her köpek gibi o da topları severdi ama ona benzer hiçbir şey yoktu yanlarında. "Ben kartala dönüşüp onu oyalayayım, sen de bu sırada Kolay Ölüm girişini kullanıp Asphodel'e geç." Ağabeyinin bu sözleri üzerine gözlerini aralayarak ona bakmaya başladı. İlk başta direk itiraz etmeyi düşünse de bir an için sakinleşip düşünmeye başladı. Bu durumda ağabeyini tehlikeye atamazdı ama başka çareleri de yok gibiydi. Eğer direk Kerberus'un altından geçmeye kalksalar büyük ihtimal ölürlerdi. Umutsuzluk içinde "Tamam, pekala." cevabını verse de içi hiç rahat değildi. Aksine ağabeyine bir şey olacak diye çok korkuyordu. Kardeşleri arasında en sevdiği ağabeyi Drake'ydi ve onun için çok özeldi. Ona bir şey olmasına izin veremezdi ama şu an kartala dönüşü izlemekten başka çaresi yoktu. "Dikkatli ol!" diye arkasından seslenirken ağabeyi kartala dönüştü ve her zamanki gibi Diona'nın içi gitmişti. Hayatı boyunca ağabeyinin sürekli değişimini görse de hala alışamıyordu buna. Sonunda havalandığında onu izlemeye ve hazırda beklemeye başladı. Ağabeyi doğru zamanda ona geçmesini söylemişti ve o da bunu yapacaktı. Kerberus kartalı görünce önce patisi ile vurmaya çalıştı, ardından peşinden koşmaya başladı. Sonunda kartalın sesini duyduğunda abisinin ona geçmesini söylediğini umarak geçiş alanlarına doğru koşmaya başladı. Eğer anladığı yanlış bir şeyse ölümlerine sebep olabilirdi. Ama Diona artık her şeyin geçtiğinin ve durmaması gerektiğinin farkındaydı. Kolay ölüm sırasındaki ruhları itekleyerek koşmaya devam ederken Kerberus'un onu fark edip peşinden geldiğini görünce hızını daha da arttırdı. Kerberus beklediğinden daha da hızlı olduğunu fark ettiğinde son bir nefes alarak arkasına bakmadan önünde olan bir kaç ruhuda iterek Asphodel'e girdi. Hızını o kadar ilerletmişti ki biraz geç durabildi. Sonunda durup nefes aldığında, etrafına bakınıp ağabeyini aramaya başladı. Göremediği süre boyunca iyice korkmaya başlasa da, sonunda kanat seslerini duyması ve ileride normale dönen ağabeyini görmesi ile kendine gelerek hızla onun yanına gitti.

RP Bitmiştir. (Devamı Asphodel'de.)