Kardeşimiz Bizi Çağırıyor (2)

Judas öfkeyle yumruğunu masaya geçirmişti ve bana gelip gelmeyeceğimi sormuştu. Elbette gelicektim.Ahırlardan Pegasusları almıştık. Los Angeles'a uçuyorduk. Daha doğrusu Nakil sırasında ölüm plakçılık. Rebelian huzursuzdu ve yan gözle yanında uçan pegasus'a bakıyordu. "Sakin ol Rebelian" diye fısıldadım. Rebelian yanımızda uçan pegasus'tan daha iriydi. Atın gözleri rahatsızlık vericiydi. Rebelian hızlandı. Judas'ın atıda öyle. Judas'a baktım. Düşünceli görünüyordu. Rüzgarın gözümün önüne getirdiği saçları kenara ittim. Yer altına iniyorduk. Ölüler yine. Nefesimi bıraktım. Ani hava akımıyla aşağıya baktım. İnişe geçiyorduk.

Pegasus Ahırları'nda Phobos öfkem yüzünden heyecanlanmıştı. Bu pegasusu nereden bulduğumu çok merak ediyordum doğrusu. Çünkü resmen öfke ve nefretle besleniyordu. Şu anda da bende bunlardan bol miktarda vardı. Her şeyi biricik kardeşime borçluydum. Adını söylememişti ama içimden bir ses onu çok yakından tanıdığımı söylüyordu. Los Angeles yolunda düşünmek için çok fırsatım olmuştu. Yanımda biraz endişeli duran kardeşime baktığımda pegasususunun Phobos yüzünden huzursuzlandığını fark ettim. Bu yüzden Phobos'un kulağına "Sakin ol dostum, arkadaşını korkutuyorsun." dedim. Beni pek takmışa benzemiyordu ama bir süre sonra gözündeki alev parıltılarının gittiğini fark ettim. Bana bir ömür gibi gelen uçuşun ardından Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık denen yere iniş yaptık. Gitmemiz gereken yer Kolay Ölüm'dü, çünkü yeraltına girmek için bildiğim tek yol orasıydı. Ama önce Charon'la bir antlaşma yapmamız gerekiyordu.

Yere indiğimizde yalpaladım.Rebel'e tutunarak doğruldum. Kapıda duran güvenlikçiye baktım. Şimdi ona da biraz para vermek gerekiyordu. Ofladım. Ve rüzgardan karma karışık olan saçlarımı elimle düzeltmeye çalıştım. Bu sırada Greg güvenlikçiyle bir şeyler konuşuyordu. Elini cebine attı ve bir kaç drahmi çıkardı. İri yarı adamın eline tutuştururken adam sırıtıyordu. İçeri girdiğimizde sıcak ve havasız ortam yüzüme çarptı.Greg'e dönüp "Charon'u ben hallederim." dedim. Kafasını onay verircesine salladı. "Selam Charooon" dedim cıvıyan bir sesle. Kaşlarını çattı ve ayağa kalkarak üstünü düzeltti. " Ne var ?" dedi aksi bir sesle. Ve ben konuşmaya başladım. Ne kadar konuşursam Charon'un kafası o kadar karışıyordu. Nefes almak için ara verdiğimde "Anlaştık mı Charon ?" dedim. Homurdandı. Anlamadığını asla kabul etmezdi. "Evet evet. Anlaştık." Greg'e döndüm. Gözlerinden geçen tek bir cümleyi rahatlıkla okudum. Aferin kardeşim. Masanın üzerine birkaç drahmi bıraktım ve kapıya yöneldim. Charon'un drahmi azlığından dolayı söylendiğini duyabiliyordum. Ardından duyduğum iğrenç bir koku midemi allak bullak etti.

Rp devamı Kolay Ölümde.