Kardeşimiz Bizi Çağırıyor

Tembellik yapmak en sevdiğim üçüncü şeydir. En sevdiğim ilk iki şey başkalarıyla uğraşmak ve düello yapmaktır çünkü. Ama bugün üçüncü aktiviteyi yapmak daha iyi gözükmüştü gözüme. Sabah çok geç bir saatte kalktım. Büyük ihtimalle diğerleri öğle yemeği yerken ben kahvaltı yapma amacıyla Yemek Gazinosu'na gittim. Kahvaltımı yapmak için iki tür yemek yiyebilirdim. Birincisi köfte ve patates kızarmasıydı. Kötü bir başlangıç olacağı düşüncesiyle bunu es geçtim. Ama diğer yemek daha beterdi. Bugün yağlı yemekler günü filan mıydı? Kim kahvaltıda zeytinyağlı fasülye yemek isterdi ki? Sonra bunun öğle yemeği olduğu aklıma geldi ve kendi kendime rezil olduğum için gülerek kulübeye döndüm. Bugünlük kahvaltımı sandviçle yapacaktım. Mutfağa gidip dolabın kapısını açtım ve kendime yiyecek şeyler seçmeye başladım. Birkaç dakika da yüzümü serinletmek için kafamı buzluğa doğru uzattım. Sonra arkamdan bir takırtı duydum ve hemen geri döndüm. Karşımda yeni kardeşim Bilanca duruyordu.

Sabah-pardon öğlen- güçlükle uyanmıştım. Yine feci baş ağrılarından birini çekiyordum. Kafamı yatağın soğuk başına koyup bekledim. Karnımın guruldamasıyla beraber yataktan çıktım. Önce banyoya gidip kısa bir duş aldım. Etrafta saçılmış savaş malzemelerinin üstünden atlayarak mutfağa yöneldim. Mutfağın kapısına yaslandım ve buzluğun içine kafasını sokmakta olan kardeşime baktım.
"Sabah sporu mu ?" diye sordum gülerek. "Pek sayılmaz." dedi sırıtarak. "Yemekte ne var ?" diye sordum. Yüzünü buruşturarak "Yağlı yiyecekler." dedi. "Bende kendime sandviç hazırlıyorum ister misin ?" Kafamı olur anlamında salladım. Tezgaha biraz daha malzeme koydu. Birkaç dakika sonra sandviçler hazırlanmıştı. Masaya oturduk ve yemeye başladık. Geçmişimden söz etmektten kaçındım. Muhabbet ederken bir tuhaflık hissettim.

Bilanca ile uzun bir süre konuştuk. İkimiz de geçmişin sözünü açmamıştık. Ares çocuğuysanız, zor bir hayat yaşamışsınızdır zaten. Bu yüzden daha çok Kamp hakkında konuşuyorduk. Şurayı gördün mü, şuradaki kılıçlar şöyle iyi filan diye yani. Bir süre sonra konuşacak bir şey kalmadı ve sessizliğe gömüldük. O anda salondan bir ses duyuldu. Kısa bir an bakıştıktan sonra koşarak oraya gittik. Bir İsis mesajı gelmişti, karşımızdaki kişi ise bir yerden tanıdık geliyordu. Babama benziyordu sanki. Tüyleri ürperten bir sesle güldü ve "Babam hiç boş durmuyor anlaşılan. Ama bana da eğlence çıkarıyor doğrusu." dedi. Ne demek istediğine dair hiçbir fikrim yoktu. Bakışlarını bana çevirdi ve "Annenle en son ne zaman konuştun ufaklık?" dedi. Öfkeme hakim olamadan "Annem gayet iyi durumda sefil yaratık." diye bağırdım. Bu onu daha da güldürmekten başka bir işe yaramadı. Bir anda ciddileşti ve "Annen şu an Yeraltı'nda melez, onun çektiği işkenceleri görmek ister misin?" dedi. Bu sırada artık tepem tamiyle atmıştu. Öfkeyle mesaja doğru yumruğumu savurdum. Bilanca'ya bakmadan "Ben Yeraltına gidiyorum. Benimle geliyor musun?" dedim. O da hemen kabul etti ve silahlarımı alarak hemen Pegasus Ahırları'na gittim. Yeraltı'na Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık'tan girmemiz gerekiyordu.

Rp bitmiştir.