Eğlence zamanı.

Sıkılmanın verdiği hareketle,kulübesinden dışarıya çıktı.Nereye gittiğini bilmiyordu,kendini ayağına bırakmıştı.Yaklaşık beş dakika sonra,güzel görünen ancak,içinde her türlü tehlike besleyen ormana geldiğini farketti.Etrafı iyice süzdükten sonra üstüne birkaç kere basılması üzerine,ezilmiş olan çimenlere oturdu.Yere bakarak düşünmeye başladı ne düşündüğünü bilmiyordu tabii.Dalmıştı.Ancak,rüzgar ile hareketlenen saçlarını hissetmesi,onun hala dünyayla ihtibatta olduğunu gösteriyordu.Gülümsedi kendi kendine.Şiddetli bir öksürük sesiyle kendisine geldi hemen.Kafasını sabit tutarak,gözlerini öksüren kişiye çevirdi.Tanımıyordu bu çocuğu.Yana kaydı ve çocuğun oturmasına izin verdi.Rüzgar yüzünden dağılmış olan saçlarını düzeltti ve çocuğa baktı. "Selam ben Lara." diyerek el uzattı.Eline karşılık veren çocuk gülümsedi. "Percy.Percy Matters." Evet,doğru tahmin etmişti.Bu çocuğu hiç görmemişti,gününün yarısını dışarıda geçirmesine rağmen. "Hekate çocuğuyum."

"Aa,selam büyücü!" Diyerek gülümsemesini derinleştirdi.Percy'nin yüzünü iyice inceledikten sonra devam etti. "Afrodit kızıyım bende.Sevgili istersen bulurum." diyerek göz kırptı.Afrodit çocuğu olduğunu,bu davranışından belli ediyordu.Percy gözlerini devirdi.

Son günlerde canının sıkıntısına bir anlam veremiyordu Percy. Ailesinden ayrılması, tam olarak hala çözemediği bu Yunan Mitolojisi olayları ve annesinin bir tanrıça olması onu derinden sarsmıştı. Kamp sınırları içerisinde bunları üstünden atıp rahatlayabileceği en iyi yerleri düşünmeye başladı. Aklına gelen en iyi yerin orman olabileceğini düşünüyordu.
Kafasında düşüncelerle sessiz ve bir o kadar da sakin olan ormana doğru yöneldi. Ormanın o üstüne basılmaktan düzleşmiş çim patikasından yürüyordu. Etrafta kimse olmaz diye düşünürken bir kampçı gördü, sessizce oturmuş aynı kendisi gibi düşüncelere dalmış ve bir onun kadar da sıkıntılı belkide hüzünlü görünüyordu.
Öksürerek kıza arkasında olduğunu belirtmeye çalıştı, ve bunda başarılı oldu. Kız arkasını dönüp biraz şaşkın, biraz heyecanlı bir ses tonuyla"Selam, ben Lara".dedi, ve elini uzattı. Percy de ne yapacağınu bilemeyerek elini uzattı ve"Bende Percy. Percy Matters."diye mırıldandı. Bu kızı onca zamanlık kamp hayatında hiç görmemişti. Gerçi görmemesi doğaldı, çünkü Percy pek insanların yanına gelmez, onlarla pek arkadaşlık kuramazdı. Buna yaşadığı olaylar neden olsa gerek.
Düşüncelerini hemen bir kenara bırakıp hemen"Hekate çocuğuyum."demeyi geçte olsa aklına getirdi. Kız da bu cevaba sevinmiş gibi "Aa,selam büyücü!"dedi neşeyle. Ve ikisininde yüzünde tatlı bir gülümseme belirdi. Percy'nin yüzünü iyice inceleyerek sözlerine devam etti.
"Bende Afrodit kızıyım. Sevgili istersen ayarlarız."diye mırıldandı Lara. Percy gözlerini devirdi ve "Şuan bir sevgili istediğimi pek sanmıyorum." dedi kibarca. "Yaşadıklarım beni çok sarstı. Önce bu duyguyu üstümden atmalıyım. Ama teklifin için saol."
Kız peki anlamında başını salladı Percy'nin içinde bulunduğu duruma saygı duyar şekilde."İstersen biraz yürüyelim ne dersin?"diye sordu. Percy"Aslında biraz yürümek hiç fena gelmez."diye mırıldandı.
Lara'nın çimlerden kalkmasına yardım etmek için elini uzattı."Ah,teşekkür ederim."dedi Lara minnetle Percy'nin elini tutarak.Ve ormanda kızıl güneş altında yürümeye başladılar.