Yeni bir arkadaş

Farkına bile varamadan yere düşmüştüm. Ne kadar da dikkatsizdim! Gerçekten canım yanıyordu. Bu şekilde kulübeme bile gidip gidemeyeceğim konusunda şüpheliydim. Ama tam o sıra da hiç tanımadığım, yani kampta hiç karşılaşmamış olduğum bir kız imdadıma yetişmişti. Eskiden burada olsa kesin görürdüm. Hiç görmemiştim. Herhalde yeni olmalıydı. Kız bana doğru geldi ve yerden kalkmama yardım etti. Daha şimdiden kıza kanım ısınmıştı. En yumuşak ses tonumla bu adını bile bilmediğim kıza laf attım. ''Teşekkürler.'' Tüm acıyı unutmuş, yüzümde bir tebessüm vardı. Kız da hemen karşılık verdi. ''Önemli değil.'' Az önceki düşüncemi dile getirmek istiyordum ve hemen konuştum. ''Sen yeni olmalısın, ben Lily.'' Kız sözlerine başladı. ''Şey pek yeni sayılmam yani...'' Sözlerinin devamı gelmeden bakışlarını bir yere dikmişti. Kızın nereye baktığına bende baktım. Tam da o anda bacağımdan akmakta olan kanı gördüm. Lanet olsun! Bir bu eksikti. ''Ahh.. Olamaz!'' Hemen kaprimi kıvırdım. Kız halimi daha iyi anlamıştı. ''Hadi kulübene gidelim.'' Ardından koluma girdi ve sözlerine devam etti. ''Oksijenli su iyi gelir.''

Bu yardımsever kızı daha yakından tanımak istiyordum. Düşüncelerimin doğruluğundan emin değildim. Ama bu kızın kampa yeni geldiği fikri çok ağır basıyordu. Hemen onu tanımak ebeveynini öğrenmek için can atıyordum. Kızın kolunda, sendeleyerek yürüyordum. Kısa bir yürüyüşün ardından kulübem olan Afrodit Kulübesi'nin önüne gelmiştik. Hemen içeri girdik. Bacağım hala kanıyor ve hala acıyordu. İçeri girer girmez bir koltuğa oturdum. Daha tanışmaya fırsat bulamadığım bu kız bacağımın haline bakıyordu. Kızı biraz olsun tanımak, en azından adını öğrenmek istiyordum.

Koltukla oturuyordum. Kızın oksijenli su getirmesini büyük bir acıyla bekliyordum. Aradan birkaç dakika geçmesinin ardından kız elinde pamuk ve oksijenli su ile geri döndü. Oksijenli suyun kapağını açarak pamuğa sıktı, ardından bacağıma doğru eğildi. Henüz daha bacağıma sürmemişti. ''Biraz acıtabilir.'' Zaten fazlasıyla acıyordu. Yeni bir acıya katlanamazdım. Yavaş yavaş bacağıma oksijenli suyu sürerken hafifçe bağırdım. Çok fazla da ses çıkarmamaya çalışıyordum. Bir Afrodit kızı olmama rağmen fazla narin biri değildim. Bugüne kadar kamp hayatında nelerle mücadele etmiştim. Bir buna mı dayanamayacaktım? Sonunda bitmişti. ''Tamamdıır.'' diyerek gülümsedi kız. ''Tekrardan yardımın için teşekkür ederim.'' dedim en içten halimle. Ardından bunları da ekledim. ''Bu arada lafın yarım kalmıştı.'' Kız yüzüme dönerek o gülümsemesine devam etti ve ardından o yarım kalan sözlerini söyledi. ''Şey...Ben bir küçük tanrıçayım. İki yüz otuz altı yaşımdayım.'' Şaşırmış olabilirdim. Ama yıllardır tanık olduğum şaşkınlıkların yanında bu bir hiç kalıyordu. ''Ben Jane.'' diyerek kız kendini de tanıttı. ''Evet Jane, biraz konuşalım istersen? Nasılsın ne yaparsın falan.'' derken bir yandan da kıkırdıyordum. Çok uzun sürmeden Jane cevap verdi. ''Her küçük tanrının yaptığı şeyler işte. Neler olduğunu tahmin ediyorsundur.'' derken kıkırdadı. ''Arada böyle kampa da uğruyorum işte.'' Jane ile tanıştığıma gerçekten memnundum. Küçük tanrıça bir arkadaş edinmiştim. Hem de oldukça içten bir arkadaş... Jane sanırım kalkacaktı. Yavaştan hazırlanıyordu. ''Kampa uğradıkça beni de ziyaret edersin artık.'' dedim gülümsemeli bir ifadeyle. ''Ah, tabii ziyaret ederim.'' Sözlerinin sonunda Jane yerinden kalktı ve kapıya doğru yöneldi. Ayağım hala acıdığı için yerimden kalkamamıştım. Arkasından Jane'e el salladım ve dinlenmek üzere koltuğa uzandım.
- Rp Bitmiştir -