Yeni bir arkadaş...

Thalia'nın ağacının oradaki ejderhayı izliyordum. O da nedenini bildiğim halde şaşırtıcı biçimde direkman bana bakıyordu. Bazen kafasını çeviriyor ve yanından geçen melezlere hırlıyordu. Ayağa kalktım ve ejderhanın yanına yürümeye başladım. Bu esnada ejderha doğrudan bana bakıyordu. Yanına vardığımda durdum ve yüzüne baktım. Oda benim yüzüme bakıyor başka hiçbirşey yapmıyordu. Yanına oturdum... bu sırada hiçbir şey demedi. Sadece kafasını çevirip diğerlerini izlemeye devam etti. O birşey demeyince sıkıldım ve ben konuştum.

-Bütün gün postu korumak sıkıcı bir iş olmalı

Yeniden dönerek yüzüme baktı ve ejderha kükremesi olarak konuştu

-Bilemezsin... ama getirileri yinede iyi

Şimdi siz ''aman tanrım bu adam ejderle konuşuyor be !'' diye çığlık atıp kaçabilirsiniz ama ejderhayla konuşmamın nedeni benimde kanımın ejderha kanı olması. Bu durum benim için pek şaşırtıcı değil. Tanrılığı kabul ettiğimden beri kanımda ejderha kanı var. herneyse konuya dönelim. yandan bir et parçası alıp ejderhaya verdim ve oturmaya devam ettim.
Bu arada ilerden bir kız tam bizim olduğumuz yere doğru bakıyordu. Uzakta olmasına rağmen yinede şaşırmış bir yüz ifadesi olduğunu anladım. Sanırım benim ona baktığımı anlamıştı... benim olduğum tarafa ddoğru yürümeye başladı...

Thali'nın ağacının biraz uzağındaydım.Ejderha beni korkutuyordu çünkü.Ama o tarafa baktığımda birinin ejderhaya et verdiğini gördüm.Şaşırmıştım.Hemen onların olduğu yöne gittim.Teni bir arkadaş fena olmazdı.gidip onun yanına oturdum ve ``Selam ben Hephaistos'un kızı Julia!´´dedim.O da gülümseyerek ``Selam ben de Artius küçük tanrı!´´deyince şaşırmıştım.Yani ben küçük tanrı ile konuşuyordum.Herneyse,``Küçük tanrı ilk defa küçük bir tanrı ile konuşuyorum.´´dedim ve tebessüm ettim o da gülmüştü.Ben daha beş dakika önce tanışmıştım fakat kanım ısınmıştı...

Bana küçük tanrı denmesi komiğime giderdi. Bunun için gülmüştüm. Daha sonra biraz uzakta olduğunu farkederek ejderhaya döndüm.

-Onu ısırma tamam mı ?
-Söz veremem...lezzetli gözüküyor... dedi hırlayarak.
-Ne dedi ?

Hafifçe gözlerimi devirdim ve Julia'ya döndüm.

-Seni beğenmiş...gel otur dedim yalan sayılmazdı değil mi ?

Hafifçe gülümsedi ve yanıma oturdu. Ejderhanın varlığından pek rahat değildi. Tabi ki yanınızda sanki 1 hafta birşey yememiş gibi etlere saldıran bir ejderha olursa rahat edemezsiniz. Bu doğal birşey...

-Eee burda ne yapıyorsun küçük tanrı ?
-Birincisi lütfen bana tanrı deme... bende bir zamanlar senin gibi melezdim. Uzun zaman geçti ama öyleyken nasıl olduğumu hatırlıyorum. Bana kısaca Warden de

Bu çolcuk acayip mütevaziydi.Şaşırmıştım.Genelde küçük tanrılar bile kendini mesela Hephaistos gibi düşünürlerdi.Ama bu öyle değildi.Ona Warden dememi istiyordu.Koyu bir sohbete dalmıştık.Tabii ejdarha'yı hiç sevmem ve çok korkarım ama o varken sanki korkmuyordum.Ben ona dönerek ``Hey seninle tanıştığıma sevindim.Sen çok iyi birisin.Neden liderlik ve onur tanrısı olmayı seçtin ki?´´diye sorsum.Şimdi ondan gelecek cevabı bekliyordum...

İşte çoğu zaman bana sorulan ve her zaman yanıtsız bıraktığım soruyu sormuştu. Başımı gökyüzüne doğru çevirdim. Daha önce hiç birine bu hikayeyi anlatmayı denememiştim. Belki sonuçlar iyi olabilirdi.

-Ben ejderha çağındayken dünyayı kurtarmak için büyücüler , savaşçılar hatta suikastçileri bile yanıma almıştım. Savaşa gittiğimizde kazandık ve hiç kimse ölmedi. Tanrılarda bana bunun için liderlik ve onur tanrılığını verdi.
-Ve ejderha tanrılığı...
-Evet ve ejderha tanrılığı...

Daha sonra önceki yaşamımda olanları gördüm... canavarlaşmış ve yeraltında yaşıyan insanlar. Yıkılan krallıklar. Yok olan kutsal soylar. Sonuncu olmak bazen gerçekten sıkıcı oluyordu...

Bu çocuk ne kadar maceracı bir ruha sahip savaşlar falan.Yalvarsalar savaşa gitmem ben.Ama bu çocuk farklı gibiydi yani o bir insandı fakat diğer insanlardan iyi ve şekerdi.Ben ``Sanırım bir sürü kız arkadaşın olmuştur değil mi?´´diye sordum.O tekrar aynı şeyi yani yüzünü gökyüzüne dikip konuşmaya başladı.Nedenini bilmiyorum fakat ondan gelecek cevabı sabırsızklıkla bekliyorum...