Çilek Aşırıyoruz

Kulübemde sessizce oturuyordum. Havanın sıcaklığına rağmen dışarıda olmak yerine kulübede kalmayı tercih etmiştim. Aklımda oluşan onca farklı düşünceyle baş etmeye çalışırken odama bir göz attım. Fazlasıyla dağınıktı. Kalkıp burayı toplamak belki de en doğru fikirdi. Yani şimdilik. Ama hızla içime yayılan yaramazlık yapma isteği ve yanı sıra çilek arzusu beni kulübemden dışarı çıkmaya sevk etti. Yüzümde tatlı bir tebessüm ile hazırlanmaya başladım. Her yaz gününde giyilebilecek türden bir şeyler alıp giydim. Sonra hemen aynanın karşısında yerimi aldım saçlarımla biraz uğraştım. Dakikaları aynanın karşısında geçirdiğimin farkına vardığım son anlarda hazırlanmıştım. Bir Afrodit kızı için bu çok doğal bir durum olsa gerek. Elbette her Afrodit kızında bulunan belli başlı özellikler bende de vardı. Aklımda oluşan düşünceler gülmeme sebep oldu.

Daha fazla vakit kaybetmek istemiyordum ve hızla kulübemden çıkmak için kapıya yöneldim. Biraz yaramazlıktan ne çıkardı ki? Biraz çilek aşırsam... Herhangi bir suç ortağına da ihtiyacım yoktu. Tabii piyangodan çıkan bir suç ortağına da kimse hayır demez. Biraz sonra benim diyemeyeceğim gibi. Tarlalara doğru yürümeye başladım. Orada çilek bulamama gibi bir şansım yoktu. Elbette bulacaktım. Yürürken çevreme bakınmayı da ihmal etmiyordum. Onca melez o yana bu yana koşuşturuyordu. Bense gayet yavaş adımlarla henüz kafamda yeni yeni şekillenen planımı ortaya koymak üzere tarlalara gidiyordum. Kısa bir yürüyüşün ardından Tarlalara varmıştım. Gözlerimle çilekleri ararken aklımda herhangi kimse yoktu. Ta ki arkamdan duyduğum ayak sesleriyle birlikte birinin daha burada olduğunu fark edene kadar.

Hava da kulübe de çok sıcaktı. O kadar sıcaktı ki kulübede benden başka kimse kalmamıştı. Ben de hemen hazırlandım ve dışarı fırladım. Apollon bizi kızartmaya mı karar vermişti acaba? Neden bu kadar sıcaktı hava? Derdi neydi Apollon'un?
Sinirli sinirli yürümeye başladım. Geçen gün gördüğüm tarlalara gidecektim. Kızlardan öğrendiğim kadarıyla oradaki çilekler evrenin hiçbir yerinde bulunmazmış. O derece güzellermiş. Eh, benim gibi mükemmel birinin mükemmel çilekleri tatmaması yanlış bir durumdu.
Tarlalara vardığımda benim gibi düşünmüş olması muhtemel bir kız da tarlalara girmek üzereydi. Bilerek sesli yaklaştım. Arkasına döndüğünde kibirli bir gülümsemeyle "Yakalandın." dedim.

''Yakalandın.'' Bu söz resmen kulaklarımda çınlıyordu. Bu sesin sahibinin bir melez olduğunu rahatlıkla anlayabiliyordum. Bu da herhangi bir şey için korkma gibi bir sebebimin olmadığını gösteriyordu. Ama yaramazlık yapıpta enselenen çocukar gibi hissediyordum kendimi. Daha bir tanecik olsun çilek bile yiyememiştim. Bana uzun gelen aslında çok kısa birkaç dakika içinde kendime gelmiştim. Çekinmem gereken hiçbir şey yoktu ki bunu da farkındaydım. Kendimden emin, bir o kadar da meydan okurcasına hemen karşımda gördüğüm kıza cevap verdim. ''Ben mi yakalandım? Sanırım bu durumda sen de yakalandın. Buraya başka bir şey yapmak için gelmiş olamazsın.'' dedim. Sözlerimin başında olduğu gibi hala yüzümde sinsi bir gülümseme vardı. Bu sözlerin ardından kızın çekineceği düşüncesi aklımdaydı. Fakat kızın sanki bana meydan okuyor gibi bir hali vardı. Bu iş gerçekten sinirimi bozmuştu. ''O zaman ikimizde aynı şey için burada değil miyiz?'' Evet bu doğruydu. Buraya birazcık çilek aşırmak ve içimdeki o çilek arzusunu dindirmek için gelmiştim. Kızın da herhangi başka bir sebepten dolayı burada olduğunu sanmıyordum. Ne cevap vereceğimi düşünürken bir yandan da kızı inceliyordum. Biraz kendinden emin biraz da şüpheci tavrım devam ederken bir cevap verdim. ''Sanırım, evet. Yani seni bilemem ama ben buraya biraz çilek aşırmak için geldim.'' Elimi de hemen yanımda duran çileklere daldırdım ve bir çilek alarak ağzıma attım. Çok lezzetliydiler. Eğilerek birkaç tane daha aldığım sıra da kız bana öylece bakıyordu. Hala da bir şey söylememişti. Bence orada öylece durarak vakit kaybediyordu. Birileri bizi yakalamadan çilek yiyip hemen buradan ayrılmalıydık. Yani ben ayrılmalıydım.