14. Temizlik Denetlemesi!

Uyuyordum. Güneş bütün yüzünü gösterip odama dolmasına rağmen, uyuyordum. Nyks'in çocuğu olduğumu öğrendiğimden günde itibaren, geceleri dolaşıp sabahın ilk ışıklarıyla uyumak benim için bir alışkanlık haline gelmişti. Çoğu zaman, yapmam gereken bir sürü işi ertelesem de, geceleri uyumayıp sabahları kahvaltıyı kaçırma noktasına gelene kadar uyumaktan vazgeçemiyordum. Bu sabah da planım öyleydi. Bütün gece dışarıda dolaşmış, kimsenin olmadığı tenha yerlerde kendi kendime oturup düşünmüştüm. Sonunda kulübeme döndüğümdeyse ise, yatağımı zor bulup, derin bir uykuya dalmıştım. Daha tam uykumu alamamışken, gördüğüm güzel rüya bir sesle bozuldu, "Ah! Lanet olsun!" Gözlerimi açıp yatakta dikildim. Kardeşim Leo, özel eşyalarımı sakladığım dolabı açmış karıştırıyordu. Uyandığımı fark edince ise bana döndü ve konuşmaya çalıştı, "Ben, şey, sadece bir şey..." Çok sinirlenmiştim. O dolapta kamp öncesi hayatımızla ilgili şeyler vardı. Leo artık onlara değer vermiyorsa bile geçmişim benim için çok önemliydi. O sinirle bağırdım, "Lanet olsun Leo! Neden eşyalarımı karıştırıyorsun? Onların "özel" olduğunu da biliyorsun!" Hemen savunmaya geçip mazeretler sunmaya başladı, "Şey, bir eşyamı kaybettim, ve, ve, sende olabileceğini düşünmüştüm. Beni sinir etmek için sakladığını... Neyse, onu ararken, o dolabın içindeki her şey, üstüme döküldü, ve, şey, kılıcın da ayağıma düştü." Ona zarar gelmiş olabileceğini aklıma bile getirmeden bağırmaya devam ettim. "Onlar özel Leo, Ö-zel! Hem, neden ben saklayayım senin eşyalarını?" Son sözlerim üzerine gözleri kızgınlıkla parladı, "Tam bir aptalsın, Rea! Kılıcım üstüme düştü diyorum! Sense, gereksiz bir kaç çöp parçası yüzünden bana bağırıyorsun!" Gereksiz bir kaç çöp parçası mı? O, manevi kardeşimizin bana verdiği eşyalar ve yıllarca annem saydığım kadının hatıraları için böyle mi düşünüyordu?"Çöp parçası mı? Onlar Gace'indi! Ve Monica'nın! Bize babamızdan daha çok değer veren yegane iki kişinin!" Leo aynı ses tonuyla bana cevap verdi, "Hatıralarda yaşıyorsun, Adreanna! O, geçmişti. Hem, Monica bize yalan söyledi! Gace ise... O aslında kardeşimiz bile değil, Rea! Bizim kardeşlerimiz bu kulübe artık! Bunu kabul etmen gerek! O hayata dönemezsin, Rea" Gözlerimden istemsizce yaşlar süzülüyordu. Örtümü yüzüme kapayıp ona bağırdım,"Senden nefret ediyorum, Leo von Dorff! Eşyalarımı karıştırdığun için, üstüne beni suçladığın için, geçmişimize değer vermediğin için! Defol odamdan, lanet olsun, defol!" Leo bu tepkim üzerine odamın kapısına yöneldi, bir yandan da son bir şeyler söylüyordu, "O asla kardeşimiz değildi, Rea, asla değildi." Bu artık fazla gelmişti. Yatağımdan fırladım, artık odamdan neredeyse çıkmış olan kardeşimi tuttum ve canını yakmak için, söylediklerini ödetmek için,ona sert bir tokat attım.

Rp Out:

Spoiler:

Uyandığımda yanı başımda olan değerli saatim yoktu.Hemen aramaya koyuldum.Ablamın odasında olabilceğimi düşündüm.Özel eşyalarını sakladığı dolaba geldim.Kapısı açtığımda ne kadar dağınık olduğunu görebiliyordum.Ve ayağıma kılıcı düşmüştü.Umarım uyanmamıştır dedim.Yavaşça ortalığı toparlarken uyandığını gördüm bana bağırmaya başlamıştı."Lanet olsun Leo! Neden eşyalarımı karıştırıyorsun? Onların "özel" olduğunu da biliyorsun!"dedi.Hemen cevap verdim:"Ben saatimi kaybettim.Sende olabilceğini düşündüm.Dolabın o kadar dağınıkki bütün herşeyin üstümde düştü.Kılıcın ayağımın üstünde.Canım o kadar yanıyorki"dedim.Bu onu dahada sinirlendirmişti galiba.Devam etti."Onlar özel Leo, Ö-zel! Hem, neden ben saklayayım senin eşyalarını?"dedi.Çok sinirlenmiştim.Çünkü bir kaç çöp parçasını benden daha önemli görüyordu.Karşı cevapa geçip"Tam bir aptalsın, Rea! Kılıcın üstüme düştü diyorum! Sense, gereksiz bir kaç çöp parçası yüzünden bana bağırıyorsun!" Kesin içinden gereksiz bir kaç çöp parçasımı.Hayır onlar benim eski hayatımın anıları diyordur.İçinde manevi kardeşimizin verdiği eşyalar vardı.Devam etti."Çöp parçası mı? Onlar Gace'indi! Ve Monica'nın! Bize babamızdan daha çok değer veren yegane iki kişinin!" Ona yine sinirli bir ses tonuyla cevap verdim."Hatıralarda yaşıyorsun, Adreanna! O, geçmişti. Hem, Monica bize yalan söyledi! Gace ise... O aslında kardeşimiz bile değil, Rea! Bizim kardeşlerimiz bu kulübe artık! Bunu kabul etmen gerek! O hayata dönemezsin, Rea" Gözlerinden yaşlar indiğini görebiliiyordum.Bu beni üzüyordu.Hem de çok üzüyordu.Örtüsünü suratına koyup"Senden nefret ediyorum, Leo von Dorff! Eşyalarımı karıştırdığun için, üstüne beni suçladığın için, geçmişimize değer vermediğin için! Defol odamdan, lanet olsun, defol!"dedi.Kapıya doğru yola koyuldum.Kapının önünde durup ona cevabımı verdim."O asla kardeşimiz değildi, Rea, asla değildi." dedim.Bu onu çok sinirlendirdi.Ayağa kalktı ve suratıma sertçe bir tokat attı.Acıdı hemde çok acıdı.Bir kaç çöp parçası için bu duruma gelmiştik.Gözlerine baktım ve."Bak Rea artık yetti.İstemiyorsan söyle kamptan ayrılırım ama artık yeter.Çok oldun.Evet haklısın odanı karıştırmamalıydım.Gözlerime bak ve söyle.Gitmemi istiyormusun." Bu sözleri derken gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Onun da ağladıgını görebiliyordum.Odasından çıktım ve mutfağa gittim.Sıcak bir kahve içiyordum ki mutfağa geldi ve."Yeter artık kendini ne sanıyorsun." dedi ve bir tane daha tokatı yapıştırdı.Yetmişti artıkın.Kulübeden çıktım ve kampın çıkışına doğru ilerledim.Arkamdan " Leo von Dorff buraya gelmezsen hayatının en kötü dayağını yiyceksin"dedi.Arkamı dönüp " Ben gidiyorum Rea çöp parçalarınla mutlu mesut bir hayat yaşa artıkın."

. "Ben gidiyorum Rea, çöp parçalarınla mutlu mesut bir hayat yaşa artık!" Artık sabrımın son noktasına gelmiştim. Kampın içinde olmamıza aldırmadan arkasından koştum ve onu yere düşürmek için bacaklarına hızlıca bir tekme attım. Bunu beklemediği için sendeledi ve yere düştü. Bir yandan onu saçlarından tutup kulübeye geri sürüklerken bir yandan da o anda aklıma ne geldiyse yüsek sesle bağırıyordum. Kardeşimi kulübenin kapısından içeri fırlattım ve tam yüzünün ortasına bir yumruk geçirdim. Kollarını tutup olabilecek en yüksek sesimle tehditler savurmaya başladım. Bir yandan da onun savurduğu tekme ve yumruklardan kaçmaya çalışıyordum. Hem canımın acısından, hem kızgınlıktan hıçkırarak ağlıyor, aynı anda da ona daha çok zarar vermek için yapabileceğim her şeyi yapıyordum.Sonra her ne olduysa, zayıf bir anımı yakaladı, saçlarımdan- en zayıf noktamı iyi biliyordu- tutup beni yere çekti. "Bana, asla böyle davranamazsın Rea! Seni öldüreceğim!" Saçlarımı kurtarmaya çalışırken bir yandan ağlıyor, bir yandan da çığlık atarak konuşuyordum, "Yeter Leo! Unutma, karşında kardeşin var!" Sonunda kurtardığım saçlarımı bir hareketiyle tekrar yakaladı ve yüzüme bir yumruk geçirdi,"Sen benim kardeşim değilsin! Benim kardeşim bir kaç çöp parçası için bana böyle davranmaz!" Çöp parçası? Hala utanmadan çöp parçası diyebiliyordu demek? İşte bu son noktaydı. Canımın acısına aldırmadan saçlarımı çekerek kurtardım, kalkmasını engellemek için bacaklarına tekme attım ve odama koştum. Yere dağılan eşyalarımın arasından Karanlık Gece'yi buldum, Leo'nun yaına koştum ve kılıcımı çektim. Bana böyle davrandığı için onu öldürmeye bile hazırdım.

Bir Rp Out daha:

Spoiler:

Tam kamptan çıkçakken ayaklarıma bir tekme atıldı.Yeri öptüm.Bu Rea idi.Suratıma 2 yumruk indirdi ve saçlarımdan tutarak beni kulübeye getirdi.Kulübeye doğru gelirken yüksek sesle bağırıyordu.Kulübeye gelince bana 2 yumruk daha çaktı.Suratımı bilmiyordum ama ruhumun Rea'nın beni 5 kuruşluk çöplükler için sattığı için çok kötüydü.Ara sıra kendimi toparlayıp ona yumruk vuruyordum ama hep sıyırıyordum.Çok yorulmuştum.En sonda tam pes edicekken zayıf noktası aklıma geldı.Hemen oraya yumruk vurup yere düştü.Ayağa zar zor kalktım.Peş peşe 2 tane yumruk çaktım.Sonra çok kıymetli saçlarımdan çekip beni kulübeye getirdiği için onun da saçlarından çektım ve 1 tane daha yumruk çaktım.Konuşmaya başladım."Bana, asla böyle davranamazsın Rea! Seni öldüreceğim!" ona doğru yumruk aterken bir yandan saçlarını kurtarmaya bir yandan da bana yumruk atmaya çalışıyordu.Kaç dakika bilmiyorum ama ona sürekli vurdum.En sonda konuşmaya başladı."Yeter Leo! Unutma, karşında kardeşin var!" dedi.Saçlarını kurtardığı anda bir yumruk çaktım.Artık nerdeyse bayılacaktı.Suratına baktım ve konuştum."Sen benim kardeşim değilsin! Benim kardeşim bir kaç çöp parçası için bana böyle davranmaz!" şuan içinden konuştuğunu biliyorum.Sinirlendiğinde hep böyle yapıyor.Kesin onlara hala çöp diyor sınırı fazla açtı bu demiştir.Artık yettiğini düşündüm ve ayağa kalktım.Tam ilerlerken tekrar bacaklarıma bir tekme attı.Yere yapıştım ve odasına koştuğunu gördüm.Ayağa kalktığımda kılıcı Karanlık Gece'yi almış yanıma gelince çekmişti.Konuşmaya başladım."Ne yani kardeşini öldürecekmisin.Bu riski göze alabilcekmisin.Gel ben burdayım" dedim ve silahı tuttuğu eline bir tekme attım.Silah yere düştü ve çevik bir hareketle onu aldım.Artık kozlar bendeydi.Kılıcı az ileri attım.Yere düştüğünde 1 tane daha yumruk vurdum.Birden bir ses duydum."Yeter"

Kulübeye girdiğimde zaten kulübenin ilginçliğinden gözlerim yaşarmıştı çünkü Jason ilginç şeylere bayılırdı. Birde birisi "YETER!" diye öyle bir bağırmıştı ki ben kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Hemde ne ağlama. Anında bütün gürültü kesildi. Bir süre sonra birisi geldi. "Şeyyy... Ben Zack. Ve sen?" "Kheiron diyor ki ben bir Nyks çocuğuymuşum. Nyks kim?" dediğimde Zack gülümsedi. "Nyks çocuğu mu? Öyleyse ben senin abin oluyorum." dedi ve ekledi "Dağınıklık için kusura bakma. Leo ve Rea kavga ettiler de. Gel seni onlar ile tanıştırayım." Daha kardeşim mi vardı? Ne güzel. Burnumu çekip gülümsedim. "Peki abiciğim." Elimi tutup beni oturma odası gibi bir odaya götürdü. Odada iki kişi vardı ve birbirlerine kötü kötü bakıyorlardı. Zack öksürdü ve "Leo, Rea. Bu yeni kardeşimiz." dedi. Ben de hemen "Benim adım Julia. 5 yaşımdayım." dedim. Rea gelip beni kucağına aldı ve "Ay ben seni yerim. Canım benim." dedi ve yanağımı öpüp beni yere indirdi. Leo'dan biraz ürkmüştüm. O yüzden rea beni bıraktığı anda utangaç bir gülümseme ile Zack'in arkasına kaçıp oradan Leo'ya baktım. Leo öyle bir güldü ki sanki yer titredi. Zack "Bugün temizlik yapmamız gerek çocuklar. Denetleme var." dediğinde Leo odadan asık surat bir ile çıktı. Zack bana dönüp "Gel bizde burayı temizleyelim." dedi ve Rea bana el sallayıp gitti.Zack ile oturma odasını toplamaya başladık.


RP out:

Spoiler:

Yeni ablam oturma odasına girdiğinde ikizim Jason'ın en sevdiği çizgi filmi izliyor, ağlamamaya çalışıyordum. Onu gerçekten çok özlüyordum. Rea yanıma oturupSaçlarımı okşadı ve gülümsedi. Aslında gülümseyip gülümsemediğini bilmiyordum çünkü gözlerimi ekrandan ayırmamıştım. "Ee,Jul. Kampa ilk gününde böyle şeyler yaşamanı istemezdim. Ama kardeşim böyledir işte. Benimle uğraşmadan duramaz. Özür dilerim ufaklık." dediğinde neyi kastetiğini şıp diye anlamıştım. "Önemli değil, Rea abla. Alışırım." diye cevapladım ablamı. Sesimin çatlamadığına şaşırmıştım. Bunu söyledikten sonra Rea gidip kendine bir kola aldı ve benimle birlikte televizyon izlemeye başladı. Bir süre çizgi film izledik. İzledikçe ağlayasım geliyordu çünkü izledikçe Jason, yaramazlıkları ve koltuktan koltuğa atlayarak "SÜPER JASON!" diye bağırması aklıma geliyor, gözlerim sulanıyordu. Onu bulmaya kararlıydım. Kardeşlerim ile tanıştığımdan anda onlara bulana Jason'dan bahsetmemeye karar vermiştim. Her bakıcı ailede ve yetimhanede bana acıyorlardı ve burada, kimse bana acıma ile bakmadan, kendimi tekrar Kilmore Koyu'ndaki kadar, hatta daha bile fazla rahat hissediyordum. Rea gözlerimin yaşardığını anladıysa da ses çıkartmadı. Zaten bir süre sonra Leo geldi. Bana "Hey Jul! Bana mutfakta yardım eder misin?" diye sordu. Hemen kabul ettim çünkü Jason'ı daha fazla hatırlamaya dayanamazdım. Leo'ya samimi bir şekilde gülümseyip Rea'ya el sallayarak Leo'yu takip ettim. Mutfak çok güzeldi. Leo ile önce bulaşıkları yıkadık. O yıkayıp duruluyor, bende kurulayıp dolaplara koyuyordum. Bir ara Leo bana biraz köpük fırlatınca aynı Jason diye düşündüm. Abime dönüp "Çok komik Leo. Biraz ciddi olamaz mısın?" dediğimde bayağı şaşırmıştı. "Ben susadım. Bardaklar nerede abiciğim?" dediğimde abim bana bir bardak uzattı. "Teşekkür ederim" deyip soğuk su var mı diye buzluğa baktığımda iğrenç bir koku geldi burnuma. "Bu buzluk en son ne zaman temizlendi? Sanırım sebzelerin birazı çürümüş." dediğimde Leo "O halde temizleyelim!" dedi ve buzluğu boşaltarak neyin koktuğunu aramaya başladık.

Tüm gece kamp içinde dolaşmış ve çıkacak bir macera aramıştım. Kendimi dolaşmaya öylesine kaptırmıştım ki öğleye kadar kulübeye geri dönememiştim. Belki de bu temizlik yapmak istemeyen canımdan kaynaklanıyordu. Yine de bu denetlemede temizlik yapmazsam kendimi kardeşlerime borçlu hissedeceğimin farkındaydım. İşte bu yüzden kampın çevresinde bir kere daha turladıktan sonra kulübemize yöneldim ve içeri girdim. Kardeşlerim temizliğe çoktan başlamışlardı bile. Bu beni şaşırtmıştı. Çünkü genelde uyandıktan ancak saatler sonra başlardık temizliğe. Anlaşılan kulübede temizliğe katılmayan tek kişi bendim. Bu da iyi bir cezayı hak ediyordu. Zack'inde bana bu cezayı vermekten memnun olacağına şüphem yoktu. Bu sebepten dolayı sessiz ve yavaş adımlar ile odama doğru yöneldim. Neyse ki kimse beni fark etmedi. Odama gidip temizliğe başlamadan önce bir bardak buzlu kola almak aklıma gelince tekrar yön değiştirdim ve mutfağa doğru yürümeye başladım. Oraya varınca Leo ile küçük bir kızın buz dolabını temizliyor olduklarını gördüm. Bu küçük de kimdi? Bildiğim kadarıyla kampa yeni gelenler Hermes Kulübesinde kalıyorlardı. "Merhaba." dedim. İkisi de aynı anda bana doğru döndüler. Leo alaycı bir şekilde "Nihayet teşrif etme nezaketini gösterdiniz Bayan Night!" derken küçük kız da merakla bana bakıyordu. "Leo, sakin ol. Zamanın nasıl geçtiğinin farkına varamamışım." diye tersledim onu ve kıza dönerek "Merhaba. Ben Katherina. Sanırım yolunu kaybettin küçük." dedim. Leo ise beni şaşırtan bir sevecenlik ile "Bu kızın adı Julia. Julia Covenant. Yeni kardeşimiz." diye durumu açıkladı. Hem şaşkındım hem sevinmiştim. İlk olarak kulübemize yeni bir kardeşimiz gelmişti ve bu her zaman beklediğim bir andı. İkinci olarak da bu kadar erken sahiplenilmesi çok hoş bir durumdu. Julia'nın yanına gittim ve onu kucaklayarak "Hoş geldin kardeşim." dedim. Julia da kollarını bana doladı ve "Temizlik yapıyoruz." dedi. Keşke bu konuyu hiç açmasaydı. Çünkü Leo bana alaycı bakışlar fırlatmaya başlamıştı bile. Birbirimizden ayrılınca burnuma pis bir koku geldi. Ekşiydi ve mide bulandıracak derecede yoğundu. Yüzümü buruşturdum. Leo durumu açıklarcasına "Buzlukta bir şey çürümüş. Biz de onu arıyorduk. Yani sen gelip çalışmamızı bölene kadar." dedi. Umursamaz bir tavırla "O zaman size iyi şanslar!" dedikten sonra bir bardak buzlu kola alarak odama gittim. Koladan bir yudum olarak odama girdim ve girer girmez de iştahım kaçtı. Kıyafetlerimin bir bölümü yerlere saçılmıştı ve yatağımın üzerindeki pike ile çarşaflar karmakarışıktı. Ayrıca dolabımı açtığımda da kıyafetlerin diğer bölümünün askılardan sarkmış durumda olduğunu gördüm. Yerde de birkaç kalem ve dün gece yaptığım kış manzarası resminin silgi tozu artıkları vardı. Çok dağınık bir melez olduğumu kabul ediyordum. Kolamı hemen bir sehpanın üzerine bırakarak elime bir paspas geçirdim ve yerleri temizlemeye başladım. Temizlerken yerde karşılaştığım kıyafetleri alarak yatağımın üzerine fırlattım. Yerleri temizledikten sonra dolabımı düzenlemeye başlardım nasılsa. Silgi tozlarını temizlemek daha zordu. Küçücük olmalarına rağmen bir araya toplamak bayağı vaktimi aldı. Yerleri temizledikten sonra paspası eski yerine götürüp bıraktım. Hemen ardından ise odama koşarak dolabımı toparlamaya başladım. Toparlarken yanlışlıkla başıma üst raflarda bulunan birkaç kıyafet ve eski bir aile albümü düştü. Bu albümün burada ne işi vardı? Böyle düşünerek hemen onu bir çekmeceye koydum. Daha sonra ise dolabımı toparlamaya geri döndüm.

Değerlendirmede.