Macera

Bugün melez kampında ilk günüm.Daha silah kullanmayı bile bilmiyordum.Arenaya doğru yola koyuldum.İleride gözüme yuvarlak toprak belirdi.Burası arena olmalıydı.Etrafımı kolaçan ettim.Hepsi talim yapıyordu.Evet işte aradığım yer.Yeni melezler için silah alma bürosu.Hemen oraya vardım.Kendime ve yapıma uyacak bir kılıç seçtim.Sonra çalışmaya başladım.Yani güzel dövüşüyordum diyebilirim.Biraz çalıştıktan sonra saate baktım.Buraya 11'de geldim.Saat 1'di.Biraz oturmaya karar verdim.İleriden bir kız geliyordu.Dikkatlice baktım.Üzerinde bir zırh havalı havalı geziyordu.Bana doğru yaklaşınca arkadaş edinmeye dün gece karar verdiğim aklıma geldi ve konuşmaya başladımAma ilk önce biraz baktım.Sanki bana duello etmeye doğru geliyordu.."Merhaba ben Leo von Dorff.Gece tanrıçasının çocuğuyum.Eğer düelloya teklif etçeksen kabul etmem an meselesi bile değil.Daha ilk günüm " dedim.

Bu kampta sıkılmaktan başka bir şey yapamıyordum. Geldiğim günden beri yaptığım her şey sıkıntımı gidermek içindi, bugün arenaya gidişim de bu yüzdendi. Kulübede oturmak sıkmıştı, derslikler kapalıydı, kamptan kaçmak da şimdilik mantıklı değildi. Elim mahkum olduğundan gayet iyi kullansam da kılıç çalışmak için arenaya gittim.
Bir sürü melez harıl harıl antrenmen yapıyordu, birazdan ben de onlardan olacaktım, ancak küçük bir sorunum vardı. Kendi kılıcımı kullanırsam ve sakar birileri yalnışlıkla kılıcımla tanışırsa çok kötü şeyler olurdu, ama başka bir kılıç kullanmak istemiyordum.
Karar vermek için oturaklara doğru ilerledim. Tanımadığım bir çocuk oturmuş, şaşkınca bana bakıyordu. Üzerimdeki ağır görünümlü ama hafif zırhla birilerini biçmeye başlayacakmışım gibi duruyordum herhalde.
Çocuk birdenbire "Merhaba ben Leo von Dorff.Gece tanrıçasının çocuğuyum.Eğer düelloya teklif etçeksen kabul etmem an meselesi bile değil.Daha ilk günüm " dediğinde küçümseyen gözlerle çocuğa baktım ve "Seni dövmek gibi bir niyetim yok çaylak. Ben acemilerle dövüşmem." dedim. "Ben de Thanatos'un kızı ve Hestia'nın rahibesiyim. Kısacası benden uzak dur." diye ekledim. Belki biraz sert konuşmuştum, ama ben öyle kan bağına önem veren biri değildim. En azından delicesine önemsemzdim. Yani, amcam diye bu çaylağın önünde erimeyecektim.

Seni dövmek gibi bir niyetim yok çaylak. Ben acemilerle dövüşmem." dedi bana.Her ne kadar çaylak sözüne sinir olsamda kızmadım çünkü çok yorgundum.Konuşmasına devam etti."Ben de Thanatos'un kızı ve Hestia'nın rahibesiyim. Kısacası benden uzak dur." diye sert bir şekilde ekledi.Ben onunla arkadaş olmak istiyordum o bana artistlik yapıyordu.Yinede çok yorgun olduğumdan bir şey demedim.Sonra konuşmaya başladım."Peki yanıma niye geldin.Kıdemlilerin çaylakların yanında işi ne." diye ekledim.Suratıma baktı.Aklıma Hestia diyince bir an çaktım diye düşündüm.Bu kız beni solucana çevire bilirdi.İyi geçinmek gerekiyordu.Sonra ayağa kalkım bir iki kez daha kılıç savurdum.En sonunda bitirdim.Tam giterden belimden kılıcı çaldı ve...

Kılıcıyla birkaç hareket yaptıktan sonra gitmek üzereyken beline taktığı kılıcı çevik bir hareketle aldım ve "Kıdemli değilim. En azından birçok meleze göre. Sana göreyse oldukça kıdemliyim. Her neyse, eğer bu kadar dalgın olursan canavarlar seni kolayca aldatır. Kılıç tutuşun tam bir felaket, gerçekten de çaylaksın. Ne acı ki senin yeğenin sayılıyorum ve bu durum sana yardım etmek gibi bir görevim olduğunu gösteriyor. Aslında senin bana yardım etmen lazım ama adın üstünde, çaylaksın." dedim. Evet, sinirden mosmor olmuştu ama bu benim doğal halimdi. Sevgi pıtırcığı olmak doğama aykırıydı ve gerçekleri genelde dan diye yüzüne vururdum herkesin. Ölüm'ün kızı olmak böyle bir şeydi... "Madem o kadar çok biliyorsun, öğret o halde kıdemli çaylak." dedi. Kahkahayı patlattım. Kıdemli çaylak mı?! Ah, lütfen! Laf sokmanın çok daha iyi yolları vardı! "Bir Nyks çocuğu bir rahibeden ne öğrenebilir ki?" dedim yapmacık yapmacık gülümseyerek. Sinir bozucu olmaya bayılıyorum!