Tuzaklarla Dolu Macera

Dün akşam Tiffany ile tartışmıştım. Tiff ile sürekli kavga ederdik ama hemen barışırdık. Bu sefer ise öyle olmadı. Tiff hızlıca kulübesine gitti. Bense çok sinirliydim. Gidip Tiff'in gönlünü almaktansa kulübeme gidip birkaç eşyayı yok etmiştim. Sesleri duyan kardeşlerim gelip bana ne olduğunu sorunca "Beni yalnız bırakın." dedim ve odama çekildim. Kafamı dağıtmak için hareketli bir şarkı açıp yatağıma uzandım. Ancak bu hiçbir işe yaramıyordu. Uzun bir süre boyunca yatağımda döndüm. Sonra ayağa kalktım ve odamda volta atmaya başladım. Bu sırada da güneş doğmaya başlamıştı. Eminim ki şu an Tiff'e pozitif bir enerji gelmişti. Sinirden hızla odamdan çıktım ve kapıyı çarparak kulübemden de çıktım. Doğruca kılıç sahasına gittim. Alana geldiğim de Troy'u gördüm. Bana "Selam!" dedi. Bense sadece başımla selam verdim. Sonra elime bir kılıç aldım ve sinirle savurmaya başladım. Troy “Calvin, iyi misin, bu saatte daha kaçıncı uykunda olurdun sen, bir sorun mu var?” dedi. Ona Tiff ile kavga ettiğimizi söyledi. Troy bunu duyunca bana labirente gitmeyi teklif etti. Labirent bayağı tehlikeli bir yerdi ama yeraltında olduğu için orada kendimi daha rahat hissediyordum. Hem güneş olmadığı için Tiff'i de bir saniyeliğine belki unutabilirdim. “Tamam, o zaman yarım saat sonra Zeus Yumruğu’nun altında buluşuruz." dedim ve beraber alandan çıktık. Doğruca kulübelerimize gittik. Kulübeme girince kısaca kardeşlerime göz gezdirdim. Hepsi uyuyordu. Büyük ihtimalle de ikindiye kadar uyuyacaklardı. Odama çıktım ve bir çantaya gerekebilecek birkaç şey koydum. Ondan sonra da kılıcımı yanıma aldım. en hazırdım. Aynanın karşısından geçerken saçıma baktım. Sinirle kulübeden çıktığım için saçımı yapmamıştım. Hemen elimle saçımı biraz düzelttim. Hala saçım normal değildi ama en azından zaten benden korkan canlıların yüreğine indirmezdi. Kulübemden çıktım ve Zeus Yumruğuna gittim. Troy daha gelmemişti. Orada bir yere oturarak onu beklemeye başladım.

Son zamanlarda birçok melez yanıma gelip benden değişik şeyler istiyordu. Hepsi benim arkadaşımdı ve bu yüzden onlara yardım etmeye çalışıyordum. Ancak çoğu şey yetiştirilmesi gerekiyordu. Bu yüzden bu gece uyumayacaktım. Bütün işleri bitirip sabaha rahat olmayı hedefliyordum. Aletleri çıkartıp elimin marifetini kullanmaya başladım. Birini bitiriyor, bir diğerine başlıyordum. En sonunda hepsi bitti. Rahat bir nefes aldıktan sonra malzemeleri kaldırdım ve banyoya gittim. Hephaistos kızı olmama rağmen temizliğe önem veriyordum. Elimi iyice yıkadıktan sonra uykumu da açmak için yüzümü bol suyla yıkadım. Neredeyse sabah olacaktı ve ben uyuyarak bu günü mahvetmek istemiyordum. Bol su biraz da olsa uykumu açmıştı ama yine de uykum vardı. Bol oksijen alma amacıyla kulübemden dışarı çıktım. Bahçede bir sandalyeye oturduktan sonra havayı içime çektim. Bu sırada Calvin'i kulübesinden çıkarken gördüm. Saat daha sabahın altısıydı. Bu saatte nereye gidiyor olabilirdi ki? Hemen onun peşine düştüm. Kısa bir yürüyüşün ardından kılıç sahasına vardık. Calvin o kadar dalgındı ki hala beni fark edememişti. Alanın içine girince ben de bir yere saklandım. Buradan onu rahatlıkla görebiliyordum. Alanda Troy da vardı. İkisi bir şeyler konuşmaya başladı. Duymak için biraz fazla uzaktaydım. Sadece Tiff, iki gibi kelimeleri seçebilmiştim. Bunlarda pek işime yaramıyordu. İkili alandan çıkmak için bana doğru gelince saklandım ve onların peşinden gitmeye başladım. İkisi de kendi kulübelerine girdiler. Ben de dikkat çekmeden bahçeme gidip tekrar oturdum. Bu sefer gözümü dört açıyordum. Bir süre sonra Hades kulübesinden Calvin çıktı. Ne yapacaklarını çözememiştim. Dikkatle bakınca sırtında çanta olduğunu da fark ettim. Anlaşılan Calvin ve Troy maceraya atılıyordu. Calvin ormana doğru gitmeye başladı. Bense Troy'u beklemeye başladım. Calvin'den beş dakika kadar sonra Troy'da kulübeden çıktı. O da orman yönüne dönünce ben de içeriye girdim ve rastgele bir çantaya birkaç eşya attım. Sonra da hızla kulübemden çıktım. Ormana doğru hızlı adımlarla yürürken bir yandan da etrafıma bakınıyordum. Kimse görünmüyordu. Ormana vardığımda etrafıma bakındım. Troy ortalıkta görünmüyordu. Çoğu melez Zeus Yumruğuna gittiği için ben de Zeus Yumruğuna gittim. Zeus Yumruğu görüş alanıma girdiğinde Troy ve Calvin'i gördüm. Demek Troy yalnız değildi. Yeraltı prenste onunlaydı. Daha da yaklaşarak konuşmalarını dinlemeye çalıştımm. Calvin "-man gidelim." diyordu. Bunlar labirente gideceklerdi. Hemen ortaya atıldım ve "Nereye gidiyorsunuz?" diye sordum. Bir de onların ağzından dinlemek gerekirdi. Onlarla birlikte gitmeyi deneyecektim. İkisi de gıcıklık yaparak beni almak istemeyecekti ama buna mecburlardı. Gülümseyerek onlara bakıyordum. Onlar ise bana şaşkınlıkla bakıyordu.

Şu kampta da insan kimseden habersiz bir yere gidemiyordu doğrusu. Sözcükler Elena'nın ağzından çıkar çıkmaz arkama döndüm ve itiraz etmeye başladım.
"Hayır, sen bizimle gelmiyorsun. Çünkü bu çok tehlikeli olabilir."
"E o zaman ben de geliyorum ya da Kheiron'a haber uçurmam sadece bir dakikamı alır." Yüzünde durumdan hoşnut ve gıcık bir gülümseme vardı. Onu vazgeçirme ihtimalimiz, Zeus'un kendi isteğiyle tahtından inmesi kadar imkansızdı. Ama yine de şansımızı denedik.
"Neden bizimle gelmek istiyorsun ki?" diye sordu yüzünde anlamsız bir ifade olan Calvin.
"Çünkü haftanın her günü sadece kılıç yapmakla geçmiyor da ondan. Tabii bunun eğlenceli olmadığını söyleyemem ama her gün yüz kere de macera yaşamıyorum, öyle değil mi?" Daha baştan kazandığını anlayan Elena karşımızda hala gülümsüyordu.
Anlaşılan Calvin için bir zararı yoktu. Benim için de yoktu ama sırf aptalca bir nedenden dolayı başka birinin zarar görmesine ya da daha köyü bir şey olmasına izin veremezdim.
"O zaman o gün bugün olmayacak Elena, kusura bakma." dedim ve tam arkama dönerken Elena'nın kısa bir kahkaha attığını duydum.
Geri döndüğümde bana "Ya da Kheiron'a haber uçurmam otuz saniyemi de alabilir." dedi. Tamam, artık pes etmiştim.
"Peki sen bilirsin, bizimle gelebilirsin. Gidip çanta-" ve sırtındaki çantayı daha yeni fark ettim. "Başından beri bizim labirente ineceğimizi biliyordun, değil mi?" diye sordum.
"Eh, öyle de denebilir." dedi ve galip bir şekilde gülümseyerek labirente doğru yöneldi. Calvin'e baktım, yüzünde "Eh, yapacak başka bir şey yok." gibi bir ifade vardı.
Üçümüz birlikte labirente doğru ilerlerken çantamdaki ipi arkamdan yavaş yavaş bırakmaya başladım, ipin bir ucu bende diğeri ise bir kayaya bağlıydı. İkisi de bana garip garip bakınca "Biraz önlem almanın kimseye zararı olmaz." dedim ve sabahları artık sadece benim erken kalkmadığımı kafamın bir köşesine not ettim.



Devamı Labirant'te...