Canavarlarla Dolu Bir Gezi (Görev 74/1)

Bugün içim kıpır kıpırdı. Nedenini hiç bilmiyordum ama yerimde ciddi ciddi duramıyordum. Canım gezmek, canavarlarla savaşmak istiyordu. Biliyorum bu delilikti ama ne yapayım, canıma söz geçiremiyordum. Yüzümde br gülümseme, koşar adımlarla Hestia kulübesine gittim. İçeri girdiğimde Calvin'le Elena'yı gördüm. Calvin, Elena'nın elindeki bir demiri ateşiyle eritiyordu. Böylece Elena kolayca demire şekil verebiliyordu. Bu nasıl bir fikirdi ya, kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi. İkiside yaptıkları işe o kadar çok dalmışlardı ki beni fark etmemişlerdi. Büyük bir neşeyle "Selam!" diye bağırdımda Elena elindeki demiri yere düşürdü, Calvin ise direk ateşi söndürmüştü. Anlaşılan onları çok korkutmuştum. İkiside bana sinirli bir ifadeyle bakınca dayanamadım ve gülmeye başladım. Calvin ve Elena bana daha kötü bakmaya başladılar. Sanki beni boğarak öldüreceklerdi. Korkudan sustum ve üzgün bir ifadeyle "Özür dilerim!" dedim. Tabii bu Elena'yla Calvin'i yatıştırmaya yetmemişti. Azar işitmemek için hemen lafı değiştirdim ve "Ee, ne yapıyorsunuz?" diye sordum. Calvin başını sallayıp gözünü devirdi. Elena ise yere düşen demiri aldı ve "Sen gelmeden önce değişik bir silah yapmaya çalışıyorduk." dedi. Yanlarına gittim ve "Nasıl bir silah?" diye sordum. Calvin tekrar ateşle demiri ısıtmaya başladı. Elena bana ne yaptıklarını açıklamaya başladı. Tabii ki dediklerinden tek bir kelime bile anlamamıştım. (bir gün anlayableceğimi umuyordum.) Neyse, Elena'nın ve Calvin'in bana olan sinirleri geçmişti. Tatlı bir sohbet etmeye başladık. Tabii ben yerimde duramıyordum ve kulübede dolanıyordum. Bir süre sonra uygun bir zaman buldum ve "Gezmeye gidelim mi?" diye sordum. İkisine de tek tek baktım ama onlar hala silahla uğraşıyorlardı. Kulübede kısa bir sessizlik oldu.

Akılmda süper bir fikir vardı. Muhteşem bir silah yapacaktım. Bunun için malzeme deposuna gittim ve gerekn malzemeleri aldım. Yapacağım demir çok sertti. Bunu asla kendi elimle bükemezdim. Koltuğa oturdum ve ne yapacağımı düşünmeye başladım. Kısa bir süre daha düşündükten sonra aklıma ateş geldi. Onunla bu demiri çok rahat şekil verebilirdim. Tabii ateşi nereden bulacağımı hiç bilmiyordum. Ayağa kalktım ve kulübemin içinde dlnamaya başladım. Hestia çocuklarından yardım alabilirdim. İşte bu çok iyi bir fikirdi. Hemen klübemden çıktım ve Hestia klübesine gitim. İçeri girdiğimde bir tek Calvin’i gördüm. Diğer Hestia çocukları büyük ihtimalle eğitimdeydiler. Calvin’e "Selam!" dedikten sonra direkt konuya girdim. Elimdeki demiri gösterek "Bunu eritmemde bana yardım edebilir misin?" diye sordum. Calvin “Tabi ki.” Dedi ve işe başladık. Bir süre sonra Tiff’in sesini duyduk. Onun geldiğini hiç fark etmemiştim. Dolayısıylada elimdeki demiri yere düşürdüm. Tiff’e kızdıktan sonra sohbet etmeye başladık. Tiff, "Gezmeye gidelim mi?" diye sordu. Hiç oralı olmamıştım çünkü şu an meşguldüm. Tam bu sırada Summer içeri girdi. Tiff’le Summer sohbet etmeye başladı. Geziden konuşuyorlardı. Summer da geziye gelecekti. Ben başta kabul etmesemde sonrada mecburi kabul ettim. Bu eğlenceyi kaçıramazdım. Calvin'ide ikna ettikten sonra Gatewy kemerine gitmeye karar verdik ve Hestia kulübesinden dışarı çıktık.

Kulübemde oturmuş sıkıntıdan patlıyordum. Çok şükür ki bir süre sonra kulübeme Elena geldi. Onun silah yapmasına yardım etmeye başladım. Ateşimle demiri eritiyordum. Zevkli bir işti. Tam işe o kadar çok dalmıştım ki Tiffany geldi ve yüreğime indirdi. Fazla vakit geçmeden Summer da geldi. Tiffany her zamanki gibi yerinde duramıyordu ve bizi Gateway Kemerine sürüklüyordu. Orada ne yapacağımızı anlamıyordum. Gidiceğiz sonra canavarlar gelecek, onları öldürüp tekrar kampa dönecektik. Ama bunu anlatamam ki! Gateway kemerine pegasuslarla gitmeye karar verdik. Bunun için ahıra doğru yürümeye başladık. Kızlar her zamanki gibi dedikodularına başlamışlardı. Çok eğleniyor gibi görünüyorladı. Soluma baktığımda Troy'un bize doğru hızlıca geldiğini gördüm ve "Troy geliyor." dedim. Kızlar dedikodu yapmayı kestiler ve durdular. Troy yanlarına geldiğinde "Ne yapıyorsunuz?" diye sordu. Elena, "Gateway Kemerine gidiyoruz." diye cevap verdi. Hemen ardından Tiffany "Sen de bizimle gelsene." dedi. Troy bana baktı. Ona beni yalnız bırakma der gibi baktım. Troy tekrar kızlara döndü ve "Tamam, geliyorum." dedi. Beraberce Pegasus ahırlarına doğru tekrar yürümeye başladık. Kısa bir süre sonra ahırlara vardık ve içeri girdik. Herkes pegasuslarının yanına koştu. Bende Zach'in yanına gittim ve okşamaya başladım. Yeterince pegasuslarımızı sevdikten sonra onları gitmek için hazırlamaya başladık.

Sıkıntıdan patlıyordum. Gece boyunca gözüme bir damla uyku girmemişti ve şimdi gün ışığında da tavukçuluk oynamaya hiç niyetim yoktu. Kulübemden çıkıp dolaşırken bizim tayfanın ahırlara doğru gitmekte olduğunu fark ettim. Kaşlarımı çatarak bir süre onları izledim. Ayrılmaz ikili olan kardeşlerim Summer ve Troy da gruptaydı ve büyük ihtimalle akıllarında yeni bir macera arayışı vardı. Kimse beni çağırmamış olduğu için başta onlara katılmamanın daha doğru olacağını düşündüm ama sonra sıkıntıdan patlamak üzere olduğum için ahırlara doğru yürümeye başladım. İçeri girmeden önce zihinsel dalgalar aracılığıyla Calvin'in zihnine yüksek eşikli bir acı gönderdim. Onun ani bağırışı üzerine herkes şaşkınlıkla etrafına toplandı ve iyi olup olmadığını sormaya başladılar. Konuşabilecek kadar toparlandığı zaman sinirle, "Lucy burada." cevabını verdi. Gevrek bir kahkahanın eşliğinde ahıra girdim ve beşliyi oluşturan herkesi tek tek süzerek, "Bensiz bir macera demek, öyle mi?" diye sordum. Sesime alıngan bir hava yüklemeye çalışmıştım ama Calvin ile uğraşmak beni fazlasıyla eğlendirmiş olduğundan, suratımdaki gülümsemeyi toparlamayı başaramamıştım ve sözlerim istediğim etkiyi vermedi. Tiffany iki elini de beline koyarak artistçe "Birbirimizi her an bir kaşık suda boğmak istiyoruz, her fırsatta erkek arkadaşımla uğraşıyorsun, senin baskıcı yönetiminden kurtulmak isteyen Troy ve Summer bizim yanımıza sığınıyor. Nasıl da sana haber vermeyi unuturuz?" dedi. Pişkin pişkin "Kendinizi affettirmeniz hiç kolay olmayacak." diyip Apollon kızına göz kırptım ve pegasusum Sherry'nin yanına gidip iplerini çözmeye başladım. Gruptaki herkes şaşkın şaşkın bana bakmaktayken Elena dayanamayıp kahkaha attı ve "Lucy, iyi ki geldin." dedi. Tiffany'nin ona attığı 'içimizdeki hain' bakışı keyfimin daha da yerine gelmesini sağlamıştı.


(out. Son gelişmeler, Troy'u npc kullanıyoruz ve onun yerine maceranıza ben katılıyorum. )

Pegasus ahırlarına girip gitmeye hazırlanırken Lucy, Calvin'e her zamanki gibi acı göndererek yanımıza geldi. Dolayısıyla da Tiff çok sinirlendi ve ikisinin de arasında küçük bir atışma yaşandı. Sonra Lucy Sherry'nin yanına gitti. Tiff'in çok kızacağını bile bile "Lucy, iyi ki geldin." dedim. Tiff bana kötü bir bakış attı ama zaten bunu beklediğim için benim için hiç bir şey fark etmedi. Aramızdaki bakışmaları Summer durdurdu ve "Hadi gidelim." dedi. Tiff Lucy'e bir bakış attıktan sonra pegasus Sissy'e bindi. Herkes hazır olduğunda uçmaya başladık. Lucy de bizimle geliyordu. Çok eğleneceğimiz artık kesindi. Hava da normal süzülürken Lucy"Calvin kes şunu." diye bağırdı. Onlara doğru baktığımda Calvin'in Lucy'e küçük bir ateş topu gönderdiğini gördüm. Tiff kahkaha atmaya başladı. Calvin ise hala devam ediyordu. En sonunda Lucy Calvin'e bir acı dalgası gönderdi. Calvin "Ah!" diye bağırdı. Güleme sıırası Lucy'deydi ama pegasuslar zik zak çizmeye başladı. Bu saçmalıklardan rahatsız olmuşa benziyorlardı. E, bende üzerimdeki dostumun acı çekmesini istemzdim. Calvin de Lucy de pegasuslarını sakinleştirmeye çalıştı. Bu arada gösteri sırası bendeydi. İkisine de küçük helikopterler yolladım. Bunlar uçup onlareı rahatsız ediyordu. Summer, Troy, Tiff ve ben gülmekten az kalsın yere düşecektik. Calvin'le Lucy aynı anda "Kes şunu." diye bağırdı ama benişm kesmeye niuyetim yoktu. Biz çok eğleniyorduk.

Elena'nın Lucy ve Calvin'e gönderdiği minik helikopterler işe yaramıştı. Lucy ile Calvin helikopterlerle uğraşırken biz de gülmekten kırılıyorduk. Öyle komik görünüyorlardı ki gülmemek elde değildi. Elena'ya bu fikri için teşekkür etmeliydik. Calvin ve Lucy Elena'ya "Kes şunu !" diye bağırdılar. Ama buna aldırış eden yoktu. Bir süre sonra, artık gülmekten karnımız ağrıdığında, Elena küçük helikopterlerini geri çekti. Lucy ve Calvin sonunda rahat bir nefes alabilmişti. Ama bunu en kısa zamanda Elena'ya ödetecekleri gibi bir his vardı içimde. Biz yolda böyle eğlene eğlene giderken zamanın nasıl geçtiğinin farkına varmamıştık ama Gateway Kemeri altımızda duruyordu işte. Hemen alçalıp pegasuslarımızdan indik ve etrafa göz atmaya başladık. Kemer gerçekten çok görkemli görünüyordu, bu kadar yol geldiğimize fazlasıyla değmişti. O sırada Elena'dan "Ah !" diye bir ses duyuldu. Hepimiz ne olduğunu anlamak için ona döndük. Elena yüzünü buruşturmuş, kolunu ovuşturuyordu. Canının yandığı her halinden belliydi. Tiff ona "Elena, ne oldu ? İyi misin ?" diye sordu endişeyle. Aslında ne olduğu belliydi. Bu, Elena'ya bakarak kurnazca sırıtan Calvin'in işi olmalıydı.

Lucy'nin saldırıları yetmezmiş gibi bir de Elena'nın helikopterleriyle uğraşmak zorunda kalıyorum ve bu benim çok sinirime dokunuyordu. Helikopterlerden kurtulur kurtulmaz Elena'yı öldürmeye karar verdim. Çok geçmeden Elena helikopterlerini üzerimden aldı. Gateway Kemeri'ne vardığımız için aşağıya indik. Pegasuslardan atlayınca ilk işim Elena'nın koluna biraz ateş göndermek oldu. Üşümüştür, ısınır diye düşündüm. Elena sıcaklığın etkisiyle bağırdı. Tiff hemen onun yanına gitti ve sorular sormaya başladı. Summer doğruca bana bakıyordu. Anlaşılan benim yaptığımı anladı. O zaman yüzümde kocaman bir sırıtış olduğunu fark ettim. Gülmeyi kestim ve üzüntülü bir ifade takılarak "Vah vah, ne oldu Elena?" diye sordum. Elena bana sinirli bir bakış attı ama umursamadım. Çünkü Tiff de bana çok kötü bakıyordu. Sanki beni güneşle kızartacak gibiydi. Olayı yumuşatmak isteyerek "Özür dilerim, bir daha olmaz." dedim ama pek fayda etmedi. Tiff hala bana bakıyordu ve çok sinirliydi. Aklımdan yapacağım savunmaları düşünürken Lucy'nin kahkaha seslerini duydum. Anlaşılan çok eğleniyordu.

Kahkahalarımı zaptetmeyi başarınca "Ah, Calvin, ne kadar geçimsiz bir çocuksun sen böyle!" diyerek Hestia oğlunun omzuna sertçe vurdum. Aniden eliyle bir ateş topu oluşturdu ve onu üzerime fırlattı. Ateş topundan kaçmak yerine sol bileğimdeki bilekliğin kalkanım Aegis biçimini almasını sağladım ve kalkanımla ateş topunu engelledim. Sağduyu sahibi kardeşim Summer "Herkes bize bakıyor, lütfen durun artık." diyene kadar Calvin ile didişmeye devam ettik. En sonunda omuz silkip "Pekala, minik Drake'i kendi haline bırakıyorum." dedim ve Sherry'nin yanına gittim. Ona fazla göze batmadığı sürece istediği gibi dolaşabileceğini ve ıslık çaldığımda yanıma gelmesi gerektiğini söyledim. Sonra sıkıntıyla bana bakmakta olan Troy'a yaklaştım ve "Kardeş sorun ne?" diye sordum. Bir süre düşündükten sonra cevap verme kararı alarak "Bu gezide hoş şeyler olmayacakmış gibi hissediyorum. Kampa geri dönmek istiyorum." dedi. Kaşlarımı çatarak ona baktım ve "Ben minik helikopterlerle cebelleşirken keyfin gayet yerinde gibiydi!" diye cırladım. Troy sırıttı ve sonra da gruptaki herkesi hedef alarak, "Millet üzgünüm ama ben kampa geri döneceğim." dedi. Şaşkın bakışlara aldırmadan tekrar pegasusuna atlayarak havalandı. Arkasından gözlerimi devirdim ve gruptakilere dönerek "Şimdi ne yapıyoruz?" diye sordum. "Tabii ki çılgınlar gibi eğleniyoruz!" cevabı Tiff'ten geldi. Birlikte heyecanlı bir şekilde Gateway Kemeri'ne doğru ilerlemeye koyulduk. Benim de içimden bir ses gezinin olaysız geçmeyeceğini söylüyordu ama olayları severdim.

Gateway kemerine daha öncede geldim ama yine de sanki ilk kez görüyor gibiydim. Belki de arkadaşlarımla beraber gelmek bu geziyi daha eğlenceli kılıyordu. Beraber kemere doğru yürümeye başladık. Burası çok kalabalıktı. Zaten ne zaman tenha oldu ki! Calvin'in yanında gidiyordum. Çünkü Lucy'le aralarında tekrar bir savaş çıkmasını istemiyordum. Summer da Elena'yla Lucy'nin arasında duruyordu. Çünkü Lucy Elena'dan intikamını daha almamıştı ve ben Lucy'yi azıcık tanıyorsam bunun intikamını alacaktı. Zaten yüzünde de sinsi bir ifade vardı. Mississippi Nehri'nin kenarından ilerliyorduk. Bu nehir çok temiz sayılmazdı ama yine de bir çok nehirden daha iyi durumda olduğuna emindim. Su çok durgundu. En azından bana öyle geliyordu. Bu havada daha çalkantılı olmasını beklerdim. Uzun bir yürüyüşten sonra kemerin yanına geldik. Asansörün gelmesini beklemeye başladık. Bu arada sohbet ediyorduk. Elena burayı daha nasıl güzelleştirilebileceğini söylüyordu. Tabii ki teknolojiden konuşuyordu. Şu alet yapılsa, bu yapılsa... Fikirleri aslında çok güzeldi ama buraya kimsenin yapmayacağından emindim. Asansör geldi ve içine bindik. Yukarı doğru çıkmaya başladık.

Asansörden indik. Kemere çıkmıştık. Burası gerçekten harika bir yerdi ve ben ilk defa görüyordum. Tiff'i dinleyip buraya geldiğimize çok memnun oldum ama bunu Tiff'e tabii ki söylemedim. Kemerden aşağıya doğru baktım. Keşke bakmasaydım. Uzakta bir grup canavar bize doğru geliyordu ve tabii ki insanlar onları başka bir şey sanıyorlardı. Ne düşündüklerini bilmiyordum ama benim için çirkin yaratıklardı. Arkadaşlarıma döndüm ve "Ziyaretçilerimiz var millet." dedim. Arkadaşlarım beni anlamadılar ama sonra gösterdiğim yere bakınca her şeyi anladılar. Lucy "Oley, bu gezi daha da eğlenceli olmayya başladı." dedi. Calvin, "Bence de." dedi. Tiff "Bunlar sadece bana bile yetmez. Bu kadarlar mı?" dedi. Onlara şaşkın bir suratla baktım. Tamam canavarlar eğlenceliydi ama bu kadar sevinmeleri beni şaşırttı. Alt tarafı canavar. Onlara döndüm ve "İnsanlara zarar gelmeden şunları haklayalım." dedim. Arkadaşlarımda beni onaylayınca asansöre yöneldik. Kemerden inmeliydik. Asansöre bindik ve aşağıya indik.

Asansörden çıktığımız anda canavarlara doğru hızlı adımlarla yürümeye başladık. Canavarlarla savaşacağımız için çok mutlu oldum. Çok eğlenecektik çok. Sevinçle canavarların olduğu yere yaklaştık. Bayağı kalabalık bir gruptu. Sayılarını tam olarak sayamadım ama 15-20 tane vardı. Hepside çeşit çeşitti. Drakonlar, Laistrygonialar... Hemen kılıcımı çektim. Arkadaşlarımda kılıçlarını çektiler. Tiff ise yay-ok takımını çıkardı ve yayına bir ok gerdirerek "Herkes hazır mı?" diye sordu. Hepimiz aynı anda "Evet!" dedik. Tiff "O zaman başlıyoruz!" dedi. Sonrada okunu fırlattı. Ok bir drakona isabet etti ve drakon aniden buharlaştı. Bizde diğer canavarlara sadırmaya başladık. Ben bir Laistrygonia ile savaşmaya başladım. Kılıcımı ustaca sallıyordum. Canavar ise yolda ne bulduysa üzerime atıyordu. Bunlardan ise ayrıca kaçmak zorunda kalıyordum. En sonunda canavara bir ateş topu yolladım. Dikkati aşırı derece de kaybedince de kılıcımı ona sapladım. Laistrygonia anında buharlaşıp yok oldu. Böylece bir canavar daha yok olmuş oldu.

Yay-ok takımımla birer birer canavarları haklıyordum. Bu benim için çocuk oyuncağıydı. Ok çantamdan bir ok daha aldım ve bir drakonu daha buharlaştırdım. Arkadaşlarım direk canavarların içine dalmıştı. Bense iki metre uzaktan canavarları ok yağmuruna tuttuyordum Buradaki tek okçu bendim. Dolayısıylada önceliğim arkadaşlarımı korumaktı. Üç canavar birden Elena'ya saldırmaya başladı. Fazla dayanamayacağını biliyordum. Bunun için bir ok daha aldım ve birine fırlattım. Canavar anında buharlaştı. Birinide Elena buharlaştırdı. Şimdi teke tek mücadele ediyordu ve onu çok rahat haklardı. Diğer arkadaşlarıma bakmaya başladım. Bu sefer gözüm Summer'a takıldı. O da zor durumda sayılırdı. Bir canavarla savaşıyordu ama önemli olan o canavar değil arkasından sinsice gelen canavardı. Summer onu fark etmemişti. Bir okumlada o canavarı Summer'a zarar vermeden yok ettim. Hala çok fazla canavar vardı ve bu beni çok eğlendiriyordu.

Üç canavarla karşı karşıya kaldım. Bunlar buradan çok güçlü görünüyordu. Nasıl alt edeceğimi bilmeyerekten savaşmaya başladım. Bir tane canavar birden buharlaştı. Şaşırmadım çünkü büyük ihtimalle bu Tiff'in işiydi. Uzaktan okuyla canavarları avlıyordu. Bunları fazla düşünmeden diğer iki canavara odaklandım. Birini iki dakika geçmeden boynunu keserek buharlaştırdım. Şimdi karşımda bir canavar duruyordu. Onunla kıyasıya mücadeleye girdim. Kılıcımı ustalıkla sallıyordum ama canavar bu saldırıları rahatlıkla karşılıyordu. Bayağı uğraştıktan sonra kılıcımı canavarın ayağına sapladım. Canavar ayağının acısıyla uğraşırken kılıcımı birkaç yerine daha saplandım. Canavar bu darbelere dayanamadı ve yok oldu. Hemen diğer canavarlara daha yöneldim. Bir başka canavara karşı yeni kılıç taktikleri denedim ve bazılar başarıyla sonuçlandı. Yani bu canavarlar sayesinde yeni taktikler edindim ve kılçta daha da ustalaştım.

Canavarları bir bir öldürüyorduk. Ancak sorun şu ki bunlar öldürmekle bitmiyordu. Sanki biz öldürdükçe onlar çoğalıyorlardı ve bu benim çok sinirimi bozmaya başladı. İlk başta eğleniyordum ama bütün gün de böyle devam edemezdi. Sinirle bir canavarın daha kafasını kestim. Sonra Lucy'yi gördüm. İki canavarla savaşıyordu anına gittim ve bir canavarı arkadan öldürdüm. Lucy de diğerini yok etti. "Bu ne kadar sürecek?" diye sordum. Lucy bir canavara daha kılıcını sapladıktan sonra "Bilmiyorum. Çok fazlalar." dedi. Onu başımla onayladım ve bir canavarla savaşmaya başladım. Pençeleri kocamandı ve kılıcımla yaptığım hamleleri engelliyordu. Aynı zamanda da çok hızlıydı ama benden hızlı değildi. Canavara ateş topu fırlattım. Canavar anında yandı ve kül oldu. Gülümseyerek canavrın yok olmasını izlerken arkadan bir darbe yedim ve yere yapıştım. Arkama baktığımda bir Laistrygonia'nın bana bir taş fırlattığını gördüm. Taş gerçekten canımı çok acıttı.

Canavarlarla mücadele etmek tabii ki hobilerimden biriydi ama şimdi yanımda kardeşim Summ varken nedense kendimi fazlasıyla diken üstünde hissediyordum. Kendimi korumaktan ziyade gayet iyi idare edebilmesine rağmen Summ'ı koruyordum. Büyük ihtimalle bu tavrım onu sinir ediyordu ama elimden başka bir şey gelmezdi, en büyük abla olmanın getirdiği anaçlık beni esir almıştı. Savaştığımız canavar grubunun pek kalabalık olduğu söylenemezdi ama kesinlikle bizi zorluyorlardı çünkü aralarında öldürülmeleri imkansız denecek kadar zor olan Laistrygonia devleri vardı. Calvin ateş gücü sayesinde onlarla karşı karşıya kaldığında üstünlük sağlayabiliyordu ve Tiffany de oklarıyla zırhlarının fazla korunaklı olmadığı bölümlerini isabet alıyordu ama grubun geri kalanı çareyi Laistrygonialılardan kaçmakta bulmuştu. Kamptaki kılıç eğitmenlerinden biriydim ve elimde Nefesalan varken her zaman yenilmez olduğumu düşünürdüm ama bu koca devler karşısında kılıçların kürdandan farksız kaldığını bilecek kadar da tecrübe sahibiydim. O nedenle devleri büyük ölçüde Calvin'e paslıyor, nadiren biri Summer'ı hedef alırsa falan ben onlara karşı devreye giriyordum. "Şu canavarlar bitsin artık!" diye öfkeyle bağırırken gözüm yere yapışmış olan Calvin'e takıldı. Arkasında onu ezmeye hazırlanan bir dev vardı ve ani bir manevrayla yana yuvarlanacakmış gibi durmuyordu. Kıyafetinin üzerinde bir kan lekesinin oluşmaya başlamış olduğunu fark edip korkuyla onun olduğu tarafa koştum. "Millet, biri Calvin ile ilgilensin!" diye gruba bağırdıktan sonra ani bir hareketle Laistrygonia devinin üzerine atladım ve sırtına doğru tırmanmaya başladım.

Bu canavarlar bizi gerçekten de tahmin ettiğimizden çok daha fazla zorluyorlardı. Bu da artık sinirimize dokunmaya başlamıştı. Daha birini yok edemeden bir diğeri çıkıyordu. Hiç tükenecek gibi durmuyorlardı ama savaşmaktan başka çaremiz yoktu. Tam bir drakonu daha kılıcımla yok etmiştim ki Lucy'nin yardım çağrısını duydum."Millet, biri Calvin ile ilgilensin !" Hemen sesin geldiği tarafa döndüm ve önce bir Laistrygonia devinin üzerine tırmanmakta olan Lucy'yi, sonra da yerde yatmakta olan Calvin'i gördüm. Tabii arkasındaki devi fark etmemek de mümkün değildi. Hemen o yöne doğru koştum ve devin Calvin'e uzanan eline kılıcımı sapladım. Dev ani bir haykırışla refleks olarak elini çekti. O eliyle ilgilenirken ben de hemen Calvin'e dönerek "Calvin, iyi misin ?" Calvin'den ses gelmeyince telaşla Tiff'in olduğu tarafa doğru döndüm ve var gücümle "Tiff, Calvin'in sana ihtiyacı var !" diye bağırdım. Ne de olsa onlar sevgiliydi ve Tiff'in babası Apollon'dan gelen bir iyileştirme gücü vardı. Tiff sesimi duyunca hemen bu tarafa döndü ve yerde yatan Calvin'i görür görmez de yanına koştu. Ben de bu sırada dev ile ilgilenmeye çalışıyordum. Tiff ile Calvin'e yeteri kadar zaman kazandırabileceğimi umuyordum ama bundan çok da emin değildim. Bu devi tek başıma idare etmek oldukça zor olacaktı.

Her zamanki gibi yay-ok takımımla bir bir bütün canavarları öldürüyordum. Benim keyfim yerindeydi ama aynı şeyi arkadaşlarım için söyleyemezdim. Onlar canavarlarla yakın oldukları için bayağı zorlanıyorlardı. E, okçuluğun farkı. Elimden geldiğince onlara yardım etmeye çalışıyordum. Ben Elena'nın yanındaki bir canavarı öldürürken Summer'ın sesini duydum. Ona dönüp baktığımda Calvin'i yerde gördüm. Hiç düşünmeden Calvin'in yanına koştum. Ben gelince Summer yanımızdaki devle ilgilenmeye başladı. Calvin'e dikkatlice baktım. Omzundan çok fena darbe almıştı ve kan akıyordu. Calvin gülümsemeye çalışarak "Ben iyiyim." dedi. Ona şaşkın dolu bir ifadeyle baktıktan sonra "Daha iyi olacaksın." dedim ve hemen konsantre olarak şifa gücümü kullanmaya başladım. Calvin hiç ses çıkarmadan beni izliyordu. Aslında bağırmak istiyor gibiydi ama sırf benim için kendini tutuyordu. Calvin'i buradan uzaklaştıracak kadar iyileştirdikten sonra ona kalkması için yardım ettim ve canavarların yanında uzaklaşmaya başaldık. Bu sırda bir canavar üzerimize saldırdı. Tam bizi parçalayacaktı ki Lucy onu engelledi ve "Çabuk olun." dedi. Daha hızlı bir şekilde oradan uzaklaştık ve Calvin'i tekrar yere yatırdım. Onu bu halde görmek beni öldürüyordu. Bunu Calvin de fark etmiş olack ki espriler yapmaya çalıştı ama canı çok acıyordu. Bu belli bir şeydi.

Canavarlarla mücadeleden artık bıkmıştım. Yarım saat kadar uğraştığım Laistrygonia devini de öldürmeyi başardıktan sonra etrafımıza hızlıca göz gezdirdim. Feci yaralanmış bir Calvin, onun başında hüzünle oturan Tiffany, en az benim kadar bezgin haldeki Elena ve Summer dışında çevremizde fazla bir kalabalık kalmamıştı. Bu da canavar sayısının azalmakta olduğunun göstergesiydi. Geriye yalnızca Summer'ın cebelleştiği dev kalmıştı, onun dışında etrafımızda yalnızca birkaç drakon boy göstermekteydi. Zırhların zayıf noktalarını bulma konusunda uzman olan Hephaistos kızı Elena, aynı anda onların 3-4 tanesiyle zorlanmadan başa çıkabilirdi, o nedenle ben Summer'ın yardımına koştum. İki zeki kız kardeş çeşitli şaşırtma teknikleri ve sağlam kılıç darbeleriyle onu çok geçmeden toz bulutuna döndürdük. Sevinçle ona bir beşlik çaktıktan sonra Elena'nın olduğu tarafa doğru yöneldim. Tiff oturduğu yerden ok fırlatarak hala bize yardımcı oluyordu. En nihayetinde tüm canavarları tüketmeyi başardığımızda yılgınlıkla yere çöktüm. Grubun geri kalanının da benden pek farkı olduğunu söyleyemezdim. "Millet, buradan acilen gitmeliyiz çünkü her an yenileri gelebilir." demem üzerine hep beraber sessizliği yaran ıslıklar çalarak pegasuslarımızı çağırdık. Çok geçmeden hepsi meydana iniş yaptılar ve vakit kaybetmeden üzerilerine binip havaya yükseldik. Calvin'in ağır yaralı bir şekilde pegasusunun üzerinde zor duracağını zannediyordum ama Tiff'in iyileştirme yetisi sayesinde oldukça sağlıklı, sadece biraz yorgun görünüyordu. En azından bu yolculuk boyunca bana ateş topları gönderemeyeceği garantiydi. Yola çıktıktan sonra en yakınımdaki kişi olan Tiff'e dönerek "Artık can sıkıntın dinmiştir herhalde, kampa dönüyoruz, değil mi?" diye sordum. Attığı şen kahkahanın ardından, "Saçmalama Lucy, daha yeni başlıyoruz! Millet, şimdiki durağımız Hoover Barajı!" diye bağırdı. Ben 'saçmalama' tarzında bir tepki verecekken gruptaki herkesin Tiff'in sözlerine coşkuyla karşılık verdiğini fark edip gaza gelerek "Yaşasın macera tutkusu!" diye bağırırken buldum kendimi.

Rp'nin Gateway Kemeri bölümü bitmiştir, devamı Hoover Barajı'nda.