Sırdashinhomla Yataklara Gezi.

O gün beni anlayan nadir insanlardan biriyle gezmeye çıkacaktık. Anne tarafından kuzenim Apollon oğlu Theo, beni gerçekten anlıyordu. Çoğu kişiden görmediğim duyarlılığı ondan görmüştüm, beni hiçbir zaman satmamıştı, beni hep dinlemişti. Sırdaşım olmuştu kısa zamanda, bütün sırlarımı rahatlıkla anlatabiliyordum ona. Geçen gün gelmişti ve bana bir broşür göstermişti. Kabuklu'nun Su Yatakları Mağazası'nın broşürüydü bu. Doğrusu su yatağım hiç olmamıştı ve hep özenmiştim. Hem buraya birçok melezin gittiğini de duymuştum. Theo'yla sözleşmiştik, bugün o mağazaya gidecektik. Kamp müdiresi Athena'dan izinsiz yapacağımız için bu geziyi, hemen gidip dönmemiz gerekiyordu. Üzerime uzun zaman sonra ilk defa turuncu kamp tişörtünü geçirmemiştim, mutluydum. Kırmızı bir tişörtün altına siyah bir şort giymiştim. Yanımda da bir hırka almıştım, ne olur ne olmaz diyerekten. Çantama en sevdiğim hançerimi atmıştım, bir şişe su ve çok az miktar ambrosioyla beraber. Pegasus ahırlarına doğru ilerliyordum, Pandion'u özlemiştim. Oraya geldiğimde Theo da oradaydı, pegasusunu hazırlıyordu. Arkasından gittim ve onu korkutmak amacıyla bağırdım. "Böö!" Ardından pek de fazla korkmayan Theo'ya bakarak kahkahalar attım, o da gülümsedi. "Selam Theo, hazırsan gidelim." dedim aynı şekilde gülümseyerek. O da gülümsedi, başıyla onayladı ve beraber Melez Kampı'ndan Los Angeles'a, Su Yatakları Mağazası'na doğru uçmaya başladık.

Uykuya çok düşkün biri olduğum için her türlü yerde uyumayı denemişimdir. Şimdiye kadarki favori uykum temizlik esnasında süpürge dolabına saklanıp uyumak olmuştu. Tabi sonunda birkaç süpürge darbesiyle uyandırılmıştım ama uyandığımda enerji doluydum. Şimdi başka uyku yerleri arıyordum. Bunun için birkaç dergi karıştırmıştım ki karşıma Kabuklu'nun Su Yatakları Mağazası'na ait bir broşür çıktı. Bu adı bir yerden duymuştum, hatta tehlike çanları da hissetmiştim ama hatırlayamayınca boşvermiştim. Yine de temkinli olmakta yarar vardı. Tek başıma gidersem belki en derin uykuma bile yatabilirdim. Bu yüzden kimle gitsem diye düşünürken Kamp'ta Hades kulübesinden tek arkadaşım, aynı zamanda anne tarafından kuzenim olan, bir de sırdashinhom olan Phil geldi. Hem kendimi emanet edebileceğim sayılı melezlerdendi hem de onunla daha önce hiç Kamp'tan kaçmamıştık. Bu yüzden hemen yanına gittim ve birkaç dakika içinde kaçmak konusunda anlaştık. Kulübeme dönüp uykuya en uygun kıyafetlerim olan eşofman altımla ince tişörtlerimden birini giydim. Çanta hazırlamaya gerek duymadım, acıkırsam Phil'den otlanabilirdim sonuçta. Bilekliğimle saatimi kontrol ettikten sonra mutfağa gidip Paris için kurbanlık bir elma seçtim. Benim de canım çektiği için bir tane de ben aldım. Sonra Pegasus Ahırları'na gittim ve Pegasus'umla karşılıklı olarak elma yemeye koyulduk. Bu sırada arkamdan biri "Böö!" diye bağırınca korkmuş numarası yaparak döndüm ve tabi ki karşımda Phil'i gördüm. O kahkayı patlatınca ben de dayanamayıp gülmeye başladım. Gülümseyerek "Selam Theo, hazırsan gidelim." dedi. Ben de başımla onayladım ve Paris'in üzerine tırmandım. Birlikte Los Angeles'a kadar uzun bir yol uçacağımız için ona karışmanın eğlenceli olabileceğini düşünerek "Philola, yatakları ilk deneme hakkı benim, ona göre." dedim.

Los Angeles gerçekten uzun bir yoldu, o kadar yolu pegasusun üzerinde nasıl gideceğimizi bilmiyordum. Ben rüzgarın tenimi yalamasına izin vermiş bir şekilde gözlerimi kapamışken Theo'nun sesiyle gözlerimi açtım. "Philola, yatakları ilk deneme hakkı benim, ona göre." dedi. Ona suratımı buruşturarak baktım. Dil çıkararak konuşmaya başladım. "Hamilelere öncelik." dedim kendimle dalga geçercesine. Bunu ona hatırlatmakla doğru mu yapmıştım bilmiyordum ama omuz silktim ve Pandion'un üzerinde şehirleri izlemeye devam ettim. Gerçekten şehirler buradan daha bir güzel gözüküyordu; minik, kalabalık, hoş. Yolda giderken Theo bana sataşmaya devam ediyordu ama bu hoşuma gidiyordu çünkü şakasına olduğunu biliyordum. Bir süre daha atıştıktan sonra aşağıyı işaret ederek konuşmaya başladım. "Dor, biz Los Angeles'a geldiğimizi nasıl anlayacağız?" diye sorduğumda pegasusumun aşağıya doğru indiğini fark ettim. Aptallığıma kafama vurarak hayret ettiğimi belirttim, gözlerimi devirerek güldüm. Az sonra dükkandan içeri girecektik, sabırsızlanmaya başlamıştım. Bir su yatağıyla kulübeye gittiğimde emindim ki bana biraz daha ilgi gösterecekler ve saygı duyacaklardı. Omuzumda çantam Pandion'un üzerinde Theo'nun pegasusu üzerinden inmesini bekliyordum.

Eğlenceli ve bir o kadar da uzun bir yolculuğun ardından tam Philola "Dor, biz Los Angeles'a geldiğimizi nasıl anlayacağız?" dediği sırada Pegasuslarımız alçalmaya başladılar. Phil aptallığından ötürü kafasına vurunca kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum. Yere iner inmez Paris'in üzerinden atladım. Beni bekleyen Phil'i görünce bir an anlam veremedim ama sonra Ah doğru ya, hamilelere yardım etmek gerekir. diye düşündüm ve gidip Phil'in elinden tutup inmesine yardım ettim. Ayrıca sırtındaki çantayı da aldım. Vay be, bu ben miydim gerçekten? Gerçi otobüslerde bile bir tek hamilelere yerimi veriyordum, biraz vurdumduymazım sanırım. Biz daha kapıya yaklaşmadan Paris ve Pandion kendilerine beslenecek bir alan bulmuşlardı bile. İçeri girdiğimizde Özgürlük Anıtı'nın sevgilisi olabilecek boyutlarda bir adam bizi karşıladı. Bu adama neden kabuklu demişlerdi ki? Bence daha çok atıştırmak-için-insan-yiyebilirim gibi bir isim uygun olabilirdi. Kalın bir sesle "Hoşgeldiniz çocuklar, size nasıl yardım edebilirim?" dedi. Ona gülümsemek isterdim ama o kadar yukarıdan beni görebileceğinden emin değildim. "Biz su yatağı almaya gelmiştik." dedim. Sonra da başka ne alabiliriz ki zaten, çok akıllısın Teo... diye düşündüm. O sırada Phil bana baktı ve "Teo ben pek iyi hissetmiyorum." dedi. Sonra atıştırmak-için-insan-yiyebilirim'e dönüp "Lavabo ne tarafta?" diye sordu. Kabuklu parmağıyla göstererek "Şu pembe yatağın yanındaki kapının arkasında." dedi. Phil kafasını sallayıp oraya gittiği anda Kabuklu beni bir yatağa doğru götürdü. Hemen yattım ve su yatağının keyfini çıkarmaya koyuldum. Bu sırada Kabuklu "Bu yatak size biraz büyük geldi sanki. Boyunuza göre ayarlasak iyi olacak." dedi. Daha ben itiraz edemeden kolumdan tutup beni çekmeye başladı. Umarım Phil'in işi uzun sürmez, diye düşündüm ve atıştırmak-için-insan-yiyebilirim'den kurtulmaya çalıştım.

Midem bulanıyordu, tam da zamanında olmuştu bu. En azından havadayken olmamıştı, yoksa yere akan... Cümlemin gerisini düşünmek istemiyordum, tuvalette işimi bitirdikten sonra aynada kendime baktım. Derin derin soluk alarak kendime gelmeye çalışıyordum, yüzümü ıslattım. Birkaç ıslatıştan sonra havluyla kurularken içeriden sesler duymaya başladım. Konuşma sesleri o korkunç adamdan geliyordu, ardından da Teo'dan. Bir süre sonra sesler kesildi, tuvaletten yavaşça ve korkarak çıktım. Korkunç derecede uzun adam gülüyordu, birsüre gözlerim Teo'yu aradı, adamın yanına gittiğimde yatakta boyu uzayıp kısalan Teo'yu gördüm ve çığlığı bastım. Adam beni kolumdan tutmaya hazırlanıyordu ki, hafif adımlarla adamdan kaçtım ve az önce Teo'ya verdiğim çantanın yerde olduğunu gördüm. Çantamı açtım ve içinden ισχύς'ı çıkardım. Hançerimi sanırım ilk kez böyle bir olay için kullanacaktım yani gerçekten önemli bir durum için. Ve biraz daha acele etmezsem zavallı Teo esneyecek, ezik büzük olacaktı. Ne yapacağımı düşündüm, o koskoca adamı yere seremezdim. Adam yavaş yavaş canavarlaşıyordu, iyice korkmaya başlamıştım. Aklıma gelen en iyi yöntem şu yatağa hançerimi batırmaktı fakat su yatakları, üzerine insan yatabildiğine göre bayağa sağlam olmalıydı. Yine de denemekten zarar gelmezdi, yatağa hançerimi batırmaya çalıştım. O sırada arkamda o korkunç şey vardı, onu öldürmese de canını acıtacak şekilde hançerimle vurdum. Ardından tekrar yatağa sert bir şekilde hançerimi batırmayı denedim.

Birkaç santim uzamaya itirazım yoktu. Ama uzatılmaya itirazım vardı tabi ki. Uzarken düşünme fırsatım olmuştu da- öneririm, zihni açıyor- bizim şu atıştırmak-için-insan-yiyebilirim aslında Prokrustes'ten başkası değildi! Onun hakkında bir şeyler okumuştum, ama aklımda kalan tek şey bu uzatma fantazisi olmuştu. Heralde beni jöle kıvamına getirip yemeyi planlıyordu. Çünkü kollarım ve bacaklarım bu aktivitemiz sonucunda sallanmaya başlayabilirdi. Philola'nın kendine gelmesini o kadar çok istiyordum ki, neredeyse yarattığım sinerjiyle havaya uçacaktım. Keşke başka bir şey dileseymişim, çünkü Phil'in harika çığlığıyla Prokrustes olduğu yerde sıçradı. Sonra görüş alanımdan çıkıp Phil'le seviyeli bir tartışmaya girdiler. Bir süre sonra bu tartışma hançerle yapılmaya başladı. Phil hem yatağı delmeye çalışıyordu, hem de canavarı. Sonunda yatak yarışı kazandı ve beni de beraberinde sürükledi. Phil tükenmiş duruyordu, bu yüzden hemen saatimi etkin hale getirdim ve Ying ile Yang'ı kullanarak Proktustes'i oyalamaya çalıştım. Bu sırada Phil mücadeleye devam ediyordu. Ona "Phil sen Pegasuslarımızın yanına git. Benim aklıma bir fikir geldi." dedim. O da kafasını sallayıp çıkışa doğru koşmaya başladı. Ben de Roloi'yi kullanarak en delici oklarımla yataklara nişan aldım. Birkaç tanesini patlatmayı başarınca Prokrustes resmen ağlamaya başladı. Onu su içinde debelenen aşırı gelişmiş bir çocuk gibi orada bıraktım ve Philola'nın yanına döndüm. Tek kelime etmeden Pegasuslarımıza binip Kamp'a doğru uçmaya başladık. Bir süre sonra sinirlerimiz bozulduğu için gülmeye başlamıştık. Sonunda kendimize gelince yine birbirimize sataşmayı sürdürdük.

Rp Bitmiştir!