Turistik Gezi!

Bugün hava çok güzeldi. Bende melez kampından çıkmak istiyordum. Tamam, burası güzeldi, her şey vardı ama ben daha fazlasını istiyordum. Gerçek Dünya'ya dönmek, biraz kaçamak yapmak istiyordum. Bu fikir beni mutlu etmişti. Hiç düşünmeden pegasus ahırlarına gittim ve Boreas'ın bölmesine daldım. Onu biraz okşayıp elma verdikten sonra;
" Boreas işte ilk vukuatımız. Melez kampından kaçıyoruz. Buna hazır mısın?" dedim. Boreas bana coşkulu bir kişnemeyle karşılık verdi. Bu kişnemeden heyecanlandığını ve onunda bu kaçma olayını benim kadar çok istediğini fark ettim.
Boreasla ahırın çıkışına doğru ilerledim ve Long Island Kıyısı'na gittik. Burada çok fazla melez yoktu. Olan melezlerde bize bakmıyorlardı. Boreas'ın üzerine bindim ve kulağına doğru;
" Hadi oğlum gidelim burdan. Melez Kampı'ndan çıkar beni."
Boreas dediklerime harfiyen uydu ve bir anda havalandık. Gerçekten çok hızlı bir pegasustu. Onunla uçmaktan korkuyordum ama bu korku şimdi yerini heyecana bırakmıştı. Boreas hızlandıkça bende onun boynuna daha çok sarıldım ve sonunda melez kampının dışına çıktık. Fakat nereye gideceğimizi bilmiyordum. Aklıma gelen hiçbir yer yoktu. Bir süre amaçsızca gökyüzünde uçtuk. Boreas uçmaktan fazlasıyla mutluydu. O mutlaka güzel bir yer biliyordur diye kararı ona bıraktım.
Boreas beni bir göl kenarına getirmişti. Biraz daha inceleyince burasının Missouri olduğunu anladım. Üzerinde uçtuğumuz göl ise Mississippi Nehri'ydi. O kadar güzel bir görünümü vardı ki heyecanlanmıştım.
" Boreas beni nehrin yakınlarında bir yere bırak. Ama kimseye görünmemeye dikkat etmeliyiz." Boreas bir kez kişnedi ve hızlı bir şekilde inişe geçti. Gerçekten çok iyi bir pegasusa sahiptim. Beni yere indirdikten sonra onun boynunu okşadım ve öptüm.
" Hey beni almak için geri gel olur mu?" dedim ve onu gönderdim.
Missisippi'de daha sabah olmamış gibi sokakta kimse yoktu. Refleks olarak saatime baktım. Saat 06:15ti. Anlaşılan Missisippi'deki insanlar bu saatte sıcacık yataklarında mışıl mışıl uyuyorlardı.
Caddelerde bir kaç tur attıktan sonra Gateway Kemer'ine gitmeye karar verdim. Kapıdaki görevliye bileti verdim ve adama ters ters bakmaya başladım. Özür dileyerek geçmeme izin verdi. Gateway Köprüsü'nün büyüsüne kapılmışken önüme çıkan merdivenleri görünce afalladım. O kadar çok merdiven vardı ki gözüm korkmuştu. Çevreme bakındım ve ansansörü gördüm. Yüzümde içimdeki mutluluğu temsil eden bir gülümsemeyle asansöre doğru ilerledim ve bindim. Tam kapı kapanacakken biri daha bindi. Bu binen baş belası Adrian'dan başkası değildi. Zeus aşkına! Kamptan kaçtığım bir günde bu lanet Ares oğlunu görmek zorunda mıydım? İçimdeki sevinç yerini büyük bir boşluğa bıraktı. Gözlerimi dikip ona bakmaya başladım. Sonunda O'da benim kim olduğumu anlayınca konuşmaya kara verdim.
"Senin ne işin var burada?" diye sordum ve o soruma soruyla karşılık verdi.
"Asıl senin ne işin var?"
"Ben gezi için geldim, şimdi asansörü durdurup aşağı ineceğiz. 190 Metreyi seninle beraber çıkmaya hiç niyetim yok." dedim. Gerçekten bu çocuk yakışıklı veya çekici olabilirdi ama umrumda değildi. Ondan hiç hoşlanmıyordum yaptığı her hareket bana batıyordu. Melez Kampı'nda onu görmeye dayanamazken şimdi onunla aynı asansörde 190 metre mi çıkacaktım? Bunun imkanı yoktu.
"Merdivenlerden mi çıkacaksın? Peki, bana uyar." dedi yüzünde de ukala gülümsemelerinden biri vardı. Ah, Tanrı Zeus! Bu çocuğu parçalamak istiyorum!
"Hayır Adrian, sen çıkacaksın merdivenlerden." dedim onu tersleyerek.
"Oldu canım, başka?" dedi. Gözlerindeki öfkeyi görebiliyordum. "Seni uyarıyorum Pope Pope, hemen çeneni kapatmazsan bir daha açamayacaksın!" diye devam etti sözlerine. İlk aklıma takılan bana hitap edişiydi. Pope Pope mi? Bu da neydi böyle? En sevmediğimi şeyi yaıyor ve bana lakap takıyordu.
"Öyle mi?" dedim ve kılıcıma uzandım. Adrian benden böyle bir hamle beklemediği için saldırımı son anda engelledi. 200 metrenin yarısından çoğunu asansörün içinde kılıçla birbirimize zarar vermeye çalışarak geçridik. O kılıçta iyiydi ama bende ondan daha kötü değildim. Yaptığı hamleler klasik ama güçlüydü. Bu yüzden tüm hamlelerini karşıladım. Asansör durduğu anda savaşmayı bir anda kestik. İnsanların tartışan iki kişi yerine kılıçla birbirine zarar veren iki kişiyi görmesini istememiştim. Bu onları dehşete düşürebilir veya korkutabilirdi. Daha asansörün kapısı açılmamıştı. Lanet olasıca güvenlik önlemleri... Ben Adrianla daha ne kadar bu asansörün içinde kalacaktım?
Dışarıdan gelen ayak sesleri kulak tırmalayıcıydı. Hey bu kadınlar nasıl bir topuklu ayakkabı giyiyordu? Ayaklarını yere koyduklarında çıkan ses iç gıcıklayıcıydı. Topek seslerinden sonra konuşma sesleri de gelmeye başladı. Sesleri, topuk seslerinden daha iç gıcıklayıcıydı. Ben daha dışarıda ne olduğunu anlamadan Adrian gerilmişti. Elindeki kılıcını daha sıkı tutuyor, gözlerini karşıya kitlemişti. Karşısında ne olacağını biliyordu, sadece kapının açılmasını bekliyordu. Kapılar açılır açılmaz Adrian asansörden çıktı ve dışarıya koştu. Bende arkasından merakla baktım. Benden bu kadar mı nefret ediyor? diye düşünürken dışarıdakilere dikkatlice baktım. Bunlar normal insanlar değildi. Bunlar empusaydı. Sayıları ondan fazlaydı. Adrian kılıcıyla onlara karşı durmaya çalışırken ölebilirdi.
İçimden lanet olsun diye geçirdim ve kılıcımı tutan elimi havaya kaldırım Adrian çevresini saran empusaların içine daldım. Her ne kadar Adrian'dan nefret etsem de O da bir melezdi ve karşımızda canavarlar vardı. Şu anda düşman olmamızı umursayamazdım.
Adrian bir empusayla savaşırken arkadan diğeri yaklaşıyordu hızlı bir hamleyle empusayı savurdum ve ard arda kılıç darbeleri indirmeye çalıştım. Adrian savaştığı empusayı öldürünce bana döndü.
" Buna hiç gerek yoktu Pope Pope. Onu kendimde halledebilirdim." dedi.
Ben daha savaştığım empusayı öldürememiştim ve Adrian diğerine geçmişti. Empusanın işini bitirince Adrian'a cevap verme gereği duydum.
" Evet haklısın Adrian. Ben olmasaydım o seni halledecekti." dedim ve uçarak bana doğru gelen empusayı savurmak için yana doğru çekildim ama empusa sırtımdaydı ve dişlerini bana saplaması an meselesiydi. Fakat bir anda sırtımdaki ağırlık yok oldu. Bana doğru koşan empusaya bir darbe indirip arkama döndüm. Adrian sırtımdaki empusayı almış ve onu öldürmüştü. Eh, şimdi onun diline düşen bendim. Adrian daha fazla gecikmeden konuşmaya başladı.

Ah, lanet Ares oğlu!! Hiç nazik biri değildi bu Adrian. Asansöre binmişti ve beni almamıştı. Ben ise o kadar merdiveni inmek zorundaydım. Ama bir yandan da mutluydum. Canvarlarla dövüşü kazanmıştım ya da kazanmıştık. Çünkü bu bir takım çalışmasıydı. Ne kadar kabul etmek istemesek de bu böyleydi. İyi bir savaşçıydı, ama bu onu iyi biri yapmıyordu. En yakın zamanda Adrianla areneda bir düello yapacaktım ve onu yenecektim. Bunun için kendimi daha da geliştirmem gerekiyordu. Kampa gittiğim gibi Lucyle konuşup çalışmalara başlamam lazımdı. Eğer Adrian karşısında yenilgiye uğrarsam benimle her zaman dalga geçerdi. Bu da benim en son istediğim şeylerden biriydi.

Adrian'a ettiğim küfürler ve onunla yapacağım düello hakkındaki düşüncelerim arasında o kadar merdiveni nasıl indiğimi hatırlamıyordum. Kapıdan çıkmadan önce görevli son bir kez daha beni süzdü. Onun iğrenç bakışlarına karşılık hafifçe kılıcımı gösterdim. Görevli bir adım geri çekildi. Eğer daha da ileri gitmiş olsaydı kendisini duvara yaslanmış ve boynuna dayanmış bir kılıçla bulacaktı.

Söylene söylene gölün kenarına geldim. Bekledim ama Boreas yoktu. Bir an beni unuttuğunu düşündüm. Ama ormanın arasından onun simsiyah gövdesini ve uçları gri kanatlarını görünce rahatladım. O insanlara görünmek istemiyordu, bu yüzden ormanın derinliklerine geri saklandı ve bende onun yanına gittim. Binmem için eğildi, bende onun kulaklarını okşadım.

" Seni çok seviyorum oğlum. Beni dinlediğin için sana teşekkür ederim. Karşılığını ahırlarda ödeyeceğim Boreas." dedim ve yelesini okşayıp " Hadi artık kampa dönelim." dedim. Boreas havalandı ve biz yine havada süzülmeye başladık. Boreas melez kampına kadar sakindi. Neredeyse yol boyunca hiçbir şey söylemedim. Tekrar Long Island Kıyısı'na indik ve oradan ahırlara geçtik. Boreas'a biraz şeker yedirdikten sonra bolca su içirdim. Çıkarken Adrian'ın Miracle'ın bölmesinde olduğunu gördüm. Ona ters bir şekilde bakıp bölmenin içine doğru seslendim.

" Düelloya hazırlan Ares oğlu. Seni mahvedeceğim." dedim. O ise arkamdan alayla dolup taşan bir kahkaha atmakla yetindi..

Rp Bitmiştir..