Biraz Yaramazlık.

O gün beni anlayan nadir kişilerden biriyle buluşacaktım okçuluk alanında. Her türlü pisliği beraber yaptığım dostum, suç ortağım Hypnos kızı Georgina'yla beraber ok atmaya gidecektik. Ok atmak, silahlarla uğraşmak bütün sinirimi üzerimden atmama vesile olduğundan bu tip yerlerde sevdiğim arkadaşlarımla buluşmak çok eğlenceli oluyordu. Hele de Georgina'yla buluşursak üzerimde sinir diye bir şey kalmayacağından emindim, onunla beraber bir sürü yaramazlık yapıp okçuluk alanını birbirine katabilirdik. Kulübede ok aradım bir süre, bulamayınca da okçuluk alanında mutlaka bir tane bulabileceğimi düşünerekten dışarı çıkmak üzere hazırlandım. Üzerimde her zamanki gibi melez kampı tişörtüm vardı, altıma da beyaz bir şort giymiştim. Saçlarımı bol bir şekilde tepesinden toplamıştım, kahküller önde kalacak şekilde. Ardından okçuluk alanına doğru ilerlemeye başladım, yeni olduğumdan elimde bir haritayla beraber. Kısa sürede bulduğum okçuluk alanından içeri girdiğimde bakışlar bir anlığına üzerime kaymıştı. O bakışlardan tanıdığım bir tanesi hiç hoşuma gitmemişti. Kampa geldiğimde beni ezmeye çalışan, dalga geçmeye çalışan bir melezdi o, Hades kızı olduğumu öğrendikten sonra özür dilemişti ama düşmanım olmuştu, ikimiz de birbirimizi sevmiyorduk. Sanırım bugün ne yapacağımı bulmuştum. Karnımı okşadım gülümseyerek, içindekilerin güvende olduğunu hissederek. Ardından bir köşede yığılmış onlarca ok ve yaydan birer tanesini seçerek karşıyı hedef aldım, Georgina'yı beklemeye başladım hedef tahtasının karşısında.

Kahretsin! Philomela'yla olan buluşmamıza geç kalmıştım. Yapmayı planladığım pislikler için de geç kaldığım anlamına geliyordu bu. Her pisliği onunla birlikte yapardık. Tamam, belki hepsini değil. Philomela Hades kızıydı ve kamptaki hamile melezdi. Hamileliği beni ilgilendirmiyordu, sonuçta işime yarayan biriydi. Üstüme her zamankli gibi ıkır şıkır bir şeyler giyip okçuluk alanına doğru yola koyuldum. Aslında ok atmayı sevmezdim, sevmemeyi bir yana bırak, ok atmayı bile bilmezdim. Ama salak bir hedef tahtasının ortasına ok atacağımı -atmaya çalışacağımı- kim söylemiş ki?

Okçuluk alanına geldiğimde Pihilomela çoktan hedef tahtasının karşısına geçmiş beni bekliyordu. Elinde bir yay ve bir ok kılıfı vardı. O kılıfın içinde en az bir düzine ok olduğuna bahse girebilirdim. Philomela'nın yanına geçmeden önce bir köşede duran yay ve ok kılıflarından ilk elime geleni aldım. Elime gelen yay tam bana göreydi - en azından rengi öyleydi. Seçtiğim ok ve yay takımıyla fazla ilgilenmeyerek Philomela'nın yanında yerimi aldım ve "Hedefini seçtin mi?" diye sordum. Philomela ise cevap vermek yerine şeytanca gülümseyerek başıyla ilk geldiği günden beri kendisini sevmediğini bildiğim bir melezi işaret etti. Melezi pek tanımıyordum ama ben de ondan pek hoşlanmazdım. Geldiğim ilk günlerde peşimden koşturup duruyordu ama sonra benden vazgeçmişti. Onun okla vuruluşunu izlemek eğlenceli olacaktı.

Gina'ya hedefi göstermiştim. O çocuğu okla haşlamak gerçekten çok zevkli olacaktı. Ondan eski günlerinin intikamını alacaktım. Hani ezmeyi başarabilse, yine bir derece. Ama onunki sadece ufak bir çabaydı, benim ve ebeveynimin kim olduğunu bilmeden. Hamile olabilirdim ama kampta kimse beni ezmiyordu, böyle bir çaba içinde değildiler. Dışlama belki ama o çocuk dışında kimse ezmeyi denememişti. Gülümsedim, bu işi Gina'yla beraber yapmak çok daha eğlenceli olacaktı. Okumu ve yayımı hazırladım, Gina'yla beraber okçuluk alanının arka taraflarına doğru ilerlemeye başladık. Etrafta pek az bulunan bir ağacın arkasına geçtik. "Hazır mıyız?" dedim gülümseyerek. Gina bakışlarıyla bana cevabın ne olduğunu zaten bildiğimi ima etti, kendi kendime mırıldandım. Güzel. O halde başlayabilirdik. Yayımı gerdim, okumu hazırladım. Derin bir nefes aldım, hedefin tam karşısına geçtim ve gözlerimi kapadım. Elimdeki oku serbest bıraktığımda Gina kıkırdıyordu. Ona baktım, o da beni ağacın arkasına çekti. "Vurdum mu?" diye sorduğumda başımı hafifçe dışarıya döndürdü. Çocuk etrafına bakarak bağırınıyordu. "Bunun sorumlusu kim? Kim yaptı bunu?!" O sırada ben ve Gina gizlemeye çalıştığımız kahkahalarımızla ağacın arkasında gizlenme çabalarındaydık.

En sonunda kendimi daha fazla tutamayıp kıkırdamaya başladım. Ay, bu kadar mı aptal olunur? Kıkırdamalarımı dindirmeye çalışırken Philomela'ya "Dur bir de ben vurayım." dedim. "Gerçi ok atmakta pek iyi değilim ama." Elimdeki yaya bir ok yerleştirmeye çalıştım. Birkaç dakika sonra bunu başarmıştım. Bu sırada melez "Ah, acıyor! Biri beni revire götürsün!" diye bağırıyordu. Merak etme, biri seni revire götürecek dedim içimden. Ya da belki kefenine götürür ne dersin? Böyle düşünmeme rağmen işlerin o noktaya gelmesini istemiyordum içten içe. O zaman iş bizim üstümüze kalırdı.

Bunları düşünürken yayı bıraktım. Ok neyse ki ölümcül olabilecek bir yaraya sebep olmayıp çocuğun bacağına geldi. Melez bir çığlık attı. İçimden kahkahalarla gülmek geliyordu ama bunu sonraya sakladım. Çünkü hedefimizin etrafındaki melezlerden biri bizim olduğumuz yeri gösterip "Ok oradan geldi!" diye bağırdı. Hemen Philomela'nın elini kaptığım gibi ağaçların arkasına saklana saklana, bir yandan da onu çekiştirerek koşmaya başladım. Elimdeki ok kılıfını ve yayı ormanın bir köşesine -elimden geldiği kadar uzağa- fırlattım. Philomela ise bir eliyle karnın, bir eliyle de yayı ve ok kılıfını tutuyor bir yandan da "Biraz yavaş ol! Ben hamile bir melezim!" diyordu bağırmadan ama yoksek sesle. Söylediğini duymazdan gelerek "Yayı ve okları bir köşeye at." diye fısıldadım. "Yakalanacaksak elimizde onların olmaması gerek."

Philomela elindeki yayı ve ok kılıfını bir köşeye fırlatırken onu ikimizi de kaplayacak kadar kalın br ağaç gövdesinin arkasına çektim. Tüm orman bizim sessiz kahkahalarımızla sarsılıyordu.


Philomela'nın ekleyeceği bir şey yoksa rp bitmiştir!