Yeni Arkadaş ve Biraz Yaramazlık

Bu gece de uyku yoktu bana anlaşılan. Yapacak daha eğlenceli bir iş bulamadığım için kulübemden çıkıp gezmeye başladım. Biraz gezdikten sonra Hypnos Kulübesi’nden sesler geldiğini duydum. Hemen oraya doğru yöneldim. Bildiğim kadarıyla bu kulübe zamanının çoğu kısmını uyuyarak geçiriyordu fakat kim bu saatte ayaktaydı. Biraz daha yaklaştığımda birinin karşısındaki ağaca ufak bıçaklar fırlattığını gördüm. Ona doğru yavaş yavaş ilerledim. Altın Kılıcı’mı kınından çıkarıp sinsi sinsi ilerledim. Tam bir bıçak fırlatacakken ileri atıldım ve fırlattığı kılıca vurup çalıların arasında kaybolmasına neden oldum. Bunu neden yaptım bilmiyordum ama yapmıştım işte. Karşımdaki sinirli bir yüz ifadesiyle “Bana bir bıçak borçlusun dostum(!)” dedi ve bilekliğinden bir bıçak daha çıkardı. Alaycı bir tavırla “Senin yerinde olsam bunu yapmazdım” dedim ama beni dinleyen mi var. Bilekliğimi çıkarıp sessizce “Ortaya çık Senbonzakura” dedikten sonra birden bileklik bir kalkana dönüştü ve attığı bıçağa karşı siper aldım. Bir, iki, üç derken bana dört tane bıçak fırlatmıştı fakat hiçbiri de isabet etmemişti. Hemen atılıp boğazına kılıcımı dayadım ve “Sana söylemiştim” dedim. Artık bilekliğinde çok az bıçak kalmıştı. “Sanırım cephaneye bir göz atmalıyız.” dedi bana. Ben de ne zamandır bir şeyler yapmak istiyordum. Önce adını sormalıydım tabii ki. Nazikçe “Adın nedir dostum?” diye soru yönelttim ve o da “Era Lawliet. Ya seninki?”, ben de “Fenix Blume” dedim. “O zamansa ne duruyoruz?” dedim ve yola koyulduk. Giderken yanına bir flüt almıştı. Bunun ne olduğunu ileride anlayacaktım. Cephaneliğin kapısına vardığımızda etrafında kimsenin olmadığını gördüm ve plan yapmaya başladık.

Yeni tanıştığım arkadaşımla cephaneliğin yanına oturup plan kurmaya başladık . " Herhangi biri çıkarsa ben flütüm ile onu şaşırtacağım sende bayıltıp bir yerlere yığacaksın . " dedim . Onaylarcasına başını salladı . Hemen içeri daldık . Bana soldan gitmem için işaret verdi Fenix . " Silahların bulunduğu yerde buluşuruz . " dedim . Dağıldık . Bir şeyler çalacaktım , annem görse canımı okurdu yol boyu kimsecikler yoktu .

Kolayca Fenix ile buluştuk . Kilitli kapıya bakıp " Ben hallederim dostum . " Dedi ve cebinden bir çakı çıkardı ve rahatça kilidi açtı . Çok şaşırmıştım büyük ihtimal Fenix bir Hermes çocuğuydu . " Baban ? " dedim . " Ahh ! Evet Hermes hırsızların ve yolcuların tanrısı . " dedi sevecen bir ifadeyle . İçeri girdiğimizde silahlar ve zırhlarla dolu bir depo gördük . Fenix hemen zırhlara doğru koştu . Bense fırlatmak için bıçak almaya gittim . Üzeri işlemeli bıçaklar , kısa kılıçlar ve fırlatmak için özel tasarlanmışa benzeyen özel sivriltme ve keskin olan bıçaklar . Fenix kendine bir zırh buldu üzerine giydi . Çok yakışmıştı . " Hadi toparlan da çıkalım buradan . " diye fısıldadı . En sivri ve keskin dokuz hançer alıp bilekliğime taktım cuk oturmuşlardı . Dokuz adet daha aldım aynı bıçaklardan . Lazım olur elbet . Toplamda onsekiz bıçak almıştım . Fenix'de iki kısa kılıç ve kaliteli bir Yunan zırhı aldı . Şimdi buradan sessizce çıkmak kalmıştı bir tek . Kimselere gözükmeden çıkıp gitmek ...

(İki tane de yedek bıçak almıştım)
İki bıçağı da kınlarıyla belime bağladım. Gerçekten çok havalı görünüyordum. Alacaklarımızı aldıktan sonra cephanelikten ayrılmak için sessizce çıkışa doğru yürüdük. Dışarı kolaçan ettikten sonra çıktık. Biraz yürüdükten sonra karşımızda Ravelo Yagami’yi gördük. Bizi gördüğüne çok şaşırmıştı. Biz de birden korkup geri iki adım attık. Sonra Yagami “Sizin ne işiniz var burada?” diye sordu. Biz de ne yapacağımızı şaşırdık. Ben hemen “Biraz antrenman yapmak için buradayız.” dedim ama pek de inanmışa benzemiyordu. “Yok ya? İşe bak sen(!)” dedikten sonra biraz sinirlendim. İleri doğru yavaş yavaş ilerlemeye başladım. Elim kılıcıma gitti birden. Era “Ne yapıyorsun?” dedi. Ben de “Sadece bayıltacağım.” dedim ama o da bana inanmadı. Biraz yürüdükten sonra arkadan müzik sesi duydum. Arkama döndüğümde Era flüt çalıyordu. Birden flüt tabancaya dönüştü. Ravelo’ya nişan aldıktan sonra silahı ateşledi. Yagami’nin yüzünde korku ifadesi belirdi. Ben de “Ne yapıyorsun öldüreceksin adamı!” diye bağırdım fakat Era “Merak etme.” dedi ve gerçekten rahat görünüyordu. Kurşun Ravelo’ya isabet etti ama bağırmıyordu ve ayrıca kan da akmıyordu. Birden gözleri kapandı ve yere yığıldı. “Ne yaptın?” diye sorduğumda “Sadece bayıldı merak etme” dedi bana Era. Sonra Ravelo’yu alıp bir ağacın dibine bıraktık, kulübelerimize gittik ve uyuduk. Ravelo yaşadıklarını hatırlamayacaktı tabii ki.