Çok Romantik(!) Bir Karşılaşma

Kulübedeki sessizliğin tadını çıkarıyordum. Hava güzel olduğu için herkez dışarıdaydı. Ben hariç. Bugün kafamı dinlemek istiyordum. Mutfağa gidip dolaptan bir şişe soğuk su çıkarmamla, sessizliğin bozulması bir oldu. Luke ve Bart bağırışarak içeri girdiler. Anladığım kadarıyla Luke, Bart'la koşu yarışı yapmış. İkisinin kavgasını dinlememek için dışarı çıktım. Geldiğimden beri hiç labirentin girişini görmediğimi fark ettim. Labirent çok konuşulan bir yerdi ve ben oraya gitmemiştim! Ormana girmek tehlikeliydi ama Zeus Yumruğu ormandaydı. Bazen çok şanssız olduğumu düşünüyorum. Zeus Yumruğuna yaklaşıtığımda bir ses duydum. Etrafımda dönüp sesin geldiği yönü anlamaya çalıştım. Çok geçmeden bir kükreme sesi daha duydum. Çalılıklardan bir kiklop çıktı. Sırıtarak "Merhaba. Kampa girdiğine göre dost canlısı olmalısın."dedim. Acaba konuşabiliyor muydu? King Kong ve Tarzan hesabı göğsünü sertçe yumrukladı. Sonrada tuhaf bir ses çıkarıp elinde tuttuğu ağacı bana savurdu. Yana doğru atlayıp kurtuldum. Vay canına, anlaşılan pekte dost canlısı değildi bu! 2.50 metrelik, elinde çam ağacı olan bir kiklopa karşı; kalkanını kulübede unutmuş, kılıçlı, 1.70 boylarında bir melez. Kesinlikle kazanırım! Kiklop elindeki ağacı tekrar savurdu. Bağırarak yere atladım ve ağaç sırtımı sıyırdı. Ayağa kalkıp kılıcım Excaliburu çektim. Tam devin üstüne atıldığımda beni kocaman elleriyle tutup sıkmaya başladı. Nefes almakta zorlanmaya başlamıştım. Ona tekme atmaya çalışıyordum ama havayı tekmeliyordum. Arkamdan bir kız sesinin "Hey! Tek gözlü yaratık! Bırak onu!"diye bağırdığını duydum.

Sabahın altısından beri ormanda duruyordum. Kampın sıcaklığı kulübede de hissediliyordu ve odam feci derecede güneş alıyordu. Aklıma şuan serin olabilecek ve uyuyabileceğim tek yer orman gelmişti. Ben de yastık ve ince bir örtü ve her ihtimale karşı tedbir olarak kılıç ve hançer ile ormana gittim. Kendime büyüğünden bir ağaç altı seçip uzandım ve uyuma çabalarıma devam ettim. Buraya bir hamak kurmadığım kalmıştı.

Kirlenmeyi sevmezdim ama bu serin yer kirlenmekte beni ikna ediyordu. Tabii insan dışarı dar paça pantolon ile çıkmaya alışınca onunla da uyuyor o kesin. Ben öyle yüz üstü yerde uyurken yakınlardan bir yerlerden değişik hırıldama ve böğürme karışımı bir ses geldi. Hemen ayaklanıp güvenliğimi sağlamaya çalıştım.

Bir kaç metre ötede bir kiklop ve tanımadığım bir melez gördüm. Yardım edecek miydim yoksa arkamı dönüp olabildiğince kaçacak mıydım? Kikloplar tehlikeliydi ve bugün ölmemek için muhteşem bir gündü. Vicdanım ile rahat olmak için elimdekilere baktım. Sıradan bir kılızç ve hançer mi? Çare bulmam gerekiyordu. "Hey! Tek gözlü yaratık! Bırak onu!" Kiklop bana baktı ve değişik hırlamamsı bir ses çıkarttı. Bir anda kılıcımı çekmiş bir halde ortada buldum kendimi. Melezi yere fırlattıktan sonra bana doğru ilerlemeye başladı. “Şey a ben yolumu filan kaybettim de sanırım sen buranın yerlisisin. Bana çıkışın ne tarafta olduğunu söyler misin?” dedim gittikçe çatlamakta olan bir sesle. Gittikçe üzerime doğru geliyordu. Sonra ağaların birinden bir dal kırıp yürümeye devam etti.

Geri geriye giderken bir ağaca çarptım ve öldürmezsem öleceğim gerçeğine kapıldım. Aramızdaki mesafe kısalırken kılıcımı çektim ve karnının ortasına geçirdim. Öldüğünü anladığım anda gözlerimi kapatım yere çömeldim. Ellerim titriyordu ve az daha ölecek olduğumu bilemek iyice titrememe neden olmuştu. Derin derin nefes almaya çalıştım. “Sen iyi misin?” diye sordu hala tanımadığım melez.

Tanrım, başım çatlıyor... Bulanık görüşüm yavaş yavaş düzeliyordu. Kendime gelip ayağa kalktım. Az önce burda bir kiklop yok muydu? Şimdi ondan eser yoktu. Biraz ileride altın toz bulutları ve bir kız vardı. Yoksa... Vay canına, gerçektende bir kiklopu öldürmüş. Ama iyi görünmüyordu. Gözleri kapalıydı ve titriyordu. Çok korkmuş olamlıydı. Yanına gidip "Sen iyi misin?"dedim. Gözlerini açıp, titrek bir nefes aldı "E-Evet, iyiyim."diyip sakinleşmeye çalıştı. Kızın mavi gözleri ve sarı tonlarında saçları vardı. Bir yerden tanıdığıma eminim bu kızı. Yanına oturup elimi uzattım "Beni kurtardığın için sağol, ben Seth. Hermes'in oğluyum."dedim. Elimi sıktı "Bende Alex, Afrodit'in kızıyım."dedi. Vay canına, bir Afrodit kızı! Hem güzel, hemde bir kiklopu öldürdü. Ne diyorum ben? Şimdi hatırladım... Bart'ın arkadaşı, Hope'un kardeşiydi Alex. Çok yakından tanıyorum değil mi? Gülümseyip "Bir kiklopu öldürdüğüne inanamıyorum. Yani o az daha beni öldürecekti. Ama sonra sen onu öldürdün. Bayağı cesursun."dedim. Arkasına yaslanıp "Yada aptal. Ne oldu bilmiyorum. Bir anda kendimi kiklopun karşısında buldum."dedi. Ayağa kalkıp "Şey, sanırım gitsek iyi olur. Başka bir canavarın daha saldırısına uğramak istemiyorum."diyip kalkması için elimi uzattım. Elimi tutup ayağa kalktı. Biraz kızararak "Şey, yürümek ister misin? Zeus Yumruğuna gidiyordum. Belki bana eşlik etmek istersin."dedim. Bana 'sen deli misin?' gibi bir bakış attı. Kaşlarını çatıp "Ölmek istiyorsun git. Ama ben az önce seni kurtarmak için bir kiklopu öldürdüm. Ve sen Zeus Yumruğuna gitmekten bahsediyorsun!"son cümlesinde bağırmıştı. Elim ayağıma dolandı "Özür dilerim. Ben seni sinirlendirmek istemedim. Çok güzelsin."diyi verdim. Aptal aptal aptal! Şaşkınlıkla bana bakıp "Te-Teşekkür ederim."dedi. Gülümseyip "Eğer biraz daha kalırsak canavarlar gelir. Plaja gitmek ister misin?"dedim. Durumu kurtarmalıydım. Çok güzelsin pat diye söylenir mi?! Tam bir odunum! Birden kendimi yerde buldum. Alex'te çığlık atıyordu. Yanıma gelip kalkmama yardım etti. Neler olduğuna bakmak için arkamı döndüm ve bir adım geri gitmeseydim ölüyordum. Karşımdaki pençesi havada Nemea'ya bakarak "Yok artık!"dedim. Alex beni çekiştirerek koşmaya başladı. Arkamızdaki Nemea ne yazık ki bize yetişmek üzereydi. Hızlıca ağaçlardan birinin dalına tutunup onuda peşimden çektim. Ağacın en yukarısına tırmandığımızda nefes nefeseydik. Aşağıda aslanın kükreyişini duyabiliyordum. Avazım çıktığı kadar "İmdat! Yardım edin!"diye bağırmaya başladım. Alex'te bana katıldı. Neyseki o şey ağaca tırmanıcak kadar becerikli değildi. Umarım birileri sesimizi duyardı...

Gözlerimi kapattım olaya bir özet geçtim. Bir kiklop öldürmüştüm. Sonra kurtardığım çocuk çok hoştu ve bana güzelsin demişti ve şimdi bir Nemea aslancığı tarafından yenmemek için bir ağacın tepesine çıkmış yardım çağrısında bulunuyorduk. Hangi aklı selim kişi ormanda takılırdı ki?!

Bütün gün burada dikilemezdik ve aşağıda inemezdik. "Peki şimdi ne yapacağız?" dedim. "A- bilmem. O kısmını hala düşünmedim ama aşağı inip kaçmak gibi bir şansımız olduğunu zannetmiyorum.." dedi Seth.

Titriyordum ve içimden anneme yalvarmaya başlamıştım. “N’olur kurtar bizi bu durumdan anne. Lütfen! N’olur.” Diyordum. “Sence vazgeçer mi?” dedim Seth’e. “Zannetmiyorum.” Dedi. Ne kadar soru soruyordum böyle!Kurbanlık koyun misali susmam gerekiyordu. Birkaç dakika yardım çağrılarımız dışında sessiz kaldık. Sonrasında ise ağaçların arasından geçen bir siluet gördüm. Aşağıda annem öylece duruyordu. Bir anda karnıma bir sancı saplandı. Aslancık sanki bizi beğenmemiş gibi geri geri gidiyordu.

Gözlerim anneme odaklanmıştı. Hemen hızla ağaçtan inip annemin yanına koştum. Şu an ona sarılıp ağlamak istiyordum. Onun yerine “Anne!” deyip sarıldım. O ise bana “Alexandra” demekle yetinmişti. Derin bir nefes aldım ve ardı ardına teşekkür etmeye başladım. “Burada ne işin var?” diye kibarca sormuştu. “Ben buraya serin olduğu için uyumak amaçlı gemiştim. Sonra istemsiz birkaç olay yaşadım ve son durum da sana yalvarıyordum.” Dedim. Annem bana inanmamış bir bakış atmıştı. İşte en korkunç kısım yanlış anlamaydı. “Cidden!” dedim mağrur bir edayla. Annem “Peki o zaman. Bana bir ihtiyacın kalmadığına göre gitsem iyi olur.” Dedi ve ben gözlerimi kırpıp tamam derken yok oldu.

Kurtulduğum için çok mutluydum. Arkama döndüm ve Seth’e baktım. Şu an çok hoş duruyordu. Ağaca yaslanmıştı ve hafif bit tebessüm vardı yüzünde. “Hala Zeus’un yumruğuna gitmek istiyor musun?” dedim gülümseyrek. “Hayır.Gitsem gelir miydin?” diye sordu. Gülerek “Hayır.” Dedim. “Alex…”

Baba yalvarırım birşeyler yap... N'olur, n'olur... Yada gelme, gerek kalmadı! Çünkü, Tanrıça Afrodit çoktan olaya el atmıştı. Alex aslan gittiği anda ağaçtan inip Afrodit'in yanına koştu. Bir an içimden babama sayıp sövmedim değil. Bu akşam yemekte kesinlikle ona şükranlarımı sunmayacaktım. Aşağı inip ağaca yaslandım. Afrodit giderken arkasında hoş bir koku bırakmıştı. Kendime engel olamadan sırıtarak Alex'i izliyordum. Ne çabuk aşık olmuştum ben? Alex yanıma gelip “Hala Zeus’un yumruğuna gitmek istiyor musun?”diyip gülümsedi. Şakası bile kötüydü! Gülümseyerek "Hayır.Gitsem gelir miydin?"dedim. Gülüp "Hayır."dedi. Kendinden emin görünüyordu. Zaten Zeus Yumruğu da bir bahane olmuştu. Sadece onunla vakit geçirmek istiyordum. İstem dışı bir sırıtışla "Alex, benimle çıkar mısın?"dedim. Yanaklarımın yandığını hissediyordum. Cevap vermesini beklemeden "Hayır deme lütfen. Biliyorum yeni tanıştık. Beni kurtardın, sonra ikimizinde başı belaya girdi. Ama ben senden çok hoşlanıyorum-"lafım yarıda kaldı "Evet."demişti. Şaşkınlıkla "Evet mi? Gerçekten mi?"diye geveledim. Gülümseyerek gözlerini devirdi "Yalan söyleyecek halim yok herhalde."dedi. Ne yapacağımı bilemeyecek kadar şaşkındım. Yavaşça elini tutup "Plaja gitmek ister misin?"dedim. Tatlı bir gülüşle "Olur ama önce kulübeme uğramalıyım."dedi. Tamam diyip onunla Kulübe 10'a, Afrodit kulübesine yürümeye başladım. Ormandan çıktıktan sonrada el ele tutuşuyorduk. Etraftaki melezlerin şaşkın bakışları, bunun bir hayal olmadığı gerçeğini yansıtıyordu. Bunu bilmekte beni içten içe sevindiriyordu. Bu kadar güzel bir kızla ancak rüyalarımda çıkarım sanıyordum.

“…benimle çıkar mısın?” diye sordu. Şoka girmiştim ama cevabım belliydi. Ardından hemen telaşla ekledi "Hayır deme lütfen. Biliyorum yeni tanıştık. Beni kurtardın, sonra ikimizinde başı belaya girdi. Ama ben senden çok hoşlanıyorum-“ lafını kesip gülümseyerek hemen cevabımı söyledim. “Evet.” Sanırım vereceğim bu tepkiyi beklemiyordu. "Evet mi? Gerçekten mi?" dedi. Gözlerimi devirdim."Yalan söyleyecek halim yok herhalde." Durumu kavramaya çalışırmışçasına elimi tuttu. Kalbime bir şeyler oluyordu. Boğazımda mı atmaya başlamıştı ne?"Plaja gitmek ister misin?" dedi. Güzel bir teklifti bu. Gülümseyerek "Olur ama önce kulübeme uğramalıyım." Dedim. Hazırlanmam gerekiyordu. Tozlu tozlu gidemezdim ya plaja.

Beraber ormandan çıktık ve kulübelere doğru ilerlemeye başladık. Mutluluğumdan ne yapacağımı şaşırmıştım. Kampta olmasaydık şu an koşuyor olurdum sanırım. Gülmek ve şaşkınlık arasında kalmış bir ifade ile yürüyordum. İkimizde konuşmuyorduk. Bu iyiydi çünkü ben her heyecanlandığımda saçmalardım ve saçmalamak şu an istediğim son şeydi. Kulübenin önüne gelmiştik.Ne kadar kısa sürmüştü yol. Anormal bir şekilde sırıtarak “Görüşürüz.” Dedim ve tutmakta olduğum elini sıktım. Seth de gülümsedi ve “Görüşürüz.” Dedi. Hemen ardından kapıyı kapatıp odama koştum. Üzerimi değişip hazırlanmaya başladım.