İlk karşılaşma

Odamda oturmuş kitap okuyordum. Sıkıntıyla iç çekip önümde okuduğum kitabı bir kenara koydum. Bugünlerde sürekli bir şeyler yaşıyordum ve hiç sakince oturup dinlenememiştim. Kendimle hiç yalnız kalamamıştım. Yalnız kaldığımda da düşüncelerimden kaçıyordum ve bu da bugünlerde mutsuz olmama neden oluyordu. Bu düşüncelerimden sıkılıp, düşünceleri kafamdan uzaklaştırdım ve oturduğum yerden sakince kalkarak dolabıma doğru ilerlemeye başladım. Kampta biraz dolaşmaya karar vermiştim. Dolabımdan en sevdiğim mavi badimi ve siyah kot pantalonumu giydim. Ayağıma rahat edebilmem için spor ayakkabılarımı giydim ve saçlarımı açık bırakmaya karar vererek taradım. Kılıcımı tokaya çevirerek saçıma tutturduktan sonra babamın verdiği kolyeyi de boynuma taktım. Hazırdım. Hava serin olmadığı için üzerime ceket almamıştım. Tam kardeşlerim merak etmesin diye not yazmaya başlayacakken kapı açıldı ve içeri Rose girdi. Rose'a gülümseyerek "Kardeşim ben birak dolaşmaya gidiyorum, merak etmeyin beni." dedim ve kapıya doğru ilerledim. Rose bana gülümseyerek "Tamam kardeşim geç kalma." dedi ve bende sözünü bitirdiğinde kulübeden çıktım.

Bir süre kampta ilerledikten sonra orman'a gitmeye karar verdim. Orman'ı seviyordum, havası ve sakinliği beni mutlu ediyordu. Etrafa bakınarak ormana geldim. Kuş sesleri çok hoşuma gidiyordu. Sanki bugün ayrı bir mutlulukla ötüyorlardı ve bu da beni mutlu etti. Artık mutlu olmaya ve kendime gelmeye karar vererek her zaman oturduğum ağacın olduğu yöne doğru ilerledim. Oraya geldiğimde beni ağacın üzerindeki tavşan karşıladı. Onun buraya nasıl geldiğini bilmiyordum ama gidip tavşanı alıp kucağıma sevmeye başladım. Bir süre tavşanla oynadıktan sonra tavşan yanımdan uzaklaştı. Ardından gökyüzüne bakıp sakince nefes aldım. Çok güzel ve sakindi. Birden arkamda duyduğum dalın kırılması sesiyle beraber tokamı kılıcıma çevirdim ve sesin geldiği yöne doğru döndüm. Artık canavarlarla savaşmaya çok alışmıştım ama şu an bu ortamı bozmasına sinir olarak kızgınlıkla sesin geldiği yöne baktım. Birden karşımda melez görünce şok oldum. Ormanın bu kadar ilerisine pek melez gelmezdi. Merakla bakarak "Ah korkuttun beni. Bu arada merhaba, yeni mi geldin kampa?" dedim. Sanki sorguya çeker gibi olmuştu ve gözlerimi yere diktim. Utanmıştım ve hafifçe de olsa yanaklrımıın kırmızılaştığına emindim. Ardından kılıcımı tokaya çevirdim ve tekrar saçıma taktım. Ardından karşımda duran meleze baktığımda gülümsedim ve soru soran bakışlarla bakmaya başladım..

Kampta yine sıkıcı bir gündü.Canım çok sıkılıyordu.Bu sıkıntıyı müzikle atmaya karar vermiştim.Fakat müzikte işe yaramıyordu.Yatağımdan kalkıp dolabıma doğru ilerledim.Üstüme krem rengi gömleğimle mavi renkli kot pantolonumu giydim.Dışarı çıkarken kampın pekde iyi bir günde olmadığını farkettim çünkü kamp ilk defa bu kadar sessizdi.Dışarı çıktım ve kimsenin bilmediğini sandığım ormanın ilerilerine doğru ilerledim.Aslında buralara gelmeye korkardım çünkü buralar kamp sınırlarının dışındaydı ve sessizde ilerliyordum.Bugün ormanda çok sessizdi.Bir ağacın yanından geçtikten sonra ileride oturan bir melez gördüm.Demiştim ya buraya kimsenin gelmediğini sanıyordum.Melezi görünce çok şaşırdım.Fakat o benim tam aksime bana kızmış gibi bakıyordu.Sanırım rahatını bozmuştum.İçimden özür dilemek geçerken o benden önce davrandı ve ''Ah korkuttun beni. Bu arada merhaba, yeni mi geldin kampa?" dedi.

Karşımda güzel bir melez kız duruyordu.Üstünde güzel bir mavi badi, siyah bir kot pantolon ve bir de spor ayakkabıları vardı.Bu kıyafetler içinde çok hoş duruyordu.Bana sorduğu soruyu beni sanki sorguya çekermiş gibi sordu.Bunu onunda farkettiğini şu andaki yüz ifadesinden anlıyordum.Yüzü utanmış gibi kızarmıştı.Bende gülümser bir yüz ifadesiyle ''Merhaba,
korkuttuğum için özür dilerim seni korkutmak istemezdim.Fakat buralara başka melezlerinde geldiğini bilmiyordum.Buraya canım sıkıldığı zaman hep uğrarım.Bu arada evet kampa yeni geldim.İsmim Jason, Afrodit'in oğlu.'' Bunu derken biraz utanmıştım ve yüzüm kızarmıştı.Fakat bundan dolayı endişe duymuyordum.Çünkü onunda benim gibi utandığının farkındaydım...

Jason'a baktım. Şaşırmıştım,genellikle Afrodit çocuklarıyla çok takılırdım ama onu görmemiştim. İçimden ben nasıl böyle birini görmem diye geçirdim ve kendi kendime güldüm. Ne düşünüyordum ben böyle. Hemen aklımdaki düşüncelerden sıyrılarak Jason'a baktım ve kendimi tanıtmam gerektiğini fark ettim. "Merhaba bende Cornelia, Poseidon'un kızıyım ve tanıştığıma memnun oldum." dedim ve sustum. Ona karşı diyecek bir şey bulamıyordum. O da memnun olduğunu söyledikten sonra bir süre aramızda sessizlik oldu ve ben bir şeyler konuşmamızın daha iyi olacağını biliyordum. Tam Jason'a bir şeyler söyleyecekken o benden önce davranarak "Sanırım seni rahatsız ettim Lia, gittsem iyi olacak." dedi ve bana baktı.

Birden ne diyeceğimi şaşırdım. Beni rahatsız etmiş miydi? Hayır. Aksine gelmesi iyi olmuştu. Neden böyle hissettiğimi bilmiyordum ama onunla tanıştığım için mutluydum. Jason'a baktığımda benden cevap bekliyordu. Hemen konuşmaya başladım. " Yoo beni rahatsız etmedin. Aksine gelmen iyi oldu." dedim. Ardından yanlış anlayabileceğini düşünerek hemen "Yani tek başıma sıkılmıştım." diye ekledim. Bende bir tuhaflık vardı ve ben bunu hissedebiliyordum. Hiç kimseden utanmayan, çekinmeyen bir kız olarak, ilk defa gördüğüm birinin yanında neden bu kadar çok utandığımı ve heyecanlandığımı anlamamıştım. Normalde böyle değildim çünkü. Birde bunu Jason'un anlamasını istemediğimden dik durmaya başladım. Hala gözlerine bakamıyordum ve vereceği tepkiyi merak ediyordum.

Hemen yüzümdeki ifadeyi söküp attım ve diyeceği şeyi bekledim.Ve "Merhaba bende Cornelia, Poseidon'un kızıyım ve tanıştığıma memnun oldum." dedi ve sustu.Onu rahatsız ettiğimin farkındaydım ve "Sanırım seni rahatsız ettim Lia, gittsem iyi olacak." dedim ve gözlerinin içine doğru baktım.

Ondan bir cevap bekliyordum.Tek istediğim buydu.Onunla biraz daha konuşmak istediğimi hissedebiliyordum.Bir yandan da onu rahatsız ettiğimden dolayı burdan gitem gerektiğini hisediyordum.Ben bunları düşünürken o da cevabını düşünüyordu ve cevabını verdi." Yoo beni rahatsız etmedin. Aksine gelmen iyi oldu." dedi.Ardından heralde benim yanlış anlayacağımı düşünerek "Yani tek başıma sıkılmıştım." dedi.Ardından benim ne cevap vereceğimi beklemeye başladı.Onun yanında utandığımın farkındaydım.Hayatımda ilk defa böyle bir his yaşıyordum.Ardında cevabımı tereddütlü bir tavırla verdim.''Evet bunun farkına vardım.İstersen birlikte birazz..''derken heyecanlandım.Lia bana ''evet, birazz'' dedi.Sözümün devamını getirmemi bekliyordu.Ardından sözümün devamını getirdim.''biraz dolaşabiliriz?'' dedim ve tuttuğum nefesimi rahatlamış bir ifadeyle verdim.Sonra da vereceği cevabı bekledim...

Benimle dolaşmak istiyordu. Bu beni şaşırtmıştı. Ben gitmeyi tercih edeceğini düşünüyordum ama anladığım kadarıyla yanlış düşünmüştüm. Başımı tamam anlamında salladıkan sonra ormanda yürümeye baktık. Etrafta kuşlar bize eşlik ediyor gibi ötüyorlardı. Kuşların sesleri hoşuma gitmiyorda değildi hani. Ormanda bir süre sessizce dolaştıktan sonra Jason'a dönüp "Nereyi gezmek istersin?" diye sordum. O da hiç tereddüt etmeden konuşmaya başladı. "Sen bilirsin. İstediğin yere gidebiliriz." dedi. Bu cevap gülümsememe neden oldu. Nereye gidebiliriz diye düşünmeye başlamıştım ki New York'a gitmek istiyordum ama onu oraya götüremezdim. Ne de olsa bu kamptan kaçıştı ve tanrılardan birine yakalanırsak ceza alırdık. Derin bir iç çekerek Jason'a döndüm ve "Tamam o zaman Thalia ağacının yanına gidelim." dedim. Beni onaylayarak ormanın Thalia Ağacının olduğu taraftaki çıkışa doğru ilerlemeye başladık. İlerlerken de susmak istemediğim için Thalia ağacıyla ilgili olanları anlattım ve birlikte onun yanına doğru ilerlemeye başladım.


RP BİTMİŞTİR! (Devamı Thalia'nın ağacının orada)