Karşılaşma

kulübemden çıktım ve gezinmeye başladım.Farketmeden ormana doğru yürümeye başladım.Kendime geldiğimde düşüncelerimden daha yeni sıyrılmıştım.Etrafıma bakındım ve en yakındaki ağaca doğru ilerledim.Derin bir nefes aldım.Ve yüzümü kırıştırdım,ağacın kokusu hoşuma gitmemişti.öksürdüm,ama bunu sesli dile getirmedim tabiki...Etrafıma bakındım ve bir çam ağacı aradım.bulduğumda gülümsedim ve ağacın yanına doğru ilerledim.ağaç o kadarda uzak değildi,refleks olarak yani farketmeden okumun ucunu okşamaya başladım.Ağacın yanına geldiğimde okumu okşamaya devam ediyordum.Derin bir nefes aldım ve çam kokusunun içime dolmasına izin verdim.Tam ağacın gövdesine yaslanacaktım ki bir çıtırtı duydum ve arkamı döndüm,hızla yayımı doğrultup okumu aldım.Ve daha iyi görebilmek için gözlerimi kıstım.Birisi bana bakıyordu.Ahh,tanımıştım...Gülümsedim,

''Merhaba Jen,'' sonra gözüm okuma takıldı.Mahçup mahçup gülümsedim.Jen bana dogru gelmeye başladı...




(Jen)

Canım sıkılmıştı, belki bir şeylere rastlarım diye ormana dolaşmaya çıkmıştım. Ormanda dolaşmak bana hep iyi gelirdi, doğanın kokusu fazla güzeldi. Hele ormanın içlerine daldıkça karşına çıkan nimfler ve satirlerle eğlenmeye doyardım. Bugün ormada bulunmamın asıl sebebi aslında Kestane'ye rastlama umuduydu. Neredeyse kampa geldiğimden beri onu hiç görememiştim. Çok sevdiğim satir arkadaşım bir daha beni görmeye gelmemiş, bende biraz meşgul(!) olduğum için onu hiç aramamıştım. Tamam, suç bendeydi, birkaç kere bana bakmak için kulübeme geldiğini duymuştum ama o sıralar kafam Zeus'la ve onu nasıl alt edeceğimle meşgul olduğu için Kestane'ye geri dönmemiştim. İşte bu duygular arasında Kestane'yi ararken karşımda bana okunu doğrultmuş duran Ange'yi gördüm. Ürpermeden edemedim.

"Merhaba Jen" dedi.

"Merhaba Ange. Nasılsın?"

Ange'de gülümseyerek karşılık verdi. o da orma çok seviyor gibi görnüyordu. Yani burada olduğuna göre ben öyle tahmin etmiştim.

"Ormanın bu kısmı çok daha güzel, biliyor musun? Satirler ve nimfler genelde burada geziniler. Beni kurtaran satiri arıyorum ama hala bulamadım. Sen ne yapıyorsun ormanda?" diye sordum.

(Ann )

Hımm...Acaba ben ormanda ne yapıyordum.

''Çam ağacının kokusunu severim...'' dedim ve pek yerinde bir açıklama olmadı gibi geldi bana ve tekrar düzelterek cevapladım.

''Sanırım buraya ayaklarım beni getirdi.Bende çam ağacını kokluyordum.'' dedim ve derin bir nefes alıp gülümsedim.Gerçekten çok hoşuma gidiyordu bu koku...

Kaşlarımı çattım.Satirler ve nimflerin buralarda dolaştığını bilmiyordum... ''Satir ve nifmlerin burda dolaştığını bilmiyordum.Aslına bakarsan ben şuana kadar sadece satir gördüm oda bir 5 dakika gibi bir süre için buraya tek başıma geldim.'' dedim ve Jen'e gülümsedim. ''Belki beni Kestane'yle tanıştırmalısın.'' sonra Jen'e merakla baktım.

''Gerçekten olimposu yakmayı düşünüyormusun?''

Gülümsedim. Dedikodum benden hızlıydı, ne de olsa kara haber tez duyulur demişler ama iyi haberi duyan yoktu.

"İstemiştim, ama sonra aramazdaki sorunları hallettim. Her şey bir yanlış anlaşılmadan kaynaklanıyormuş meğer" dedim.

Bir süre sessizce ormanda yürüdük. O sırada gözüme bir satir takıldı. Kestane renkli gözleri ve tüyleriyle bu benim satirimdi!

"Kestane! Ne zamandır seni arıyordum!" dedim. Kestane'de yanımıza geldi.

"Merhaba Kestane, bu arkadaşım Ange, tam da senen bahsediyorduk" dedim ama Kestane sadece somurttu. Sanırım gönlünü almam biraz zor olacaktı.

"Merhaba Ange. Adım Kestane. Jenny'yi kurtaran satirim. Ama o bana bu şekilde teşekkür ediyor. Kampa geldikten bir ay sonra benimle karşılaşınca yalanlar uydurarak!" dedi.

"Üzgünüm Kestane ama başıma nelerin geldiğini bir bilsen! Ayrıca gerçekten seni arıyordum" dedim ve sonrada tüm başıma gelenleri bir bir anlattım. Kestane ilk başta kızıd ama sonra yumuşadı.

"Eee kızlar" dedi. "Ormanda takılabileceğiniz en iyi mekanları biliyor musunuz?"

Satir!Bir satirle tanışmıştım.Heralde yenimda Jen olmadan onu görsem çoktan okumu çıkarmıştım. başımı salladım.

''Hayır,Kestane ben bilmiyorum.'' diye karşılık verdim ve Jen'e baktım.

Oda Kestane'ye bakıyordu.

''Kızla gelin size buranın gezinmelik yerlerini göstereyim'' dedi.Bizmadan de hiç nazlanmadan Kestane'nin arkasına takıldık.O arada kestane'yi incelemeye başladım.Gerçekten keçi gibi ayakları vardı.Bir satir gördüğüme gerçekten çok şaşırmıştım!

''Gerçekten,Jen'i bbulduğunda okul servisindemiydiniz?'' Kestane bana baktı ve göz kırptı.

''Gerçekten okul servisindeydik.Ne zamandır,Jenny gibi birisini arıyordum ama bulamamıştım.Onun kokusunu alır almaz tanıdım.Ve yanına yaklaşan furiayı ittirerek Jenny'in yanına oturdum.''Jen'e bakarak devam etti. Sanki o günü tekrar yaşıyor gibiydi.''Okula yeni gelmişti,yani anlayacağın benim garip biri olduğumu bile düşünmüştür.Zaten onun Zeus çocuğu olduğunu öfkesinden ve şimşeği ilk kullanmasından anlamıştım.'' Sonra önüne dönerek yola devam etti.

Jen'in nasıl bulunduğuyla ilgili birşeyler duymuştum.Ama sanırım bu bütün hikayeydi.Kastane'nin sesiyle kendime geldim.

''Nasıl güzel değil mi kızlar?''

Ormanı dinlemeyi seviyorum. Ormanda dolaşmak, bende ait olduğum yerdeymişim duygusu uyandırıyor. Ormanda kendimi buluyorum. Rüzgarla dans eden ağaçların yapraklarındaki çiy taneleri gibi özgür hissediyorum kendimi. İşte bu yüzden sürekli ormana gidiyorum aslında.

Kestane'nin bizi getirdiği yer resmen ormanın ve hatta tabiatın belki de yaratılmış en güzel köşesiydi. Ormanın içinde bir derenin olduğunu hiç fark etmemiştim daha önce ama sevimli dere öyle güzel akıyordu ki nasıl olur da daha önce göremem diye kendime sormadan edemedim. Yemyeşil otların arsından süzülen masmavi bir dere ve göğe yükselen ağaçlar, benim burada mutlaka bir şeyler olduğunu düşünmeme yol açmıştı. Dere güneş gibi parlıyor, kuşlar hiç susmadan neşeyle şarkılarını söylüyor ve doğanın o mis kokusu mutlaka benliğinizin bir köşesine kazınıyordu burada. Böyle bir yere büyülü diye hitap etmezsiniz de ne diyebilirsiniz ki?

Sonra ortaya orman nimfleri ve satirler çıktı. Hepsi de birbirinden neşeli, birbirinden eğlenceliydi. Satirler kavallaryla güzel parçalar çalıp yaprakların dahi dans etmesini sağlıyorlardı. Kestane elimi tuttu.

"Hadi gel, bizde dans edelim" dedi ve ben itiraz bile edemeden çılgın bir dans sergilemeye başladık. Satirlerden biride Ange'yi dansa kaldırmıştı. Bir yandan kahkahalar atıyor, bir yandan da bu eğlencenin hiç bitmemesini istiyorduk.

"Hala kızgın değilsindir umarım bana?" dedim Kestane'ye. Gülümsedi.

"Artık değilim"

(Ange )

Büyüleyici bir yerdi.Gökyüzüne bakmaktan kendimi alamıyordum sanki burda şekil değiştirmişte önümüze serilmiş gibiydi.Hele sonra karşımıza çıkan satirler ve nimfleri görünce derin bir iç çektim.Onları hiç görmemiştim ama böyle bir anda bunu söylemek gerçekten etrafa yayılan sihire zarar verirdi.Onun yerine satirlerin kavallarıyla çaldığı şarkıya odaklandım.Gerçekten süperdi,yerimde dans etmek istiyordum.Yapraklar bile hareketlenmişti.Jen ve Kestane'ye baktım.Hem dans ediyorlardı hem de konuşuyordı.Tam yerime oturacaktım ki

''Dans etmek istermisiniz?'' Karşıma baktım,bir tane satirdi.Gülümsedim ve ''Elbette,'' deyerek beni dansa kaldırdı.

''Kimin çocuğusun?'' hemen cevap verdim.

''Apollon'un,'' bana döndü ve sırtımda taşıdığım oklara baktı.Onun gözlerini takip ederek oklarıma baktım. ''Ne oldu?'' diye sordum.Oklarımda kir mi vardı yoksa?İyi de daha bugün temizlemiştim.

''Hiç oklarından anlamalıydım diye düşünüyordum,Bu arada adım Ceviz'' Ben de adımı söylemediğimi o zaman anlamıştım. ''Benim de Ange'' Dans etmeye devam ettik,müzik bittiğinde ayaklarım ağrıyordu. Hemen Ceviz'den ayrılıp yere oturdum ve Jen'le Kestane'yi izlemeye başladım.Hala konuşuyorlardı.Birbirlerini çok özlediklerini anlamıştım.Yanlarına gidebilirdim ama ayaklarım şiddetle acıyordu.

Hayatımda katıldığım ilk ve en güzel orman partisiydi! Ayrıca Kestane ile de barıştığımız için bu parti daha da güzellişmişti. Birazcık dans ettikten sonra hep beraber oturduk ve ormanı dinlemeye başladık. Kamptaki tüm satir ve nimflerle de tanışmıştık bu sayede. Yere bir piknik sepeti serdiler ve daha önce hiç görmediğim kadar temiz ve iştah açıcı meyveleri midemize indirdik. Üzümlerden incirlere, elmalardan armutlara...

"Eee, ormanımızın gizli köşesini nasıl buldunuz?" diye sordu Kestane.

"Bayıldım! Mükemmel bir yer. Ayrıca tüm satirlerle ve nimflerle de tanışma olanağımız oldu, bizi buraya getirdiğin için teşekkürler Kestane" dedim. Ange'de gülümseyerek bana hak verdi.

O gün akşama kadar ormanda eğlendik. Geri dönmek üzere yola çıktığımızda hava çoktan kararmıştı.

"İyiki bugün birbirimize rastlamışız ormanda" dedim Ange'ye dönerek.

"Bence de. Yoksa o harika partiyi göremezdim" dedi gülümseyerek.

"Belki de daha fazla karşılaşmalıyız" dedim bende. Ve bunu gerçekten istiyordum. Bence iyi bir ekip olmuştuk...

Duraksamadan cevap verdim.

''Kesinlikle iyi bir ekip olduk.'' dedim ve gökyüzüne baktım o ortamdan uzaklaştıkça oraya özel sihir koyboluyor yerine ormanın bildik dingin havası kaplıyordu.Havanın karanlığı etrafı kaplıyor ağaçların sonu görünmüyordu.Ama biz yolumuzu bulabiliyorduk.Ağaçların arasından ormanın çıkışına kadar sessizce yürüdük ben partiyi düşünüyordum bence Jen'de öyle düşünüyordu.

''Parti gerçekten harikaydı.'' dedim ve kafamı yerden kaldırıp Jen'e baktım.Oda bana bakarak,

''Kesinlikle,harikaydı!''


(Jen ) (bu arada avatarın süper olmuş )

(Çok teşekkür ederim Ann, seninki de müthiş Eee, burada devam mı edelim yoksa görevi bitirelim mi? Ya da başka bir yerde de başlık açabiliriz )

burda bitsin Başka bir yerde başlık açabiliriz de istersen sen bilirsini kısaca