karşılaşma

O gün yapacak birşeyim yoktu.O yüzden biraz gezineyim diye paja geldim.Aslında amacımın ne olduğu konusunda hiçbir fikrim yoktu.Ayaklarıma izin vermiştim,onlar beni götürüyorlardı.Suyun derinliklerine baktım.Kaç gündür babamı görememiştim,umarım iyidir diye geçirdim içimden.Suya doğru ilerledim ve ellerime bir avuç su aldım ve tekrar denize boşalttım.Deniz dalgalı olmadığı için ayakkabılarım ıslatmıyordu ki ıslanmasını da hiç istemezdim zaten...

''Merhaba!''

Yerimden öyle bir sıçradım ki askalsın ayağım diyer ayağıma takılıp suya yuvarlanıyordum.Tabii son anda dengemi sağlayıp durmuştum ama artık çk geçti.Ayakkabılarım suya girmişti.Ve içi suyla dolmuştu.

''Kahretsin!'' diye söylendim.Bu sırada benim yanıma gelen kıza döndüm ve suyun içinden çıkarken


''Selam,'' diye karşılık verdim.Moralim kesinlikle ayakkabılarla birlikte ıslamıştı.

"Merhaba!" Birileriyle karşılaşabilmesinin verdiği o heyecanla seslenince karşım, sarı, dalgalı saçlarının rüzgarda uçuşan kıza, onu yerinden sıçratabileceğim hiç aklıma gelmemişti.
Yarım saattir kendi başına bütün kampı gezinip duruyordum. Bana yardım etme isteyen kişilere hayır, kendi başıma da öğrenebilirim, derken aklım neredeydi, bilemiyordum. Kendi başıma bütün kampı nasıl öğrenebilirdim ki? Lay lay lom gezerek aklımdaki bütün sorulardan kurtulamazdım herhalde. Açık yeşil, güzel, yeni yatakhanemden çıkarken de aklımda bu sorular vardı. Annemi ne zaman görebilecektim? Bir insanın hayatında annesini hiç görememesi çok da iyi bir şey değildi sonuçta. Kampın müdiresi olduğunu biliyordum, mutlaka karşılaşacağımızı da biliyordum, ama sabredemiyordum ki. Gezinirken gördüğüm Satirlere şaşkın şaşkın bakarken onları gerçekte görebileceğim de hiç aklıma gelmemişti doğrusu. Ne de olsa sadece mitoloji'de duymuştum onları. Mitolojide de binlerce yıl öncesinden kalma bir efsane yığını değil miydi? Deniz kenarındaki o sarışın kızı görene kadar kendi iç dünyamda söylenip duruyordum. Merhaba, derken, onun yanına sessizce gelip gelmememe ne diyeceğini düşünmemiştim zaten. Birden sıçrayıp dengesini kaybetmesiyle, telaştan yüzümü buruşturup bir adım geri çekildim.
"Kahretsin!" Kendini suya düşmekten son anda kurtaran kız, ayakkabılarına bakıyordu, haklıydı da, ıslanmışlardı. Bir özürü hak ettiğini düşündüm birden bire, alt dudağımı ısırıp, ıslanmış ayakkabılarına utanç içinde bakarken. Neden böyle hop diye çıkışmıştım ki? Akli sorunlarım vardı çünkü, değil mi? Çocukluğumdan beri dikkatsiz bir insandım zaten. "Selam," diyerek, az önceki sorunu takmamaya çalışan kıza çekinerek baktım, deniz mavisi gözleri dikkatimi çekmişti.
"Özür dilerim, ayakkabıların için. Bende dikkat sorunu vardır." Duraksayacak gibi oldum bir ara, kötü kötü bakmadığını fark edince de "Adım Katerina," dedim aceleyle. "Athena'nın kızıyım." Eski arkadaşlarımın adımı söylemeye üşenmeleri sonucu bana Kattie diye seslenildiğini söyleyebilir miydim, bilemiyordum. Belki de onun kendisini tanıtmasını bekleyecektim.

''Ah benim yüzümdendi o kadar dalmamalıydım''

dedim ve ayaklarımı salladım.Amacım suyu gidermekti ama tam bir aptalı andırdığıma şüphe yoktu.Kafamı kaldırıp kıza baktım.Saçları koyu kahveydi ve düzdü.Derin bir iç çektim.Düz saçlılar her zaman dikkatimi çekmiştir.

''Demek adın Katerina,'' dedim ve şaçmaladığımı farketmez kendimi tanıttım.''Bende Ange ama sen Ann de'' dedim ve sonra babamıda söyleme gereği duyup devam ettim.
''Apollon'un kızıyım.'' gözümü ayakkabılardan ayırıp kıza baktım.Hayır,bu kızı hiç görmemiştim.''Yeni geldin sanırım.'' dedim.Ve cevap vermesine fırsat vermeden bir kızın ayakkabılarının ıslandıktan sonra ne kadar gülümseyebilirse o kadar gülümsedim.''Kampa Hoşgeldin!'' dedim ve ayakkabılarımı çıkartıp kumların üzerine koydum ve onu ısıtmaya başladım.Bir yandan da Katerina'da yanmasın diye dikkat ediyordum.

"Ah, benim yüzümdendi o kadar dalmamalıydım." Ayaklarını silkeleyen kıza mahçup bir ifadeyle bakıp iç çekişini izledim. Poseidon'un kızı mıydı? Deniz mavisi gözleri, ve onu ilk gördüğümde suyun yanında durması bunun kanıtı değil miydi? Ama Poseidon'un kızında onu tamamlamayan bir şeyler vardı. Poseidon'a benzediğini söyleyemezdim çünkü. Daha değişik bir havası olmalıydı, ama şimdi kimin kızı olduğuyla ilgilenecek durumda değildim. "Demek adın Katerina," Diye devam etmesi üzerine, bir süre durakladığını fark ettim, bir şeyler söyleyemedim, lafını kesmeyi istemiyordum. Lüle lüle saçları, sanki usta bir kuaför tarafından yaptırılmış gibiydi. Kusursuz görünüyordu, bir ölümsüzün kızı olmak böyle bir şeydi sanırım. Peki neden ben anneme çekememiştim? Bu konuyu düşünmek bile istemiyordum. "Ben de Ange, ama sen Ann de. Apollon'un kızıyım." Tabii ya. Apollon'un kızı oduğu açıkça ortada değil miydi, konuşma biçimi, tavırları, ve saçları... Apollon'un çoğu büstünde saçları bu şekilde, su dalgasına benzerdi. Deniz mavisi gözlerini ıslak ayakkabılarından bana doğru yönlendirdiğinde yeniden çekindiğimi hissettim. Daha en başta kötü bir başlangıç yapmıştım. Ama Ange, iyi niyetli birine benziyordu, bunu sorun etse de bana göstermiyordu en azından. Yeni gelmemle ilgili doğru bir tahmin yaparken ayakkabılarını çıkarıyordu. Acaba aynı şey benim başıma gelse ne yapardım? Düşünmeyi bırakıp hoşgeldinine yanıt verirken gözlerimi ayakkabılarından ayırmıyordum. Resmiyet bana göre değildi. Önemli olan samimiyetti.
"Teşekkürler. Bana uzun uzun uzun Katerina demek zorunda değilsin. Kattie demen yeterli."
Outistan: Üzgümüm, aklıma sohbeti devam ettirecek bir şeyler gelmedi

Kattie iyiymiş.Adı gerçekten çok uzundu.

''Tamam,Kattie'' dedim ve gülümsedim.

Kızın gözleri gerçekten çok güzeldi.Ahh,Lucy'in gözlerine çok benziyordu.Ama Lucy'le benzediklerini söyleyemem.Zaten Athena'yla çok fazla karşılaşmamıştım.Karşılaşsam da onu inceleyecek kadar uzun süre değildi.Zaten hepsinde ya bir görev vardı ya da ceza alacaktım.Kattie'den gözlerimi ayırdım ve ayakkabıma baktım hayaksi hala ıslaklardı.Kederle iç çektim ve sohbet açmak için devam ettim.

''Ben babamdan çok anneme çekmişim.'' dedim ve devam ettim.''Sen?Kime çektin?Annenle karşılaştın mı peki?'' çok soru sormuştum o yüzden ağzımı kapattım ve Kattie'nin cevabını beklemeye başladım.

Adımı onaylaması üzerine incelenmeye başladığımı hissettim. Gözlerimi yavaş yavaş kuruyan ayakkabılarından ayırıp onun, denize hiç yabancılık çekmeyen masmavi gözlerine yöneldiğimde, gülümsediğini fark edip ben de bir tebessüme yer verdim yüzümde. Acaba Apollon tam olarak nasıl biridir, diye düşünüverdim bir anda. Büstlerinden, kabartmalarından ayrı, bambaşka, canlı haliyle bir tanrı görebilmek nasıl olurdu acaba? Ayakkabılarının kurumasını beklerken, iç çekişi kendimi bir garip hissetmeme neden oldu. Ama iyi bir kızdı, yaptığım aptallık sonucu bana hakaret falan yağdırmamıştı, ya da söylenip durmamıştı. Bunları kendime kaçıncı hatırlatışımdı Tanrı aşkına? Kendi kendime gözlerimi devirip, konuşması üzerine sözlerine odaklandım. "Ben babamdan çok anneme çekmişim." Sanki aklımı okurcasına, kime benzediği konusunda bir açıklama yaparken onu bir kez daha süzdüm. Zihnimce yorum yapamadan, konunun bana yönelmesiyle devam edişini dinledim. "Sen? Sen kime çektin? Annenle karşılaştın mı peki?" Derin bir iç çekip, şimdiye kadar annemi hiç görememenin verdiği o buruk hissi içimden atmaya çalıştım. En yakın zamanda onu görecektim, değil mi? Apollon'un kızının, benden bir cevap beklediğini hatırlatınca kendime, derin mi derin bir nefes alıp, nutuklarımdan birini ortaya koyuverdim. "Hayır. Annemi hiç göremedim. Ama anneme bu kadar yaklaşmışken, onunla karşılaşamazsam, intahar ederim herhalde. Babam her zaman anneme benzediğimi söylemiştir. Ama ruh olarak. Fiziksel özelliklerimin anneme benzemesi konusunda şanssızım. Kim bir tanrıçaya benzemek istemez ki? Sanırım, ben de babama çekmişim." Babamın yüzü, gözlerimin önünde canlanınca, hafifçe iç çekip Ange'ye doğru döndüm. "Babanla hiç karşılaştın mı? Bir tanrıyı görmek nasıl bir şeydir, çok merak ediyorum."

Başımı salladım.''Annen yakında yanına gelecektir.Yada sen onun yanına Olimpos'a gidersin.'' dedim ve düşüncelere daldım.

Benim de Olimpos'a gitmem gerekiyordu.Ama daha vakit bulamamıştım.Zaten babamada ne soracağıma karar verememiştim.Derin bir nefes aldım ve ciğerlerime temiz havanın dolmasına izin verdim.Bu aralar bu hareket çok sık tekrarladığım için farketmeden de olsa yapabiliyordum.Diğer soruyu hatırladığım anda Kattie'ye baktım ve cevapladıım.

''Ben Olimpos'a gitmedim.Babam benim yanıma okçuluk alanına geldi.Gerçekten hiç beklemiyordum.Biraz konuştuk işte sonra yanıma gldiği için Zeus'tan ceza almış.O yüzden Olimpos'a gidemedim.Ama Tanrıça Athena kurallara uyar diye biliyorum.O bize görev vermeye geldi çoğunlukla sanırım senin Olimpos'a gitmen gerekiyor.'' dedim çenem yorulmuştu.ve gereğinden fazla konuştuğumun farkındaydım.Ama çenemi durduramamıştım.Kattie'yi sıkıp sıkmadığımdan da emin değildim zaten.Bazen çenem açılıyor ve susmuyordum böyle...

''Annen seni iyi karşılayacaktır.Ama çok disiplinli gerçekten...''

Aklına herhang bir konu geldi mi Kattie

Annemi görebilmem hakkında böyle düşünmesi daha da heyecanlanmamı sağlamıştı. Düşünmesi bile, mükemmeldi. Yıllarca, doğumumdan beri görmediğim, hep, kim, nasıl birisi, diye merak ettiğim bir siluet olarak kalmıştı kafamda. Gittiğim yatılı okullardaki yarım akıllı çocukların bile, onları uzaktan seven, aile günlerinde ziyarete gelen anneleri vardı. Bu eksikliğim yüzünden babam bana hiç baskı yap(a)mamıştı zaten. Aklıma kim olduğum geldikçe, annemden ne kadar farklı, ve onunla ne kadar da aynı olduğumu şimdi anlıyordum. Dürüst, doğruluğa önem veren, prensipli birisi olabilirdim, ama serbest bir insandım aynı zamanda. Kabul ediyorum da zaten, umursamaz ve serseriydim, gece, şöförünün beni fark etmeden park edip gittiği o otobüslerden birinde uyuduğum bile olmuştu. Babam benden hiç haber alamazdı, ona mektup yazmazdım (nasıl olacaksa) , ya da onu aramazdım, ama severdim, bu sevgi ona yeterdi. Acaba Tanrıça Athena, bu serseri kızını ne kadar seviyordu? Bu konuyu daha fazla düşünmek istemediğim için, sorduğum sorunun yanıtını almak için Ange'ye döndüm.
"Ben Olimpos'a gitmedim. Babam benim yanıma, okçuluk alanına geldi. Gerçekten hiç beklemiyordum. Biraz konuştuk işte sonra yanıma geldiği için Zeus'tan ceza almış. O yüzden Olimpos'a gidemedim. Ama Tanrıça Athena kurallara uyar diye biliyorum. O bize görev vermeye geldi çoğunlukla sanırım senin Olimpos'a gitmen gerekiyor." Merakla dinlediğim konu hakkında, biraz düşündükten sonra susan Ange'ye baktım, devamını istercesine. Bir süre sonra bana teselli amacıyla olduğunu tahmin ettiğim sözcükler kulaklarıma hücum etti. "Annen seni iyi karşılayacaktır. Ama çok disiplinli gerçekten."
Derin bir iç çekip, denize doğru adımladım. Suya, elimi batırıp, soğuk olup olmaması hakkında bir fikir edinirken, Ange'nin ayakkabıları geldi aklıma. Sakince başımı çevirip, burnumla ayakkabılarını işaret ettim. Ağzımı açıverince, yeniden konuşma yeteneğimi kazanır gibi oldum. "Ayakkabıların kurudu sanırım. En azından buradan öyle görünüyorlar. Annem kadar disiplinli değilim aslında. Ama Olimpos'u merak etmek, çok sinir bozucu bir şey, bazı melezler oraya gidebiliyorsa. Bir gün isyan edip beraber gidelim oraya. Evebeynlerimizle kendi yuvalarında görüşebilmek en doğal hakkımızdır bence. Bunu kimse elimden alamaz." Muzip muzip -bir yandan da ciddiyet veren- bir edayla Ann'in masmavi gözlerine baktım. Tepkisini merak etmiştim. Gün batımının mucizelerinden olan, gökyüzünün o binbir rengini fark edince büyülenmişcesine o tarafa dikiverdim gözlerimi.
Outistan: Eh işte

''Kesinlikle gitmeliyiz!''

diye atıldım hemen Kattie'nin düşünceli halini izlerken ayakkabılarım tamamen aklımdan çıkmıştı.Çenesi düşük bir melez olunca neyi beklediğini unutuyordun işte...Ayakkabılarıma yanaştım ve tekini alıp kontrol ettim gerçekten kurumuşlardı.

''Evet,kurumuşlar''

dedim ve küçüklüğümdeyken yaptığım gibi yere oturup ayakkabılarımı ayağıma geçirmeye başladım.Ayakkabılarımı giydikten sonra Kattie'ye dönüp

''Beraber külubelere yürümeye ne dersin?''

dedim Kattie başını salladı ve beraber kulübelere doğru yola çıktık.

RP BİTMİŞTİR!

(Kattie ekliyeceğin bişi yoksa tabi..)