Az kalsın düşüyorduk ki, su nemfleri bizi kurtardı. Onlara karşı mahcup
olmuştum, normalde onları asla ve asla sevmezdim, ama kader bizi
buluşturmuştu işte. Onlara teşekkür ettikten sonra kano gölünde
ilerlemeye devam ettik. Bir süre Yon'a baktıktan sonra gülmeye başladık.
Sanırım ilk kez yalnızdık fakat yeminim olduğu için fazla ileri
gidemezdik. Artemis beni bu sefer fena çarpabilirdi. Yon'a tekrar
baktığımda bana baktığını gördüm ve tekrar kıkıdarmaya başladım. Hala
bana bakmakta olan Yon'a döndüm. "Ne var?" dedim
alaycı bir tavırla. Ardından Yon'un koluna girdim ama boynumdaki kolye
canımı acıtmaya başlamıştı ve bu kolyeyi Artemis vermişti. Yon'un
kolundan çıktıktan sonra fark ettim ki gelmişiz. Yon'a teşekkür ettikten sonra beraber yanyana olan kulübelerimize doğru ilerlemeye başladık.
Rp Bitmiştir.