Afrodit ve Hermes kızları Kılıç kullanıyor! :)

Arenada rp yazacaksın.
Mekan: Arena
Katılacaklar:Ben ve Aly


Kalktığımda yüzümü yıkadım birkaç şeyler atıştırdıktan sonra üstüme rahat şeyler giyip Aly'in kulübesinin yolunu tuttum.Bugün Aly ile ben kılıç kullanma yeteneğimizi geliştirecektik.Aly benden iyiydi.Bende onun gibi iyi olacaktım.Bunları düşünürken Hermes kulübesine varmıştım.Kapıyı çaldım.Aly kapıyı açtı.

''Hoşgeldin Sell!'' Dedi ve içeriyi göstererek ''İçeriye girsene!'' Dedi.Nazikce teklifini reddedim.

''Teşekkür ederim girmeyeceğim.'' Dedim.

''Peki!'' kapıyı kapatıp dışarıya çıktı.Birlikte yürümeye başladık.Ona dönerek,

''Heyecanlı mısın?'' Diye sordum.Anlamsızca bana baktı ve cevap verdi.

''Bilmem.Pek değil!'' Daha iyi bir cevap bekliyordum.Ama birşey söylemedim.

(Aly )

"Bilmem. Pek değil!"

Heyecanlı olacak birşeyin olduğunu pek sanmıyordum ama Selly heyecanlı gibiydi. Herzamanki olağan şeylerdi bunlar, zaten kampada artık iyice ısınmıştım. Arenaya tamamen varana kadar konuşmadık.

Sohbet ederek zırhlarımızı giydik. Basit bir çalışmaydı fakat her an herşey olabilirdi.

"Umarım kendini geliştirmişsindir." dedim şakasına.

Alınmış gibi görünüyordu, suratını astı. Oflayıp yanına gittim. Afrodit kızlarının hepsinin bukadar alıngan olmaları şart mıydı?

"Hadi ama Sell! Biliyorsun doğamda var." dedim gülümseyerek.
Biraz durdu ve sonra yüzündeki kırgınlık ifadesi geçti. Gülümseyerek bana döndü.

"Daha iyi olmam için burdayız değil mi Aly?" dedi.

Kafamı salladım, ikimizde elimize kılıçlarımızı aldık.

Kılıçlarımızı aldık.

''Ne yapacağız?''

Diye mırıldandım.Beni duymamışa benziyordu.Cevap vermedi bende konuyu değiştirdim.

''Haydi başlayalım!''

Ve kılıcımı onun kılıcına hafifce vurdum.Kılıcını kaldırdı ve savaşmaya başladık.O kadar kötü sayılmazdı kendimi koruyabiliyordum.Birden koluma vurdu.Yere düştüm.Kolum çok acıyordu.Gülerek bana baktı.

''Bu kadar çabuk pes mi edeceksin?''

Sinirim bozulmuştu.Hemen ayağa kalktım.Ve tekrar başladık.Bu sefer çok sinirlenmiştim.Sertce ayağına kılıcımı vurdum.Takla attı ve yere düştü.Gülümsedim.

''Sen var ya sen!''

''Evet ben?'' Dedim ve bir kahkaha attım.

Kahkahası üzerine bilmiş bilmiş gülümsedim.

"Bayağı gerekli bir yerimi kırdın!"

Zar zorda olsa toparlandım. O etrafına bakınırken hızlı bir manevrayla arkasına geçtim ve hançerimi boynuna dayadım, kılıcımla kılıcnı yere attım.
Şeytanı bir kahkaha attım ardından.

"Ama bu haksızlık!"
dedi tiz sesiyle.

"Hermes çocukları için haksızlık yoktur," dedim ve onu serbest bıraktım. "Fırsatları kollayacaksın bebişim."

Omzuma bir yumruk attı, doğrusu eli bayağı ağırdı. Ardından eğilip kılıcını yerden aldı.

"En azından ben güzel görünüyorum!" dedi dağılmış saçlarını düzelterek. Dil çıkarıp kılıcını sallayarak elimden hançerimi attı. Kafama doğru kılıcını savurdu ama eğilmeyi başardım.

Beni kıstırmıştı.Ama elimin ağır olduğunu bilmiyordu.Omzuna sert bir yumruk attım ve yerde duran hançerimi aldım.

"En azından ben güzel görünüyorum!" Diyerek saçımı düzelttim.Ve kafasına doğru hançerimi geçirdim.Ne yazık ki eğilmişti.Planım işe yaramamıştı.Ama umudumu kesmemiştim.Ayağına tekme attım.Yere düştü.Hançeri aldım ve attım.Yuvarlandı ve bir anda kalktı.Ne kadarda hızlıydı böyle.

''Hay aksi!'' Diye bağırdım.

Benim uyguladığım taktiği bana uyguladı.Ve kafama hançer savurttu.Eğildim.Ve ayağına tekme attım.Yere düştü.

''Ahh! dizim!'' Diye bağırdı ve bana sinsice baktı.''Bittin sen!''

Kahkaha attım ve korkmuş gibi yaptım.

''Hayır yapma çok korkuyorum!'' Diye bağırdım.

Sinirlenmişti ayağa kalktı ve kafama hançerini attı.Eğildim.Hançer kafamdan çok hızlı geçmişti.Buda sinirli olduğunu belli ediyordu.Ayağa kalktım ve hançerini aldım.Ona attım.

Hançeri havada yakaladım. Dostça gülümsedim.

"Bayağı birşeyler kaptın sen."

Sırıttı. Tek ayağı üzerinde bir balerin gibi döndü ve kılıcını havaya kaldırdı.

"Parlıyorum değil mi şekerim?"

Ne demezsin! der gibi bir bakış attım.

"Gidip birer bardak çay içelim mi?" dedim, sıkılmıştım çünkü. Onayladı. Kılıçlarımızı ve zırhlarımızı yerine koyduktan sonra arenadan çıktık.




RP BİTMİŞTİR.