Dikkat! okçular kılıç kullanıyor :)

7- Arenada rp yazacaksın.
Mekan: Arena
Katılacaklar: ben ve Sat

Sat'ı kulubesinin öününden aldıktan sonra Arena'ya doğru yola çıktık.İkimizde kılıç konusunda yeteneği olup olmadığını bilmiyorduk.Ok atın deseler gözüm kapalı vurabilirdim eminim Sat'ta öyledir.Çünkü Sat avcı olduğu için benden daha iyi olduğunu düşünüyordum.Arena'ya girdikten sonra kedimize ait kılıcımız olmadığı için kılıç almaa araç gereçlerin bulunduğu yere gidik.Gözüme ilk kestirdiğim ve elime ilk değen kılıcı aldım.Birde bana yapılan saldırılarda kendimi savunmak için birşey aldım ve elimle işaret ederek sordum.

''Kuzen bunun adı neydi?''

gerçekten melez kampında çoğu kişi kılıç kullansada ben onlarla ilgilenmiyordum.Ve kılıç kullanmak konusundaki yeteneğimi de şimdi keşfedecektik.Sonra farkettim ki kılıçla hançerin adını biliyordum keyifle gülümsedim ve savaşabileceğimiz alana geçerken kuzenimden cevam beklemeye başladım.

karındeşen!Üzgünce karnıma baktım.Deşilirse üzülürdüm sanırım ya da ölürmüyüm ya? Kuzenime döndüm.

''hadi başlayalım kuzen'' dedim ve öne doğru atıldım.

Ne olur ne olmaz diye yanımıza Lucy'imi getirseydik acaba?Vasiyetimi yazmışmıydım?Ne saçmalıyorum ben! kendi iç sohbetimle konuşmayı bırakmak için başımı salladım ve oku unutarak kılıca odaklandım.Ve kuzenimimin karşısına geçtim ve öne doğru atılmamla yere yapışmam bir oldu...Kahkahalarının ardından kötü kötü kuzenime baktım.

Bana gülmek ? Aslında kesinlikle gülünecek bir durumdu.Ona sırıtarak,

''Sat,kalkarsan,kötü şeyler olur!''

oda gülmekten ciddi duramıyordu.Aslında nasıl şeyler olabileceği konusunda hiç bir fikrim yoktu.En kötü ihtimal kuzenimi öldürürdüm.Elimde olamadan titredim.Bu bile tüylerimi ürpertmeye yetmişti.En bunları düşünürken Sat bana çermet attı ve kılıcımın üstüne düştüm.Elimde olamadan inledim.Burdan sonraki durağım kesinlikle hastaneydi.Azcık tebessümle Sat'a gülümsedim.

Elimde olmadan kılıcının üzerine düşmüştü.Umarım karnı deşilmemiştir.Bu sefer ne olur ne olmaz diye eğilmeden:
"İyi misin?Karnın falan deşildi mi?" dedim ve güldüm.Bu onu hem biraz güldürdü hem de biraz sinirlendirdi sanıyorum.
Onun ayağa kalkmasına yardım ettim ve onu elimdeki kılıçla korkuttum.Oraya buraya saplar gibi ileri getirip,götürdüm.
Herhangi bir yanlış hareketimle onu yaralayabileceğimi biliyordum bu yüzden bir süre sonra bu korkutma işini bitirerek:
"Haydi dövüşçü hünerlerini göster!" dedim ve kendime hakim olamayarak kıkırdadım.

dövüşçü hünerlerimi?oklarım olsa ben sana gösterirdim diye söylendim.Ve kılıcımla öne doğru atıldım.Bundan sonra Sat'ı kulubesinden çıkarken okla karşılayacaktım.Kendi kendime gülümsedim ve öne doğru ilerledim.İçimde bana ait olmayan bir güç geziniryordu sanki...Kuzenime gülümsedim ve kılıcımı kılıcına vurdum.

''Sat,kendimi bir garip hissediyorum.'' dedim içimdeki gücü kastederek ve Sat'ın kılıcına dönerek bir kez daha vurdum.

''Sat'ta benimle aynı duygularımı hissediyordu merak ediyordum ama tabii sesimi çıkarmadım..

Kendimi garip hissediyordum.İçimde bir güç vardı.Tam bunu Ange'ye söyleyecekken o bana söylemişti.Önce:
"Benden uzun yaşayacaksın." dedim.Sonra da ona dönerek:
"İçimde bir güç kıpraşıyor.Seni dövmek istiyorum." dedim ve kısa bir gülümsemeden sonra ikimiz de geri çekildik.Sonra ikimiz de birbirimizin üstüne yürüdük ve yine kılıçlarımızı kılıçlarımıza değdirerek:
"Arenada kimse bana meydan okuyamaz!" dedik.Aynı anda...

Ve aynı anda hem ciddi durmaya çalışıyorduk hem de kahkahalarla güreşiyorduk.Ben tam konsantrasyonumu sağlayamamıştım ki Sat üstüme atladı.Tabii ya,o Artemis Avcısı'ydı.Kendisini daha kolay kontol edebiliyordu.O yüzden okta bizden iyilerdi.İçimde nerden geldiği belli olmayan bir öfke çıktı ve Sat'a hamle yaptım.Hemen geri çekildi.Tabii onun geri çekilmesi beni daha çok çileden çıkardı.

Ben ilerledikçe Sat bir adım geri kayıyor bir yandan da kılıcımdan gelen darbeleri geçiştiriyordu.O geri gittikçe ben daha çok öfkeleniyordum,o da bu durumu farkediyordu sanrım ve bana gülümsüyordu.Kuzenimin benle eğlendiğini farkedince daha bir öfkelendim ve kılıcı mı şiddetle kılıcına çarptırdım.

İşte bundan ürkmüştüm.Kılıcıma vurdu ve benim de biranda yüzümdeki gülümseme yerini tepkisizliğe bıraktı.Bir avcıydım,belki okta tüm silahlardan daha iyiydim ama yetenek olarak kılıca da yeteneğim olmalıydı.
Kılıcı kılıcıma değdiğinde yüzüne baktım.Kısa süreliğine iğrenç bir şekilde gülümsedim ve "Peki öyle olsu KUZEN."
Kuzen sesi arenada yankınladığı zaman ben bile korkmuştum.Kısa bir hamleyle kıstırıldığım alandan çıkarak gülerek koşmaya başladım.Ange peşimden koşuyordu.Ben de hızlanarak kaçabildiğim kadar kaçtım.

Sat'ın peşinden ilerlemeye başladım.Kaçacğıı aklımın ucunda bile geçmemişti.Ama birşey en,planlıyordur diye biraz aralık bırakıp koşuyordum.Sonra aklıma dank etti,5 yaşındaki bir kahraman gibi davranıyorduk.Kuzenimin arkasından bağırdım.

''Kuzen,yeter yaşımıza göre davranalım.'' dedim ve kılıcımı yere attım.

Tabii kılıcıyla bana saldırıcağını sanmıyordum ama yinede kılıçtan uzak durmak kendimi korumassız hissetmeme yetmişti.Yinede kılıcıma dokunmadan Sat'ı beklemeye başladım.

SAt'ın yanına gidip oturdum.

''Üzgünüm Sat...''

dedim kendimi sinirlerim yüzünden suçlu hissediyordum.Kolay kolay sinirlenmezdim ama bu faarklıydı.Kendi kendime birşeyler söylendim ve Sat'a döndüm.

''Yoruldun mu?Yani bitirmek istermisin?''

Gülümsedim.Ve Sat'ın omzuna hafif bir yumruk attım.

''Kuzi emin ol bende çok eğlendim.Hadi yürüyelim!''

dedim ve kuzenimle beraber çimenlerin üstünden kalkmaya başladık.ağacın gölgesinden çıktıktan sonra güneş gözümü kamaştırdı ve elimi gözlerime siper ettim.

''Kuzi güneş yakıyor'' dedim ve gözlerimi kıstım.

Ange'yi onayladım.Ben de gözlerimi kapadım.
Ne kadar güneşli de olsa beraber çok eğlenmiştik.
Kulübelerimize vardığımızda:
"Hoşçakal Sat."
"Hoşçakal Ange." ve kulübelerimize girdim.Günün yorgunluğuyla yatağıma uzandım eminim Ange de öyle yapmıştır.

Rp Bitmiştir-teşekkürler Ange!-