İki Kılıç Eğitmeni

53- Bir düello rp'si yaz!
Mekan: Arena
Katılacaklar: Sat & Lucy.

Kılıcım Nefesalan'ı fırlatıp tutarak aylak aylak arenaya doğru yürüyordum. Bizim dersliğin önünden geçerken çaylak bir meleze ders vermekte olan Sat'a rastladım. Gülümseyerek yanına gittim ve yanındaki meleze, "Gerçek bir gösteriye ne dersin?" diye sordum. Sat kaşlarını kaldırarak bana baktı ve "Ne o? Bana düello mu teklif ediyorsun Lucy?" diye sordu. Kafamı sallayarak sırıttım ve "Tabii korkuyorsan başka..." diye mırıldandım. İşte bu yardımcı kılıç eğitmenini gaza getirmem için yeterli olmuştu. Yanında duran meleze kenara çekilmesini söyledi ve bana iddialı bir bakış atarak "Seni öğrencilerinin önünde rezil edeceğim için şimdiden üzgünüm." dedi. Gevrek bir kahkaha atarak "Styks Irmağı'na girdiğimden beri kimseye yenilmedim dostum, işin zor." dedim. Satellite temkinli davranarak kemerine bir kılıç daha iliştirirken, ben de zihinsel güç durumumu kontrol ediyordum; onun manevralarını önceden öğrenmek şu durumda hayati önem taşıyordu çünkü.

"Başlamaya hazır mısın Lider Avcı?" diye sordum. Hınzırca gülümsedi ve "Her zaman hazırım Bayan Kahin." dedi. Karşılıklı zarifçe reverans yaptık ve az sonra güreşmeye başlayacakmışız gibi, görünmez bir çemberin etrafında turlamaya başladık; göz temasını kesmemek için çaba sarf ediyordum. Bu halimiz bana belirli bir yörünge çevresinde dönüp duran gezegenleri hatırlattı, ritmik sistemi ilk hangimiz bozacaktık, merak ediyordum.

Sırıtışım tüm suratıma yayılmıştı. Sat gerçekten de düello yapmaktan en çok zevk aldığım kişiydi; belki de bu kampta benimle eş değer kılıç becerisine sahip olan tek kişi. Tabii bu tüm hırsımı ortaya koyup onu yenmeye çalışmama engel olmayacaktı. Ağır adımlarda üzerine doğru yürümeye başladım, o da yapacağım atağı savuşturmak için hazır bekliyordu. Gözlerimi kısarak sağ omzunu hedefledim ve kılıcımı hızla salladım, o sırada sol bileğimi üzerimdeki zırha bastırmıştım, böylece onun kalkanım Aegis şeklini almasını sağlamıştım. Sat kılıç darbemi savuşturmak için sağ elindeki kılıcı kullanırken, kalkanımı kullanarak sol elinde tuttuğu bileğini bükmeye çalıştım, böylece kısa zamanda kılıcının kabzasını elinden bıraktı. "Cık cık cık. Hiç formunda değilsin bugün Sat." dedim gülerek. Artemis avcısı sinirle yere düşürdüğü kılıcını aldı ve üzerime doğru gelmeye başladı.

Hışımla kendimi yana atarak kılıçla yaptığı hamleden son anda kurtuldum. Hırs bu kıza gerçekten de yarıyordu! "Görürsün sen şimdi." diyerek tekrar üzerime doğru gelmeye başladı. Bakışlarındaki kararlılık beni korkutmaya çalışmıştı, zihin gücümü kullanmamın zamanının geldiğini düşündüm ve kalkanlarımı indirdim. Artık Sat'ın her hamlesini o yapmadan birkaç saniye önce öğrenebilecektim. Tabii çevremizde bizi izleyen melezlerin düşünce sinyalleri arada dikkatimin dağılmasına sebep olacaktı ama olsun, yine de karda olacaktım.

(rpout*çok fazla yazım hatam var üzgünüm, bir ara düzelteceğim )

Lucy benim kılıcımı yere düşürmüştü.Hayır,bu olmamalıydı.Hemen kılıcımı yerden alarak Lucy'e saldırdım.Lucy kaçışıyordu,ama bu işi de çok iyi yapıyordu.Zaten benden daha iyi olduğunu kabul ediyordum,ama düelloda bunu kabul etmek yenilmektir.Bu yüzden düelloda bunu belli etmemeliydim ve bana söylediği lafları ona geri iade etmeliydim.Ama ağzımla değil,kılıcımla.Bu amaçla Lucy'e vurmak için kafamda karmakarışık planlar yaptım.Önce onu şaşırtacak,sonra da kalkan ve kılıcımla farklı bir kombinasyon deneyecektim.Bunu denemem ilk olacaktı,ama başarılı olursa bir hareket listesine bile geçebilecek derecede klas bir hareketti.Hamlemi yapmak için hazırlanırken Lucy'i şaşırtmaya çalıştım,ama şaşırmadı.Birkaç hamle sonra tekrara aynısını yaptım,ama olmadı.Şimdi daha da sinirlenmiştim.Bu hareket olana dek hep deneyecektim.Kılıcımı tekrar Lucy'e salladım.Ama Lucy sanki hareketlerimi önceden biliyormuşçasına tam ben hareketimi yaparken,onu önlüyordu.Sinirlendim ama Lucy'nin diline dolanmayı da hakketmiştim. "Hmm,Sat.Bence biraz daha antreman yapıp,düelloya gelmelisin."

Lucy haklıydı,hiçbir şey beceremiyordum.Ya da Lucy olağanüstü bir beceriye sahipti.Ne yapacağımı önceden tahmin etme becerisi...Bunları düşünürken Lucy'nin böyle bir güce sahip olup olmadığını da düşünüyordum.Birden Lucy'e baktım ve suratı değişmişti.Hafızamı zorlamak istiyordum,mutlaka bir iş vardı ama ne olursa olsun Lucy'nin dilindeydim şu anda.Bunu kırmak için kılıcımla öne atıldım ve Lucy'nin burnunun dibine geldim.

Sat'ın düşüncelerini takip etmeye dalmış olduğum için, aniden yanımda bittiğini algılayabilmem uzun sürdü. Ben daha ne olduğunu anlamadan Sat kılıcını kılıcıma dayadı ve tüm gücüyle Nefesalan'ı bırakmam için baskı uygulamaya başladı. Bir süre dayanabildim ama sonunda ona bu zevki tattırdığım için kendime kızarak kılıcımı yere attım. Sat'ın suratına kendinden memnun bir ifade yerleşti. "Eh, ne diyordun Lucy?" dedi sırıtarak. Hışımla kılıcımı yerden aldım ve üzerine doğru yürürken, "Diyordumki, son round. Karşısındakinin kılıcını ilk düşürten, düellonun galibidir." dedim. Sat 'tamam' dercesine kafasını salladı ve tüm konsantrasyonunu bu işe vererek gerildi. Ben de kaşlarımı çatarak bakışlarımı onunkilerle buluşturdum ve zihninin kapılarını aralarken bir yandan da kılıcımı destansı bir çeviklikle hareket ettirmeye koyuldum, böylece Nefesalan etrafa göz alıcı bir parlaklık saçıyordu ve bu Sat'ın dikkatinin dağılmasına yol açabilirdi.

Lucy bana ikinci kez meydan okuyordu.Bunu ona ödetmek için sabırsızlanıyordum,yenilmek istemiyordum,yenilmeyecektim.Ama eminim o da aynısını düşünüyordu ve ikimiz de hırslı karakterleriz.İkimiz de birbirimizin yenmesine izin vermeyecektik.Bunu en içten duygularımla istiyordum.Yenilmek,asla;berabere kalmak,en kötü ihtimalle;yenmek amacım.Düşüncelerimi bu ilkeler doğrultusunda yoğunlaştırdıktan sonra Lucy'nin üstüne doğru ilerledim.Lucy'e doğru salladıktan sonra Lucy güldü ve ardından bana kılıcını sallayarak üstüme doğru gelmeye başladı.Ama onu kendi kılıcımla durdurdum.Bu sefer ben güldüm.Lucy kaşını kaldırarak bana baktı,geri geri gitti.Rahatladığımı zannederken kılıcıyla üstüme doğru koşmaya başladı.Eğer eğilemeseydim yenilecektim.Sinirlendim ve tırnaklarımı yemeye başladım.Lucy de bunu farketti tabi. "Rahatla Sat.Böylece seni yenebilirim.Gerçi şimdi de yenerim." Lucy üstüme doğru kılıcını salladıktan sonra onu kendi kılıcımla kestim.İkimiz de birbirimizin kılıçlarını kesiyorduk,kılıçlarımızın ortasından kıvılcımlar çıkıyordu.Bu manzaraya bakarken bir yandan da Lucy'e bakıyordum.Öğrencilerin önünde küçük düşmek istemiyordum,bu yüzden daha fazla kılıcıma yüklendim.

Ah, Sat kılıcıma çok fazla yükleniyordu ve buna daha fazla dayanamayacaktım. Pes edip yenilmeye de asla katlanamazdım; onun da ölse pes etmeyeceğini biliyordum. Dişlerimi sıkarak hızla etrafımıza bir göz attım, hemen hemen kamptaki tüm melezler çevremizde çember oluşturmuştu. "Ah, bu kalabalığa asla rezil olamam!" diye geçirdim içimden. "Ben de aynı şekilde." dedi Sat. Ben bunu sesli mi söylemiştim yahu?! Beynim bir bilgisayar kadar hızlı çalışıyordu, en sonunda bir çözüm bulmayı başardım. Sat'a "Pekala, ikimizin de yenilmeye niyeti yok. Üçe kadar saydığımda aynı anda kılıçlarımızı indirelim ve bunun bir gösteri olduğu ayağına yatalım." dedim. Sat kısa bir süre düşünür gibi yaptıktan sonra "Tamam, ama çabuk ol! Sen saymayı bitirene kadar dayanamayabilirim." dedi.

Etrafımızdan düzenli ritimli alkış sesleri geliyordu, melezler gerçekten eğleniyor olmalıydı. "Bir. İki. Üç. Şimdi!" dedim ve yardımcı eğitmenimin bir numara yapmayacağına güvenerek kılıcımı çektim, aynı anda o da aynısını yaptı. Nefesalan'ı yere attım ve Sat'ın yanına gidip onun elini sıktım, sırıtarak "Tebrikler Lider Avcı!" dedim. Kalabalıktan "Bu da neydi şimdi?" şeklinde bir ses duyuldu, cevabı muhteşem tiyatro yeteneğiyla Sat verdi: "Ah yapmayın ama çocuklar, iki eğitmen gerçekten düello yapacak değildik ya! Size ufak bir gösteri yaptık sadece." Hayal kırıklığına uğrayan kalabalık yavaş yavaş dağılmaya başlarken, "Hadi herkes tekrar antrenmanlarına dönsün." dedim, çaktırmadan da Sat'a göz kırptım. Bana sırıtarak karşılık verdi ve tekrar öğrencisinin yanına doğru gitmeye başladı, arkasından mırıldandığını duydum: "Seninle işimiz henüz bitmedi Lucy, bu düellonun rövanşını da yapacağız." Seslice bir kahkaha atıp, "Hiç şüphen olmasın bebek." dedim ve yemek gazinosunun yolunu tuttum. Eh, düellolar beni her zaman acıktırırdı.


Rp bitmiştir!