Artemis Kızıyla Kılıç

Arenaya gittim. Biraz kılıç antremanı yapmak istiyordum. Uzun zamandır kılıç kullanmıyordum. Arenaya vardım ve içeri girdim. Bir sürü kişi düello yapıyordu. Bende düello yapmak istiyordum ama yapacak kişi yoktu. Bir süre çalışanları izledikten sonra alana bir kız girdi. Bu kız Artemis avcılarındandı. Daha önce kampta birkaç kez görmüştüm. Yanına gittim ve gülümsedim.

"Selam!" dedim.

"Merhaba!" dedi.

"Birlikte düello yapalım mı?

Sabah kalktığımda canım avlanmaya gitmek istemedi. Biraz paslanmışım mı ne? Bundan korkup hızlıca hazırlanmış ve arenanın yolunu tutmuştum. Bir Artemis avcısı her zaman zinde olmalıdır. Henüz bir silah seçmediğimden deneme kılıçlarından birini kapmayı planlamıştım. Ama girdiğim anda bir kız benimle duello yapmak istemişti. Ben de hiç geri çevirir miydim?
''Ben varım. Haydi başlayalım.'' dedim ve yandan bir kılıç kaptım. O da bir tane aldı. İşte başlıyorduk.

Düello alanına geçtik ve kılıçlarımızı konuşturmaya başladık. Biraz bekledim. Onun saldırmasını istiyordum. Bir o bir ben küçük hamleler yapıyorduk. En sonunda düzgünce ilk saldıran ben oldum. Kılıcımla kabzasına dayadım. Kendi kılıcımla onun kılıcını düşürmeye çalıştım ama sonuç başarısızdı. Birkez daha saldırmaya denedim. Çok güzel bir hamle olmuştu ama Adya'da aynı güzellikle bu hamlemi engellemişti. Şimdi saldırma sırası ona geçmişti.

Kız benden daha kıdemli olduuğundan daha iyi bir dövüşçüydü. Bir avcı olmamın gerektirdiklerini yapmam gerekti. Avcılık ünvanımın zedelenmemesi için biraz daha çalışmalıydım. Hızla bir hamle yaptım ve kızın kılıcını hafifçe oynatmayı başardım. Bu arada daha onunla tanışmadığımı hatırladım.
''Adın ne?'' diye sordum. Biraz kaba bir giriş olabilirdi ama şu anda duellodaydık ve nazik olacak zamanım yoktu.
''Elena, Hephaistos kızıyım.'' dedi. Bir Hephaistos kızı ha? İşte buna şaşırmıştım.
''Ben de Adyali Beckett. Avcıyım.'' dedim. Kılıçlarımız hala birbirine karşı yarışıyor gibiydi. Bir süre sonra Elena bir şey hatırlamış gibi irkildi.
''Bir ölümlü müsün yani?'' diye sordu.
''Hayır, ben de melezim.'' Elena ani bir haraket yaptı ama ıskalamıştı.
''Peki ebebeynin-?''
''Morpheus.'' dedim onun bir saldırısından daha kurtulurken. Yüzünde onun kim olduğunu bilmeyen bir ifade vardı. Eh, artık alışmıştım.
''Babamın işi rüyalarla. İnsanların rüyalarını yönetir.''
Elena hafifçe başını salladı ve bir hamlemle kılcını yere düşürdü.

Adya çok güzel kılıç kullanıyordu. Bir süre daha birbirimize saldırdıktan sonra Adya benim kılıcımı yere düşürmeyi becerdi. Yenilen kişi ben olmuştum. Güldüm. Adya'da bana gülümsedi. Kılıcımı yerden aldım ve ona döndüm.

"Çok iyi kılıç kullanıyorsun."

"Sende çok iyi kullanıyorsun."

Adya'ya gülümsedim. Kulağıma kılıç sesleri geliyordu. Hala başkaları düello yapıyordu. Bizimki biraz kısa sürmüştü. Tabi ikimizde acemi sayılırdık. Yani bu kadar kısa sürmesi çok doğaldı.

İkimiz de kılıcımızı bıraktık ve biraz dinlenmek için oturduk. Yeni insanlarla tanışmak iyiydi. Biraz konuşmak iyi olurdu, şu ana kadar sadece onun Hephaistos kızı olduğunu öğrenmiştim.
''Eee, şu ana kadar kamp nasıldı?'' diye sordum. Ne yapalım, konuşacak bir konumuz yoktu.
Elena omuz silkti.
''İyi, ilk geldiğim andan itibaren bir sürü göreve gittim. Sen de Artemis avcısı olduğuna göre bol bol göreve gidersin sen de.''
Umarım giderdim. Macera yaşamak kanımda vardı.

Uzun bir süre Adya ile sohbet ettikten sonra kalkmamız gerektiğini fark ettim. Hava kararmaya başlamıştı. Kulübeme gitmem gerekiyordu. Çok geç kalmıştım.

"Artık gidelim mi?"

"Tamam, bu günlük bu kadar yeter."

Adya'ya gülümsedim. Çok güzel bir gün yaşamıştım. Beraber ayağa kalktık ve arenadan dışarı çıktık. Kulübelere doğru yavaş yavaş yürümeye başladık.




(Adya'nın yazacağı bir şey yoksa rp bitti.)