Avcı Kızıyla Macera -2

Labirente inmemizle beraber Claire'ın söylenmeye başlaması bir oldu. " Ah be Lexxxx. Yine yaptın yapacağını. Labierent ha. Süper bir oyun. Harika. " dedi ve bende istediği oyuncağa sahip olmuş bir çocuk gibi kahkahalar atmaya başladım. Ama labirente indiğim an duyduğum rutubet ve leş kokusu buranın tahmni ettiğim gibi bir yer olmadığını ilk saniyeden belli etmişti. Etraf kapkaranlıktı ama birkaç saniye sonra gözlerimiz alışınca yavaş yavaş etrafı görmeye başladık. Claire kokuyu almış olacak ki tam bir Afrodit kızına yakışır bir tavırla "Iyy ölmüş fare kokuyor!" dedi. "Ahh sana niye uydum ki ben ? Şimdi odamda yüzümde maskemle güzellik uykusundaydım... " gibi şeyler söyleyerek üfleyip püflüyordu. Ben de buradan hoşlanmamıştım ve açıkçası hemen çıkmak istiyordum. En sonunda Claire'ın yakınmalarına dayanamayıp " Bak, olaya biraz da şu açıdan bak ; eğer buraya inmemiş olsaydık şu an adını bile bilmediğimiz canavarların maması olmuştuk. O yüzden mızmızlanmayı kes ve çıkış yolunu bulmama yardım et !" dedim ters bir şekile. Etraf ne kadar karanlık da olsa Claire'ın kalbi kırılmış ifadesini görebiliyordum. Yanına gittim ve "Kusura bakma, gerginim biraz. Sen en başından haklıyın, buraya hiç girmemeliydik." dedim. O ise bana "Tamam sorun yok, hadi bu lanet yerden çıkalım." dedi. Gülümsedim ve indiğimiz merdiveni bulmaya çalıştım. Merdiven yoktu. Hatta geldiğimizde duvarlar bile farklıydı. Birden depremimsi bir sarsıntı hissettim. Claire'a tutunarak "Heey neler oluyor ?" dedim ve o da bana "Hiç bir fikrim yok !" diye bağırdı. Sarsıntı bittiğinde sanki farklı bir yere gelmiştik. Duvarlar koridorlar, herşey değişmişti. Claire Yunanca bir lanet savurdu ve "Kahretsin umarım tahmin ettiğim şey olmuyordur." dedi. Ona soru sorar bir ifadeyle baktım. Claire iç çekti ve " Sanırsam labirent hareket ediyor. Burası düpedüz canlı bir yer !" dedi.

" Sanırsam labirent hareket ediyor. Burası düpedüz canlı bir yer !"

" Eee labirent habire hareket ederse biz nasıl çıkacağız bu lanet yerden? "

" Büyük bir uğraş sonucunda şansımız varsa çıkabiliriz bir tek. "

Sinirler iyicene gerilmişti. Ama bu durumda birbirimizi kaybetmemeliydik. İkimizde sakinleşince yürümeye başlaıdk. Burası çok karanlıktı ama ve çok iğrenç kokuyordu. İlerledikçe yeni yerler görüyorduk. Ama bir türlü çıkışı bulamıyorduk. Ben etrafı ezberleme çabası içindeydim. Tabi Alex'te aynı çaba içindeydi. Duvarın üstündeki desenler dikkatimi çekti. Çok ilginçlerdi. İlk yerimi ezberlemiştim. Yürümeye devam ettik tam baya bir yürümüştük ki labirent tekrar sallanmaya yani hareket etmeye başladı. Alex'e tutundum. Labirent durunca gözlerimi açtım ve etrafıma bakındım. Burası ezberlediğim ilk yerdi. Aynı duvar aynı desenler vardı. Ne yani biz şimdi o kadar yolu boşuna mı yürümüştüük. Alex'e baktım ve " İşimiz malesef çok zor " dedim. Alex'le birlikte saksılarımız çalıştırmaya başladık ve Alez çok güzel bir şey söyledi.

" Önce labirentin kaç dakikada bir hareket ettiğini hesaplayalım. Sonrada bizim o dakika içinde burdan çıkmamız gerekecek. "

Bu bizim için iyi bir başlangıçtı.

Son sarsıntıdan sonra çıkma umutlarımız gittikçe azalıyordu. Claire hüzünle bana baktı ve ve " İşimiz malesef çok zor " dedi. Bunu biliyordum ama birşeyler bulmalıydık, buradan çıkmak zorundaydık. Labirente gireli bir yaklaşık saat olmuştu ama sadece 2 sarsıntı geçirmiştik. Claire ile hala yürüyorduk ve bir yandan da geçtiğimiz yerleri ezberlemeye çalışıyorduk. Tahminimce yarım saat kadar daha geçmişti. Hala bir sarsıntı yoktu. Bu bana sarsıntının belirli aralıklarla olabileceği düşüncesini getirmişti. Herşyede olduğu gibi burada da bir düzen olmalıydı. Claire'a " Önce labirentin kaç dakikada bir hareket ettiğini hesaplayalım. Sonrada bizim o dakika içinde burdan çıkmamız gerekecek. " dedim. Düşüncemin doğruluğunu bilmiyordum ama şu anda bizi çıkış yoluna ulaştıracak her türlü fikre ihtiyacımız vardı. Claire fazla gürültülü bir şekilde "Evet evet bu çok matıklı ! Ah Tanrılarım, sonunda kurtulacağız !" diye bağırdı. Ben de ardından "Hemen sevinmeyelim çünkü bu sadece bir fikir, doğru olsa bile çıkış yolunu hala bilmiyoruz, hem biraz sessiz ol burada herşey olabilir."dedim fısıldayarak. Ve ardından sanki tüm evren bana karşıymış gibi bir hırıltı duyduk. Claire "Lex daha önce sana şom ağızlı olduğunu söyleyen olmuş muydu ?" diye sordu. Ben ise "Evet, birkaç kez." dedim ve Claire ile bir duvarın arkasına saklandık ve canavarı beklemeye başladık. Ben oklarımı , Claire ise kılıcını hazırlamıştı. Kulağıma "Ben hem saldırıp hem dikkatini dağıtacağım, o arada sende oklarınla işini bitireceksin ." dedi. Stratejiyi hemen kurmuştu. İşte Claire'ın en sevdiğim özelliklerinden biriydi bu. Birbirimize şans diledik ve ardından Claire'ın saldırmasını bekledim.

"Ben hem saldırıp hem dikkatini dağıtacağım, o arada sende oklarınla işini bitireceksin ."

Aklım stratejilere iyi çalışıyordu. Bu sanırım önceki hayatımda -insanken- bol bol strateji oyunları oynamamdan kaybaklanıyordu. Kılıcımı aldığım gibi saklandığımız yerden sışarı çıkıtm. İsmini tanımlayamadığım canavarın arkası dönüktü. Tam hamle yapacakken beni farketti ve bana yüzünü dödü. Gözlerinde ki bakışı görünce kaçmam gerektiğini anladım. Lexi'ye " Oklaaa! " diye bağırdıktan sonra hızlı bir biçimde koşmaya başlamıştım. Güya savaşacaktım ama o durumda benim yerimde olupta o bakışı görseydiniz sizde vaz geçerdiniz.

Lexi canavara beşli oklar atmaya başladı. Ustaca ok kullandığı için hepside canavara isabet ediyordu. Ben hızlı adımlarla koşarken arkamdaki canavarım buharlaşırken bağırma sesini duydum. Hemen koşmayı bırakıp durdum. Tam Lexi'ye gülümseyerek giderken labirentte bir hareket daha oldu. Sallantıdan dolayı yere düştüm. Sallantı bitince etrafıma baktım. ama Lexi yoktu. Sanırım ayrı yerlerde olduğumuz için Lexi'de başka bir yere düşmüştü. Şimdi ilk amacımız burdan çıkmak değil birbirimizi bulmaktı.

Canavarı hallettikten sonra direk kaçmaya başladık çünkü daha fazlası olabilirdi. Tam kurtulduğumuzu sanarken 3. sarsıntı bizi yerlebir etmişti. İkimiz de yere düştük ben daha ne olduğunu anlayamadan bir duvar aniden Claire ile aramıza girdi."Hayıır Clairee !" diye bağırdım ama artık farklı yerlerdeydik. Ama sandığım kadarıyla aramızda sadece bir duvar vardı. Claire'ın orda olup olmadığını anlamak için duvarı yumrukluyor bir yandan da "Claire beni duyuyor musun?!" diye bağırıyordum. Sonra duvarın arkasından güçlükle duyulabilen Claire'ın sesini işittim. "Eveet buradayım !" diye bağırıyordu. "Sakın biryere kımıldama, birbirimizi kaybetmeyelim. Şimdi sakin olup plan yapmalıyız !" diye bağırdım. Burada bağırmak çok tehlikeliydi çünkü burada herşey olabilirdi. Hem tek başımayken bir canavarla başa çıkabilir miydim bilmiyordum. Ama aynı zamanda Claire'a sesimi duyurmak zorundaydım. "Sanırsam sarsıntı saatte bir oluyor. Beklemeliyiz!" dedim. Claire ise "Ya labirent daha da karışık hale gelirse ? O zaman birbirimizi hiç bulamayız. Başka bir plana ihtiyacımız var !" dedi. Haklıydı. Sırtımı duvara yaslayarak oturdum ve "Haklısın." dedim. Claire sesimi duymamış olacak ki "Ne dediin ?!" diye bağırdı. Ben de birkez daha sesimi duyuracak şekilde "Haklısııın!" diye bağırdım. Sesim labirentte yankılanmıştı, sanırsam çok bağırmıştım. Ve yine aynı şey oldu. Bir "Grrr.." sesinden sonra bir minator doğruca üzerime gelmeye başladı. Labirent çok dardı ve kaçacak bir yerim yoktu. Doğal olarak çığlık attım. Claire'ın "Neler oluyoor ? Lex iyi misin ?" diye bağırdığını duydum ama cevap verecek zamanım yoktu. Hançerimi kemerimden çıkarttım ve minatora doğru koştum.Tam minator beni tutacakken devasa yaratığın bacağının arasından kaydım ve o daha arkasını dönemeden hançerimi sırtına sapladım. Hayvan afallamış görünüyordu ama hançerin ona pek zarar vermediği belliydi. Hatta şimdi daha kızgındı. "Burada öleceğim !" diye düşünürken bingo! Bu hayvan bir boğadan güçlüydü ve...duvarları yıkabilirdi. Duvarı arkama aldım ve "Claire duvardan uzaklaş!" diye bağırdım. "Neden ?" diye sordu ama "Nedenini sorma, çabuuk !" diye bağırdım. Duvara yaslanmıştım ve minatorun dikkatini çekmek için; "Heey aptal minator buraya baak!" diye bağırdım. Minator burnundan soludu ve kızgınca bana doğru koşmaya başladı. "Hadi Alexis bu son şansın." diye düşündüm ve tam minator beni boynuzlamaya hazırlanıyorken sağa doğru atladım. Devasa yaratık öküz gücüyle duvarı tamamen yıkmıştı ve bundan nasibini almıştı. Kafası etrafa saçılmış vaziyette yerde öylece yatıyordu. Claire'ı gördüm ve gülümseyerek birbirimize sımsıkı sarıldık. "Ah seni bir daha göremem sanıyordum." dedi Claire gülerek. "Ne yalan söyleyeyim, benim de hiç umudum yoktu Clay ." dedim. Ona Clay dememe şaşırmış gibiydi bende "İçimden geldi." dedim. Sonra Claire minatorun dağılmış kafasından kalan iki boynuzu aldı ve "Bu sana, bu da banaa !" dedi. Gülüştük ama gülüşmemiz sarsıntı yüzünden anında bitti. Bu sefer birbirimize sımsıkı tutunduk ve sarsıntı bittiğinde ben "Artık bu lanet yerden çıkmalıyız." dedim.

"Claire duvardan uzaklaş!"

Ne olduğunu anlamamıştım ama Lex'in bir bildiği vardır diye düşünerek duvardan uzaklaştım ve neler olacağını beklemeye başladım. Beklerken ellerimi bağdaştırmış ayağımı sürekli olarak sallıyordum. Birden büyük bir gürültüyle önümde duran sürekli izlediğim duvar yıkıldı. Buna şok olmam yetmezmiş gibi minator yere yatmış bir şekilde duruyordu. Lex'e şaşkın dolu gözlerle bakınca Lex güldü. Ne olduğunu anlamasamda bende güldüm ve birbirimize sarıldık. 1 saati geçirmiştik. Ve tahmin ettiğimiz gibi 3. sasıntımızla karşılaştık ama bu seferbir daha kaybolmayalım diye birbirimize sarıldık. Ve yeni bir yer. Lex;

"Artık bu lanet yerden çıkmalıyız." dedi. Haklıydı. " Evet. Hadi elimizi çabuk tutalım. 59 dakikamız kaldı. "

Hemen etrafımızı inceleyerek yürümeye başladık. Yarım saatimiz dolduğunda çıkışa yakın olduğumuzu hissediyordum. Umarım bu yolu bitiremeden 4. sarsıntımız gerçekleşmezdi.

Claire ile birbirimize kenetlenerek hızlı bir şekilde yürüyorduk. Sarsıntı tahminimşzce saatte bir kez oluyordu. Yürüyorduk ama nereye yürüdüğümüzü bilmiyorduk. En sonunda ben "İkimizde buranın bir çıkışı olup olmadığını bilmiyoruz, itiraf edelim. Buradan nasıl çıkacağız ?" diye sordum çaresizce. Claire "Bazı melezler anlatıyorlardı.Neydi o.. Delta işareti. Sanırsam onu bulmalıyız." dedi. Ben de "Ee peki bulduktan sonra ne olacak?" diye sordum. Claire bilmediğini ifade edercesine kaşlarını kaldırdı. Sonra "Ama yine de denemeye değer." dedi. Başımla onay verdim ve kapkaranlık labirentte delta işaretini aramaya başladık. Claire duvarlara ben ise yere bakıyordum. Hiçbirşey göremeyince arakama döndüm, tam Claire'a birşey görmediğimi söyleyecektim ki karşımda başı aslana benzeyen garip bir şey gördüm. Canavar sanıp tam oklarımı geçirecektim ki Claire "Duur! Sanırsam o Sfenks !" dedi sevinç çığlıkları atarak. "Sfenks?" diye sordum şaşkınlıkla. Garip şey bana baktı ve "Şimdi size bir soru soracağım, eğer bilirseniz sizi buradan çıkaracağım." dedi.

"Şimdi size bir soru soracağım, eğer bilirseniz sizi buradan çıkaracağım."

" Tamam kabul. " dedim.

Lex'le sabırsızlıkla soruyu bekliyorduk. Aynı zamanda da umarım bilmediğimiz bir yerden sormaz diye tanrılara dua ediyırduk. Sfebks biraz düşündükten sonra o can alıcı soruyu sordu.

" Hadi sizi sevdim kolay soracağım. Özgürlük heykeli kaç yılında yapıldı? "

Kahretsin. Bu soru mu kolay? Benim tarihlerle hiç aramın olmadığını bilmiyormu bu? Diye içimden söylenirken Lex'in cevabı bildiğini umarak Lex'e baktım.

" Bu soru sende canım. Beniim hiç bir fikrim yok. "

Lex beyin fırtınası yaparak çok iyi düşünmeye başladı. Tek umudumuz Lex'di. Her şey ona bağlıydı. Lex biraz daha düşündükten sonra soruyu cevapladı.

" Hımm. Sanırım 1886'ıydı. "

" Emin misiniz? Son kararınız mı? "

" Evet eminiz. " Lex direk eminiz diye atlamıştı. Ona güveniyordum. Ve Lex güvenimi boşa çıkartmamıştı. Verdiği cevap doğruydu.

" Doğru cevap. Tebrikler. Şimdi sizi burdan çıkartalım. " Çok mutlu bir şekilde Lex'e sarıldım.

" Doğru cevap. Tebrikler. Şimdi sizi burdan çıkartalım. "
Aman tanrılarım daha birkaç dakika önce burada farelerle öleceğimi düşünürken artık kurtuluyorduk! Clay ile birbirimize sarıldık ve sevinç çığlıkları atmaya başladık. Sfenks elimize iki tane kritstal verdi. "Eee bu ne şimdi ?" dedim ve Claire "Sadece avcunda ez ve kampı hayal et "dedi. Kristali sımısıkı tuttum, gözlerimi kapadım ve kamp meydanını hayal ettim.Sonra kristali ezdim ve gözlerimi açtığımda Clay ile birlikte kamp meydanındaydık. Birbirimize tekrar sarıldık ve kurtulmanın verdiği sevinçle bol bol konuştuk. Sonra kulübelerimize gitmek üzere ayrılırken Claire "Bir ara tekrar yapalım !" dedi ve göz kırptı. İkimizde gülüştük ve kulübelerimize doğru yola koyulduk...

Rp bitmiştir.