Demeter Kızları Çilek Aşırıyorlar -Yok Canım! İftira!-

O gün yine canım sıkılıyordu. Kampı yine geziyordum. Sabahın körüydü daha. Yapacak hiçbir şey yoktu. Ama sonra aklıma bir fikir geldi. Macera istemiyor muydum? Evet. O zaman küçük bir macera yaşamanın vakti gelmişti! Hemen kulübemize gelip Maya'yı uyandırdım. ''Maya, hadi, kalk! Tarlaları soyalım ne dersin? Hadi uyan! Canım sıkıldı yahu!''

Çok güzel bir rüyadaydım. Annem Apollon'dan ayrılmıştı. Kardeşlerim iyice kampa yerleşmiş ve herşey yoluna girmişti. Ama bu rüyadan Leslie'nin sesiyle uyandım. ''Maya! Haydi kalk!'' Homurdandım ve arkamı döndüm. Onun diğer dinlediklerini dinlemedim bile. Sonunda Leslie beni öyle bir sarstı ki, az kalsın ranzanın alt katından düşüyordum. ''Ah! Leslie! Daha ilk günlerinde böyle yerinde duramıyorsan..'' Ama ben de ilk günlerimde böyleydim o yüzden onu suçlayamazdım. Leslie bu arada hızla giyiniyordu. ''Nereye gidiyorsun?'' diye sordum. ''Bilmiyorum, kafama nereye eserse.'' Onun kampta kaybolmasına izin veremezdim. ''Beni de bekle!'' dedim ve üzerime bir şeyler geçirmeye başladım.

Maya'yla birlikte hızlı hızlı yürümeye başladık. Ne tarafa gitsek diye düşünüyordum. Kampın tarlaları? Evet! Oradaki o çilekler var ya, üf. Manyak şeyler doğrusu ama onları sadece dışarıdan görmüştüm..belki de yemenin zamanıydı. Tarlalara doğru yürümeye başladım ve Maya'ya dönüp ''Çilek aşırsak biraz? Çok güzel görünüyorlar! Lütfen!'' Ama çilekler bu sefer cidden harika görünüyorlardı. Ağzımın suyu akmaya başladı. Sonra Maya ''Sanırım..eh olabilir aslında.'' dedi. Tarlaya daldık diyebilirim. Öyle çok yiyordum ki nefessiz kaldım sanırım. Artık yiyemeyecek hale gelmiştim. Müthiş lezzetlilerdi ne olursa olsun. Yemeye devam etmeye hazırlanıyordum ki Maya'ya baktım o da aynı benim gibiydi.