Çilek çalarken Kheiron

Bu sabah hava çok güzeldi. Güneş tam tepedeyken uyanmıştım ki bu benim için çok erken bir saatti. Hemen üzerimi değiştirdim ce dışarı çıktım. Kardeşlerim hala uyuyordu. Dışarı çıktığımda kimsenin olmadığını gördüm. Hemen Büyük Ev'e gittim. Kheiron da yoktu. Bugün herkes neredeydi..? Meydanda dolaşırken bir kız gördüm. Bu Ho'ydu. Metrelerce uzaktan tanımıştım. Güzelliği gözümü kamaştırıyordu. Her zamanki gibi çok şıktı. Beraber bir şeyler yapmak istiyordum. Hazır kimse de yokken biraz çilek yemek iyi olurdu. Ho'nun arkasından gittim ve gözlerini kapattım. Hemen kılıcını çekti. ''Hey! Hey! Hey! Sakin ol aşkım. Sadece benim. Dave.'' dedim. Hemen kılıcını indirdi. Bana ''Ödümü kopardın be!'' dedi. ''Bugün biraz çilek yiyelim mi?'' dedim. ''Çileğe her zaman bayılmışımdır. Ama kampta nerede yiyeceğiz ki?'' diye sordu. Ben de elinden tuttum ve onu tarlalara götürdüm. ''Ama çok sessiz olmamız lazım. Yakalanırsak kötü olur.'' dedim ve onun ilk çileği koparışını izledim..

Çok derin bir uykudan liderimin bağırışıyla uyandım. "Hoo, kahvaltı hazır!" İç çektim ve "Geliyoruuuum" diye bağırdım. Gözlerimi açamıyordum resmen, hala çok uykum vardı. Yatakta doğruldum ve gözlerimi ovuşturdum. "Bugün kötü bir gün olacak sanırım" dedim. Hemen hazırlandım ve kahvaltıya indim.
Kendimi kulübeden dışarı attım. Hava çok güzeldi ve sadece sakin sakin oturup bu havanın tadını çıkarmak istiyordum. Dave'in yanına gitmeyi düşündüm ama saat ona göre erkendi. O öğlene kadar uyurdu. Ben de meydanda biraz oturmaya karar verdim. Hava güzel olmasına rağmen ortada kimseler yoktu. Birden biri gelip arkamdan gözlerimi kapattı. Manhattan'da yaşadığım o berbat olaydan sonra gözlerimin kapatılmasından korkar olmuştum. Refleks olarak elimi küpeme götürdüm ve kılıcımı çektim. ''Hey! Hey! Hey! Sakin ol aşkım. Sadece benim. Dave.'' dedi. Kılıcımı indirdim ve arkama baktım. ''Ödümü kopardın be!'' dedim. Onu deşmediğim için dua etmeliydi. Böyle de romantik biriydim işte. ''Bugün biraz çilek yiyelim mi?'' diye sordu. Bu teklif gülümsememe neden oldu. ''Çileğe her zaman bayılmışımdır. Ama kampta nerede yiyeceğiz ki?'' Elimden tuttu ve beni tarlalara doğru götürdü. ''Ama çok sessiz olmamız lazım. Yakalanırsak kötü olur.'' dedi. Bunu zaten biliyordum, tarlalara girmek yasaktı. Ama çileğe hayır diyemezdim elbette. Gözüme kestirdiğim bir çileği kopardım ve ısırdım. "Çok iyiymiş!" dedim ve bir tane de onun için kopardım. Gülümseyerek ağzına doğru uzattım, ısırdı. "İyi ki geldik aşkım, canım sıkılıyordu" dedim.

Biz çileklerin keyfine varmıştık. Bayağı bir çilek yemiştik. O bana, ben ona koparıyorduk. En son ben ''Yeter benim için bu kadar çilek. Sonra öleceğim.'' dedim. Yediğim en güzel çilekler bunlar olmasına rağmen bırakmak zorunda kalmıştım. Buranın neden yasak olduğunu ise hala anlamamıştım. Ho da yemeyi bıraktı. Beraber uzandık. Kafamı kaldırdım ve etrafa göz gezdirdim. O anda bize doğru koşarak gelen bir sentor gördüm. Bu Kheiron'du. Bizi yaka paça büyük eve götürmeye çalıştı. Ben ona ''Ho suçsuz. Onu da ben getirdim.'' dedim ve Ho'yu bıraktı. Ho bana endişeli gözlerle baktı ve sentor bizi uzaklaştırdı..