Kayıp Melez!/2

Konu: Kayıp Melez!/2 Cuma Mayıs 13, 2011 2:21 am

Kaç saattir yürüdüğümün farkında değilim. Oldukça fazla ama... Rüzgar daha da keskin bir hal aldı ve üşüyorum. Tek düşündüğüm Esh. Nasıl? İyi mi? Umarım Hades'ten kurtulup dönmüştür kampa. Bu olanlara hala inanamıyorum. Daha gelleli bir hafta bile olmadı ama ben şimdiden başımı belaya sokmayı başardım. Zaten benden daha farklı bir şey beklenemezdi ya...

Önümdeki uzun yola devam etmektan bakşa bir çarem yok gibi görünüyor şu an.

Bulunduğum ortam içimi ürpertiyor nedense. Ya da rüzgarın etkisi. Bilmiyorum. Yeşil o kadar hakim ki başım dönüyor artık. Yol hep başka yollara açılıyor, hiç bitmiyor, bitmeyecek! Beynimde bu düşüncelerle uğraşırken kolumdaki bilekliğimi düşürdüm birden. Yere eğilip almaya çalışınca birden miğdem düğümlendi. İz bırak! Eğer birileri beni bulmaya geliyorsa bir iz bırakamam gerekirdi. Ve muhtemelen geliyorlardı. Bilekliği almadım. Dar koridora benzettiğim yeşil ağaçlarla kaplı bir yere girdim. Şey sanki ... Labirent! Tam tahmin ettiğim gibi kısa yeşil yollar binlerce yola açılmaya başladı. 'Sakin ol sen akıllı kızsın. Bunu başarabilirsin.' dedim kendi kendime.

Derin bir nefes alarak omzumu bir ağaca yasladım. Ve yaslamamla boynumda bir acı hissettim. Ah lanet olsun! Akrep! Düşüncelerim birden soluklaştı. En son hatırladığım kendime kızışımdı...

Konu: Geri: Kayıp Melez!/2 Cuma Mayıs 20, 2011 8:53 am

Sekiz kişi labirent de Syndey'i arıyorlardı. Labirent her zaman ki gibi karanlıktı. Neyse ki Hapyy'in Apollon çocuğu olduğu sayesinde önlerini görebiliyorlardı. Labirentin içi farelerin ölüleri kokuyordu. Bu iğrenç kokuyu almamak için eliyle burnunu kapatarak yürüyordu. Bu kokudan hep nefret ediyordu. Bu koku miğdesini bulandırıyordu. Dar labirent ilerde geniş kollara açılacaktı. Şimdiki dar yollardan ikişer ikişer yürüyorlardı. O, Esha'yla birlikte yürüyor onu teselli ediyordu. Hemen arkalarında iki kardeş olan Happy'le Lenny geliyordu. Arkalarından Dior'la Leon, en arkada ise Emily'le Joel geliyordu.

Nereye bile gideceklerini bilmeden yürüyordular. Bir iz bulmak için etrafa çok dikkatli bakıyordular. Fakat hiç bir iz olmadığı için umutsuzca yürüyorlardı. Syndey akıllı bir kızdı ve mutlaka birilerinin bulması için iz bırakacaktı. Bundan emin bir şekilde yürüyordu. Epey bir yürüdükten sonra labirentin kolları genişledi. Şimdi dörtlü dörtlü yürüyorlardı. O sıra da yerde bir şey gözlerine çarptı. Hepsi yere eğildi ve ne olduğuna baktı. Bir kâğıt! Parçalara ayrılmış bir kağıt. Bunu kim yapmıştı? Syndey mi? Yoksa onu kaçıran mı? Tek bildikleri şey doğru yolda olduklarıydı. Fakat bu bir tuzakta olabilirdi. Ya da şimdi doğru yolda olsalar bile ilerde mutlaka yönlerini şaşıracaklardı. Bu labirentte kaybolmamak imkânsızdı. "Şimdi ne yapıyoruz kızlar?" diye sordu Leon. Güzel bi soruydu. Fakat şimdi ne yapacaklarını kimse bilmiyordu. Kimse konuşmayınca o konuşmaya başladı: "Devam edeceğiz. Başka bir iz bulmamız gerek." Hep birlikte labirentin iğrenç kollarında yürümeye devam ettiler.

Konu: Geri: Kayıp Melez!/2 Cuma Tem. 22, 2011 6:36 am

''Daha fazla gitmek istemiyorum. Ben... Korkuyorum.''
Happy'nin söyledikleri hepimizi çok şaşırtmıştı. Avcılar cesaretleriyle tanınırdeı ve Happ'in ses tonu pek yüreklendirici değildi. Hepimiz şaşkınlıkla ona bakıyorduk. Kimse onun ağzından çıkan bu kelimelere inanamıyordu. Happ bizim şaşkın suratlarımıza son bir kez daha baktı ve hiçbir şey söylemeden çıkış yoluna gitti.
Ben henüz olanları idrak edememişken, Joel ve Marveille ''Biz de Happ'le gitmek istiyoruz.'' dediler. Esha gözleri dolmuş halde ikisine baktı ve sinirle ''Öyleyse korkularınızı da alıp gidin buradan. Zaman kaybediyoruz.'' dedi. Joel ve Marveille utançla Happ'i izlediler ve labirentin çıkışına doğru gittiler.

Yola dört kişi devam ediyorduk. Labirentin soğuk ve ürkütücü koridorlarında hiç sesimizi çıkarmadan ilerlemeye başlamıştık. Yan koridordan gelen yarasa seslerine dikkat etmemeye çalışarak Claire'i izlemeye devam ettim. Aradan beş dakika kadar gemişti ki,Esha gözlerini yere dikip ufak bir çığlık attı. Ben, Claire ve Emily hemen Esha'nın yanına gittik. Çömeldiği yerden yavaşça kalktı ve yüzünü bie çevirdi. Suratında donuk bir ifade, elinde bir bileklik vardı. Monoton bir ses tonuyla ''Bu bileklik onundu.'' dedi. Hepimiz şaşkınlıkla bilekliğe bakıyorduk.

Biraz olsun rahatlamıştım. Doğru yoldaydık.

» Kayıp Melez!
» Kayıp Tanrıça! (Melez Konseyi'nin devamı.)
» Kronos'a Karşı 11 Melez! (Melez Kafe'nin devamı)
» ~Kayıp İkizler~
» Kayıp canavar