Şarap ve çilek iyi gider bence!

Çilek! en sevdiğim meyvedir. Yemesine doyum olmaz. Ee melez kampı gibi bir yerdeykende çilek yememek olmazdı. Bu çileklerin hepsi sihirli ve dünyanın en leziz çilekleriydi. Kampın geçim masraflarını karşılamak için dünyanın dört bir yanına ihrac ediliyordu. Bizim oraya girmemiz normalde yasaktı. Bay D. çok kızarmış. Açıkcası pek umurumda değildi. İstediği kadar kızabilirdi. Ben o çilekleri yediğim sürece her türlü azara razıydım.

Gizlice tarlalara girmiştim. Etrafta olgun kıpkırmızı çileklerden arıyordum. Talihsizlik. Yediklerimin hepsi daha olmamış ekşi çileklerdi. Biraz gezinmeye başladım. Tarlaların arasında yürürken çilek yemekten kendini kaptırmış birini gördüm. Aklıma roma kampından en yakın arkadaşım Eryx geldi. Eğer burada olsa kimse onu tarlalardan çıkaramazdı. Tam bir çilek delisiydi. Kim olduğunu görmek için yanına gittiğimde şaşkınlıktan dilim tutuldu. Bu Eryx'di! Onun burada ne işi vardı ? Neden romada değildi? Lupa peşimden birini daha mı göndermişti ? Aklımda bu sorular vardı ama en yakın dostumu görmenin verdiği mutluluk içindeydim. ''Eryx gerçekten sen misin ? '' diye sordum. Saf saf suratıma bakındı. Sanki bir şey hatırlamaya çalışıyor ama yapamıyordu. '' Kimsin sen?'' diye sordu. Bu soru beni çok şaşırtmıştı.'' Sen Eryx von Dorff değilmisin ? '' diye sordum. İyice şaşırdı. '' Adımı nereden biliyorsun ? '' diye sordu. Hoppala. Bu nasıl bir soruydu şimdi. Suratındaki ifadeden dalga geçmediğini anlamıştım '' Ben roma kampından Iason şarapcı çocuk.... '' diye başlayarak roma kampını Lupa'yı anlattım.

Eryx bir şeyler hatırlamaya çalışıyordu. Suratından dehşet içinde olduğu belliydi. '' Bazı şeyleri hatırlıyorum ama ama çok ufak ufak hatıralar '' dedi. Bu işin şakası yoktu. Ortada çok tuhaf bir durum vardı.


Not: Dostum siyah yapma konuşmalarımı gri yap. Belli olmuyor.