Beyaz Yalan

Bütün hazırlıklarımı bitirmiş, her türlü planı yapmıştım. Planım şuydu : Öncelik ile Amphitrite kulübesine gidip Zell'i bulacaktım. Daha sonra ona Kheiron tarafından ikimize bir görev verildiğini ve Paris'e gitmemiz gerektiğini söylecektim. Doğal olarak '' Ne görevi ? Nerelere gidiceğiz, Neden ikimiz ? vb. '' gibi sorular soracaktı. Kafamda hepsine önceden bir cevap hazırlamıştım. Pegasuslarımız ile Paris'e uçacaktık. Öğlen çıksak saat 3 gibi orada olurduk. Ee Zell Paris gibi şehri bulmuşken alış-veriş yapar düşüncesi ile Lupa'nın ihtiyacım olur diye verdiği para çantasından yüklü bir miktar para da yanıma alacaktım. Her işimiz bittiğinde akşam olur diye umut ediyordum. Bütün planım buna bağlıydı. Zellana alış-veriş çılgınlığından kurtulduğu zaman aklına görev gelicek ve '' İlk olarak nereden başlıyoruz?'' tarzı bir soru soracaktı. Devamı da kendiliğinden gelicekti. Evet tam 3 gündür durmaksızın bu plan ile uğraşıyordum ve işte ilk adımı uygulama zamanı gelmişti. Yaptığım hesaplara göre heyecandan kalp krizi geçirmezsem pek bir sorun çıkmayacaktı. Amphitrite kulübesine doğru yürümeye başladım. Kapının önüne geldiğimde inanılmaz heyecanlıydım. Tam kapıyı çalıcaktım ki vazgeçtim. Yapamayacaktım. Tam arkamı dönücekken Zell kapıyı açtı. '' Aa Iason. Ne arıyorsun kapının önünde ? Geçsene içeri dedi. Yapıcak bir şey yoktu. Artık planı uygulamam lazımdı. İçeriye girdim ve konuyu açtım. Zellena çok şaşırdı. Bir süre cevap vermedi. Tam hayır diyecek diye düşünürken '' Ne zaman gidiyoruz? Off çok heyecanlıyım. Paris'i hep merak etmiştim dedi. '' Tamam. Yarım saat sonra büyük alanda buluşuruz'' dedim ve kulübeden çıktım. Eğer çıkmasaydım heyecandan bayılacaktım. Planın ilk adımı başarı ile sonuçlanmıştı.

Peki belkide Paris'e defalarca gitmiştim ama gitmememiş bir kız olarak daha heyecan gösterdim. Yanii ben Paris için heyecanlanmadım tamam mı ? Sırf onu gördüğüm için. Yanii ufak bir yalanın kimseye bir zararı olmaz değil mi ? Dolabıma doğru ilerledim sabısızca. Ne giyebilirdim. Göeve çıkıcaktık ama pasaklıda gidemezdim. Dolabımdaki bir sürü kıyafet arasından deniz mavisi çok rahat mini bir şort ve üstüne t-shirt ! T-shirtin üstünde deniz dalgası resmi ve üstünde deniz yıldızı vardı. Altıma dünyaca ünlü bir markanın spor ayakkabısını giydim. Saçlarımı özenle taradım. Sarı saçlarımın arasından deniz kabuklu tarağım geçiyordu. Hafif dalgalı saçlarım denizin sakin halini andırıyordu. Dudaklarıma pembe parlatıcımı sürdüm. En sevdiğim deniz kokulu parfümüde sıktım. Şimdi hazırdım. Koluma saatimi aldım. Bu normal bir saat değildi tabii ki de. Bir kılıçtı ama saat şeklindeydi. Çantamı hazırlama zamanı gelmişti. Görev için gerekli malzemeleri hazırlamaya koyuldum. Annemin benim için özel verdiği deniz kabuklu bir ayna. Bu insanların düşüncelerini ve aklından geçen herhangi bir şeyi gösteriyordu camda. Bu işime çoğu kez yarardı. Çeşitli ufak bıçaklar ve 4 kese dolusu drahmide aldım. Bana babam öldü öleli büyük bir servet kalmıştı. Tabiiki de kardeşlerimede. Saatime baktığımda 30 dk çoktan geçmişti. Kulübemden çıktığım gibi alana doğru ilerledim. Görevi çok merak ediyordum açıkçası. Hiç Paris'e görev için gitmemiştim. Sadece babamın işleri gereği gitmiştik üçüzlerim ile. Kulübemden çıkarken Ryan '' Zelll ! '' diye bağırdı. Arkamı döndüğümde elinde aynamı tutuyordu. Çantama koymayı unutmuştum. O kadar dalgındım ki. Koyucağımı bildiğim halde unutmuştum. Koşa, koşa ilerledim. '' Teşekkürler üçüzüm. Paris'ten bir şey ister misin? Ehh göreve gidiyor olsak bile her zaman zaman bulurum ben.'' dedim gülerek. '' Ehh, deniz şortu fena olmaz.'' dedi gülerek. Ona sarıldım ve hemen koşmaya başladım. Alanda Iason bekliyordu. Nefes, nefese kaldığımı görmemesi için 2-3 dk durdum ve nefes alışverişimin düzelmesini bekledim sadece. Normale dönünce yanına gittim soğuk kanlı bir biçimde '' Eee , geç kaldım üzgünüm..'' dedim sevimli görünmeye çalışırken.

Kulübeden bayılmadan çıktığım için kendimi şanslı sayıyordum. Nefes düzenimin normale dönmesi tamı tamına 6 dakikayı buldu. Şimdi Zell'e yarım saat içinde alanda buluşalım demiştim. Benim eşyalarım çoktan hazırdı. Etrafta dolanmaya başladım. Büyük bir sorunum vardı. Zellana ile karşılaştığım zaman konuşamıyordum. Bu sorunu aşmam gerekliydi. Rahat davranmam gerekiyordu. Söze gelince bu kolay bir işti. Ama birde uygulamada görün. En korkunç Titanlarla savaştım, adaşım Jason ile ölüme meydan okudum ama hiç birinde dizlerim titremiyordu. Gel gelelim Zellana'yı gördüğüm zaman her şey değişiyordu. Çenemin takırdamasına dahii engel olamıyordum.


Saatimi kontrol ettim. Saat 12.32 idi. Zell'e 12.30 da buluşalım demiştim. Gerçi bir kızın 30 dakika içinde giyinip çanta toparlaması imkansız gibi bir şeydi. En az 15 dakika daha buradayım diye düşünürken Zell çıka geldi ''Eee , geç kaldım üzgünüm..'' dedi ve gülümsedi. '' Beklediğimden 15 dakika erken'' dedim ve bende güldüm. Kuvvetli bir ıslık çaldım . Red Mane havadan oldukça usta bir manevra ile yanıma indi ve başını öne eğdi. Nedense beni her gördüğünde böyle yapardı. Zellana Red Mane'yi sevmek istedi. Ama yaptığı şeyin pek akıllıca olmadığını tüylerini elleyince anladı. çığlık atarak '' Bu pegasus alev alev yanıyor'' dedi. Gülümsedim ve başının üstünü okşamaya başladım. Önce şaşkınlıktan gözleri fal taşı gibi açıldı ama Hephaistos'un oğlu olduğum aklına gelince gülümsedi. Oda kendi pegasusunu çağırdı. 5 dakika sonra parise doğru yol alıyorduk.

Ekleyeceğin bir şey yoksa RP BİTMİŞTİR!