Gücümü Keşfediyorum -3-

Pegasusumla havalanmak çok keyif vericiydi. Ne kadar Tulpar'a hakim olamasam da, Tulpar çok hırçınca davransada onu çok seviyordum. Aklımı bu düşüncelerle doldurmayı düşünüyordum. Çünkü; New York'ta nereye gideceğimizi ya da ne yapacağımızı bilmiyordum. Beni en çok şaşırtan da annemin kampa gelmek yerine beni New York'a çağırmasıydı. Ama annemin özel gücüm hakkında konuşmak için New York'u seçmiş olmasının geçerli bir sebebi olacağını düşünüyordum. Olmasa bile ne önemi vardı ki. Özel gücümü keşfetmiştim, halada bunun mutluluğunu yaşıyordum.
David, heyecanımı görmüş olacak bana dönüp konuşmaya başladı: ''Sanırım çok heyecanlısın.'' dedi. ''Evet biraz, aslında çok heyecanlıyım. Hala da şaşkınlığımı üstümden atmış değilim.'' dedim. David: ''Merak etme, birazdan heyecanın geçer.'' dedi gülümseyerek. David'in gülümsemesi beni biraz daha rahatlatmıştı.
Ardından yavaş yavaş New York sokaklarına inmeye başladık. Etraf kalabalık ve gürültülüydü. Acaba bu ortamda annemi nerede, nasıl bulacaktım. Çok merak ediyordum. Ama annemin bana bir işaret göndereceğinden emindim. Ardından kendimizi New York sokaklarına attık. Bir yandan yürüyor, bir yandan da çevremize bakınıp duruyorduk. Her ihtimale karşı hazır olmak zorundaydık. Canavarların ne zaman, nereden çıkacağı belli olmazdı. En son ormanda kılıcım yoktu, belki bu yüzden özel gücümü keşfetmiştim, ancak yinede giderken kulübemden kılıcımı aldım. Gücümü tekrar kullanacak kadar fazla halim kalmamıştı.

Charleen çok heyecanlı gibiydi.İlk gücümü bulduğum zamanı hatırlıyordum.Bende ormandaydım ve o cehennem tazılarını yok etmek için oku kullanmıştım bu işte berbat olmama rağmen.Orada o ağaçlar harika olmuştu.Acaba gücünün başka özellikleride olabilirmiydi.Bunu demeter söyliyecekti.Pegasuslardan inmiştik.New York'ta dolaşıyorduk.Nasıl bulucaktık ki onu umarım yardım edebilirdi.Dolaşmaya başlamıştık.Bir türlü doğru yeri bulamıyorduk.Umarım charleen annesini daha önce görmüştür yoksa işimiz daha da zorlaşıcaktı.En önemlisi ise canavarlardı her an karşımıza çıkabilirlerdi.Bunu engelleyebilirdi umarım demeter.Sonra bazı kafelerden geçiyorduk.Tabelalara bakmaya başlamıştım.Bir kafe vardı.Yemyeşil şöyle yazıyordu."Kafe Demeter." "Burası olabilirmi acaba aradığımız yer." diye sordum.Tabelayı göstererek."Sanırım evet." dedi.İçeri girdik.İçeride bir sürü kişi vardı.Charleen yalnız başına oturan bir kadını gördü sanırım oydu.Çünkü oraya doğru ilerlemeye başlamıştı.Bende hemen takip ettim.