Ateş Taşı 73-2

Tırmanma duvarı bence en iyi yarıştı. Orada hile yapması çok zordu. Elen tırmanma duvarından hiç hoşlanmasa da yine de kabul etti ve cirit sahasından çıktık. Tırmanma duvarına doğru yürümeye başladık. Yolda giderken Elen’e tembih etmeye başladım. "Elena hile yok. Hakkınla alacaksın…" diyordum. Elen bunların hiçbirisini sallamıyor gibi görünüyordu. E, bende olsam tınlamazdım. Tırmanma duvarına vardığımızda Elena durdu ve "Bu çok saçma." dedi. "Saçma olan ne?" diye sordum. Elena bana baktı ve "Neden o taşı direk bana vermiyorsun?" diye sordu. "Çünkü ben gıcık biriyim. Kimseye hayrına bir şey yapamam." dedim. Elena bu cevabımdan hiç hoşnut olmuşa benzemiyordu. Beni öldürecek gibi baktıktan sonra yürümeye devam etti ve tırmanma duvarının yanına gittik.

Tırmanma duvarına gelmiştik. Calvin'e neden o taşı direk vermediğini sordum. Calvin'in cevabı ise beni daha da çileden çıkarmıştı. Gerçekten dediği gibi gıcık biriydi ama. Tiff'in Calvin'i neden sevdiğiniş bir türlü anlayamıyordum. Çok büyük ihtimalle Calvin Tiff'in yanında her erkeğin yaptığı gibi taktik değişltiriyor iyilik meleğine dönüyordu. Aklıma Mark geldi. O da Calvin gibi olabilir miydi? Hayır imkansız, Mark çok iyi birisiydi. Calvin'in "Başlayalım mı?" diye sormasıyla düşüncelerimden çıktım. Calvin'in sorusuna "Ne yapacağız?" sorusuyla cevap verdim. Calvin "Aynı anda yukarı çııkmaya başlayacağız. Kim önce tepeye çıkarsa o kazanır." dedi. Başımı tamam manasında salladım. Sonra hazırlanmaya başladım. İlk yaptığım şey tırmanma duvarını incelemek oldu. Ondan sonra kendimi hazır hissettiğimde "Başlayalım." dedim. Calvin de hazır olunca aynı anda başladık.

Tırmanma duvarına tırmanmaya başlamıştık. Tırmanma işlerinde genellikle iyiyidm ama bu duvar başkaydı. Beklenmedik tehlikelerle doluydu. Kendine güvenen kaç kişi bu yüzden bir yerlerini kırmıştı. Onun için hızlı ama dikkatli ilerlemeye çalışıyordum. Elen beklediğimden hızlı çıkmıştı. Neredeyse aynı gidiyorduk. Onu geçmek için biraz daha hızlanmaya karar verdim. Ben hızlanınca Elen de hızlanmaya başlamıştı. Ancak ellerimin motor gibi çalışmasından dolayı ben biraz öne geçmiştim ama bu fazla uzun sürmedi. Engeller ortaya çıkmaya başalıyordu. Önce sesler duymaya başladık. Ses bayağı yüksekti. Dikkatli olmak için yavaşladım. Elen de beni bu fırsattan yakaladı. Aynı hizada gidiyorduk.

Tırmanma duvarında hızla yukarı çıkarken Calvin hızlanmaya başladı ve beni geçti. Ancak kısa bir süre sonra çok yüğksek seste garip bir ses duyduk. Ne olduğunu anlamamıştım ama bu tehlikelerin geldiğini işaret ediyor olabilirdi. Calvin de benim gibi düşünüyor olmalı ki yavaşlamaya başaldı. Ben ise ona yetişebilmek için hızlandım. Riske girmek zorundaydım. Calvin'e yetiştiğimde tekrrar yavaşladım ve Calvin'in hızında gitmeye başladım. Sesler hala devam ediyordu. Bir süre sonra duvar nyavaş yavaş sallanmaya başaldı. Duvara daha sıkı tutunmaya başladım. Yavaş olduğu için şimdilik bir etki yapmıyordu ama bu daha da hızlanacak gibi görünüyordu. Ben tutunurken Calvin yavaş yavaş tırmanmaya devam ediyordu. Bu yüzden bende kendimi zorlayarak tırmanmaya devam ettim.

Tırmanma duvarı sallanmaya başlamıştı. Bu çok çok kötü haberdi. Kafamda devam etsem mi yoksa sallantının durmasını mı beklesem diye düşünmeye başladım. Elen durmuştu. Benim ilerlemem gerekiyordu. Yoksa burada saatlerce beklemek zorunda kalabilirdik. BU da daha kötü etki yapardı. Çünkü dakikalar geçtikçe yorulmaya başlıyorduk. Zor bela tırmanmaya başladım. Çok geçmeden Elen de peşimden geldi. Sallantılar giderek artıyordu. Bazen dengemi kaybeder gibi oluyordum. Son anda dengemi tekrar kuruyordum. Her an ben veya Elen düşebilirdi. Olabildiğince sağlam tutunmaya çalışıyordum ama hem tutunmak hem de tırmanmak bu sarsıntıda çok zordu. Elen "Lanet olsun!" diye bağırdı. Hemen ona baktım. Durmuştu ve daha sıkı tutunmaya çalışıyordu. Çok sinirli görünüyordu. İçimden bir ses yarışmadan sonra bana tüy diyordu. Canıma susamış gibi "Ha gayret, az kaldı." dedim.

Sallanmalar yetmiyormuş gibi bir de Calvin'in ukalaca cevap veriyordu. Aşağıya bir inelim onu öldürecektim. Calvin'e "Sen öldün!" diye bağırdım. Calvin güldü ve hızla tırmanmaya devam etti. Bu durum beni tamamen çilden çıkarmıştı. Durup beklemek yerine tüm gücümü kullanmadım ve bende hızla tırmanmaya başladım. Ancak tırmanma duvarıda çok sinirlenmişe benziyordu. Öyle bir sallandı ki az kalsın yere düşecektim. Calvin bile son anda tutunmuştu. Sinirden güldüm ve "Nasılmış?" diye sordum. Calvin cevap vermeden devam etti. Hala o benim önümdeydi. Ona yetişmem gerekiyordu ama sağolsun duvar bana hiç yardımcı olmuyordu. Sesimi duymuş olacak ki bir süre sonra duvar durdu. Buna çok sevinmiştim. ANcak Calvin'in "Dikkat!" diye bağırmasıyla yukarıya bakıp bize doğru gelen lavları gördüm. Hemne yana kaymaya başaldım ve en kenara çekildim. Calvin benden daha zor atlatmıştı. O lavların geldiğini görmeseydi. Büyük ihtimalle ikimizde yahni olacaktık.

Bir lavlar eksikti. Onların geldiğini son anda görmüştüm ve bayağı ucuz atlatmıştım. Kıyafetimiin uçlarının yandığını hissediyordum. Buna şükür, en azından ben yanmadım. Lavların geçmesini bekledikten sonra tekrar tırmanmaya başaldık. Elen gayet iyi durumdaydı ve bana çok yetişmişti. Ara yok denenecek kadar azdı. Onun için daha hızlı olmaya çalıştım ama Elen bu yarışı bırakacak gibi görünmüyordu. Yokarıya doğru baktım. Zirveye az kalmıştı. Bu iyi haberdi. Hızla çıkarken üzerime bu seferde büyük taşlar gelmeye başladı. İçimden küfürler savurmak geliyordu ama yanımda bir kız olduğu için sustum. Taşlardan zor kurtulmuştum ama ardı arkası kesilmiyordu. Mecburi kenara çekilp kaçmaya çalıştım. Elen ise daha şanslıydı. Onun üzerine tek tük rtaşlar geliyordu. Bu sayede de ben dururken o ilerliyordu.

Sonunda şansım yaver gitmeye başlamıştı. Calvin üğzerine gelen taşlar yüzünden sıkışıp kalmıştı. Daha fazla ilerleyemiyordu. Ben ise tırmasnmaya devam ediyordum. Üzerime birkaç taş gelsede atik hareketlerle onları rahatça atlatıyordum. Beş dakika sonra Calvin'e yetişmiştim. O ise hala devam edemiyordu. Bu durjum beni iyice hırslandırdı. Calvin'in duvarın yarısındayken dediği gibi az kalmıştı ve son bir gayret gerekiyordu. Çok yorulmuş olmama rağmen hızlıca çıkıyordum. Calvin'e ne kadar çok arayı açarsam o kadar iyiydi. Çünkü biraz sonra kurtulacağını biliyordum. Yukarı baktığımda zirveyi görebiliyordum. Çok az kaldığında taşlar gelmeyi bıraktı. Calvin kurtulmuştu. Şimdi sinirle bana doğru geliyordu. Daha çok hızlanmaya çalıştım ama zaten tüm gücümü kullanıyordum. Calvn giderek arayı kapatıyordu. ANcak tam ara kapanmadan ben zirveye gelmeye başardım. "İşte Bu!" diye de çığlık attım.

Lanet olsun bu taşlar... Elen zirveye benden önce gelmişti. Hem de az bir farkla. O çıktıktan hemen sonra bende tırmanma duvarını çıkmıştım. Elen kulağımın dibinde "İşte bu!" diye çığlık attı. Yapacak bir şey yoktu. Bu yarışı o kazanmıştı. Hem de bu sefer hile yapmadan. Sadece daha şanslıydı. Elen hemen benden taşı istedi. Bir de bu sorundu. Benim taşı ona vermem için Hestia'dan onay almam gerekiyordu. Şu an yukarıda bunu Elen'e söylemek mantıksız olduğundan aşağıya inelim deidm. Birlikte aşağıya indikten sonra "Taşı sana vermem için Hestia'dan onay almam lazım." dedim. Elena "Offf!" diye bağırdı. Onu sakinleştirmek için "Merak etme izin verir. Sadece Olimpos Konseyine gitmemiz gerekiyor o kadar." dedim. Elena mecburi bunu da kabul etti. Olimpos Konseyine pegasuslarla gideceğimiz için ahırlara doğru yürümeye başladık.

Devamı Pegasus Ahırlarında!