Ateş Taşı

Kulübemde Peter ile sohbet ediyordum. Peter bana bir taştan bahsetmeye başladı. Bu bir ateş taşıydı. Peter'ın dediğine göre bu taşın içinde ateş enerjisi varmış ve tehlikeli olabilirmiş. Ayrıca bu taş Calvin'deymiş. Ona neden Calvin de olduğnu sorduğum bana Hestia'nın manevi oğlu olduğu için Hestia taşı ona verdiğini söyledi. Bu bana ilginç gelmişti. Bu taşı istiyordum. Benim işime çok yarardı. Kardeşime teşekkür edip kulübemden çıktım. Calvin'in yanına gidip bu taşı görmek isteyecektim. Calvin'le aramız harika ötesi değildi ama yine de iyidi. Hades kulübesine vardığımda kapıyı çaldım. Kapıyı bir süre sonra Calvin açtı. Beni içeri davet etti. Salona gittiğimde hemen konuya girmeye karar verdim. "Calvin sen de ateş taşı varmış. Onu çok merak ediyorum, bir görebilir miyim?" diye sordum. Calvin bana çarpık bir gülümsemeyle baktı.

Kulübede yalnız başıma oturuyordum. Bir süre sonra kapı çalındı. Ayağa kalkıp kapıyı açtım. Gelen Elena'ydı. Onu içeriye davet ettim. Salona girdiğimizde Elena bana "Calvin sen de ateş taşı varmış. Onu çok merak ediyorum, bir görebilir miyim?" dedi. Bunu hiç beklemiyordum. Daha doğrusu Elena'nın öğrenip isteyeceğini biliyordum ama şimdi beklemiyordum. Yüzümde çarpık bir gülümseme oluştu. Elena bana soru soran gözlerle bakıyordu. Onu daha fazla bekletmemeye karar verdim. Odama gidip ateş taşını aldım. Sonra Elena'nın yanına geri döndüm. Elena'ya elimde gösterdim. Elena almaya kalkıştığında geri çektim. Elena bana pis bir bakış attıktan sonra "Onu almak istiyorum." dedi. Güldüm ve "Neden sana, bir Hephaistos kızına vereyim?" dedim.

Calvin ateş taşını getirdi ve eliyle gösterdi ancak almama izin vermedi. Taşın çok güçlü olduğunu hissediyordum ve bu onu daha çok istememe neden oluyordu. Bunun için Calvin’e "Onu almak istiyorum." dedim. Calvin güldü ve "Neden sana, bir Hephaistos kızına vereyim?" dedi. Bu benim sinirimi bozmuştu ama haklıydı. Neden versin ki? Biraz düşündükten sonra "Çünkü onu alacağımı biliyorsun. Bari kendi ellerinle ver." dedim. Calvin’in yüzünde yine o gülümseme belirdi. Sonra gülmeye başladı. Calvin’in sinirimi bozmasına izin vermemeliydim. Onun için susup bekledim. En sonunda Calvin gülmeyi kesti ve konuşmaya başladı.

Elena'nın bu cevabı çok komiğime gitmişti. Benden zorla alacağını zannediyordu. Bu imkansız bir şeydi. Elena'nın bu taşı ne kadar çok istediğini görebiliyordum. Aklıma güzel bir şey geldi. Gülmeyi bıraktığımda Elena'ya "Tamam ama bir şartta. Yarışlar yapacağız kazanırsan alırsın." dedim. Elena hemen "Kabul. Ne yarışması?" dedi. Düşümeye başladım. Bir süre sonra "Cirit." cevabını verdim. Elena bu sefer cevap vermekte biraz bekledi ama başka çaresi olmadığından kabul etti. Birlikte kulübemden çıktık ve cirit sahasına doğru yürümeye başladık. Elena'nın cirit yarışını istemediği belliydi. Tabii benim yeneceğimi biliyordu. Şu an düşünceli görünüyordu. Sanki bu yarışı kazanmak için hile düşünüyordu.

Calvin'le cirit yarışı yapacaktık ve bu yarışı kazanmam gerekiyordu. Ben ciritte iyi olsam da bir erkekten iyi olduğumu zannetmiyordum. Hele hele Calvin'den. Her şeye rağmen başka seçeneğim olmadığı için kabul ettim ve cirit sahasına doğru yürümeye başladık. Aklımdan Calvin'i nasıl yeneceğimi düşünüyordum. Bir taktik bulmalıyım ki yenebileyim veya bir hile. Ne olursa. Şu an savaşta her şey mübahtır ilkesini savunuyordum. Bir şeyler bulmalıydım. Ancak ben bir şey bulamadan cirit sahasına vardık. Calvin bana bir cirit verdi ve "İlk sen başla. Sırayla üç atış yapacağız." dedi. Başımı salladım. İlk atışı atmak istemiyoırdum ama Calvin'in bunu da kabul etmeyeceğini biliyordum. Mecburi atış yerine gittim ve hazırlandım. Kendimi hazır hissettiğimde babama dua edip koşmaya başladım. Tam çizgiye gelecekken ciriti olabildiğince uzağa fırlattım.

İlk atışı Elena'dan kullanmasını istedim. Böylesi daha iyiydi. Hem Elena'nın gücünüde görmüş olacaktım. Elena verdiğim ciriti aldı ve atış yerine gitti. Bir süre bekledi. Bende sabırsızca onun atmasını bekliyordum. En sonunda Elena koşmaya başladı. Çizgiye geldiğinde de cirirti fırlattı. Gözlerim ciriti izlemeye başladı. Havada bir süre uçtuktan sonra hızla yere saplandı. Hemen Elena'yla ciritin yanına gidip kaça geldiğine baktık. 23 metreye denk gelmişti. Bu benim için çocuk oyuncağıydı. Güldüm. Sonra bir cirit aldım ve atış yerine gittim. Elena umutsuzca beni izliyordu. Ciriti sıkıca tuttuktan sonra koşmaya başladım. Sonra ciriti fırlattım. Cirit jet gibi uçmaya başladı. Bende gittiği yere doğru yürümeye başladım. Elena hiç istemese de o da benimle geldi ve ciritin saplandığı yere gittik.

Calvin'in atışından beni geçtiği belli oluyordu. Cirit hızla uçuyordu. Bakmaya gerek yoktu ama yine de cirit düştüğü yere bakmaya gittik. Calvin yanımda gelirken sırıtıyordu ama hiöçbir şey söylemedi. Bu iyiydi çünkü onu boğabilirdim. Ciritin yanına gittiğimizde 27 metraye denk geldiğini gördük. Beni farkla geçmişti. Bir şeyler yapmalıydım ama ne? Aklımı daha çok çaölıştırmaya başladım ama bir şey bulamıyordum. Calvin gülerek bana bir cirit uzattı. Ciriti ona saplamamak için kendimi zor tuttum. Ciriti alır almaz doğruca atış yerine gittim. Artık içimden babama yalvarıyordum ama bu bir şey değiştirmiyordu. Koşarak ciriti fırlattım. Cirit bu sefer daha hızlı uçuyordu ama yeterli değildi. Cirit bir süre sonra yere düştü. Bulunduğu yere gittiğimde 25.5 metra olduğunu gördük. Calvin yine gülmeye başladı. Bu sefer ben ona sertçe ciriti verdim.

Elena atışını yapmıştı ve benim ilk atışımı bile geçememişti. Bu iş gittikçe eğlenceli olmaya başlıyordu. Elena bu duruma çok sinirlenmişti. Sertçe bana ciriti verdi. Gülerek atış yerine doğru yürümeye başladım. Elena'yı yenmek kolay oluyordu. Bu atışımı yaptıktan sonra son atışlara geçecektik. Atış yerine geldiğimde hiç beklemden ciriti fırlattım. Beklemeye gerek yoktu ne de olsa. Elena kendi ciritinin düştüğü yerde kalmıştı. Bende oraya doğru yürümeye başladım. Geldiğimde ciritimin 26 metreye denk geldiğini gördüm. Bu atışım öncekinden de kötüydü ama yine de Elena'yı geçmiştim. Elena kenardan bir cirit aldı ve atış yerine doğru gitmeye başladı. Arkasından "Bu son atışın ona göre." dedim. Elena bana dönüp pis bir bakış attıktan sonra tekrar yürümeye başladı.

Calvin yine beni az bir farkla da olsa geçmişti. Sinirden kudurmak üzereydim. Bu gidişte taşı ondan alamayacaktım. Cirt alıp atış yerine doğru giderken Calvin bana son atış olduğunu ukalaca anlattı. Ona sadece sert bakışlarımla cevap verdim. Sonra atış yerine gittim. Ciriti iyice kavradıktan sonra babama sessizce "Baba ne olusun yardım et. Başka bir şey istemeyeceğim." diye dua ettim. Sonra koşmaya başladım. Çizgiye geldiğimde de ciriti fırlattım. Cirrit gittikçe hızlanmaya başaldı. Bu olmayacak işti. Anlaşılan babam bana yardım ediyordu. Yüzümde gülümseme oluştu. İçimden babama teşekkür ettim. Cirit yere saplandığında Calvin'e baktım. Yüzünü zor görüyordum ama sanki şaşkınlık ifadesi vardı. Koşarak yanına gittim.

Elena ne yaptı bimiyorum ama cirit hızla uçuyordu. Bunu hiç beklemediğim için çok şaşırmıştım. Ancak bu daha bir şey değildi. Cirit yere saplandığında şaşkınlığım iki çıktı. Cirit 37 metreye denk gelmişti. Elena'nın bu kadar ileriye atabilmesi imkansızdı ama nasıl olmuştu. Ben bunu düşünürken Elen yanıma geldi ve kahkahalar atmaya başladı. Onun bu kahkahaları jeton düşmöesine neden oldu. "Babandan yardım istedin değil mi?" diye sordum. Bu ancak bir ytanrının işi olabilirdi. Elen gülmeyi kesti ve "Yooo." diye yanıt verdi. Hiç inandırıcı değildi. Çok sinirlenmiştim. Bir süre sinirimim geçmesini bekledikten sonra "Bu yarış iptal, hile yaptın." dedim. El "Saçmalama." dedi. Ona sert bir bakış daha atarak "Bu yarış iptal." diye bastırdım.

Calvin’in yarışı iptal etmesi hiç işime gelmiyordu ama çok kararlı görünüyordu. Ben ne dersem diyeyim bu yarış iptal olacaktı. Bunu mecbur kabul ederek "Ee, ne yapıyoruz o zaman?" diye sordum. Calvin düşünmeye başladı. İçimden düzgün bir şey bulması için dua ediyordum ama Calvin’i azcık tanıyorsam bu imkânsızdı. Kesin saçma sapan bir şey bulacaktı. Calvin bir süre daha düşündükten sonra yüzünde yine o çarpık gülümsemelerinden biri oluştu. Bende bundan korkuyordum. “Tırmanma duvarına gidiyoruz.” dedi. Tırmanma duvarından hayatım boyunca hep nefret etmiştim ve mantığını hala henüz çözememiştim. İşkenceden başka bir şey değildi ve şimdi sırf bir taş için orada tüm gücümle savaşacaktım. Of of! Başımı tamam manasında salladıktan sonra ciritleri bir kenara bırakarak cirit sahasından çıktık ve tırmanma duvarına doğru yürümeye başladık.

Devamı Tırmanma Duvarında!