Güzel bir başlangıç -1-

"Bugünü pegausuma ayıracağıma söz vermiştim." dedim kendi kendime dolabıma bakarken. Bugünlerde onu çok ihmal etmiştim ve Poseidon çocuğu olmasa bile ne dediğini anlayabiliyordum. Kırılmıştı bana. İç çektim ve üzerimden dar siyah kotumu ve mavi yarım kollu tişörtümü üzerime geçirdikten sonra saçlarımı salık bırakmaya karar verdim. Her şeye rağmen, yanımdan ayırmadığım kılıcımı da kolyeye dönüştürerek boynuma taktım. Evet, Afrodit kızı olmayabilirdim ama süslü bir kızdım ve kendime bakmayı severdim. Son kez aynada kendime baktıktan sonra hafif bir şekilde makyajımı da yaptım ve kulübemden çıkarak ahıra doğru ilerlemeye başladım. Ahırlara doğru ilerlerken tanıdığım melezlere selam veriyor, bazıları ile kısaca sohbet edip ayrılıyordum yanlarından. Aslında bugün pegasusumun yanında olacağıma söz vermeseydim belki arkadaşlarım ile takılabilirdim ama bunu en azından bugün yapmayacaktım. Ahırlara vardığımda hemen Lex'in yanına giderek sarıldım ve beyaz tüylerini okşadım. Kişnemesinden mutlu olduğunu anlamak zor değildi. Bir süre onu sevdikten sonra elma ce şeker uzattım. Onları yerken ben pegasusumu izliyor ve tüylerini düzeltiyordum. Eh, ne de olsa pegasusları gerçekten seviyordum. Pegasusumu okşarken birden arkamdan gelen ses ile irkilerek arkamı döndüm. Karşımda sarı saçlı, güzel gözlü bir kız duruyordu. Oldukça hoş birine benzeyen bu kızı kampta ilk defa görüyordum. Bu da şaşırmama neden olmuştu açıkçası. Bana şaşkınlık ve merak arasında bakan kıza sonunda "Merhaba, yenisin galiba." diyebildim. Aslında kamptaki çoğu melezi tanıyordum ve bunu nasıl tanımadığımı anlamasam da bunun iyi bir başlangıç olabileceğini biliyordum. Aslında benim gibi başta soğuk davranan bir kız olmama rağmen yine de konuşuyordum tanımadıklarımla. Sonunda kızın "Selam, evet yeniyim." demesiyle gülümsedim ve aklımdaki ilk soruyu sordum. "Kimin kızısın?" Aslında gözlerinde içeri girdiğinde biraz kızgınlık vardı ama beni gördüğünde geçmişti. Belki de ben yanlış görmüştüm, emin olamıyordum ama şu an için umursamaya da gerek duymamıştım açıkçası.

Kız gerçekten de güzeldi. Sadece bugün kendine bakmadığı biraz belli oluyordu. Yine de bu kıza anlamadığım bir şekilde kanım kaynamıştı. Zaten çoğu Persephone çocuğunu Jess ile tanıştıktan sonra sevmeye başlamıştım. Kardeşleri de aynı onun gibi sıcakkanlı ve iyilerdi. İltifat duymayı beklemiyordum ama söylediği söz çok hoşuma gitmişti. Gülümseyerek "Teşekkür ederim, sen ve pegasusunda çok güzel ve uyumlusunuz." dedim ve onun pegasusunun yanına gitmesini ve onu okşayıp sevmesini izledim. Gerçekten hoş bir görüntüydü bu. Kızın da pegasusunu sevdiğini anladığım da gülümsemeden edemedim. Pegasuslara karşı fazla ilgiliydim sanırım. Sonunda Sydney'e dönerek "Kampa yeni geldiğine göre henüz pek gezmemişsindir. Bugün biraz dolaşmaya ne dersin?" diye sordum. Aslında aklımda hiçbir yer yoktu ama bu kızı daha yakından tanımak ve zaman geçirmek istediğim gerçeğini değiştirmezdi. Bir yandan pegasusumu okşarken diğer yandan merakla cevabını bekliyordum.

Ahırlardan çıkıp pegasus üzerinde uçarken nereye gidebileceğimizi düşünüyordum. Aslında aklımda bir yer vardı ama bunu Sydney kabul eder miydi emin değildim. Ardından korkarak da olsa Sydney'e dönerek "Gitmek istediğin bir yer var mı?" diye sordum. Buraları bilmediğini biliyordum ama yine de sormadan aklımdakini söylemek kabalık olurdu ve ben böyle bir şey yapmazdım.

Bir süre düşündükten sonra Sydney düşünceli gözlerle bana baktı ve "Aslında annemin yanına gitmek istiyorum ama nasıl gideceğimi bilmiyorum." dedi kararsız bir sesle. Aslında bu farklı bir fikirdi. Henüz hiç yer altına inmemiştim ama orayı çok merak ediyordum. Ve Sydney'i Hades varken onun karşısında savunmasız bırakamazdım. Ya benimle gidecekti, ya da hiç gitmemesini sağlayacaktım. En azından buraların ve yer altının nasıl bir yer olduğunu öğrenene kadar.

"Peki o zaman beraber gidiyoruz oraya." dedim ve pegasuslara Los Angeles'e götürmelerini söyledim bizi. Güneş bugün havada daha güzel parıldıyordu.Bir süre ilerledikten sonra sonunda NSÖ'ye varabilmiştik. İç çektim ve pegasuslarımız yere indikten sonra onlara kampa dönmelerini söyledim ve Sydney'e göz kırparak "Gel benimle." dedim. İçeri geçtiğimizde siyah gözlükleri takıp oturmuş olan adama döndüm ve drahmileri önüne bıraktım. "Biz yer altına inmek istiyoruz." dedim kısaca. Zaten adam bir şey diyememişti, ne de olsa itiraz edemeyeceği kadar drahmi koymuştum önüne. İç çekerek onunla beraber asansöre doğru ilerlemeye başladık. Asansöre bindiğimizde Sydney'in şaşkın bakışlarını görünce elini sıktım ve asansörden kayığa indiğimiz an korkusunu hissettim. Yine de onunda korkusu uzun sürmemişti ve o da elimi sıktı. Sonunda nehri geçip karşıya geçtiğimizde Styks nehrine gelmiştik. Önce Sydney'i ardından da kendimi kayıktan dışarı bıraktım ve "Sonunda, geldik." dedim aramızdaki sessizliği bozarak.

Rp Bitmiştir.