Satellite Morgan

Kampa yeni gelmiştim ve kılıç teknikleri konusunda kendimi geliştirmek istiyordum, bu nedenle yolum arenaya düştü. Etrafta birbiriyle düello yapan birçok melez vardı. Aralarına katılmak istedim ama bir sorun vardı: ben daha kılıç tutmasını bile bilmiyordum! Kara kara ne yapacağımı düşünürken gözüm küçük bir kulübeye ilişti. Disleksi ve DEHB gibi sorunlarım olmasına rağmen tabelayı okudum çünkü başlık beynimin zaten ayarlı olduğu Yunan dilinde yazılmıştı. Tabelada şöyle yazıyordu: Kılıç Antrenmanları Sınıfı!

Hemen gittim ve dersliğin kapısından içeri girdim. Etrafta sadece benden 1-2 yaş büyük olduğunu tahmin ettiğim bir kız vardı. Ona kılıç eğitmeninin nerede olduğunu sorduğumda önce gülümsedi, sonra da o kişinin kendisi olduğunu belirtti. Ne? Bu kız mı bana ders verecekti? Daha fazla sorgulamamaya karar verdim ve eğitime başladık...

Yeni öğrencim, diğer tüm öğrencilerim gibi, benim kılıç eğitmeni olduğumu öğrendiğinde şaşırmıştı. Dış görünüşün ve yaşın, kılıç kullanırken bir önemi olmadığını kısa zamanda anlayacaktı.

Gülümseyerek ona kendimi tanıttım...

"Adım Lucianna, Athena kızıyım. Uzun süredir kamptayım ve şu ana kadar yaptığım hiçbir düelloyu kaybetmedim."

Sonra öğrencimin de bana kendini tanıtmasını beklerken, gidip pek keskin olmayan kılıçlarımdan iki tane aldım ve birini ona uzattım. Hafif bir başlangıç en iyisiydi. Kılıcı iyi öğrenmek için, elinin alışık olmadığı bir tanesiyle çalışmak gerekirdi.

Dolaptan iki pirinçten yapılmış drakon çıkarıp arenanın yolunu tuttum, bu sırada yeni öğrencimin de peşimden gelmesini işaret ettim. Drakonlara hayretle baktığını görünce, ekledim:

"Eh, canavarların nerelerini hedef alman gerektiğini üzerimde göstermem tehlikeli olabilir."

Zaten kılıç eğitmeni bana yabancı gelmiyordu.Bir de melez olduğunu söyleyince!Gerçekten iyi olmalıydı ki bir eğitmen olabilmişti.Kendimi tanıtmamı bekliyordu.
"Ben Satellite Morgan.Artemis kızı ve kulübe lideriyim.Ben de kamp açıldıktan 9 gün sonra geldim." dedim.
Bana bir kılıç verdi.Bir avcıydım bu yüzden bunlarda usta olmalıydım.Zaten derse de bu amaçla gelmiştim.
Önüme 2 tane pirinç drakon koydu.Daha önce bir drakon avlamıştım.Ama okumla.Kılıcımla hiç denememiştim.
Bunlara nişan almamı söyledi.Avcı olduğuma göre bende ufak da olsa bir yetenek olmalıydı.Bu yüzden pirinç drakonun kafasını kesmek üzere ilerledim.Ve pat!En azından pirinç drakona değebilmişti.İstekli gözlerle baktım Nasıl düzeltebilirim dercesine..

Olumlu anlamda kafamı salladım. Artemis avcısı hiç fena değildi.

"Aslında... Drakonlar Yunan savaş zırhı giydikleri için, boyunlarını kesmen çok zor. Okla bir açıklık yakalayabilirsin ama elindeki kılıçsa şurasını hedef almalısın..."

Ona diğer pirinç drakonun zırhının kol altı tarafındaki açıklığı gösterdim. Satellite ciddiyetle hedef alarak oraya kılıcını sapladı. Yine başımı salladım ve drakonları arenanın dışında bir yere taşıyıp öğrencimin yanına geri döndüm.

"Şimdi, istersen biraz da kılıç tekniğini geliştirelim." dedim.

Ve orta hızlı bir tempoda düelloya başladık...

Tabi ki de kılıç eğitmenim karşısında şansım yoktu,bunu biliyordum ama yine de bir düello fena olmayacaktı.

Şimdiye kadar gösterdiğim performansı etkileyici bulmuyordum ama yine de çabamı takdir ediyordum.Kendi kendime takdir ediyordum biraz tuhaftı.

Düelloda kılıç sesleri her yeri inletiyordu.Lucy oldukça zor bir rakipti zaten yenmeyi de beklemiyordum.

Kılıç elimde narin hareketlerle savruluyordu,bu çok hoşuma gitmişti.Sihirli gibiydi,sanki ben yönetmiyordum kendi kendine oluyordu ama benim bunu yaptığımı bilmem ve hissetmem ruhumu okşuyordu.

Bir kaç kılıç sesinden sonra beklediğim gibi kılıç ustam beni yenmişti.Ama bu düello bana yepyeni taktikler öğretmişti.Kılıcın nasıl tutulacağını Lucy'e bakarak kapmıştım,belki de bu "sihirli" hareketleri öğretmenime bakmam sayesinde yapıyordum.

Düellomuz sona erdikten sonra birkaç soluk aldım ve de Lucy'e baktım.Söyleyeceklerini merakla bekliyordum.

20 gün sonra...

(Sat artık bu derslikte eğitmen olduğu için kendi öğrencilik rp'sini hızla bitirsem iyi olacak da )

Artemis avcısı Satellite, usanmadan her gün saatlerini arenada geçiriyordu. Onunla önce kılıç teknikleri, sonra kalkan ve mızrak kullanımı hakkında çalışmıştık, çeşitli canavarların kopyaları üzerinde antrenman yapmıştık ve son on gündür hızlı tempoda düellolar yapıyorduk. Gerçekten içinde bir cevher saklıydı ve birlikte onu ortaya çıkarmıştık. Az önce kafasına hızla savurduğum kılıçtan kurtulmak için yere çömelip yuvarlanmıştı ve ikimiz de kahkaha atmıştık, şimdi kendini tamamen düellomuza vermişti ve atağa geçmiş, savunmamda bir açık arıyordu. Ben de bakışlarımı bakışlarına kilitleyerek ve hızla hareket ederek, onun zayıf anını kolluyordum. Aradan birkaç saat geçti, kılıcı elinden sadece 2-3 kez düşmüştü. Derin bir nefes alarak durmasını işaret ettim ve "Kılıç eğitmenin olarak seni dersimden mezun ediyorum Satellite!" dedim.

Artemis avcısı ilk şaşkınlığını atlattıktan sonra gülümseyerek bana teşekkür etti, o tam gidecekken arkasından ekledim: "Ah, unutmadan, arada sadece düello yapmak için de gel!" Gerçekten de kamptaki en sağlam rakibimi bulduğumu hissediyordum, öyle ki Sat ile düello yaparak ben de yeni hamleler geliştirebilirdim çünkü çok iyiydi. Gözlerindeki parıltıyı gördüğümde içimden ekledim; "Bunu söylememiş olsaydım da yarın soluğu burada alacağı kesindi zaten." gülümseyerek dersliğime gittim, saatler süren düellomuz beni yormuştu ve yeni bir öğrenciyle ilgilenmeye başlamadan önce dinlenmem gerekiyordu.

Ders Rp'si bitmiştir!