Satellite Morgan.

Birkaç gün önce kampta yeni bir dersliğin açıldığını duymuştum. Athena kızı ve çok sevdiğim arkadaşım Sum'un eğitmenliğini yaptığı bu derslik, "Zeka ve Strateji Geliştirme Sınıfı" adı altında eğitim veriyormuş. Şu ana kadar bütün derslikleri gezmiş olan ben, bugünümü de zekamı ve stratejimi geliştirmeye ayırmıştım. Belki bir günlüğüne de olsa böyle bir eğitim almak hayatımın geri kalanında işime gerçekten çok yarayacaktı. Az buz da olsa Athena çocuklarının düşünce tarzını gözlemleyebilecektim. Bayrak kapmacalarda, araba yarışlarında Athena çocuklarının bizlerle paylaştığı strateji bilgilerinden yola çıkarak düşünce tarzımı da değiştirebilirdim. Gerçekten iyi olmuştu bu derslik, fazlaca işe yarayacaktı. Gelmiş geçmiş bu kampta yapılan en büyük yeniliklerden biri olduğunu iddia edebilirdim, en azından en kullanışlı yenilik.

Sabah uyandığımda diğer avcıları da uyandırdım. Geçen gün temizlik yapıldığı için her yer pırıl pırıldı, bu durumun çok sürmeyeceğini biliyordum ama kısa süreli de olsa kulübemi böyle temiz görmek beni sandığımdan çok daha fazla rahatlatıyordu. Bütün avcılar kahvaltı için yemek gazinosuna gidecektik. Hepimiz hazırlandık, turuncu melez kampı t-shirtlerimizi üzerlerimize geçirdik ve onların üzerine de gümüş ceketlerimizi giydik. Yemek gazinosunda kahvaltımızı da bir güzel ettikten sonra ben dersliğe doğru ilerlemeye başladım. Gerçekten dışarıdan güzeldi, içinin ve dersin de güzel olacağından emindim. Gözlerim Sum'u aradı. Görünce selam verdim ve ardından dersin başlamasını heyecanla beklemeye başladım.

Avcıların lideri olan arkadaşım Sat, dersliğime eğitim almak için gelmişti. Bu ders için oldukça heyecanlı görünüyordu. Ne yalan söyleyeyim, ben de her yeni öğrencim geldiğinde heyecanlanmadan duramıyordum. Melezlere yeni bir şeyler öğretip onlara fayda sağlayacağımı düşünmek gerçekten beni çok mutlu ediyordu. Sat ile biraz havadan sudan konuştuktan sonra zaman kaybetmeden derse geçmeye karar verdim ve Sat'a "Eh, sohbetimizi de ettiğimize göre artık derse geçsek iyi olur sanırım." dedim gülümseyerek. Sat da bana gülümsedi ve "Bana uyar." dedi. Bunun üzerine hemen harf bulmacalarını çıkarmak üzere dolabıma yöneldim. İçinde değişik harf ve sayı bulmacaları bulunduran bir kitabı elime aldım ve hızlıca sayfalarını çevirmeye başladım. Henüz yapılmamış bir sayfasını görünce hemen kitabı Sat'ın önüne koydum ve "Sat, ilk olarak bir harf bulmacasıyla başlıyoruz. Burada karışık olarak verilen harflerden yandaki kelimeleri bulman gerekiyor. Normal bulmacalar gibi işte. Tek farkı, onlardan sadece birazcık(!) daha zor olmaları. Bir de son olarak kalan harflerden bir cümle oluşacak, o yüzden harflere dikkatle bak. Kolay gelsin." dedim ve Sat elinde kalemiyle hazır beklerken kronometrenin düğmesine basarak süreyi başlattım.

Sum önüme bir yığın karışık harf koydu. Bulmacalarda hep çıkıyordu ama Sum'un dediğine göre biraz daha zor olanlarıymış bunlar. Kelimeler, buraya hitap ediyordu; kamp, Kheiron gibi. Sum süreyi başlattığı anda gözlerim dönmeye başladı, böyle süreli işlerde hep elim ayağıma dolaşırdı zaten. İlk olarak Athena kelimesini aramaya başladım ki; her tarafta bir sürü A ve E olduğu için işim zor gibi görünüyordu, eğer ilk çizgide yatay olarak bulunmasaydı. Hemen kalemle üzerini çizdim. Ardından ikinci kelimeyi gözlerim aradı, bu da kolay bir yerdeydi; dikey, ikinci sıra. Üzerini aceleyle çizdim. Üçüncü kelime Artemis'ti. Şansıma o kadar uğraşıma rağmen bulamamıştım, muhtemelen çaprazda olduğunu düşündüm ve çaprazlarda aramaya başlayınca gerçekten de çıktı. Dördüncü ve beşinci kelimeler de kolay yerlerdeydi, en azından bana göre. Sum'a dönüp, bunun nesi zor? demek istiyordum ama kaybedecek vaktim yoktu. Altıncı kelime, mantikor idi. Biraz aradım ama bulamıyordum. Çapraza baktım, oraya baktım, buraya baktım ama bulamadım. Onu pas geçerek diğer kelimeleri aramaya başladım. Telekine , minotor ve şimşek kelimelerini hemen bulmuştum. Dikey ve yatay olanlar değil de, çaprazdakiler beni zorluyordu zaten. Bir süre bakındıktan sonra geriye mantikor dahil iki kelime kalmıştı. Bir süre bakındım, kalan harflerden oluşan cümleden gitmeye karar verince mantikor şıp diye ortaya çıktı, hem de yatay bir şekilde. Tek kaşımı kaldırdım, utanmıştım doğrusu. Bir süre sonra son kelime de ortaya çıkınca cümleyi çözmeye başladım. Elimde kalem uğraşırken okumaya başladım. "Bu kamp melezlere özeldir?" dedim Sum'a bakarak, soruyla karışık bir şekilde. Şifreye bir kez daha baktım ve bayılmıştım (!) gerçekten.

Sat, ona verdiğim bulmacayı çözmekte fazla zorlanmamıştı. Hatta bulmacayı kolay bulduğunu bile söyleyebilirdim. Hele bulmacayı çözdükten sonra çıkan sözcüğü bulduğundaki yüz ifadesi görülmeye değerdi. "Bu kamp melezlere özeldir?" dedi soruyla karışık bir şekilde. Ona "Ne? Bu bulmacaları ben hazırlamıyorum ki. Ben sadece aracılık yapıyorum." dedim. Son sözlerim onu pek etkilemişe benzemiyordu. Bu konuyu başka bir soru sorarak geçiştirdi. "Eee, şimdi ne yapacağız?" diye sordu. Elimi çeneme koyarak biraz düşündüm ve "Şimdi de hafıza oyunu oynayabiliriz." dedim. Sat da başını tamam anlamında sallayarak bana onay verdiğini belirtti. Böylece ben de fark bulmaca kitabını yerine koyup çekmeceden hafıza kartlarının bulunduğu kutuyu çıkarttım. Kutuyu masaya yerleştirirken "Önce 20 kartla başlayacağız. Sonrasında ise 30 kart daha eklenecek. Yani son olarak toplamda 50 kartı eşleştirmen gerekecek." dedim. Sat için bu söylediklerimi yapmak kolay şeylerdi. Yani en azından Sat bunların hepsini kolayca yapabilecekmiş gibi görünüyordu. Sat benim kartları dizmeme yardım ederken "Tamam, kolaymış." dedi. Tüm kartları düzenli bir şekilde dizdikten sonra Sat'a dönerek "Haydi, başla bakalım." dedim ve gülümsedim.

Bu sefer karşımda bir seferkine göre daha zor olan fakat yine de kolay gibi görünen bir hafıza bulmaca duruyordu. Küçükken bunlardan çok oynuyordum, zaten koskocaman evde yapacak başka bir şey olmadığından, mecburen Ange'yle beraber bu kutu oyunlarıyla veya kart oyunlarıyla idare ediyorduk. Biz istemesek bile mürebbiyemiz bize zorla bunu yaptırıyordu, asla bir gün Hanna'ya teşekkür edebileceğimi tahmin etmiyordum, kader. Karşımda duran yirmi karta baktım ve gülümsedim. Teker teker açmaya başladım. İlk açtığım elmalıydı, ardından aldığım kart ise armut. Birkaç kere daha kartları açıp kapadım. İlk eşini bulduğum armut oldu. Geriye kalmıştı on sekiz tane kart, yani eşleştirilmesi gereken dokuz çift kart. Biraz daha göz attıktan sonra devam ettim. Bir süre sonra armutluyu da eşleştirerek kenara koydum. Sekiz çift kart kaldığında daha da hızlandım doğal olarak. Birkaç kere daha göz attıktan sonra her biri peş peşe geldi ve yirmi kart bitince Sum'a baktım. Sıradaki otuz kartı yerleştiriyordu. Bittikten sonra Sum'a göz kırptım ve otuz kart, yani eşleştirilmesi gereken on beş çift karta baktım. Biraz korkmaya başlamıştım bu kadar kartı bir arada görünce. Nefes aldım ve ilk kartı çevirdiğimde karşımda bir kılıç resmi buldum. Biraz garipti, ama incelemek için vakit yoktu. İncelenmesi gerekiyordu, ama bu işi sonra da yapabilirdim; yani otuz kartı eşleştirdikten sonra. İkinci kartı da zoraki bir biçimde açtım ve ondan sonra gerisi kendiliğinden gelmeye başladı. Otuz kartı mümkün olduğunca hızlı bir şekilde eşleştirmeye çalışıyordum ama elim ayağım birbirine karışmıştı bir süre sonra. Biraz bekledim ve kalan kartları saydım. On tane kart kalmıştı, gaza gelerek kalan beş çift kartı da birbirleriyle eşleştirdikten sonra derin bir nefes alarak Sum'a döndüm. Beynim bulanmıştı, ağzımı açacak halim kalmamıştı.

Sat, önüne dizdiğim hafıza kartlarını da eşleştirmişti. Bu iş, çok zamanını almamıştı. Belki arada biraz fazla düşündüğü olmuştu ama yine de harika bir iş çıkartmıştı. Tüm kartları eşleştirip bana döndüğünde bitkin gibiydi gerçi. Yüzünün rengi bir acayip olmuştu. Endişelenmiştim. "İyi misin?" diye sordum Sat'a bir bardak su doldururken. Sat, bir süre bekleyip ona uzattığım bardağı aldı ve suyu içmeye başladı. Artık daha canlı görünüyordu. Yavaş yavaş yüzünün rengi normale dönüyordu. "Şimdi daha iyiyim sanırım." dedi. "Su için teşekkürler." "Ah, ne demek Sat? Lafı mı olur?" dedim ve bardağı elinden aldım. Sonra da endişeyle Sat'ı süzerek "Biraz dinlenelim istersen." dedim. Sat başını tamam anlamında sallayınca "Bu arada da bir şeyler atıştırırız hem." dedim ve Hermes çocuklarının benim için aşırdığı abur cuburların yanına gittim. İçlerinden seçtiğim kakaolu bir bisküvi ile meyve suyunu hazırladım ve bir tepsiye koyup Sat'ın yanına götürdüm. Sat, abur cuburları görünce şaşırmıştı haliyle. Büyük olasılıkla derste bir şeyler yemeyi beklemiyordu. Ama ne de olsa buradaki eğitmen-öğrenci ilişkisinin dışında arkadaştık da. Durumu böyle değerlendirirsek bu yaptığımız gayet normaldi. Hem gördüğüm kadarıyla Sat'ın biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı. Keyifle abur cuburlarımızı yiyip, meyve sularımızı içtikten sonra Sat düzelmiş gibiydi. Öyle ki ikimiz de ara sıra kıkırdıyorduk. Tepsiyi kaldırdım ve Sat'a dönerek "Sat, eğer hazırsan şimdi sana bir matematik testi getireceğim." dedim.

Sum gerçekten çok iyi bir eğitmendi. Ben o kadar fiziksel güç gerektiren şey yaptırtıyordum öğrencilerime, ama gerçekten de hiç aklıma gelmemişti böyle bir yöntem. Oturup iki dakika dinlenmek, meyve suyu içmek ve abur cubur yemek insana aşırı iyi geliyordu. Sum'un önerisi üzerine ayağa kalktım. Matematik testi getirince de başımı öne eğdim. "Peki." diyebildim sadece. Matematiğime süper de diyemezdim, iğrenç de diyemezdim. Yapabiliyordum bir şeyler, yani kasınca. Sum elinde testle gelip bana uzattı. "Buyur Sat." Gülümsedim ve matematik testine göz gezdirdim. Zor gibiydi, hakiki zor. Kosinüs, sinüs, tanjant, kotanjant ilk görebildiklerimdi. Trigonometri. Sevmezdim yani. Tanjant; karşı bölü komşu muydu? Peki ya sinüs neydi? Sorulara baktıktan sonra trigonometriyi sona bırakmaya karar verdim ve x ile y gördüğüm denklemlerin üzerine çullandım. O konularda iyi olduğum söylenebilirdi, iki bilinmeyenli denklemlerde. Biraz uğraştıktan sonra denklemlerdeki soruları bitirdim. Biraz daha inceleyince kombinasyon, permütasyon, faktöriyel gibi ünlem gerektiren işlemleri gördüm. Ufak bir gülümseme attım sorulara. Denersem onları da yapabiliyordum çünkü. Nitekim, dediğim gibi oldu ve üzerinde biraz uğraştıktan sonra ünlemli soruları da geride bıraktım. Matematik, benim için kolay bir ders hiçbir zaman olmamıştı. Ama biraz uğraşınca çözebiliyordum sanki. Geometriye geldiğimde, onu da trigonometriyle beraber yapmaya karar verdim. Zaten testin gerisi kolaydı, biraz kafa yorunca çıkan şeylerdi. Trigonometri hariç bitirdiğimde Sum'a döndüm ve derin bir nefes aldım. Yavaş yavaş çözmeye ve eskileri hatırlamaya başladım. Kosinüsaltmış, sinüsotuza eşittir. Yavaş yavaş hepsi geliyordu. Birden kalemi tuttum ve kendime geldiğimde trigonometriyi bitirmiştim. Geometriye döndüm. Yavaş yavaş çözmeye başladım. Arada bir Sum'dan ufak tüyolar isteyerek testi bitirmiştim, birden gururlanıvermiştim. "Suum." dedim gülümseyerek ve gururla, birazcık da yorgunlukla.

Sat'ın bana gurur dolu bir sesle seslendiğini duyunca testinin olumlu şekilde sonuçlandığını anladım. Testi çözerken onu izlemiştim. Pek zorlanmamıştı çözerken, matematik ile bir sorunu yok gibiydi. Buna sevinmiştim çünkü bu dersliğe gelen öğrencilerimden bazıları matematikten nefret ediyor, testleri çözmek istemiyorlardı. Bense onlara öğrettiğim kolay ve pratik yollarla matematiği onlar için daha sevimli hale getirmeye çalışıyordum. Sat testini çözerken arada ona da küçük taktikler vermiştim. Böylece testi sorunsuzca çözmeyi başarmıştı Sat.

Bana uzattığı matematik testini elime alarak kontrol etmeye başladım. Sat, tahmin ettiğimden de iyi iş çıkartmıştı doğrusu. Testindeki yirmi beş sorudan yalnızca iki yanlışı vardı. Bu yanlışların üzerinden Sat ile birlikte tekrar geçtik. Birisi dikkat hatasıydı zaten. Sat'ın hatalarını görüp onları çözümleyince anladığından emin olduğumda gülümseyerek "Harikaydın Sat! Matematikte bu kadar iyi olduğunu bilmiyordum." dedim. Sat da bana gülümsedi, sözlerimden dolayı kendisiyle gurur duyduğu yüzündeki ifadeden okunuyordu. "Teşekkür ederim Sum. Peki sırada ne var?" diye sordu. Oldukça hevesli görünüyordu. Sat'ın bu dersten hoşlandığını ve sıkılmadığını umarak "Hazır sayılarla ilgilenirken sudoku bulmacı çözmeye ne dersin?" diye sordum. Sat "Pekala." diye beni onaylayınca da hemen gidip sudoku bulmacasını aldım ve Sat'ın yanına geri geldim. Bulmacayı Sat'ın önüne koyduktan sonra "Sat, sen belki sudokunun nasıl oynandığını biliyorsundur ama ben yine de açıklayayım. Sudoku'nun bir diğer adı da Rakam Yerleştirme'dir. Standart olarak 9x9 boyutlarında bir diyagramda çözülen ve her satır, her sütun ve her 3x3'lük karede 1'den 9'a rakamların birer kez yer alması gereken bir zeka oyunudur." dedim ve sudokuya başlaması için Sat'a baktım.

Sudoku, neyse ki sevdiğim bir oyundu. Bu dersin bu kadar eğlenceli geçeceğini tahmin etmiyordum doğrusu, ama Sum ders de yapıyordu, beni de sıkmıyordu. Rahatça gördüğüm en iyi hoca Sum diyebilirdim. Aldım elime kalemi ve sudokuyu incelemeye başladım. Bu oyunu biliyordum, yine boş zamanlarımda oynamaktan zevk aldığım bir oyundu. Ange'yle beraber evde boş boş otururken mürebbiyemizin zorla elimize tutuşturduklarındandı. Kalemi aldım ve kutulardan başlamaya karar verdim. Önce olmayan sayıları kenara yazdım, ardından satır ve sıradan incelemeye başladım. Uzun sürecek bir oyundu ama zevkliydi, derin bir nefes alarak devam ettim. Satır ve sıradan devam ettim ama o ana kadar hiçbir sayıyı yerine yerleştirememiştim ki bu bende ister istemez bir bunalmaya sebep oluyordu. Biraz daha konsantre olmaya karar verdim, en kolay yapabileceğimi düşündüğüm şeyi zorlanarak yapıyordum, hatta yapamıyordum. O matematik testini bile çözmüştüm, binbir zorluklarla da olsa. Ama bir sudokuya bir tanecik sayı yerleştirememiş olmak, dokunuyordu bana. Gözlerimi kapadım, saçlarımı arkaya attım ve sudokuyu bir süre inceledikten sonra ilk sayıyı yerleştirdim. Kendi kendime gülümsedikten sonra art arda üç sayı daha yerleştirdim. Kutuyu bitirmek için kalan tek sayıyı da koyunca keyfime diyecek yoktu. Gözlerimi bir süre dinlendirdim, açtığımda ise kalemim istemsiz olarak yazıyordu, sanırım kendime gelmiştim. Bir süre daha uğraştım, arada bir zorlandım. Ama sudokuya son sayıyı yazmaya gelince ayrı bir hoşlandım. Uğurlu rakamım yediyi de yerleştirdikten sonra kahkaha atma boyutuna gelen zevkimle beraber Sum'un yanına giderek kağıdı uzattım.

Sat'ın elinden sudoku bulmacasını aldım. Sat oldukça sevinçli vr neşeli göründüğüne göre büyük ihtimalle bulmacayı çözmeyi başarmıştı. Bu düşünceyle birlikte gülümsedim ve hızlıca bulmacasını kontrol etmeye başladım. Doğru, hepsi doğruydu. Coşkuyla Sat'a dönerek "Sat, seni çok tebrik ederim. Tüm bulmacayı doğru bir şekilde çözümlemeyi başarmışsın." dedim. Sat bu sözlerimi duyduğuna pek şaşırmış gibi durmuyordu. Büyük olasılıkla bunu bekliyordu zaten. Yalnızca "Ah, öyle mi? Sevindim." demekle yetindi. İhtiyatla başımı salladım ve önümdeki kitaplara, kağıtlara göz atmayı başladım. Sat ile birlikte şu ana kadar yaptığımız alıştırmaları düşünüp henüz onun fark ve labirent bulmacalarını çözmediğini fark ettim. Bunu fark eder etmez de zaten elim bu tür bulmacalarının olduğu kitaba gitti. Hemen uygun bir sayfa açtım ve çözmesi için Sat'a uzattım. Bu, içinde on beş adet fark bulunan bir fark bulmacasıydı. "Aslında normalde daha az farklı olan bulmacalardan başlardım ama senin bu bulmacayı da zorlanmadan, kolaylıkla çözebileceğine inanıyorum Sat." dedim onu heveslendirmeye çalışarak. Gerçi buna pek ihtiyacı yoktu. Söz konusu bulmacalar oldu mu Sat çoğunlukla hevesli oluyordu. Bulmacayı Sat'ın önündeki masaya koydum ve ekledim. "Sat, bu bulmacayı bitirdikten sonra bir de labirent bulmacası gelecek. Ne kadar hızlı olursan o kadar iyi. Tabii bu sırada yanlış da yapmamalısın." dedim. Sat, bana hak veriyormuş gibi görünüyordu. Başını onaylar anlamda salladı ve kafasını eğerek önündeki fark bulmacasını çözmeye başladı.

Summer bana çözmem için tam on beş fark bulunan bir bulmaca ve labirent bulmaca vermişti. Hızlı olmam gerektiğini de ekleyerek bana kitabı uzattığında hala bir nebze hevesim kaldığını hissediyordum. Sanırım aldığım en eğlenceli ders buydu, Summer gerçekten işini bilen bir eğitmendi. Masadaki bulmaca kitabına bakarak derin bir iç çektikten sonra kitaba yoğunlaştım. On beş fark bulmaca, en başta çözdüğümüz yedi fark bulmacadan elbette ki daha zordu. Fakat daha çok fark olduğu için farklar da göz önündeydi, yani bardağa dolu tarafından bakabilmemi sağlayan bir yön vardı. Kalemi ağzıma aldım ve ilk fark için resme bakmaya başladım. Bu resimde melez olduğunu sandığım bir çocuk vardı, elinde kılıcı ve minotorla savaşıyordu. Yani yarı boğa, yarı insan yaratıkla. Diğer resime baktığımdaysa bir melez vardı yine, kılıcı vardı ama kabzası... İlk farkı buldum ve işaretledim büyük bir hevesle. Ardından minotorlara bakmaya başladım, ikisinin arasında en az üç fark olmalıydı bu resimde toplam on beş tane fark olabilmesi için. Gözden geçirdim ve minotorlardaki dört farkı buldum. Kaşı farklı renkteydi birinin, diğerinin insan tarafında çizik vardı, birinin boynuzlarından teki yoktu ve de karnına yara almamıştı. Böylece beş fark kısa sürede tamamlanmıştı ama geriye on fark kalmıştı. Çocuğu incelemeye başladığımda ilk dikkatimi çeken saçlarının renkleri olmuştu, zira bir resimde kahverengiyken diğer resimde siyahtı. Diğer farkların bu kadar kolay bulunamayacağını bilerekten geriye kalan dokuz farka yoğunlaştım. Biraz kurcaladıkça bulmacayı yavaş yavaş diğer farklar da ortaya çıktı. Ve çözdükçe de çözesim geldi. İyice kasmıştım, ama kendime geldiğimde bulduğum farkları saydım. Tam kurtulduğumu düşünürken bulduğum farkların sayısının on üç tane olduğunu fark ederek ofladım. Daha bulmam gereken iki tane daha fark vardı. Arkaplana bakmaya karar verdim, o sırada da bir farkı daha keşfettim ve kalan tek farka gülümseyerek baktım. Bütün resmi taradım, ardından saatime baktım. Ne zaman başladığımı hatırlayamıyordum, beynim sulanmıştı. Kafamı koyup uyumak üzereyken kılıçtaki farkı da fark ettim ve sevinç çığlığıyla arka sayfadaki labirent bulmacaya geçtim. Bu bulmacanın kolay olacağını düşünmekle büyük hata ettiğimin farkına varmıştım sonunda. Labirente baktım, doğru gittiğimi umut ederek ilk çizgiyi attım ve sürdürmeye başladım, sonundan başlamıştım çizmeye. Böylesi her zaman daha kolay oluyordu çünkü. Birden yanlış çizdiğimi fark ederek yanımdaki silgiyle sildim ve hızlıca, düşünmeden ilerletmeye başladım. Bir süre sonra labirent bulmacanın da bittiğini görerek Sum'un yanına gittim. "Oh be." dedim biraz kaba olsa da. Sonunda bulmacaları bitirmiştim.

Sat'ın yanıma gelerek bir oh çekince bulmacaları bitirdiğini anladım. Sat, bulmacaları tamamladığına çok sevinmiş görünüyordu. Üstünden bir yük kalkmış gibiydi. Eh, haklıydı aslında. Ona verdiğim bulmacalar oldukça zorlayıcıydı, bunun farkındaydım elbet. Gülümseyerek elindeki bulmacaları aldım. Sat, büyük bir hevesle bu bulmacaları kontrol etmemi bekliyordu. Ben de onu fazla bekletmemek için bulmacaları kontrol etmeye başladım. İlk olarak fark bulmacasını kontrol etmeye karar verdim. Farkları eksiksiz ve doğru bir şekilde bulmayı başarmıştı. Fark bulmacasını kontrol ettikten sonra da labirent bulmacasına geçtim. Bu bulmacada da başarılı olmuş, çıkışa giden doğru yolu bulmuştu. Bir şey söylemeden ayağa kalktım ve kitabı çekmeceye geri yerleştirdim. Sat'ın sabırsızlıkla bir şeyler söylememi beklediğini hissedebiliyordum. Sat'ın "Eee Sum, bir şey söylemeyecek misin?" demesiyle de hislerimde haklı çıktığımı anladım. Ciddi tavrımı bir kenara bıraktım ve Sat'a neşeyle gülümseyerek "Sat, sen harika bir iş çıkarmışsın! Kontrol ettiğim bulmacaların hepsi eksiksiz ve doğruydu. Seni tebrik ediyorum." dedim. Sat bu sözlerimi duyunca oldukça sevinmişti. Şimdi tedirgin değil, mutlu bir görüntü sergiliyordu. Gülümsedi ve "Teşekkür ederim Sum, peki şimdi sırada ne var?" diye sordu. Söyleyeceklerimi duyunca daha da sevineceğini düşünerek keyifle "Aslına bakarsan Sat, şimdi sırada bir şey yok. Dersimiz bitti. Zeka ve Strateji Geliştirme eğitmenin olarak seni bu derslikten mezun ediyorum." dedim. Sat birden bunları duyunca şaşırmıştı. Sanırım dersin henüz bitmesini beklemiyordu. Birkaç saniye sonra kendini toparladı ve "Sum, her şey için teşekkür ederim. Madem derslikten mezun oldum, kardeşlerime haber vermeliyim. Sonra görülürüz." diyerek coşkuyla sınıftan çıktı. Öğrencilerimin mezun olduklarını öğrendikleri anı görmeye bayılıyordum.

Ders rp'si bitmiştir. ~