Satellite Morgan .

Out: Yeteneğimi kafamda tam olarak yeni belirlemiş olduğumdan dersliğe tekrar gelmiş bulunmaktayım.

Geçen gece, uyuyamamıştım. Avlanmak istemiştim; kampta avlanılabilecek tek yer olan ormana doğru ilerlemiştim. Yanımda her zamanki gibi oklarım vardı; her avcıda olduğu gibi. Tek başıma avlanmak ne derecede doğruydu bilmiyorum ama uyumaktan daha iyi olduğu kesindi. Ormana doğru ilerliyordum ki, Artemis'in de orada olduğunu gördüm ve korktum ama beraber avlanabileceğimizi söyleyince sevindim. Beraber ilerliyorduk ki karşımıza en kolay lokmalardan biri olan drakon çıktı. Artemis bunu benim halledebileceğimi söyledi ve biraz uzaklaştı. Ama bu drakon farklıydı, azmış gibiydi. Tam üzerime gelecekken elimde yoğun bir güç hissettim; evet bu elime dolan ay ışığıydı. Önce biraz garipsedim, ama sonra yapılacak tek şeyi yapıp drakonun üzerine attım ay ışığını. Drakon geri çekildi, tökezledi, kendini kaybetti. Bu sırada da okum işlevini yerine getirerek drakonu yere serdi.

Bu sabah da ilk işim dersliğe gitmek oldu. Derslikte Hektor ve Jess vardı. Hangisinin bana yardım edeceğini bilmediğim için gülümseyerek ikisine baktım.

Derslikte Jess ile oturmuş muhabbet ediyorduk. Bu sıralar çok yoğun olduğunu söylüyordu. Eh, haklıydı da bu sınıf bazen çok yorucu olabiliyordu. Fakat bugün öyle değildi, garip bir şekilde çok enerjiktim. Jess ile konuşmamız devam ederken bir kız sınıfa girdi ve ders almak için bize baktı. Jess'in çok yorgun olduğu belliydi bu yüzden kızın dersini almaya karar verdim.
"Merhaba, ben Hektor. Büyü Sınıfı Profesörüyüm, ders mi almaya geldin ?" Bu soruyu neden sorduğumu bilmiyordum, birisi buraya gelmişse ders alırdı herhalde.
"Ben Sat ve evet, yeni keşfettiğim yeteneğim hakkında ders almaya geldim"
"Yeni keşfettiğin yetenek mi, bu yeteneğin tehlikeli olma ihtimali var. İşimizi şansa bırakmayalım gel özel dersliğe geçelim" Dersliğin duvarına doğru yürüdüm ve duvara dokunmam ile orada bir kapı oluştu. Kapıdan içeriye özel dersliğe girdik. Burası çok güvenli ve her türlü eğitim teknolojisine sahip bir sınıftı. Burası havaya uçsa bile hiçbir şey olmazdı.
"Eee, neymiş bakalım bu fark ettiğin güç ?"
"Dün gece avlanırken önüme bir drako çıktı. Tam okumu germiş saldıracakken elimde Ay'ın enerjisini hissettim. Ardından bu enerjiyi drakoya fırlatabildim. Nasıl yaptığımı tam olarak bilmiyorum" Hımm, Ay enerjisi. Güçlü bir yetenek olsa gerek. Bu kızın yeteneği sadece gece işe yarıyor olmalı, gökyüzünde ay varken. Ay'ın enerjisi ile enerji topu yapabilmek. Bu yeteneğin ilerki aşaması ne olabilirdi ? Ne olabilirdi ki? Belli bir süre sessiz kalarak sorularıma yanıt aradım. Sanırım bu yeteneğin pek geliştirilcek yanı yoktu. Yani en iyisinden bu enerji toplarını gündüz yapabilmesini öğretirdim. Tabiiki enerji toplarını güçlendirecektik. Sat'a döndüm ve "Sen bu yeteneği Ay olmadığı sürece yapamazsın. Yani en azından şimdilik. İyiki burası özel bir oda. Neyse, ben birazdan buraya Ay'ın enerjisinin gelmesini sağlayacağım sen de o enerjiyi hissetmeye çalış. Bedenine aktığı, seni güçlendirdiğini hisset. Eğer bunu başarabilirsen enerjiyi ellerine yönlendir. Ellerin derken iki ele birden değil. Ellerini bir top tutarmış gibi yap ve enerjiyi iki elin ortasında hayal et. Eğer en ufak bir belirti olursa o belirtiye iyice odaklan, işe yaracaktır"

Hektor, küçük tanrılardan biriydi; onun adını duymuştum birçok kez. Psişik Güçler Tanrısı. Gelebilecek en iyi eğitmenlerden biri düşmüştü bana, şansım yaver gidiyordu. Buraya neden sabahleyin geldiğimi ben de sonradan düşünmüştüm. Ben gücümü gece keşfettiysem bu yeteneği nasıl gündüz geliştirebilirdim ki? Bu yeteneği geliştirebileceğimden bile emin değildim oysa ki. Ama Hektor sonuçta bir tanrıydı ve özel odaya girdiğimizde bir süre sonra yapay ama en az ay ışığı kadar güçlü bir Ay yaratmıştı. Ben birazdan buraya Ay'ın enerjisinin gelmesini
sağlayacağım sen de o enerjiyi hissetmeye çalış. Bedenine aktığı, seni
güçlendirdiğini hisset. Bir süre sonra Hektor elini kaldırdı ve içimde garip bir durum oluştu. Karışık, iyi mi kötü mü bilemediğim, acayip bir karmaşa. Güç mü, acizlik mi bilemiyordum. Tek bildiğim, normal olmadığımdı. "Neler oluyor?" diye sordum, hafif bir sesle. Oysa neler olduğunun farkındaydım belki de.

"Neler hissettiğini biliyorum Sat. Kendini güçlü hissediyorsun çünkü içine Ay'ın enerjisi doluyor ve seni güçlendiriyor. Ay'ın enerjisi ile neler yapabileceğini fark ediyorsun. Enerji topu yapmak, bedensel güçlerini arttırmak(hız,güç) bunların hepsini Ay'ın enerjisi yardımıyla yapabilirsin. Kendini aciz hissettin çünkü Ay senin yanında çok büyük bir enerji. Onun enerjisi Güneşin ki kadar olmasa da çok güçlü bir enerjidir. Bu enerjiye tanık olmak bizleri biraz 'ezik' hissettirir. İçinde Ay'ın enerjisini hissetmiş olman çok iyi. Şimdi senden bu enerjiyi ellerinin arasına yönlendirmeni istiyorum. Bunu yaptıktan sonra enerjiyi bozmadan bana haber ver" Sat, söylediklerimi anlamak için kısa bir süre düşündü. Ardından gözlerini kapatıp bir şeyler yapmaya başladı. Merakla onu izliyordum.

Evet, tam da Hektor'un dediği gibi oluyordu. Kendimi bir ezik gibi hissediyordum. Ama bunu sevmiştim biraz, sonuçta o güce o anda ben sahip oluyordum. Gülümsedim ve Hektor'un dediğini yapmaya çalıştım. Şimdi senden bu enerjiyi ellerinin arasına yönlendirmeni istiyorum. Bunun üzerine ben de bu enerjiyi ellerimin arasına aktarmaya çalıştım. Bütün enerji bedenimdeydi ama sanki ağır bir yükten ibaretti, başka hiçbir şey hissetmiyordum. Oynatamıyordum enerjiyi, oradaydı; bedenimde, ama ellerime doğru ilerleyemiyordu. Biraz zorladım ardından o yoğun gücü ellerimde hissettim. Evet, bütün bedenimden boşanan enerji ellerime doğru ilerliyordu. "Sanırım..." dedikten sonra Hektor arkasına döndü ve bana baktı. Fark etmişti. "Oldu mu? Şimdi ne yapacağım?" dedim zar zor.

"Enerjiye iyice hükmedebilince onu istediğin bir noktaya doğru fırlat. Aynı bir top fırlatırcasına. Al ve fırlat, Bu kadar basit" Sat "bu kadar basit" cümleme takılmış gibiydi.
"Basit mi, tamam deniyorum" Uzun bir süre uğraşan Sat en sonunda elleri ile enerji topunu tam anlamıyla hissedebildi. Hemen ileride yerden bir hedef tahtası çıkardım. "Şu hedef tahtasını vurmaya çalış bakalım" Sat muzur bir gülümseme ile konsantre oldu ve elindeki enerji topunu fırlattı. Tam 12 den vurmuştu.
"Eee şimdi nasıl hissediyorsun ? Bir deneme daha yapmak istermisi?"

Hektor'un sorusuna içtenlikle yanıt verdim. Konuşmakta zorlansam da, tükendiğimi hissetsem de; bir daha denemek benim için çok iyi olacaktı. Çünkü gerçekten bundan hoşlanmıştım. İçimde koskocaman ayın enerjisini taşımak ağır bir yük olsa bile doğrusu hoşuma gitmişti. Artemis'in tanrıçalığını yaptığı şeyin bir avcının elleri arasında dolaşması, hele de onun gücünü bir avcının taşıması; bence o avcı için çok onur vericiydi. Bu onur verici durumu daha da onur verici hale getirmek istiyordum. "Tabi." diyerek gülümsedim ve Psişik Güçler Tanrısı Hektor'un anlattığı gibi tam karşımda duran ayın bütün gücünü bedenimde hissetmeye başladım. Yavaş yavaş ağırlaşan bu yükün altında ezilecek gibi oluyordum ama daha demin yaptığım gibi hedefi on ikiden vurmak istiyordum. Bütün gücümü topladım, ve ayın gücünü ellerime aktardım. Şimdiye kadar her şey düzgün gibiydi. Ellerimi ileriye doğru iterek gözlerimi kapadım ve Hektor'a gözlerimi hafifçe aralayarak baktım. "Oldu mu?" dercesine.

Sat, gerçekten de güçlü bir avcıydı. Koskoca ayın enerjisini rahaylıkla taşıyabiliyordu, hatta yönlendirmede de çok iyiydi. Enerji topunu attıktan sonra endeşeli bir ifade ile bana olup olmadığını sormuştu. Ben ise şaşkın bir şekilde onun suratına baktım. Bu kız ayın enerjisini çok rahat fırlatabiliyordu, sanırım onun tek özelliği bu olacaktı çünkü bu işte gayet iyiydi. Suratıma bakan meraklı bakışlarını gidermek için elimle hedef tahtasını gösterdim. Oraya doğru dönünce o da şok oldu çünkü hedef tahtası yerinde yoktu. Onun yerine üst kısmı yanmış bir çubuk duruyordu! "Vay be, çok iyi atış. Sorunu kökten çözdün" dedim, şakacı ve takti eden bir ses tonu ile. "Ay toplarıyla çok rahat bir şekilde hedefleri vurabildiğini gördük, şimdi bu işi biraz daha zorlaştıracağız. Senden avuçlarının içinde iki adet Ay topu yapıp bunları şu önündeki 2 hedef tahtasına atmanı isteyeceğim. Eğer başarırsan, geri kalan her şeyi kendin çalışabileceksin. Haydi dene bakalım"

Doğrusu Hektor, gerçekten komikti. Ama bu onun bir öğretmen olduğu gerçeğini değiştirmiyordu, iki işi de gayet iyi idare edebiliyordu. Ama bu sefer bana verdiği görev, bir öncekilerden çok daha zordu. Yutkundum ve Hektor'a baktım. Bunu yapabileceğimden emin değildim, gerçekten bayağı bir zorlanacağımı hissediyordum, düşünüyordum. "Peki." dedim, zorlukla. Ardından bir tane elimde ay topu oluşturmaya çalıştım. Tek tek giderken işi becerebileceğimi düşünüyordum. Ayın bütün enerjisi kendimde topladıktan emin olduktan sonra -emin olmak zor değildi çünkü ay enerjisinin ağırlığı her şeye bedeldi- ellerimle bir ay topu oluşturdum. İşin bir kısmı hallolmuştu. Sırada ikincisi vardı. Ayın enerjisini toplamaya çalıştım içimde, birden daha fazla güç ve çok daha fazla yorgunluk hissetmeye başladım. Ama şimdi, nasıl yapacağımı bilmiyordum Hektor'a baktım, soran gözlerle.

Bu gücün Sat'a fazla geldiğinin farkındaydım fakat bu gücü kaldıramayacak olsa bu güç ona verilmezdi. Ona moral vermek için konuşmaya başladım. "Eğer bu güç sana verildiyse onu kaldırabileceğin için verilmiştir. Eğer kaldıramayacak olsan bu güç sana verilmezdi, bu yüzden moralini bozma. Her şey deneme, enerjiyi dengeli dağıtmaya çalış. Bir elinde Ay'ın enerjisi varken diğer tarafın boş kalıyor. Bu yalnış bir taktik, ikisinde de aynı anda yoplar yapmaya ve vücudundaki "Ay Enerjisi" dengesini sabit tutmaya çalış. Eğer çok yorgun değilsen bir daha dene" dedim ve göz kırptım. Bakalım tekrar deneyecekmiydi?

Tabi ki de tekrar deneyecektim. Hektor'a gülümsedim ve başımla onayladım. Ardından bütün enerjimi toplamaya çalıştım. İki tane ay enerjisinden top yapmak, gerçekten uğraşı gerektiren bir işti çünkü. Ağırlığın altında eziliyordum belki ama Hektor demişti; eğer bu gücü kaldıramayacak olsam bana verilmezdi. Bunu düşünerek önce bir silkindim, sonra da o yapma ayın bütün enerjisini içimde hissettim. Biraz önce hissettiğim ağırlık, yerini yoğun bir enerjiye bırakmıştı. Gülümsedim, şimdi bu vücudumdaki aşırı enerjiyi ellerimde toplamam ve iki tane ay topu oluşturmam gerekiyordu. Biraz zor olacaktı. Önce mental olarak kendimi hazırladım; ben Satellite Morgan'ım, avcıların lideri, kıdemlilerden. Bir ayı mı taşıyamayacağım? O an enerjinin, akarak ellerime doluştuğunu hissettim ve kıkırdadım. Evet, o enerji ayın enerjisiydi. Şimdi de iki ayrı top yaparak atmam gerekiyordu. Silkindim ve kalan enerjimle de o ay enerjisi toparlağını ikiye ayırdım, böylece iki tane ay top oluştu. Hedef tahtasına baktım, şimdi de ikisini aynı anda oraya fırlatmam gerekiyordu sanırım. Yapabilirim, ben neleri yapamadım ki?" Gülümsedim ve olanca enerjimle o iki topu fırlattım ve gözlerimi kapadım. Olmasını gerçekten istiyordum, gerçekten.

Gözümün önünde çok güçlü iki enerji topu geçti, o kadar hızlıydılar ki neredeyse göremedim. Ay toplarının etkisi ile dağılan saçlarımı düzelttim ve Sat'a döndüm. "Bu çok iyi bir atıştı Sat, bu konuda ustalaştın sayılır, yapman gereken tek bir şey kaldı. Bu gücünü kullandıktan sonra çok yoruluyorsun, bu yorgunluğu azaltmak için eksik enerjini ayın enerjisi ile doldurmalısın. Eğer bunu başarabilir ve art arda 3 tane 2li ay topu atabilirsen uzmanlaşmışsın demektir. Eksik enerjiyi nasıl dolduracağını kendin bulmalısın, bunun taktiğini ben söyleyemem. Kendi yolunu bulman daha doğru olur. Haydi, dene bakalım" Sözlerimi bitirdim ve Sat'ı izlemek için biraz geriye çekildim. Bakalım kendi taktiğini bulabilecek miydi?

Kendi taktiğimi kendim nasıl bulabilirdim ki? Deneyecektim elbet ama bir umudum da yoktu açıkçası. Ay enerjisini kullanmayı bile zar zor öğrenmiştim -hala da tam öğrenememiştim ya-, eksik enerjimin yerini nasıl doldurabilirdim? Düşünmeye başladım, belki ellerimde enerjiyi taşırken aklıma gelirdi. Aya baktım, ardından bütün enerjiyi içimde topladım. Bu enerji, aynı zamanda enerjimin gitmesine neden oluyordu, önce bir ikili top attıktan sonra giden enerjimi doldurabilirdim. Geçen seferki gibi bütün enerjiyi üzerimde hissettim ve bedenimdeki bütün iş yapabilme gücünü ellerime aktardım. Son bir hevesle ileri doğru attım. Birinci ikili top atma tamamdı ama henüz giden enerjimi nasıl doldurabileceğimi bulamamıştım, ve gerçekten çok yorulmuştum. Ay enerjisiyle doldurabilirdim, zaten Hektor da bunu istemişti. Nasıl yapacağımı bilmiyordum. Düşünmeye başladım, ikinci ikili toplardan hazırlarken. Bu topları ben bölebiliyordum değil mi? O halde üçe ayırırsam bir topu kendimde kalırdı, böylece enerji yavaş yavaş yerine gelirdi. Hektor'a döndüm, bulduğumu belli edercesine ve bedenimdeki enerjiyi ellerime aktararak üç tane top oluşturdum. İki tanesini fırlattıktan sonra da, diğerini bedenime geri çektim. Artık daha güçlü hissediyordum. Gaza gelerek üçüncü ikiliyi de hazırladım ve fırlattım. Ardından Hektor'a döndüm, yapıp yapamadığımı merak ediyordum, bulup bulamadığımı da.

Sati gayet yaratıcı bir teknik bulmuştu. Bu yetenek, topları atmadan önce yorucu olabilirdi fakat topları attıktan sonra normalden daha kuvvetli yapacaktı insanı. Sat çok iyi bir teknik bulmuştu. Hem de hiçbir hedefi ıskılamamıştı. "Çok güzel bir teknik buldun Sat. Bu tekniği kendin biraz daha geliştirmelisin. Böylelikle hedefi daha kolay ve daha isabetli vurabilirsin. Tek yapman gerekenler bunlar, bunun dışında sana yardım edeceğim bir şey kalmadı. Yeteneğinin özünü keşfettin, bundan sonra kendi gücünü kendin geliştirebilirsin. Tabii ki yardıma ihtiyacın olursa bana gelebilirsin bir de atış çalışması yapmak için de gelebilirsin. Tebrikler Sat, yeteneğinde Uzmanlaştın!" Sat'ı tebrik ettim ve vedalaşmadan önce son birşeyler söyleyecek mi diye merak içerisinde bekledim. Genelde yeteneğinde uzmanlaşan melezler diplomalarını aldıkları gibi fırlayarak giderlerdi.

Hektor'a gülümsedim. Gerçekten çok mutlu etmişti beni, kesinlikle arada bir yeteneğimde daha da uzmanlaşmak için buraya gelecektim. "Çok teşekkür ederim Hektor, gerçekten harika bir öğretmensin." dedim ve tekrar gülümsedim. Ardından büyük bir sevinçle hoplayarak derslikten uzaklaştım. Yeteneğimi keşfettiğimin ertesi günü geliştirmek gerçekten çok güzeldi. Bunun için Hektor'a borçluydum. Çıkmadan önce bağırdım. "Eğer bir isteğin olursa avcılar emrinde." Gerçi bütün avcılar toplaşsak bir tanrıya ne gibi bir yardımımız dokunurdu bilemiyordum ama eğer başı sıkışırsa gelmesinin bir sakıncası yoktu. Göz kırptıktan sonra uzaklaştım, artık derslik görünmüyordu.