Satellite Morgan

Silah ve Zırh Yapım Sınıfı'na gitmeye karar vermemin nedeni, Alex'in orada oturup hevesle öğrenci beklemesiydi. Gördüğüm kadarıyla ona gelen tek öğrenci kardeşiydi, ben de sıkılmasın diye gitmeye karar verdim. Üzerime her zamanki gibi gümüş ceketimi ve kot pantolonumu geçirdikten sonra daha güzel silahlar yapmak amacıyla dersliğe doğru ilerlediğimde öğretmenler odasının kapısını çaldım. Herkese selam verdikten sonra Alex'i çağırdım. "Selam Alex!" dedim ve dersliğini işaret ettim. "Hadi bana silah ve zırh yapımını öğret." dedim büyük bir hevesle.

1857 kromun işleme noktasıymış. Neyse ki elimde eldiven vardı, yoksa ellerim hiçbir şeye dayanmazdı. Ocağa doğru ellerimi tutup, ısının uygun hale gelip gelmediğini kromu yoğurmaya çalışarak anlıyordum. Bir süre bekledikten sonra kromun şeklini değiştirebildiğimi fark ettim. Ama bir süre daha geçince kroma şekil vermek iyice zorlaştı, "Aleex. Yardım et." dedim eriyen kroma bakarak. Şekil vermek iyice zorlaşmıştı. Okçulukta, pegasusta, kılıçta daha önce deneyimim vardı fakat bu konuda daha önceden hiçbir tecrübem yoktu. Alex'e baktım, gelip bana yardım etmesini bekliyordum.

Yeni eldivenleri takarken bu dersi fazla hafife aldığımın farkına vardım. Hephaistos çocuğu olmak; muhteşem bir şeymiş. O kadar sıcaklıkta çıplak elle kromu tutmak; bence büyü bir kahramanlıktı. Julia'yı şimdi anlayabiliyordum; muhteşem hissediyor olmalıydı. Alex'e döndüm ve eldivenlerimi geçirdikten sonra kromu ateşe doğru tuttum. Biraz olsun katılaştığında elimi çekmem gerektiğini hatırlayarak elimi tutmaya devam ettim ve biraz katılık hissettiğim anda kromu geri çektim. "Şimdi ne yapacağım Alex?" diye döndüm Alex'e. Meraklı bakışlarım onun üzerindeydi, bu sefer becermek istiyordum çünkü.

Doğrusu sadece kılıcı kullanmasını biliyordum, tarihçesini ve türlerini değil. Ama kılıç yapma fikri düşündükçe zevkli geliyordu, çok iyi olmaz mıydı kendi kılıcımı kendim yapmam? Bence olurdu. Ama nasıl işleyeceğimi bilmiyordum, asıl sorun buydu. Masanın üzerinde duran aletlere baktım. Yatay biçiminde kalan yeri arkada olur. O halde önünden bastırmalıydım ki, arkasında yatay biçiminde kalan yeri arkada olsun. Önünden vurmaya başladım. Şeklini bilseydim daha kolay olurdu ama bilmiyordum. Hafif bir kıvrım oluşturabildikten sonra Alex'e döndüm. "Oluyor mu?" diye sordum meraklı bakışlarla. O kadar uğraşmıştım, doğru olmasını aşırı istiyordum.

Bütün yaptıklarım boşa gitmişti, şimdi baştan yapmam gerekecekti. Bir hırsla kromu aldım ve ısıtmaya başladım. Kıvamına geldiğinde de çekerek aklıma yatağanı getirmeye çalıştım ve Alex'in söylediklerini. Bir bölgeye çok vurulmaz. İşlenmeyi bekleyen kroma baktım, yatağana şekil vermek için kıvrım bölümüne çok vurmamam gerektiğini hatırlayarak iki defa vurduktan sonra oluşan şekle bakarak gülümsedim. Son olarak da iş özen ile yapılır. Özenli olmaya dikkat edecektim. Diğer bölgeleri de tek el hareketiyle elden geçirdim. Bence olmuştu. Burda yapılan hiçbir şey boşa gitmez. En azından emeğim boşa gitmeyecekti. Yatağan, aklımda kaldığı kadarıyla tamamdı ve hazırdı. Üzerinde yapılacak bir şey yok gibi görünüyordu, ben tatmin olmuştum fakat ya eğitmenim? Alex'e meraklı bakışlarla baktım, bu sefer olmasını delicesine istiyordum.