siyah-nigra.

"Kalk Feo. Çıkıp gezelim."

Yatağında gözlerini açtığında karşısında duran çocuğa baktı. Mavi gözleriyle onu süzüyor ve gülümsüyordu. Dudakları oldukça davetkar olmanın yanında inceydi. Ufak burnundan çıkan hava Feodora'nın yüzünü yalıyor sonra da saçlarının arasında kayboluyordu. Çocuğu kendine çekmek istedi ama eli sadece boşluğa sarıldı. Yine hayal. Hala hayalle gerçeği ayıramıyordu. Yataktan kalkıp sinirle yerdeki şişeden birkaç büyük yudum aldı. Üzerindeki şort ve dar bluzu düzeltip odadan çıktı. Salondakilere selam vermeden kendini kulübeden dışarı attı. Hava almaya ihtiyacı vardı.

Yerdeki tozları ayaklarıyla havalandırırken omzuna dokunan eli hissetti. Arkasına baktığında yine aynı çocuğu gördü. "Git lütfen." diye fısıldadı yüzünü öne çevirirken. Çocuk ona yaklaştı ve baştan çıkarıcı bir gülümsemeyle "Beni sen istiyorsun Feo." dedi. Saçma bir kahkaha attıktan sonra çocuktan kurtulup hızla yürümeye başladı. Yürürken onun yine kendisini takip ettiğini biliyordu. Bu yüzden söylenerek gitmekte bir sakınca yoktu. "Seni istediğimi nereden çıkarıyorsun? Dosta ya da bir baş belasına ihtiyacım yok. Seni ben yaratmıyorum Tristian, git buradan!" Çocuğun adını söylediğinde durdu. Nereden biliyordu ki? Aklı başından giderken kafasının üstünden geçen beyaz bir şeyle irkildi. Başını kaldırıp havaya baktığında uçan bir at gördü. Şaşkınlıkla onu izlerken hayali arkadaşı yanına geldi ve gülümseyerek "Bir pegasus. Güzel, değil mi? Ama ben siyah olmasını tercih ederdim." diye açıkladı. Artık şizofreni arkadaşından bilgiler alıyordu. Deli olduğunu farkındaydı; ancak bu kadarı fazlaydı. Yine de istemeden de olsa yanındaki çocuğa katıldığı belli edercesine başını salladı. "Ben de istiyorum." dedi ve ondan uzaklaşan çocuğun peşine takıldı.

Kendini bir ahırın içinde bulduğunda yalnızdı. Tristian adlı hayali arkadaşı gitmişti ve bundan rahatsız değildi. Aksine mutluydu. Ukala biriydi. 'Beni sen istiyorsun' da ne demekti böyle? Düşüncelerini temizlediğinde pegasuslarla konuşan bir kız dikkatini çekti. Pegasusla konuşmanın yanı sıra tam bir diyalog gibiydi bu. Monologluktan çıkmıştı. Hayvan ona karşılık veriyordu sanki. Bunun saçma olduğunu düşünürken yeniden Tristian belirdi karşısında. "O Poseidon'ın melezi. Poseidon çocukları pegasuslarla konuşabilir. Ancak, yalnızca onlar Feodora'm." Kız ona bakmak yerine yanındaki siyah pegasusa bakıyordu. Koyu mor gözleriyle etrafı inceleyen pegasusa. Tristian'ı itip ona doğru ilerledi ve başını okşadı. Yumuşak tüylerinin her zerresi Fedoroa'nın içindeki karanlık kadar koyu, o karanlık kadar kalıcı görünüyordu. Başka hiçbir rengin bulaşmadığı siyahlığın arasından sıyrılan koyu, mor gözler de en az siyahlık kadar ürkütücüydü. Feodora Tristian'ın ona getirdiği şekerleri hayvana uzattı ve gülümsedi. Acaba bu da Tristian gibi bir hayal miydi? Asla! Feodora ona nasıl hitap edeceğini düşünürken Tristian kızın kulağına doğru fısıldadı. "Nigra." Latince bilmenin avantajlarından biri de buydu. İsim bulmak kolaydı. Nigra Latince bir kelimeydi ve anlamı siyahtı. Tam bir siyah. Feodora Tristian'ı tekrar etti. "Nigra." Ama o bunu hayali arkadaşına değil ona bakan pegasusuna söylemişti.